من با رئیس ستاد مشترک ستاد در پایگاه های خارجی موافقم

توسط دیوید سوانسون ، 11 دسامبر سال 2020

شاید شنیده باشید که مجلس نمایندگان ایالات متحده لایحه ای را برای صرف هزینه 741 میلیارد دلار برای تغییر نام پایگاههای نظامی که تاکنون برای کنفدراسیونها نامگذاری شده بودند تصویب کرد. ممکن است فکر کنید این ایده بزرگی است اما هنوز از برچسب قیمت متعجب هستید.

البته ، راز این است که - حتی اگر بیشتر رسانه ها در مورد تغییر نام پایگاه ها هستند - این لایحه تقریباً به طور کامل در مورد تأمین بودجه (بخشی از) گرانترین ماشین نظامی جهان است: هسته های بیشتر ، سلاح های "معمولی" بیشتر ، سلاح های فضایی بیشتر ، F-35 های بیشتر از آنچه پنتاگون حتی می خواست و غیره

سالانه ، لوایح تخصیص اعتبارات و مجوزها تنها لوایحی است که می تواند از طریق کنگره برگزار شود ، جایی که قسمت عمده ای از رسانه ها همیشه به برخی از موضوعات حاشیه ای و هرگز به آنچه اساساً لایحه انجام می دهد ، اختصاص دارد.

تقریباً هرگز در پوشش رسانه ای این لوایح ، به عنوان مثال ، پایگاه های خارجی ، یا هزینه هنگفت مالی آنها ، یا عدم حمایت عمومی از آنها ذکر نشده است. این بار اما این واقعیت ذکر شده است که این لایحه مانع از خروج نیروها و مزدوران آمریکایی از آلمان و افغانستان می شود.

ترامپ می خواهد کسری از نیروهای آمریکایی را برای مجازات آلمان - یا بهتر بگوییم ، دولت آلمان ، یا برخی از آلمان های خیالی ، از آلمان خارج کند ، زیرا عموم مردم آلمان موافق آن هستند. اظهارات ترامپ درباره افغانستان منطقی و دلسوزانه تر از آلمان نیست. اما این تصور که می توان به دلایل بسیار متفاوت ترامپ از عقب نشینی نیروهای نظامی حمایت کرد ، عملاً اگر به طور کامل در رسانه های سازمانی ایالات متحده غایب نباشد ، زیرا توسط یک حزب سیاسی بزرگ نمایندگی نمی شود.

با این حال ، رئیس ستاد مشترک ستاد مشترک مارک میللی این هفته بیان این دیدگاه که پایگاههای خارجی ایالات متحده یا حداقل برخی از آنها باید بسته شود. میللی خواستار نیروی دریایی بزرگتر ، خصومت بیشتر با چین است و جنگ با افغانستان را یک موفقیت می داند. بنابراین ، ملایم بگویم ، من همیشه در همه موارد با او موافق نیستم. دلایل وی برای تمایل به بستن پایگاه ها دلیل من نیست ، اما به هیچ وجه دلیل ترامپ نیست. بنابراین ، نمی توان با اعلام ترامیپی بودن پیشنهاد میلی ، از در نظر گرفتن آن جلوگیری کرد.

حداقل 90٪ پایگاههای نظامی خارجی در جهان پایگاههای ایالات متحده هستند. ایالات متحده بیش از 150,000،XNUMX سرباز نظامی در خارج از ایالات متحده با بیش از نیروهای مستقر دارد پایگاه های 800 (برخی برآوردها هستند بیش از 1000) در 175 کشور ، و هر 7 قاره. این پایگاه ها غالباً همانطور که در داخل ایالات متحده واقع می شوند ، بلایای زیست محیطی هستند. و آنها اغلب فاجعه های سیاسی هستند. پایگاه ها ثابت کرده اند جنگها را بیشتر محتمل می کند، احتمال کمتری ندارد. آنها در بسیاری از موارد خدمت می کنند سر پا نگهداشتن دولت های ستمگر ، به تسهیل کردن فروش یا هدیه سلاح و ارائه آموزش به دولت های ظالم و جلوگیری از تلاش برای صلح یا خلع سلاح.

با توجه به یک قسمت میللی به طور خاص از بحرین و کره جنوبی نام برد. بحرین یک دیکتاتوری بی رحمانه وحشیانه است که در پاسخ به حمایت مستقیم از ترامپ طی سالهای ترامپ بیشتر شده است.

حمد بن عیسی آل خلیفه از سال 2002 پادشاه بحرین بود ، زمانی که خود را پادشاه کرد ، قبل از آن امیر نامیده می شد. او در سال 1999 به دلیل دستاوردهایی که در وهله اول پدرش در حال مرگ بود ، امیر شد. پادشاه چهار زن دارد که فقط یکی از آنها پسر عموی اوست.

