افزایش نظامی گری در شمال باختر و منطقه بالتیک

توسط آگنتا نوربرگ ، World BEYOND Warسپتامبر 20، 2020

شرکت های بزرگ ، به ویژه شرکت های صنعتی نظامی ، برای گسترش و گسترش نقش ناتو ، سخت تلاش می کنند. انعطاف پذیری آشکار آنها در مورد سودهای بالقوه در جشن های 50 سالگی ناتو که "بهترین فرصت بازاریابی" شد ، قابل بحث نبود. کمیته میزبان شامل مدیران ارشد آمریتک ، دایملر ، کرایسلر ، بوئینگ ، فورد موتور ، جنرال موتورز ، هانیول ، Lucent Technologies ، موتورولا ، ارتباطات SBC ، TRW و United Technologies بود. این شرکت ها مشغول لابی برای گسترش ناتو بوده اند.

شمال در ناتو.

توروالد استولتنبرگ وزیر امور خارجه پیشین در نروژ بود. او پدر جنس استولتنبرگ ، دبیر کل امروز ناتو بود. توروالد استولتنبرگ در سال 2009 گزارشی را با عنوان همکاری نوردیک در سیاست خارجی و امنیتی تنظیم کرد. پیشنهادهایی که وی در این گزارش ارائه داده به جلسه فوق العاده وزرای خارجه شمال اروپا در اسلو ، 9 فوریه 2009 ارائه شد.

دو سال پس از ارائه گزارش Thorvald Stoltenber ، اوضاع به سرعت برای تأیید ساخت یک موجود شمال اروپا برای برنامه ریزی جنگ ناتو توسعه یافت. نخست وزیر انگلیس ، دیوید کامرون ، در ژانویه 2011 از همه کشورهای شمال اروپا به نخست وزیران لندن دعوت شد. آنها از سوئد ، دانمارک ، فنلاند ، نروژ ، ایسلند و استونی ، لتونی و لیتوانی نیز برای ورود بخشی از اولین اجلاس سران شمال اروپا / بالتیک در لندن برای تحکیم "اتحاد منافع مشترک". موضوعات این جلسه توصیه هایی بود که در گزارش Thorvald Stoltenber ارائه شده بود.

پس از ارائه ، بحث و تصویب این گزارش ، کل شمال سال به سال به محلی برای آموزش نیروهای ناتو و تسلیحات جدید در کل اسکاندیناوی و کشورهای بالتیک و دریای شرقی تبدیل شده است. متن زیر ارائه چگونگی توسعه کشورهای شمال اروپا به سکوی پرتاب جنگ آمریکا / ناتو علیه روسیه است.

سوئد

توصیف تحولات نظامی در سوئد ، کشور سابق بی طرف و غیرمتعهد ، بسیار افسرده و نگران کننده است. در طول ده سال گذشته این کشور نسبتاً صلح جوی به یک منطقه بزرگ جنگ زنی در شمال و همچنین در جنوب سوئد تبدیل شده است. یک نمونه تأسیس آزمایشی هوافضای NEAT- اروپای شمالی ، به بزرگی بلژیک ، در شهرستان نوربوتن است که توسط کشورهای ناتو برای آموزش و توسعه تجهیزات نظامی ، موشکی و هواپیمایی مورد استفاده قرار می گیرد. منطقه NEAT در واقع دو منطقه آزمایش بزرگ است که به هم متصل شده اند و آن را بسیار بزرگ و ایده آل برای آزمایش و توسعه سیستم های مختلف ربات و سلاح های دوربرد می کند. برای دستیابی به این هدف ، در سال 2004 تصمیمی در پارلمان سوئد صادر شد که اجازه می دهد NEAT برای این اهداف در ارتشهای خارجی و تولیدکنندگان اسلحه استخدام شود. سندی که اساس این تصمیم بود "برف ، تاریکی و سرما" نام داشت و توسط لیف لیفلند سوسیال دموکرات تدوین شد.

