چگونه ایالات متحده جنگ سرد را با روسیه آغاز کرد و اوکراین را برای مبارزه با آن رها کرد

توسط Medea Benjamin و Nicolas JS Davies ، CODEPINK، فوریه 28، 2022

مدافعان اوکراین شجاعانه در برابر تجاوز روسیه مقاومت می کنند و بقیه جهان و شورای امنیت سازمان ملل متحد را به دلیل شکست در محافظت از آنها شرمنده می کنند. این یک نشانه دلگرم کننده است که روس ها و اوکراینی ها هستند گفتگوها در بلاروس که ممکن است منجر به آتش بس شود. قبل از اینکه ماشین جنگی روسیه هزاران نفر دیگر از مدافعان و غیرنظامیان اوکراین را بکشد و صدها هزار نفر دیگر را مجبور به فرار کند، باید تمام تلاش ها برای پایان دادن به این جنگ انجام شود. 

اما واقعیت موذیانه تری در زیر سطح این بازی اخلاقی کلاسیک وجود دارد و آن نقش ایالات متحده و ناتو در زمینه سازی برای این بحران است.

پرزیدنت بایدن تهاجم روسیه را نامیده استغیرقابل تشخیص"، اما این دور از واقعیت است. در چهار روز منتهی به تهاجم، ناظران آتش بس از سازمان امنیت و همکاری اروپا (OSCE) ثبت شده افزایش خطرناک نقض آتش بس در شرق اوکراین با 5,667 نقض و 4,093 انفجار. 

اکثر آنها در داخل مرزهای دونتسک (DPR) و Luhansk (LPR) جمهوری خلق بودند که مطابق با شلیک گلوله های دریافتی توسط نیروهای دولتی اوکراین بود. با تقریبا 700 ناظران آتش بس سازمان امنیت و همکاری اروپا در محل، قابل اعتماد نیست که اینها همه حوادث "پرچم دروغین" بوده که توسط نیروهای جدایی طلب انجام شده است، همانطور که مقامات آمریکایی و بریتانیایی ادعا کردند.

خواه شلیک گلوله فقط یک تشدید دیگر در جنگ داخلی طولانی مدت باشد یا شروع یک حمله جدید دولت، قطعاً یک تحریک بود. اما تهاجم روسیه بسیار فراتر از هرگونه اقدام متناسب برای دفاع از DPR و LPR در برابر این حملات بوده است و آن را نامتناسب و غیرقانونی می کند. 

با این حال، در زمینه بزرگ‌تر، اوکراین به قربانی و نیابتی ناخواسته در جنگ سرد ایالات متحده علیه روسیه و چین تبدیل شده است، که در آن ایالات متحده هر دو کشور را با نیروهای نظامی و سلاح‌های تهاجمی محاصره کرده است و از یک سری معاهدات کنترل تسلیحات خارج شده است. و از مذاکره در مورد قطعنامه‌های مربوط به نگرانی‌های امنیتی منطقی مطرح شده توسط روسیه خودداری کرد.

در دسامبر 2021، پس از نشست سران بایدن و پوتین، روسیه پیشنهادی را ارائه کرد پیش نویس پیشنهاد برای یک معاهده امنیتی متقابل جدید بین روسیه و ناتو، با 9 ماده مورد مذاکره قرار گیرد. آنها مبنایی معقول برای تبادل جدی داشتند. مهمترین مسئله برای بحران اوکراین صرفاً موافقت با این بود که ناتو اوکراین را به عنوان یک عضو جدید نمی پذیرد، که در هر صورت در آینده قابل پیش بینی روی میز نیست. اما دولت بایدن کل پیشنهاد روسیه را به‌عنوان یک پیشنهاد غیرشروع و حتی مبنایی برای مذاکره رد کرد.

پس چرا مذاکره بر سر یک معاهده امنیتی متقابل آنقدر غیرقابل قبول بود که بایدن به جای تلاش برای یافتن زمینه های مشترک، آماده بود جان هزاران اوکراینی را به خطر بیندازد، اگرچه حتی یک زندگی آمریکایی را هم به خطر نمی انداخت؟ این در مورد ارزش نسبی که بایدن و همکارانش برای زندگی آمریکایی ها و اوکراینی ها قائل هستند چه می گوید؟ و این چه موقعیت عجیبی است که ایالات متحده در دنیای امروز اشغال کرده است و به یک رئیس جمهور آمریکا اجازه می دهد تا جان بسیاری از اوکراینی ها را به خطر بیندازد بدون اینکه از آمریکایی ها بخواهد در درد و فداکاری خود شریک شوند؟ 