حمد بن عیسی آل خلیفه با تیراندازی ، آدم ربایی ، شکنجه و زندانی کردن با معترضان بدون خشونت برخورد کرده است. او مردم را به خاطر ابراز حقوق بشر ، و حتی به دلیل "توهین" به پادشاه یا پرچم او مجازات کرده است - جرائمی که حکم آنها 7 سال زندان و یک جریمه سنگین است.

طبق گفته وزارت امور خارجه ایالات متحده ، "بحرین یک پادشاهی مشروطه ، وراثتی است. . . . موضوعات حقوق بشر [شامل] ادعاهای شکنجه است. بازداشت خودسرانه زندانیان سیاسی؛ دخالت خودسرانه یا غیرقانونی در حریم خصوصی محدودیت های آزادی بیان ، مطبوعات و اینترنت ، از جمله سانسور ، مسدود کردن سایت و افترا li جنایی. تداخل اساسی در حقوق اجتماعات مسالمت آمیز و آزادی تشکل ها ، از جمله محدودیت های سازمان های غیر دولتی مستقل (NGO) برای فعالیت آزادانه در کشور. "

طبق گفته غیرانتفاعی آمریکایی ها برای دموکراسی و حقوق بشر در بحرین ، این پادشاهی در حال ورود است "نقض تقریباً کلی" میثاق بین المللی حقوق مدنی و سیاسی و نیروی پلیس آن را دارد الگوهای تثبیت شده بازداشت خودسرانه ، شکنجه ، تجاوز جنسی ، و قتل غیرقانونی. بحرین همچنین وی افزود: "در میان پلیس های شدید دنیا ، با تقریباً 46 پرسنل وزارت امور داخله (وزارت کشور) برای هر 1,000 شهروند. این بیش از دو برابر نرخ قابل مقایسه در اوج دیکتاتوری صدام حسین در عراق است که رژیم های مشابه ایران و برزیل را کوتاهی کرد. "

مبلغین جنگی که دوست دارند وانمود کنند کشوری که قرار است بمباران شود از یک فرد شیطانی تشکیل شده است ، پول زیادی را پرداخت می کنند تا فرصت استفاده از حمد بن عیسی آل خلیفه را به عنوان موضعی برای مردم رنج دیده بحرین بدست آورند. اما آل خلیفه هدف رسانه های آمریکایی یا ارتش آمریکا نیست.

حمد بن عیسی آل خلیفه توسط ارتش ایالات متحده تدریس می شد. وی فارغ التحصیل دانشکده فرماندهی و ستاد عمومی ارتش ایالات متحده در فورت لیونورث در کانزاس است. او متحد خوب دولت های ایالات متحده ، انگلیس و سایر دولت های غربی محسوب می شود. نیروی دریایی ایالات متحده ناوگان پنجم خود را در بحرین مستقر می کند. دولت آمریكا آموزش نظامی و بودجه را به بحرین می دهد و فروش سلاح های ساخت آمریكا به بحرین را تسهیل می كند.

پسر ارشد پادشاه و وارث وی در دانشگاه آمریکایی در واشنگتن دی سی و در کالج کوئین ، دانشگاه کمبریج انگلیس تحصیل کرده است.

در سال 2011 ، بحرین یک رئیس پلیس آمریكا به نام جان تیمونی را استخدام كرد ، كه به شهرت بی رحمی كه در میامی و فیلادلفیا شهرت داشت ، برای كمك به دولت بحرین برای ارعاب و توهین به جمعیت خود ، كه او انجام داد. همانطور که از 2019، "پلیس همچنان به آموزش برای زرادخانه ساخت ایالات متحده ادامه می دهد. از سال 2007 تا 2017 ، مالیات دهنده آمریکایی نزدیک به 7 میلیون دلار کمک امنیتی به وزارت داخله و به ویژه پلیس ضد شورش - یک پلیس مشهور پلیس ملی که مسئول ده ها قتل غیرقانونی ، حملات بی شمار اعتراض آمیز و حملات تلافی جویانه به زندانیان است ، ارائه کرده است. دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریکا پس از عدم موفقیت در بررسی قانون Leahy Law در دولت اوباما ، برنامه های آموزشی MOI را گسترش می دهد و یک برنامه 10 دوره ای گسترده را برای سال 2019 پیشنهاد می کند که شامل مشاوره در مورد "روش های حمله" است. "

میللی به خاطر هیچ یک از نگرانی های من از بحرین نام برد و نه اینکه می خواهد ناوگان دریایی عظیم مستقر در سراسر جهان باشد. او بیشتر آنها را می خواهد. اما میللی فکر می کند که استقرار تعداد زیادی از نیروهای آمریکایی و خانواده های آنها در پایگاه های دور پرهزینه و خطرناک است.

