توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، مارس 24، 2023
من نمی توانم به اندازه کافی کتاب جدیدی از AB Abrams را به نام توصیه کنم جعل جنایت و عواقب آن: اخبار جعلی چگونه نظم جهانی را شکل می دهد. علیرغم استفاده از اصطلاح "اخبار جعلی"، کوچکترین نشانه ای از ترامپیسم وجود ندارد. علیرغم گزارش‌هایی در مورد جعل جنایات، کمترین ذره‌ای اشاره‌ای به ادعاهای مزخرف مبنی بر صحنه‌سازی تیراندازی در مدارس، یا اشاره‌ای به هر چیزی که به خوبی مستند نیست، وجود ندارد. بسیاری از جنایات ساختگی که در اینجا بازگو می شود، توسط سازندگان آنها اعتراف شده و توسط رسانه هایی که آنها را تبلیغ کرده اند، رد شده اند.
من در مورد جنایات ساختگی مانند تجاوزهای جمعی آلمانی و کشتار کودکان در بلژیک در جنگ جهانی اول صحبت می کنم که توسط مبلغان انگلیسی ساخته شده است، وحشت های اسپانیایی در کوبا که توسط روزنامه نگاران زرد برای شروع جنگ اسپانیایی آمریکا اختراع شده است، قتل عام خیالی در میدان تیان آن من، نوزادان خیالی بیرون آورده شده از انکوباتورها در کویت، تجاوزهای جمعی در صربستان و لیبی، اردوگاه های مرگ شبیه نازی ها در صربستان و چین، یا داستان های فراریان از کره شمالی که به تدریج یاد می گیرند داستان های خود را به طور کامل تغییر دهند.
علم تبلیغ یک علم دقیق است. اولین درسی که من از این مجموعه به دست می‌آورم این است که ساختن یک ظلم خوب باید به دنبال مطالعه‌ای بسیار دقیق باشد. قبل از اختراع نوزادان از انکوباتورها، شرکت روابط عمومی هیل و نولتون یک میلیون دلار برای مطالعه بهترین کارایی هزینه کرد. شرکت رودر و فین پس از استراتژی و آزمایش دقیق افکار جهانی را علیه صربستان برگرداند.
درس بعدی اهمیت تحریک است. اگر می‌خواهید چین را به واکنش افراطی به تروریسم یا صرفاً به دلیل شرارت غیرقابل توضیح متهم کنید، ابتدا باید خشونت را تشویق کنید تا هر واکنشی که دریافت می‌کنید به شدت مبالغه شود. این درسی بود که در تیان‌آنمن، مانند سایر نقاط جهان، آموخته شد.
اگر می خواهید کسی را به خاطر جنایات وحشتناک سرزنش کنید، ساده ترین راه می تواند مرتکب آن جنایات و سپس نسبت دادن نادرست آنها باشد. در طول جنگ خود با فیلیپین، ایالات متحده مرتکب جنایاتی شد تا دیگران را مقصر بداند. این کل ایده پشت برنامه های عملیات نورث وودز بود. در طول جنگ کره، قتل‌عام‌های مختلفی که شمال را مقصر دانسته‌اند توسط جنوب مرتکب شدند (این‌ها در ایجاد جنگ و همچنین در جلوگیری از پایان جنگ مفید بودند - درس مفیدی برای جنگ فعلی در اوکراین که در آن صلح دائماً تهدید به وقوع می‌شود). نسبت دادن نادرست جنایات واقعی یک ترفند ارزشمند با استفاده از سلاح های شیمیایی در سوریه نیز بوده است.
البته، درس کلیدی به اندازه املاک و مستغلات (موقعیت، مکان، مکان) قابل پیش بینی است و آن عبارت است از: نازی ها، نازی ها، نازی ها. اگر قساوت شما باعث نشود که بینندگان تلویزیون ایالات متحده به نازی ها فکر کنند، واقعاً ارزش آن را ندارد که آن را یک ظلم تلقی کنیم.
رابطه جنسی ضرری ندارد مطلقاً لازم نیست. این استیضاح یا پیگرد قانونی رئیس جمهور سابق جنایتکار نیست. اما اگر دیکتاتور شما با کسی رابطه جنسی داشته است یا می‌توان متهم به مصرف یا توزیع ویاگرا یا طراحی تجاوز به عنف یا هر چیز دیگری از این دست شد، شما با بدترین رسانه‌ها یک قدم پیش خواهید رفت.
کمیت، نه کیفیت: عراق را به 9 سپتامبر گره بزنید، حتی اگر مضحک باشد، عراق را به پست های سیاه زخم گره بزنید، حتی اگر مضحک باشد، عراق را به انبارهای سلاح گره بزنید، حتی اگر رد شود. فقط به انباشتن آن ادامه دهید تا زمانی که بیشتر مردم باور کنند که نمی‌تواند همه آن دروغ باشد.
هنگامی که تمام مراحل درست را دنبال کردید و یک جنایت زیبا یا مجموعه ای از جنایات را ساختید، متوجه خواهید شد که فقط آن رسانه ها و جمعیت هایی که می خواهند داستان های مضحک شما را باور کنند، این کار را می کنند. بسیاری از مردم جهان ممکن است بخندند و سر خود را تکان دهند. اما اگر بتوانید حتی 30 درصد از 4 درصد بشریت را به دست آورید، تمام تلاش خود را برای قتل عام انجام داده اید.
