ICBM: انکوباسیون فاجعه فراتر از اندازه گیری

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، دسامبر 29، 2022

یک ایده ساده وجود دارد که به بهترین شکل توسط آن توسعه یافته است دانیل السبرگ. چه عاشق سلاح‌های هسته‌ای باشید، چه باور داشته باشید که متأسفانه ضروری هستند، یا فکر می‌کنید احمقانه‌ترین چیزی است که تا به حال یک سنت خرج می‌کنید - بسیار کمتر از تریلیون‌ها دلار -، هرگز نباید نیازی به چیزی بیش از سلاح‌های هسته‌ای برای زیردریایی‌ها و زیردریایی‌ها تصور کنید. هواپیماها داشتن آنها در خشکی نیز، چه آن را سه گانه مقدس از انواع تسلیحات هسته ای بنامید یا نه، باید واقعاً بسیار احمقانه تلقی شود، مهم نیست که در مورد بارگیری زیربها و هواپیماها با سلاح کافی برای پایان دادن به زندگی در آن فکر می کنید. زمین چندین برابر. شما ممکن است، مانند من، معتقد باشید که تقریباً هیچ چیز دیوانه‌کننده‌تر از بمب‌های هسته‌ای در زیردریایی‌ها و هواپیماها نیست. یا ممکن است سوگند یاد کنید که چنین استقرارهایی به منزله عاقلانه ترین اقدامی است که تاکنون توسط نوع بشر انجام شده است، یا توسط 4 درصد بشریت که شما به آن لعنت می کنید، یا هر چیزی در این بین. اما چیز احمقانه‌تری وجود دارد که همه ما باید بتوانیم دور هم جمع شویم و آن را به عنوان احمقانه‌ترین چیز تا کنون بشناسیم: تسلیحات هسته‌ای روی زمین، موشک‌های بالستیک قاره‌پیما، موشک‌های بالستیک بین قاره‌ای.

ICBM ها دیوانه هستند زیرا روسیه می داند که همه هواپیماهای آمریکایی کجا هستند و بالعکس، و به این دلیل که تنها دو برنامه برای زمان استفاده از آنها وجود دارد: (1) آغاز پایان زندگی در این سیاره، (2) ایجاد یک دیوانه. تصمیم عجولانه در عرض چند دقیقه مبنی بر اینکه مدرک قطعی وجود دارد که شخص دیگری آغازگر پایان زندگی در این سیاره بوده و به سرعت ICBM ها را شلیک می کند تا مطمئن شود که در نابودی زمین نقش داشته است. مطمئناً انواع مختلفی از حوادث ممکن است، اما یک نوع آن این است که حقایق را به اشتباه تعیین کنید، به دروغ باور کنید که شخص دیگری موشک‌های هسته‌ای را درست به سمت هسته‌های شما پرتاب کرده است، و در زمان کوتاهی آن را کشف نکردید (همانطور که اتفاق افتاده است. ) که در واقع مشکل یک گله غازها یا یک خطای کامپیوتری است. با وجود بمب‌های هسته‌ای روی هواپیماها و زیردریایی‌ها، سناریوی شماره دو وجود ندارد، زیرا هواپیماها و زیردریایی‌ها اردک‌های نشسته نیستند، فرد دیگر نمی‌داند کجا هستند، بنابراین می‌توانند با فراغت بیشتری به نقش خود در جنون احتمالی متعاقب آن فکر کنند.

حتی اگر همه ما در مورد نیاز به بی‌جان ساختن زمین به دفعات موافق باشیم - و مطمئناً موافقت با آن یک ژست مهم از حسن نیت برای انطباق با هر چیزی است که فکر می‌کنید درک می‌کنید - باید بتوانیم در مورد آن توافق کنیم. مزیت داشتن چند دقیقه بیشتر برای بررسی اینکه آیا تخریب قبلا ایجاد شده است یا خیر، تا بتوان از شروع آن جلوگیری کرد، در صورتی که این کار انجام نشده است، در حالی که می‌توانیم عمل به ظاهر مهم و بیمارگونه را انجام دهیم. در صورت مشارکت فعالانه در آن شرکت کنید.