فروپاشی روابط ایالات متحده با روسیه و شکست لبه افکنی انعطاف ناپذیر بایدن، این جنگ را تسریع کرد، و با این حال، سیاست بایدن تمام دردها و رنج ها را "بیرونی" می کند تا آمریکایی ها بتوانند به عنوان دیگری رئیس جمهور زمان جنگ یک بار گفت: «به کارشان برو» و به خرید ادامه بده. متحدان اروپایی آمریکا، که اکنون باید صدها هزار پناهنده را در خود جای دهند و با قیمت‌های مارپیچ انرژی روبرو هستند، باید قبل از اینکه در خط مقدم قرار بگیرند، از عقب افتادن این نوع «رهبری» احتیاط کنند.

در پایان جنگ سرد، پیمان ورشو، همتای اروپای شرقی ناتو، منحل شد و ناتو باید داشته باشد از آنجایی که به هدفی که برای خدمت ساخته شده بود دست یافته بود. در عوض، ناتو به عنوان یک ائتلاف نظامی خطرناک و خارج از کنترل زندگی کرده است که عمدتاً به گسترش حوزه عملیات خود و توجیه موجودیت خود اختصاص یافته است. این کشور از 16 کشور در سال 1991 به 30 کشور امروزی گسترش یافته است و بیشتر اروپای شرقی را در خود جای داده است، همزمان با مرتکب تجاوز، بمباران غیرنظامیان و سایر جنایات جنگی. 

در سال 1999، ناتو راه اندازی یک جنگ غیرقانونی برای استخراج نظامی کوزوو مستقل از بقایای یوگسلاوی. حملات هوایی ناتو در طول جنگ کوزوو باعث کشته شدن صدها غیرنظامی شد و متحد اصلی آن در جنگ، رئیس جمهور کوزوو، هاشم تاچی، اکنون در دادگاه لاهه به دلیل وحشتناک محاکمه می شود. جرائم جنگی او تحت پوشش بمباران ناتو مرتکب قتل خونسرد صدها زندانی برای فروش اعضای داخلی آنها در بازار بین المللی پیوند شد. 

دور از اقیانوس اطلس شمالی، ناتو در جنگ 20 ساله خود در افغانستان به ایالات متحده پیوست و سپس در سال 2011 به لیبی حمله کرد و آن را ویران کرد. دولت شکست خورده، ادامه بحران پناهندگان و خشونت و هرج و مرج در سراسر منطقه.

در سال 1991، به عنوان بخشی از توافق اتحاد جماهیر شوروی برای پذیرش اتحاد مجدد آلمان شرقی و غربی، رهبران غربی به همتایان شوروی خود اطمینان دادند که ناتو را بیش از مرز یک آلمان متحد به روسیه نزدیک نخواهند کرد. جیمز بیکر، وزیر امور خارجه آمریکا وعده داد که ناتو «یک اینچ» فراتر از مرز آلمان پیش نخواهد رفت. وعده‌های شکست‌نخورده غرب در 30 مورد از طبقه‌بندی‌شده برای همه بیان شده است اسناد و مدارک در سایت آرشیو امنیت ملی منتشر شده است.

ناتو پس از گسترش در سراسر اروپای شرقی و به راه انداختن جنگ در افغانستان و لیبی، به طور پیش‌بینی‌شده به دایره کامل رسیده است تا بار دیگر روسیه را به عنوان دشمن اصلی خود ببیند. تسلیحات هسته‌ای ایالات متحده اکنون در پنج کشور ناتو در اروپا مستقر هستند: آلمان، ایتالیا، هلند، بلژیک و ترکیه، در حالی که فرانسه و بریتانیا در حال حاضر زرادخانه‌های هسته‌ای خود را دارند. سامانه‌های «دفاع موشکی» آمریکا، که می‌توانند به موشک‌های هسته‌ای تهاجمی تبدیل شوند، در لهستان و رومانی مستقر هستند، از جمله در پایگاه در لهستان تنها 100 مایل از مرز روسیه فاصله دارد. 