این یک بازی فاسد به دلایل زیادی است. یکی این که هیچ یک از این جنایات ساختگی بهانه ای برای جنگ نخواهد بود (که از همه جنایات بدتر است) حتی اگر کاملاً درست باشد. حتی زمانی که جنگ ایجاد نمی شود، وحشت های دیگری مانند خشونت در مقیاس کوچک علیه افرادی که با کسانی که متهم به دروغ هستند، ایجاد می شود. برخی بر این باورند که بزرگترین مانع بر سر راه اقدام معقول انسانی در مورد آب و هوا، شکست ایالات متحده و چین در همکاری است، و بزرگترین مانع آن، دروغ های وحشیانه در مورد اردوگاه های کار اجباری چینی برای یک گروه قومی اقلیت است - حتی اگر اکثر بشریت این کار را انجام دهند. دروغ ها را باور نکن
با این حال، جنگ نام بازی است. تبليغات جنگ در حال تكامل بوده و استفاده از دروغ‌هاي جنگي «بشردوستانه» يا بشردوستانه رشد كرده است. تعداد کسانی که به دلایلی از این جنگ ها حمایت می کنند، هنوز بسیار بیشتر از کسانی هستند که به دلایل تعصب سادیستی قدیمی از جنگ ها حمایت می کنند. اما جنایات یک نوع تبلیغات متقاطع است که برای همه حامیان بالقوه جنگ از بشردوستانه گرفته تا نسل‌کشی جذاب است و فقط کسانی را از دست می‌دهند که یا درخواست شواهد واقعی می‌کنند یا استفاده از یک جنایت احتمالی را احمقانه می‌دانند که دلیلی برای ایجاد یک جنایت بزرگ‌تر باشد.
تبلیغات جنایتکارانه و شیطان سازی احتمالاً حوزه ای است که در دهه های اخیر بیشترین پیشرفت را در تبلیغات جنگ داشته است. شکست جنبش صلحی که در حول و حوش جنگ عراق در 20 سال پیش به وجود آمد و عواقبی برای مسئولین یا آموزش مؤثر در مورد حقایق جنگ به دنبال داشت، باید بخشی از تقصیرها را بر عهده بگیرد.
کتاب AB Abrams ممکن است با گنجاندن تنها ساختن جنایات ایالات متحده (و متحدان) تعداد کمی از خوانندگان ملی‌گرا را از دست بدهد، اما حتی با انجام این کار، کتاب صرفاً نمونه‌ای از نمونه‌ها است. ممکن است در حین خواندن آن چیزهای بیشتری برای شما پیش بیاید. اما نمونه‌های موجود بیش از آنچه بیشتر مردم از آن مطلع هستند، وجود دارد، و بیشتر نمونه‌ها دسته‌ای هستند، نه حوادث مجزا. به عنوان مثال، فهرست بلندبالایی از وحشت هایی وجود دارد که عراقی ها برای شروع جنگ خلیج فارس به دروغ به آن متهم شدند. نوزادان جوجه کشی همان چیزی است که ما به یاد داریم - به همان دلیلی که اختراع شد. این یک جنایت خوب انتخاب شده است.
این کتاب طولانی‌تر از آن چیزی است که انتظارش را دارید، زیرا شامل بسیاری از دروغ‌های جنگی است که کاملاً ساختگی وحشیانه نیستند. این همچنین شامل تعداد زیادی یا بازگویی جنایات واقعی توسط ایالات متحده یا متحدانش است. با این حال، بسیاری از این موارد کاملاً مرتبط است و نه فقط برای اشاره به ریاکاری، بلکه برای توجه به رفتارهای بسیار متفاوتی که می‌توان با قساوت‌های مختلف و جنایات ادعایی در رسانه‌ها انجام داد، و همچنین برای در نظر گرفتن فرافکنی یا بازنمایی. به این معنا که به نظر می‌رسد دولت ایالات متحده معمولاً همان جنایاتی را که مشغول ارتکاب آن است به دیگران القا می‌کند، یا به سرعت دقیقاً همان چیزی را دنبال می‌کند که به دروغ شخص دیگری را به انجام آن متهم کرده است. به همین دلیل است که واکنش من به گزارش اخیر سندرم هاوانا کمی با برخی افراد متفاوت است. برای بسیاری از دولت آمریکا خوب است که این داستان را کنار بگذارند. اما وقتی متوجه می‌شویم که پنتاگون همچنان در حال تعقیب آن است و روی حیوانات آزمایش می‌کند تا سعی کند سلاحی را که کوبا یا روسیه به آن متهم می‌کردند تولید کند، نگرانی من به ظلم به حیوانات محدود نمی‌شود. من همچنین نگران این هستم که ایالات متحده ممکن است این سلاح را بسازد، استفاده کند و آن را تکثیر کند و روزی بتواند همه نوع مردم را به درستی متهم به ایجاد سندرم کند که زندگی را به عنوان یک داستان تخیلی آغاز کرد.
این کتاب زمینه‌های زیادی را فراهم می‌کند، اما بیشتر آن ارزشمند است، از جمله در ارائه انگیزه‌های واقعی برای جنگ‌هایی که از جنایات ساختگی به عنوان انگیزه‌های وانمودی استفاده شده است. این کتاب با بیان این نکته به پایان می رسد که ممکن است در نقطه عطفی در امتناع جهانی از باور تبلیغات تبلیغاتی ایالات متحده باشیم. من مطمئناً امیدوارم که این درست باشد، و تمایل به باور به دستورات مبتنی بر احمق ها با تمایل به باور فضولات جنگی دیگران جایگزین نشود.