از آن زمان ، آزمایشات و آموزشهای بی شماری از سیستمهای تسلیحاتی مجاز بوده است. به عنوان مثال آزمایش هواپیمای بدون سرنشین ، NEURON ، یک پروژه مشترک بین SaabAero سوئد و هواپیمایی Dassault Aviation ، همراه با شرکت های بزرگ در سوئیس ، اسپانیا ، یونان و ایتالیا. نمونه دیگر سلاح دوربرد آمریکا ، AMRAAM است که یک موشک متصل به فضا است. AMRAAM مخفف "Advanced-Range Medium Range Air-to-Air-Missile" است. این موشک یکی از مدرن ترین ، قدرتمندترین و پرکاربردترین موشک هوا به هوا در کل جهان است که در 35 کشور خریداری و مورد استفاده قرار گرفته است. این موشک توسط سیستم های راداری هدایت می شود و توانایی یافتن اهداف خود در خارج از محدوده بینایی را در تمام شرایط آب و هوایی ، شبانه روز دارد. کویت ، اسرائیل ، کره جنوبی و سوئد که جناح جنگی خود SAAB-39-Gripen را به این موشک مجهز کرده است ، AMRAAM توسط کشورهای دیگر خریداری و مورد استفاده قرار می گیرد.

این منطقه وسیع ، NEAT ، برای آماده سازی جنگ ناتو بسیار محبوب شده است: ایالات متحده ، انگلیس ، فرانسه ، یونان ، نروژ ، فنلاند ، دانمارک ، سوئیس ، آلمان ، هلند ، بلژیک ، استونی ، لتونی ، لیتوانی و بسیاری از کشورهای دیگر در حال آزمایش هستند سلاحهای آنها در آنجا و انجام تمرینهای جنگی در بازیهای جنگی ناتو. ارتش سوئد ادعا می کند که این منطقه یک منطقه خالی از سکنه و ایده آل برای آزمایش و تمرین است. مردم سامی اختلاف نظر دارند و با صدای بلند اعتراض کرده اند.

نمونه ای از رزمایش های بزرگ بین المللی آمریكا / ناتو ، پاسخ سرد است كه هر سال با حضور 16,300 سرباز ناتو در سال 2012 و 16,000 سرباز ناتو در سال 2014 انجام می شود ، و پس از آن تمرینات هر سال با تقریباً همین تعداد نیرو انجام می شود. اگر یک حادثه در سال 2012 این مسئله را روشن نمی کرد ، هنگامی که یک هواپیمای باری به کوه Kebnekaise پرواز کرد و خدمه پنج جوان نروژیایی جان خود را از دست دادند ، مردم عادی در مورد این تمرینات عظیم نمی دانستند. 2 ژوئن 2015 ، یک بازی جنگی دیگر به نام Arctic Challenge Exercise ، یک تمرین بزرگ جنگ ، در شهرستانهای Västerbotten و Norrbotten مشاهده شد. فرودگاه هواپیمایی Lulea ، Kallax ، با 115 هواپیمای جنگی از 13 کشور جهان مرکز بود. در طول تمرین 95 پرواز همزمان در هوا بود و منطقه ای به اندازه کل آلمان را پوشش می داد. Luleå / Kallax ، به احتمال زیاد ، وقتی و در صورت پیوستن سوئد به ناتو ، به مرکز نظامی شمالی ایالات متحده / ناتو تبدیل خواهد شد. در این بازی مخصوص ، از دو AWACS استفاده شد. AWACS مخفف ایستگاه هشدار و کنترل هوابرد است که "امکان فرماندهی هوابرد موجود در هوا و کنترل نظارت بر هوا و دریانوردی و قابلیت مدیریت فضای جنگ" را برای اتحاد فراهم می کند. پایگاه هوایی ایالات متحده / ناتو در گیلنکیرشن ، آلمان ، محل استقرار 17 AWACS است.

