توسط مایکل نولر، اکتبر 7، 2017، صدای صلح.
اگرچه من سالهاست که در مورد عدم خشونت - و به همین دلیل غیر مستقیم خشونت - مطالعه می کنم ، آنچه می خواهم در مورد این آخرین فاجعه اسلحه با شما در میان بگذارم فقط عقل سلیم است. و برای اینکه شما را در تعلیق نگه ندارم ، جواب من این است: این مرد هم نوعان خود را ذبح کرد زیرا او در فرهنگی زندگی می کند که خشونت را تحریک می کند. فرهنگی که باعث تخریب چهره انسان می شود - آن دو با هم پیش می روند. چگونه من می دانم؟ چون من در یک فرهنگ زندگی می کنم. و شما هم همینطور. و این واقعیت ناراحت کننده واقعاً ما را در مسیر دستیابی به یک راه حل قرار می دهد.
البته این و هیچ تیراندازی، در واقع هر گونه شیوع خاص خشونت، می تواند به یک نمایش تلویزیونی یا بازی ویدیویی یا فیلم «اقدام» مشخص شود، البته بیشتر از هر طوفان خاص می تواند به گرمایش جهانی منجر شود؛ اما در هر دو مورد مهم نیست مهم این است که ما یک مشکل قابل پیشگیری داریم - نه به راحتی قابل پیشگیری، بلکه قابل پیشگیری است - و اگر ما می خواهیم این مورچه ها، حملات ناسازگارانه را متوقف کنند، ما واقعا باید به آن رسیدگی کنیم.
ما ده ها سال است که می توانیم به نقل از یکی از همکارانم ، "افزایش خشونت به هر وسیله ممکن" - بخصوص ، هر چند نه تنها ، از طریق رسانه های جمعی قدرتمند خود. علم در این باره طاقت فرسا است ، اما این بینش گرانبها در کتابخانه ها و قفسه های کتاب اساتید بیکار است. نه سیاستگذاران و نه عموم مردم - و نیازی به گفتن نیست که برنامه ریزان خود رسانه ها ، نیازی به کوچکترین توجه را احساس نکرده اند. آنها چنان تحقیق را نادیده گرفتند که جایی در حدود دهه 1980 اکثر همکاران من که در این زمینه کار می کردند به راحتی دست از کار کشیدند و انتشار را متوقف کردند. آشنا بنظر رسیدن؟ درست مانند شواهد قاطع مبنی بر اینکه فعالیت های انسانی باعث تغییر آب و هوا می شود. ما شواهد قریب به اتفاق اینکه تصاویر خشونت آمیز (و ممکن است اضافه کنیم ، خود اسلحه ها) عمل خشونت آمیز را دوست ندارند ، بنابراین نگاهمان را دور می کنیم.
اما دیگر نمی توانیم نگاهمان را دور کنیم. به عنوان آمریکایی ، ما بیست برابر بیشتر از شهروندان سایر کشورهای پیشرفته در اثر اصابت گلوله جان می دهیم. دیگر نمی توانیم از همه اینها نگاه کنیم و خود را ملتی متمدن بدانیم.
بنابراین، من فورا توصیه می کنم این است که وقتی رسانه ها یک جرقه از جزئیات را در ما پرتاب می کنند - چه تعداد تفنگ، چقدر مهمات، چه درباره دوست دخترش - و ادعا می کنند که آنها به دنبال "انگیزه" هستند که ما یک لحظه را پشت سر می گذاریم سوال را بازنویسی کنید سوال این است که چرا این شخص خاص این جرم خاص را در این روش خاص انجام نداد، اما چه چیزی باعث اپیدمی خشونت است؟
این اصلاح کردن یک تساوی عظیم است، زیرا در جزئیات پنهان شده دو معضل جدی دارد: اغلب این سوال را نمی توان پاسخ داد، همانطور که در مورد کنونی، و بیشتر به نقطه، حتی اگر آن را می توانید اطلاعات بی فایده است. چیزی که ما می توانیم در مورد دوست دخترش یا قمار خود انجام دهیم یا این که تیرانداز X فقط اخراج شده یا در افسردگی بوده است.