البته، می‌توانید برنامه‌ریزی کنید که فقط اجازه دهید موشک‌های ICBM (و غرب میانه فوقانی ایالات متحده) توسط موشک‌هایی که گمان می‌کنید وارد می‌شوند، نابود شوند، زیرا اگر حق با شما باشد، چه پرتاب کنید، غرب میانه بالایی ایالات متحده نابود خواهد شد. موشک ها یا آنها را در زمین رها کنید، و اگر شما درست می گویید یا اگر اشتباه می کنید، اما موشک ها را پرتاب کنید، تمام دنیا در زمستان هسته ای کشته می شوند. می‌توانید ماشین‌های آخرالزمان پرنده را در زمین رها کنید و با آرامش در مورد پرتاب از زیرزمین‌ها و هواپیماها تصمیم بگیرید.

اما این کار نخواهد کرد. و دلیل اینکه کار نمی کند ربطی به بازدارندگی ندارد. شما می توانید همه چیز را در مورد بازدارندگی باور کنید، اما نمی توانید از تعداد سلاح های هسته ای ایالات متحده و روسیه و توانایی قرار دادن آنها بر روی هواپیماها و زیردریایی ها و اینکه زمستان هسته ای چیست آگاه باشید و ادعا کنید که یکی از آنهاست. اینکه موشک های ICBM به بازدارندگی می افزایند یا اینکه وادار کردن روسیه (یا چین، یا روسیه و چینی که علیه شما شراکت می کنند) برای شلیک تعداد زیادی موشک به سمت غرب میانه بالایی ایالات متحده، به نحوی از توانایی روسیه برای از بین بردن بقیه مناطق می کاهد. زمین. اعتراف به این که یک منطقه با انفجارهای اتمی، هر کدام صدها برابر آنچه در هیروشیما یا ناکازاکی انجام شد، تمام حیات روی زمین را نابود خواهد کرد، حتی اگر زیردریایی ها و هواپیماها وجود نداشته باشند.

نه، دلیل اینکه نگه داشتن همه آن ICBM ها کار نمی کند اما برنامه ریزی برای استفاده نکردن از آنها دارید، این است که به سختی می توانید مردم را وادار کنید که کار نگهداری از آنها را جدی بگیرند. اگر پرسنل نظامی که برای نگهداری و محافظت و تمرین استفاده از این اشیاء گمارده می‌شوند متوجه شوند که هرگز از آنها استفاده نخواهند شد - نه فقط این که تئوری بازدارندگی اعلام می‌کند که هرگز استفاده نخواهند شد، بلکه در واقع هرگز مورد استفاده قرار نخواهند گرفت - خطر آخرالزمان تصادفی وجود خواهد داشت. سوار بر چهار اسب در حال حاضر، همانطور که هست، تعداد دفعات نزدیک نشان می دهد که صرفاً حفظ هر گونه سلاح هسته ای به ما زمان محدودی را می دهد تا شانس خود را حفظ کنیم. در حال حاضر، افراد به طور تصادفی (یا بدتر) اتمی های ناشناس را به هواپیما بچسبانید و آنها را بدون اینکه به کسی بگویید در سراسر ایالات متحده پرواز کنید. در حال حاضر، محافظت از قدرتمندترین سلاح‌ها تا به حال به عنوان کم‌مصرف‌ترین مسیر شغلی در ارتش ایالات متحده تلقی می‌شود و افرادی که این کار را انجام می‌دهند خسته شدم، زمانی که نه دارو خورده و تقلب در آزمایشاتشان، یا گرفتن مست و رانندگی با سلاح های هسته ای در سراسر کشور، با یک مست مسئول از کل برنامه، نه به ذکر ایالات متحده رئیس جمهور از ذهن سادیستی خود خارج شدند. در حال حاضر، ICBM ها روبرو هستند سیل خطرات در حال حاضر، افرادی که نزدیک چیزها زندگی کن به سختی به آنها فکر می کنم.