مطابق با زمان نظامی، میللی "در حال پیوستن به گروهی از مقامات ارشد دفاعی است که نیاز به استقرار دائمی نیروها را در سراسر جهان زیر سوال می برند." نگرانی میل این است که این باعث به خطر افتادن اعضای خانواده می شود. "من با ما ، کسانی که لباس فرم داریم ، در معرض آسیب قرار گرفتن مشکلی ندارم - این چیزی است که برای آن پول می گیریم. این همان وظیفه ماست ، درست است؟ " او گفت. آیا این باید وظیفه کسی باشد؟ اگر پایگاه ها خصومت ایجاد می کنند ، آیا کسی که توانایی مالی تحصیل در دانشگاه را ندارد باید مجبور شود آنها را به سود فروشندگان اسلحه اشغال کند؟ من نظر خود را در این باره می دانم. اما حتی رئیس مشترکین روسای مrickسسه ای که آمریکای شمالی را به خوبی از شر رئیسان خلاص می کند ، دیگر نمی خواهد خانواده های مردم را در پایگاه های خارجی مستقر کند.

مسئله ممکن است این باشد که عدم تمایل همسران و اعضای خانواده برای زندگی در جوامع مسلح در دار آپارتاید به استخدام و نگهداری آسیب می رساند. در این صورت ، سه تشویق برای خانواده ها! اما اگر پایگاه ها مورد نیاز نیستند ، و ما از ضرر آنها می دانیم و دلارهای عمومی ایالات متحده نیازی به تأمین بودجه ایجاد این همه مینی دیزنی لند-آمریکای کوچک-پشت دیوارهای ترامپ ندارند ، چرا این کار را متوقف نمی کنیم؟

میلی همچنین از کره جنوبی نام برد ، نقطه دیگری که کنگره در سالهای اخیر با هیجان جلوی حذف هرگز حتی پیشنهادی سربازان آمریکایی را گرفته است. اما کره جنوبی اکنون حکومتی دارد که مایل است در برابر دولت ایالات متحده بایستد و مردمی که می دانند نیروهای نظامی و سلاح های آمریکایی مانع اصلی صلح و اتحاد مجدد هستند. بدحجابی ترامپ در این مورد به شکلی است که از کره جنوبی می خواهد هزینه بیشتری را برای اشغال خود در آمریکا بپردازد (البته نباید دیوانه وار خواست Neera Tanden بود که لیبی برای بمب گذاری در آن پرداخت می کند) ، اما انگیزه Milley باز هم متفاوت است. به گفته AP میللی نگران است که اگر سرانجام ایالات متحده موفق شود وارد جنگی جدید شود ، اعضای خانواده سربازان آمریکایی در معرض خطر قرار می گیرند. هیچ صحبتی از خانواده هایی که واقعاً در کشورهای آسیا ساکن هستند وجود ندارد. تمایل علنی به خطر انداختن جان سربازان آمریکایی وجود دارد. اما خانواده های سربازان آمریکایی - این افراد مهم هستند.

وقتی حتی چنین اخلاقی محدودی بستن پایگاه را ترجیح می دهد ، شاید باز كردن و حفظ پایگاه را باید از دید شدیدتر از آنچه رسانه های آمریكایی اجازه می دهند ، دید.

میللی اینرسی ، و احتمالاً سود و سیاست پشت آن را تشخیص می دهد. وی پیشنهاد می کند که اقامت کوتاهتر برای نیروهای بدون خانواده ممکن است یک راه حل باشد. اما این یکی زیاد نیست. این مسئله به مشکل اساسی قرار دادن اردوگاه های مسلح در کشورهای دیگر نمی پردازد. نظرات عموم مردم ایالات متحده را در نظر نمی گیرد. اگر مجبور باشم یک رویداد ورزشی را از تلویزیون تماشا کنم و به من بگویند که نیروهای مسلح آمریکا به جای 174 کشور از 175 کشور جهان آن را تماشا می کنند ، ضربه نخواهم خورد و تقریباً هیچ کس حتی متوجه نمی شود. فکر می کنم برای 173 یا 172 نیز همینطور باشد. جهنم ، من مایل هستم به سادگی نظر مردم آمریکا را در مورد اینکه در حال حاضر ارتش آمریکا در چه تعداد کشور دارای نیرو است نظرسنجی کنم و واقعیت را به هر آنچه مردم فکر می کنند کاهش دهد.