همه چیز ما می توانیم انجام دهیم، زمان و اراده کافی در مورد علت اصلی آن وجود دارد تمام تیراندازی ها، که فرهنگ خشونت است که بسیار "کارهای چوبی" سرگرمی ما تبدیل شده است، اخبار ناخودآگاهانه ما از پیش تعیین شده و به طور مرتب ارائه شده است، و بله، سیاست خارجی ما، زندان انبوه ما، نابرابری ناخالص ما و فروپاشی از گفتمان مدنی.
یک وبلاگ اخیر ما را با استفاده مفیدتر شروع کرده است: "چیزی که ما به طور قطعی می دانیم ، چیزی که همیشه در مورد تیراندازان دسته جمعی می دانیم: آنها از اسلحه استفاده می کنند." در اینجا ، سرانجام ، ما در حال فکر کردن در مورد هستیم جهانیان، از این حداقل نوع خشونت ، و غرق نشدن در جزئیاتی که در بهترین حالت بی ربط هستند و در بدترین حالت مضر هستند - یعنی وقتی آنها ما را وسوسه می کنند تا با جرم و جنایت مجدداً عکس العمل نشان دهیم ، هیجان زده می شوند و از وحشت حساس می شوند. نمودارها و عکس های اتاق هتل این تیرانداز که توسط یک کاغذ ارائه شده است قطعاً در این گروه قرار دارند.
بله ، ما باید اصرار کنیم که به دنیای متمدن بپیوندیم و قانون واقعی اسلحه را تصویب کنیم. همانطور که گفته شد ، علم کاملاً روشن است که اسلحه افزایش دادن پرخاشگری و کاهش ایمنی اما آیا این برای جلوگیری از قتل عام کافی خواهد بود؟ نه ، می ترسم برای آن خیلی دیر باشد. ما همچنین باید خشونت را در ذهن خود متوقف کنیم. این نه تنها شخصاً ذهن سالم تری به ما خواهد داد بلکه ما را در موقعیت خوبی قرار می دهد تا به طور مشابه به دیگران کمک کنیم. قاعده کلی من: اعمال تبعیض شدید در رسانه ها که به ذهن ما خطور می کند ، با نوشتن در شبکه ها توضیح می دهد که چرا ما برنامه های آنها را نمی بینیم یا محصولات تبلیغ کنندگان آنها را نمی خریم و همین را برای همه کسانی که به گوش دادن به آنها اهمیت می دهند توضیح دهند. اگر به شما کمک کرد ، تعهد کنید می توانید نمونه ای را در وب سایت ما
اندکی قبل از کشتار لاس وگاس ، من در حال قطار بودم که از یک جلسه نوشتن برمی گشتم و شنیدم که یک مکالمه بین دو گردشگر دانمارکی ، مردان جوان با شلوار جین با دقت پاره شده که به نظر می رسید مانند برخی از هزاره های باسن در کافی شاپ مورد علاقه من است ، و یک هادی. یکی از بچه ها با کمی غرور گفت: "ما این کار را نمی کنیم نیاز اسلحه در دانمارک. " "اوه ، من باور ندارم که،"هادی پاسخ داد.
آیا می توان چیزی تراژیک تر داشت؟ فرهنگی را ایجاد کنیم که دیگر به جهانی که زندگی به آن ارزش داده می شود و خشونت از آن اجتناب می ورزد ، جایی که می توان به کنسرت برویم - یا به مدرسه برویم - و به خانه برگردیم اعتقاد نداریم. زمان بازسازی آن فرهنگ و آن جهان است.
پروفسور مایکل ن. ناگلر، سندیکا توسط PeaceVoice، رئیس جمهور مرکز متتا بی خشونت و نویسنده «جستجو برای آینده بی خشونت» است.