شما می‌توانید مانند چین عمل کنید و سلاح‌های هسته‌ای را نگه دارید و موشک‌ها را نگه دارید، اما آن‌ها را جداگانه نگه دارید، آماده پرواز در لحظه‌ای نباشید، اما همان مشکل را خواهید داشت: هیچ‌کس حتی تظاهر نمی‌کند که آنها را جدی می‌گیرد. اگر بمب‌های هسته‌ای برای فروش در eBay نمایش داده نمی‌شدند، بلیط‌های تور آنها را نشان می‌داد. بنابراین، انتخاب‌ها این است که از شر آن‌ها خلاص شویم، بدون هیچ نقطه ضعفی از دیدگاه کسی به جز کسانی که از نظر مالی سود می‌برند، یا نگه‌داریم و همه به هم بگوییم که بسیار مهم هستند، چه باور کنیم یا نه، تا روز را به تأخیر بیندازیم. با یک تصادف احمقانه همه چیز به پایان می رسد. این یکی از مهم ترین انتخاب های پیش روی ماست. کار سختی نیست این یکی از مواردی است که با فساد مالی مقابله می کند، اما مشکل اصلی این است که این تنها مردم نیستند که در نزدیکی چیزها زندگی می کنند که از فکر کردن به آنها اجتناب می کنند. نزدیک همه از فکر کردن به آنها اجتناب می کنند. و وقتی در مورد آنها صحبت می شود، با اطلاعات و مفروضات بسیار نادرست یا توصیه مضحک شهر نیویورک که شما باید با برنامه ریزی برای رفتن به داخل خانه، مشکل جنگ هسته ای را حل کنید.

خب، چه کار کنیم؟ دن السبرگ می نویسد کتاب ها و می سازد فیلم های. همه ما do بی شمار webinars. در هر وبینار بی‌پایان به یکدیگر می‌گوییم که چه ایده خوبی برای پخش مجدد تلویزیون شبکه خواهد بود روز بعد ازاست. ما ایمیل و تلفن کنگره. ما می نویسیم و با رسانه ها تماس می گیریم، نشان دادن, اعتراض، هنر بسازند و تی شرت، اجاره دادن بیلبوردهای تبلیغاتیو درصد کمی از مردم سرنخی دارند که چه اتفاقی در حال رخ دادن است. دو یا سه نفر دیگر، معمولاً افرادی که قبلاً در باشگاه کوچکی هستند که نمی‌خواهند زندگی با تخریب محیط‌زیست به پایان برسد، نمی‌خواهند از طریق تخریب محیط زیست هسته‌ای سریع‌تر پایان یابد. خوب، اینجا چیز جدیدی برای من است که ممکن است تعداد ما را کمی افزایش دهد. این چیزی است که من را برای نوشتن این انگیزه ترغیب کرد. پیتر جی. مانوس رمانی منتشر کرده است، روایتی تخیلی از آنچه ممکن است اتفاق بیفتد این است که یک فرد مجرد در مینوت، داکوتای شمالی، خود را وقف ICBM های مخالف کرد.

کتاب خوانده می شود سایه ها. این یک داستان فوق العاده است، پر از عشق و دوستی و دسیسه. این داستانی از جنون ظالمانه است، در عین حال در درون، اگر نه چندان دور از واقعیت. من دوست دارم بدانم مردم در مینوت، داکوتای شمالی یا هر جای دیگری روی زمین در مورد آن چه فکر می کنند. این داستان تا حدی خود تأملی است در مورد آنچه ممکن است لازم باشد تا رسانه های شرکتی عملکرد مفیدی داشته باشند. اما تا آنجایی که کتاب‌های داستانی می‌توانند به دست مردمی برسند که کتاب‌های غیرداستانی نمی‌توانند، و همه ما را به راه‌هایی سوق دهد که کتاب‌های غیرداستانی نمی‌توانند، ایجاد این کتاب ممکن است پاسخی به سؤالی باشد که مطرح می‌کند و پاسخ‌های متفاوتی در طول این دوره می‌دهد. روایت بسیار سرگرم کننده آن