یک روسی دیگر درخواست در پیشنهاد دسامبر خود این بود که ایالات متحده به سادگی به سال 1988 بپیوندد پیمان INF (پیمان نیروهای هسته ای میان برد) که بر اساس آن هر دو طرف توافق کردند که موشک های هسته ای کوتاه یا میان برد را در اروپا مستقر نکنند. ترامپ در سال 2019 به توصیه جان بولتون، مشاور امنیت ملی خود، که دارای پوست سر سال 1972 است، از این معاهده خارج شد. معاهده ABMاز 2015 JCPOA با ایران و 1994 چارچوب توافق شده با کره شمالی آویزان از کمربند اسلحه اش.

هیچ یک از اینها نمی تواند تهاجم روسیه به اوکراین را توجیه کند، اما جهان باید روسیه را جدی بگیرد که می گوید شرایطش برای پایان دادن به جنگ و بازگشت به دیپلماسی بی طرفی و خلع سلاح اوکراین است. در حالی که نمی توان انتظار داشت هیچ کشوری در دنیای امروزی که تا دندان مسلح است خلع سلاح کامل کند، بی طرفی می تواند گزینه بلندمدتی جدی برای اوکراین باشد. 

سوابق موفق بسیاری مانند سوئیس، اتریش، ایرلند، فنلاند و کاستاریکا وجود دارد. یا مورد ویتنام را در نظر بگیرید. این کشور دارای مرز مشترک و اختلافات دریایی جدی با چین است، اما ویتنام در برابر تلاش های ایالات متحده برای درگیر کردن این کشور در جنگ سرد خود با چین مقاومت کرده و به مدت طولانی خود متعهد است. "چهار نه" سیاست: عدم اتحاد نظامی؛ عدم وابستگی به یک کشور در مقابل کشور دیگر؛ عدم وجود پایگاه نظامی خارجی؛ و بدون تهدید یا استفاده از زور. 

جهان باید هر کاری که لازم است برای دستیابی به آتش بس در اوکراین و حفظ آن انجام دهد. شاید گوترش، دبیرکل سازمان ملل متحد یا یک نماینده ویژه سازمان ملل بتواند به عنوان یک میانجی، احتمالا با نقش حفظ صلح برای سازمان ملل، عمل کند. این آسان نخواهد بود – یکی از درس‌های آموخته نشده دیگر جنگ‌ها این است که جلوگیری از جنگ از طریق دیپلماسی جدی و تعهد واقعی به صلح آسان‌تر از پایان دادن به جنگ پس از شروع آن است.

اگر و زمانی که آتش‌بس برقرار شود، همه طرف‌ها باید آماده باشند تا از نو شروع کنند تا راه‌حل‌های دیپلماتیک پایداری را آغاز کنند که به همه مردم دنباس، اوکراین، روسیه، ایالات متحده و سایر اعضای ناتو اجازه می‌دهد در صلح زندگی کنند. امنیت یک بازی حاصل جمع صفر نیست و هیچ کشور یا گروهی از کشورها نمی توانند با تضعیف امنیت دیگران به امنیت پایدار دست یابند. 

ایالات متحده و روسیه نیز در نهایت باید مسئولیت ذخیره بیش از 90 درصد از تسلیحات هسته‌ای جهان را بر عهده بگیرند و بر سر طرحی برای آغاز انهدام آنها، مطابق با معاهده منع گسترش، توافق کنند.ان پی تی) و معاهده جدید سازمان ملل متحد در مورد منع سلاح های هسته ای (TPNW).

در نهایت، همانطور که آمریکایی ها تجاوز روسیه را محکوم می کنند، فراموش کردن یا نادیده گرفتن بسیاری از جنگ های اخیر که در آن ایالات متحده و متحدانش متجاوز بوده اند، مظهر ریاکاری خواهد بود. کوزوو, افغانستان, عراق, هائیتی, سومالی, فلسطین پاکستان, لیبی, سوریه و یمن. 

ما صمیمانه امیدواریم که روسیه مدتها قبل از اینکه مرتکب کسری از کشتار و ویرانی عظیمی شود که ایالات متحده در جنگهای غیرقانونی خود مرتکب شده است، به تهاجم غیرقانونی و وحشیانه خود به اوکراین پایان دهد.

Medea Benjamin همکاری دارد CODEPINK برای صلح، و نویسنده چندین کتاب ، از جمله در داخل ایران: تاریخ و سیاست واقعی جمهوری اسلامی ایران. 

نیکلاس جی اس دیویس یک روزنامه نگار مستقل ، محقق CODEPINK و نویسنده است خون بر روی دستان ما: حمله آمریکا و نابودی عراق.