اما مقاومت در برابر این تمرینات خطرناک وجود دارد: هنگامی که این ACE در شرف شروع بود ، گروهی از زنان سوئدی حصار میدان هوا را بریدند و به داخل آن نفوذ کردند و با یک بنر که روی آن نوشته شده بود "آن کافی است!" آنها توسط پلیس نظامی دستگیر و به بازداشتگاه کشیده شدند. آنها مورد بازجویی و اتهام قرار گرفتند و در مقابل دادگاه Luleå قرار گرفتند و مجبور به پرداخت جریمه شدند.

نروژ و دانمارک

نروژ در سال 1949 به ناتو پیوست ، تنها چهار سال پس از آنكه اتحاد جماهیر شوروی به نروژ كمك كرد تا نیروهای نازی را از شمال نروژ بدرقه كند. هزاران سرباز کشته شدند. اتحاد جماهیر شوروی در میان مردم نروژ در شمال نروژ به شدت محبوب شد. احساسات دیگری نسبت به اتحاد جماهیر شوروی در جنوب وجود داشت ، حداقل در میان سیاستمداران و ارتش نروژ. قدرتهای قدرتمندی از قبل برای آینده نروژ برنامه ریزی کرده بودند. برخی از سیاستمداران در لندن پناهنده شده بودند و قبل از پایان جنگ برای آینده نروژ برنامه ریزی کردند. Arbeiderpartiet (حزب کارگر) قدرت را در دست داشت و در پارلمان اکثریت بود. از جمله دیگران ، Tryggve Lie نیروی محرکه برنامه های مخفی کشاندن نروژ به ناتو بود. ایالات متحده قبلاً برنامه هایی برای ساخت نروژ به عنوان مرز استراتژیک شرقی ایالات متحده با اتحاد جماهیر شوروی ساخته بود. سپس تریگگو لی به عنوان اولین دبیرکل سازمان ملل منصوب شد.

ایالات متحده برنامه هایی را برای محاصره و محاصره شوروی در پیش گرفت و یک جنگ صلیبی علیه این کشور جنگ زده آغاز کرد. نروژ در این برنامه ها بسیار مهم شد زیرا این کشور با دشمن جدید ، اتحاد جماهیر شوروی همسایه بود. قرار بود نروژ یک پل ارتباطی و بستری برای استراتژی ایالات متحده باشد. خیلی زود پس از پایان جنگ جهانی اول ، افسران عالی ارتش آمریكا در حال سفر به نروژ بودند و از افسران عالی رتبه ارتش نروژ خواستار تغییر سازمان دفاعی در مسیری بودند كه ارتش نظامی آمریكا پیشنهاد داده بود.

آمریکا در این مدت علاقه خاصی به دانمارک نداشت. برنامه ریزان نظامی فقط به یک دلیل دانمارک را ابزاری مهم می دانستند: مستعمره گرانلند در دانمارک. این جزیره بزرگ به عنوان سکویی برای بمب افکن های استراتژیک B-129 ایالات متحده برای ایجاد بمب افکن به سمت اتحاد جماهیر شوروی استفاده می شود. بعداً ایالات متحده سلاح هسته ای را در پایگاه Thule مستقر کرد و اکنون ، از زمان خارج شدن بمب های هسته ای ، از این جزیره برای تأسیسات راداری برای تأمین نیازهای ارتش و میزبانی رادارهای مهم به اصطلاح دفاع موشکی ایالات متحده استفاده می شود. علاوه بر این ، دانمارک و سوئد توافق کرده اند که در زمان بحران ، جاده باریک رودخانه بین این دو کشور را ببندند و اجازه ندهند کشتی های روسی و سایر وسایل نقلیه جنگی از آن عبور کنند.

