By آلیشیا سندرز-زاکر و سوسی اسنایدر, اساسنامه مسئول، آگوست 12، 2021
اگر گزارشی در مورد سلاح های هسته ای بخوانید ، احتمال دارد که توسط یک اتاق فکر که توسط یک شرکت تولید کننده تسلیحات هسته ای تأمین شده است ، منتشر شده باشد. در ما اخیر با مطالعه هزینه های جهانی تسلیحات هسته ای ، متوجه شدیم که تقریباً همه اتاق های فکر اصلی که در زمینه سلاح های هسته ای کار می کنند از شرکت های درگیر در صنعت سلاح های هسته ای در سال 2020 پول گرفته اند - این سوالاتی در مورد استقلال فکری و یکپارچگی اخلاقی آنها ایجاد کرده است.
در این گزارش ، ما 12 اتاق فکر را انتخاب کرده ایم که از مهمترین اتاق فکرهای سیاست خارجی شاخص Global Think Tank Index انتخاب شده اند و همچنین به طور منظم در مورد سلاح های هسته ای از فرانسه ، هند ، انگلستان و ایالات متحده منتشر می کنند. ما متوجه شدیم 21 شرکتی که قرارداد تسلیحات هسته ای دریافت کرده اند تنها 10 میلیون دلار به این اتاق های فکر کمک مالی کرده اند ، همانطور که در گزارش های سالانه خود اندیشکده ها و وب سایت های آنها گزارش شده است. این یک مسئله سیستمیک است. این فقط یک اتاق فکر یا چند کمک 100,000 دلاری نیست. نیمی از اندیشکده های پروفایل شده بیش از یک میلیون دلار در طول یک سال از حداقل نه شرکت مختلف که روی سلاح های هسته ای کار می کنند دریافت کردند.
این شرکت ها فقط پول اهدا نمی کنند. مدیران کلیدی نیز بر چندین مرکز تحقیقاتی نظارت و مشاوره می دهند. سه مدیر عامل شرکت های تولید کننده سلاح هسته ای-گیوم فوری (ایرباس) ، گرگوری جی هیز (ریتون) و مریلین هیوزون (تا همین اواخر لاکهید مارتین)-در هیئت مشورتی شورای آتلانتیک حضور دارند. مرکز امنیت جدید آمریکا نیز داستان مشابهی دارد: حداکثر 1.8 میلیون دلار از شرکت هایی که در زمینه ساخت سلاح های هسته ای کار می کنند دریافت کرده است و پنج صندلی هیئت مدیره برای کسانی که معیشت آنها با تولید سلاح هسته ای مرتبط است.
این پیوندها به دو دلیل مشکلی ایجاد می کند: س questionsالاتی در مورد استقلال اتاق های فکر ایجاد می کند و آنها را با شرکت هایی که در فعالیت های غیراخلاقی که طبق قوانین بین المللی ممنوع شده است مرتبط می کند.
با توجه به نفوذی که این اندیشکده ها در صدد اعمال سیاست های هسته ای دارند ، میزان تأثیر آنها از سوی سرمایه گذاران با علاقه به سلاح های هسته ای یک سوال مهم است. هنگام تدوین سیاست در مورد مسائلی که آسیب های ناخواسته را در معرض خطر قرار می دهند ، باید فاصله بیشتری بین کسانی که از عدم فعالیت سود می برند و کسانی که استقلال فکری را اعلام می کنند وجود داشته باشد.
در این مرحله ، ما نمی دانیم که میلیون ها دلار دریافت شده توسط این اتاق های فکر اصلی چگونه بر کار آنها تأثیر گذاشته است ، تا حدی به دلیل عدم شفافیت و سوگیری ناخودآگاه. همه اندیشکده ها سرمایه گذاران خود را فاش نمی کنند. برای کسانی که این کار را می کنند ، اکثر آنها بودجه اختصاصی برنامه را فاش نمی کنند و بندرت جزئیات مربوط به بودجه مربوط به پروژه یا گزارش را ارائه می دهند. تحقیقات ما ثابت نمی کند که اندیشکده هایی که نیاز به حفظ بازدارندگی هسته ای یا ساخت سیستم های تسلیحات هسته ای جدید را نوشته اند ، این کار را انجام می دهند زیرا شرکت هایی که از قرارداد تسلیحات هسته ای بهره مند می شوند ممکن است ناهار را در سمینارهای خود یا حقوق کارکنان خود پرداخت کرده باشند. به
اما تأثیرات کلی بودجه بر تولید دانش در زمینه های دیگر به خوبی اثبات شده است. در کتاب 2020 ، نائومی Oreskes دریافت که منبع مالی تأثیر قابل توجهی بر نتایج مطالعات اقیانوس شناسی دارد. سیمون تورچتی اوایل امسال درباره تلاش های ناتو برای سرپوش گذاشتن بر مطالعات مضر سیاسی در زمستان هسته ای نوشت. و الف مطالعه 2018 در مجله آمریکایی سلامت عمومی در مورد بودجه صنعت تحقیقات بهداشت عمومی محدودیت هایی در دستور کار تحقیقاتی ذینفعان و راه حل های پیشنهادی سیاست وجود دارد. مرکز سیاست های بین المللی طرح شفافیت نفوذ خارجی به طور مرتب در مورد "صنعت نفوذ خارجی که برای شکل گیری سیاست خارجی ایالات متحده کار می کند" گزارش می دهد ، از جمله: گزارش 2020 در مورد تأمین بودجه پیمانکاران دفاعی برای 50 اندیشکده برتر آمریکایی در یک دوره زمانی پنج ساله.