فنلاند

کشور فنلاند با روسیه 1.300 کیلومتر مرز مشترک دارد. این واقعیت را باید هنگام بحث درباره فنلاند در ناتو به خاطر بسپارید. در دسامبر ، 2017 ، فنلاند 100 سال استقلال از روسیه را جشن گرفت. این تصمیم استقلال توسط ولادیمیر ایلیچ لنین ، رهبر اتحاد جماهیر شوروی امضا شد. از نظر تاریخی ، سوئد پانصد سال در استعمار فنلاند قرار داشت ، اما پس از جنگ با روسیه در سال 1808-09 ، سوئد مجبور شد دست از حاکمیت خود بر فنلاند بردارد. پس از جنگ جهانی اول فنلاند و اتحاد جماهیر شوروی پیمان دوستی و همکاری امضا کردند. آنها توافق کردند که تهدید نکنند ، حمله نکنند و اجازه ندهند شخص ثالثی از خاک فنلاند عبور کند و اتحاد جماهیر شوروی را مورد حمله قرار دهند یا تهدید کنند. فنلاند در دیپلماسی با همسایه بزرگ خود استعدادی منحصر به فرد ایجاد کرد. رئیس جمهور Kekkonen یک بار گفت: "در مورد جنگ و صلح ، ما همیشه طرفدار صلح هستیم و در درگیری های بین المللی ، ما سعی می کنیم نقش پزشک را به جای قاضی بازی کنیم."

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی ، سیاستمداران فنلاند به تدریج از سیاست صلح آمیز سابق منحرف شدند. در سال 1992 فنلاند Hornet Warfighter ساخت ایالات متحده را خریداری کرد و بیشتر و بیشتر طرفدار همکاری با ایالات متحده شد فنلاند به زودی به عضویت شراکت برای صلح ، اتاق پیشین ناتو درآمد. از آن زمان فنلاند در تمام فعالیت های نظامی ایالات متحده / ناتو و تمرین های جنگی در شمال شرکت کرده است. برخی از نمونه ها "ملاقات هوایی نوردیک" در سال 2007 ، همراه با بسیاری دیگر از کشورهای ناتو و همچنین سوئد است. در سال 2009 ، فنلاند در Loyal Arrow شرکت کرد ، بزرگترین تمرین جنگی تاریخ تا این زمان. این بازی جنگی خاص از Bodö در نروژ ، Kallax (در Luleå) در سوئد و Oulu Airfield در فنلاند هدایت می شد.

نیروهای فنلاندی همچنین از 18 فوریه تا 4 مارس 2012 در بزرگترین بازی جنگی از زمان جنگ سرد (16,300 سرباز) در تمرینات جنگی زمستانی "پاسخ سرد" شرکت کرده اند. فنلاند همچنین در "تمرین چالش قطب شمال" ، 2013 ، 2015 ، 2017 شرکت می کرد. مقاومت زیادی در برابر پیوستن به ناتو در میان مردم فنلاند وجود دارد ، بنابراین این باید دور زده شود. برای یافتن راه حلی برای این شرایط ، فنلاند با سایر کشورهای شمال اروپا دعوت شد و برای ایجاد "مینی ناتو" به لندن دعوت شد. قابلیت همکاری یکی از مهمترین موارد همکاری است. در سپتامبر 2014 ، فرمانده ارتش فنلاند ، یک حمایت از کشور میزبان را برای ناتو امضا کرد. این تحولات بندرت یا هرگز در رسانه ها یا پارلمان فنلاند به طور آشکار مورد بحث قرار نمی گیرد. در ژوئن 2016 ، چندین تمرین غول پیکر ناتو در کل منطقه دریای بالتیک انجام شد: 40.000 سرباز در تمرین های نظامی دریایی و هوایی موازی شرکت کردند: بالتوپس ، یک رزمایش جنگی از 3 ژوئن تا 18 ژوئن ، یک جنگ جنگی دریایی و جنگی با 6.000 سرباز که در آن فنلاند و سوئد و همچنین "Anakonda" در یک تمرین زمینی و جنگی با 25.000 سرباز در لهستان شرکت کردند. ارتش و نیروی هوایی ایالات متحده نقشی اساسی داشتند ، سایر کشورهای شرکت کننده استونی ، لتونی ، لیتوانیا ، آلبانی ، بلغارستان ، کانادا ، کرواسی ، جمهوری چک ، گرجستان ، آلمان ، مجارستان ، کوزوو ، مقدونیه ، لهستان ، رومانی ، اسلواکی ، اسلوونی ، اسپانیا ، ترکیه و انگلیس.

کشورهای بالتیک

استونی ، لتونی و لیتوانیا ، کشورهای کوچکی در دریای بالتیک و معمولاً کشورهای بالتیک نامیده می شوند. این سه کشور در سال 2004 به ناتو پیوستند. ایالات متحده انواع مختلف ابتکارات را در استفاده از این منطقه در مجاورت روسیه به عنوان یک سکوی نظامی با انجام تمرینات بی شمار در خشکی و دریا به کار گرفته است. اکنون ایالات متحده به پایگاه های نظامی عماری (در استونی) ، لیلارد (در لت لند) و سیائولیای (در لیتوانی) دسترسی دارد. نیروهای آمریكا / ناتو بطور كاملاً پلیس هوایی بالتیك را در فضای هوایی بالای این كشورها آغاز كردند. نیروی هوایی ایالات متحده گشت هوایی بالتیک را به دست گرفت.

هر سال یک بازی جنگی به نام BALTOPS در دریای شرقی وجود دارد که آب بین فنلاند ، سوئد و کشورهای بالتیک است. آخرین بازی جنگی در آن 17 کشور بود که حدود 5000 نیرو ، 50 ناو جنگی دریایی ، 50 بال جنگی و هلی کوپتر ، تعداد زیادی زیردریایی ، 10 کشتی جنگی و دیگر خودروهای جنگی درگیر داشتند. ارتش سوئد به این نیروها افزود: یك كوروت ، 8 فروند هواپیمای جنگی JAS Gripen و 300 سرباز سوئدی. ارتش آمریكا با تعدادی بمب B-52 كه به دلیل بمباران روستاها در ویتنام به مردم مشهور شد ، پیشتاز شد.

نمونه های دیگر عبارتند از: در ژوئن سال 2014 ، نیروهای دریایی از 12 کشور در رزمایش دریایی سالانه در دریای بالتیک شرکت کردند. این نوع تمرینات سالهاست که در دریای شرقی انجام می شود. اما این بزرگترین رزمایش چند ملیتی در سال جاری در منطقه بود. این به معنای افزایش آموزش برای همکاری بین کشورهای شرکت کننده بود. BALTOPS در کارلسکرونا ، در سواحل جنوبی سوئد آغاز شد ، جایی که مقامات نظامی کشورهای شرکت کننده برای بحث در مورد استراتژی ها و اهداف گرد هم آمدند. کشورهای شرکت کننده شامل دانمارک ، استونی ، فنلاند ، فرانسه ، گرجستان ، آلمان ، لتونی ، لیتوانی ، هلند ، لهستان ، سوئد ، انگلستان و ایالات متحده آمریکا بودند.

در ژوئیه 2016 ، لتونی ، استونی ، لیتوانی ، آلمان ، ایتالیا و انگلیس تفاهم نامه ای را برای توافق بر سر ایجاد مرکز تعالی Stratcom در ریگا ، لتونی به امضا رساندند. Stratcom مخفف فرماندهی استراتژیک ایالات متحده است. این یک فرماندهی رزمی است که توسط پنتاگون اداره می شود ، مسئول جنگ اطلاعاتی و سایر عملیات است. سوئد در سال 2016 به این کشور پیوست. وزارت امور خارجه ایالات متحده در حال حاضر درگیر جنگ تبلیغاتی رسانه های اجتماعی علیه روسیه است.

در طی دوره 11 مه و 20 ژوئن 2020 ، رزمایش عظیم جنگی ، Aurora 20 ، برگزار شد. بسیاری از کشورهای ناتو و البته نیروی هوایی و نظامی ایالات متحده در آن شرکت کردند.