و با این حال ، محققان اتاق فکر اغلب نفوذ سرمایه گذاران سلاح هسته ای خود را رد می کنند. کسانی که قبل از انتشار گزارش ما با آنها تماس گرفتند به گزارش هایی درباره کنترل تسلیحات هسته ای و سیاست های استقلال فکری به عنوان اثبات بی طرفی خود اشاره کردند. با این حال ، کارکنان اتاق فکر ممکن است حتی از میزان تأثیر منافع سرمایه گذاران در آنچه گفته می شود و در کجا آگاه نیستند. این بدان معناست که اظهارات صریح استقلال فکری اتاق های فکر ، در حالی که گامی در جهت درست است ، خطر سوگیری را نفی نمی کند. به طور مشابه ، بودجه ای که صرف یک برنامه در یک اتاق فکر می شود ، ممکن است هنوز بر سایر مناطق تأثیر بگذارد. همانطور که اثبات قطعی تأثیر این بودجه ، به ویژه بدون تحقیقات بیشتر ، دشوار است ، نمی توان به صراحت انکار کرد که 10 میلیون دلار تا دهها اتاق فکر هیچ تفاوتی در زمینه سیاست هسته ای ندارند.
علاوه بر نگرانی های نفوذ ، اندیشکده ها باید نکات مربوط به اخذ وجوه از شرکت های تولید کننده سلاح های کشتار جمعی را که اخیراً طبق قوانین بین المللی ممنوع شده است ، مورد توجه قرار دهند. معاهده منع سلاح های هسته ایبه تصویب این پیمان هل داده است قطع ارتباط بانک ها و موسسات مالی با تولیدکنندگان سلاح هسته ای اتاق های فکر باید از این روش پیروی کنند.
سایر زمینه ها و ابتکارات با تأمین بودجه شرکت های بحث برانگیز یا به دلیل تشخیص خطر نفوذ یا بد به نظر می رسد. صندوق دفاع از محیط زیست مورد انتقاد قرار گرفته است پذیرش وجوه از صنعت سوخت های فسیلی نقش صنعت دخانیات آنقدر مضر بود که در سازمان بهداشت جهانی چهارچوب کنوانسیون کنترل دخانیاتطرفین موظفند از "سیاست های بهداشت عمومی در برابر منافع تجاری و دیگر منافع صنعت دخانیات" محافظت کنند.
این یک مسئله مهم است اما مطمئناً یک هدف از دست رفته نیست. اندیشکده ها باید تصدیق کنند که مشکلی وجود دارد و قاطعانه اقدام کنند. آنها می توانند به صورت جداگانه یا مشترک متعهد شوند که از شرکت هایی که بر روی تسلیحات هسته ای کار می کنند کمک مالی نپذیرند. در حال حاضر برخی از سازمان های تحقیقاتی در این زمینه وجود دارد ، از جمله انجمن کنترل اسلحه و فدراسیون دانشمندان آمریکاییکه در سال گذشته هیچ گونه بودجه ای را از تولیدکنندگان سلاح هسته ای نپذیرفت.
ما به مشکل تأمین مخزن اندیشکده تسلیحات هسته ای اشاره کرده ایم ، و اکنون بر عهده این اتاق های فکر است که آن را برطرف کنند. تا زمانی که حسابهای بانکی و اتاقهای هیئت مدیره آنها پر از سود و منافع منافع شخصی است ، استقلال و یکپارچگی راه حلهای تحقیقاتی و سیاستی آنها زیر سوال می رود.
