جنگ جهانی علیه تروریسم چقدر موفق بود؟ شواهدی از اثر عکس العمل

by خلاصه علوم صلح، آگوست 24، 2021

این تحلیل به طور خلاصه و منعکس کننده تحقیقات زیر است: Kattelman، KT (2020). ارزیابی موفقیت جنگ جهانی علیه تروریسم: فراوانی حملات تروریستی و اثر عکس العمل دینامیک تعارض نامتقارن, 13(1)، 67-86. https://doi.org/10.1080/17467586.2019.1650384

این تحلیل دومین مجموعه از یک سری چهار قسمتی است که بیستمین سالگرد 20 سپتامبر 11 را به یاد می آورد. ما در نظر داریم که این سریال جرقه بازاندیشی انتقادی درباره واکنش ایالات متحده به تروریسم و ​​باز کردن گفتگو در مورد جایگزین های غیرخشونت آمیز موجود برای جنگ و خشونت سیاسی را ایجاد کند.

نکات صحبت

• در جنگ جهانی علیه ترور (GWOT)، کشورهای ائتلاف با استقرار نظامی در افغانستان و عراق، حملات تروریستی فراملی تلافی جویانه علیه شهروندان خود را به عنوان واکنش متقابل تجربه کردند.
• واکنش تلافی جویانه حملات تروریستی فراملی تلافی جویانه توسط کشورهای ائتلاف نشان می دهد که جنگ جهانی علیه تروریسم به هدف اصلی خود که مصون نگه داشتن شهروندان از تروریسم است، برآورده نشده است.

بینش کلیدی برای اطلاع رسانی تمرین

• اجماع در حال ظهور در مورد شکست‌های جنگ جهانی علیه تروریسم (GWOT) باید باعث ارزیابی مجدد سیاست خارجی اصلی ایالات متحده و تغییر به سمت سیاست خارجی مترقی شود، که بیشتر برای ایمن نگه داشتن شهروندان از حملات تروریستی فراملی انجام می‌دهد.

خلاصه

کایل تی کاتلمن بررسی می کند که آیا اقدام نظامی، به ویژه چکمه های زمینی، دفعات حملات تروریستی فراملی توسط القاعده و وابستگان آن علیه کشورهای ائتلاف را در طول جنگ جهانی علیه ترور (GWOT) کاهش داده است یا خیر. او برای بررسی اینکه آیا اقدام نظامی در دستیابی به یکی از اهداف کلیدی GWOT - جلوگیری از حملات تروریستی علیه غیرنظامیان در ایالات متحده و غرب به طور گسترده تر، موفقیت آمیز بوده است یا خیر، رویکردی خاص برای کشور اتخاذ می کند.

القاعده مسئولیت هر دو حمله مارس 2004 به چهار قطار شهری در مادرید، اسپانیا، و بمب گذاری انتحاری ژوئیه 2005 در لندن، بریتانیا را بر عهده گرفت. تحقیقات بیشتر تأیید می کند که این دو حادثه، حملات تروریستی فراملی تلافی جویانه بودند. القاعده این کشورها را به دلیل فعالیت نظامی مداوم آنها در GWOT هدف قرار داد. این دو مثال نشان می‌دهند که چگونه کمک‌های نظامی در GWOT می‌تواند غیرمولد باشد و به طور بالقوه باعث تحریک یک حمله تروریستی تلافی‌جویانه فراملی علیه شهروندان یک کشور شود.

تحقیقات کاتلمن بر مداخلات نظامی یا سربازان در زمین متمرکز است، زیرا آنها «قلب هر ضد شورش موفقی» هستند و احتمالاً سلطه‌گران لیبرال دموکرات غربی، علی‌رغم مخالفت‌های عمومی، برای دستیابی به منافع جهانی‌شان به استقرار آنها ادامه خواهند داد. تحقیقات قبلی همچنین شواهدی از حملات تلافی جویانه در مورد مداخلات نظامی و اشغال را نشان می دهد. با این حال، تمرکز بر نوع حمله است، نه گروه مسئول. در «تجمیع» داده‌های مربوط به حملات تروریستی فراملی، انگیزه‌های مختلف ایدئولوژیک، قومی، اجتماعی یا مذهبی گروه‌های تروریستی منفرد نادیده گرفته می‌شوند.

نویسنده با تکیه بر نظریه‌های قبلی واکنش متقابل، مدل خود را پیشنهاد می‌کند که بر قابلیت‌ها و انگیزه‌ها برای درک تأثیر استقرار نیروهای یک کشور بر دفعات حملات تروریستی تمرکز دارد. در جنگ نامتقارن، کشورها نسبت به سازمان‌های تروریستی که ممکن است با آنها بجنگند، توانایی نظامی بیشتری خواهند داشت، و هم کشورها و هم سازمان‌های تروریستی سطوح مختلفی از انگیزه برای حمله خواهند داشت. در GWOT، کشورهای ائتلاف هم به صورت نظامی و هم غیرنظامی به درجات مختلف مشارکت داشتند. انگیزه القاعده برای حمله به اعضای ائتلاف فراتر از ایالات متحده متفاوت بود. بر این اساس، نویسنده این فرضیه را مطرح می کند که هر چه سهم نظامی یکی از اعضای ائتلاف در GWOT بیشتر باشد، احتمال بیشتری برای تجربه حملات تروریستی فراملی توسط القاعده وجود دارد، زیرا فعالیت نظامی آن انگیزه القاعده را برای حمله به آن افزایش می دهد.

برای این مطالعه، داده‌ها از پایگاه‌های اطلاعاتی مختلف ردیابی فعالیت‌های تروریستی و کمک‌های نیروهای نظامی به افغانستان و عراق بین سال‌های 1998 و 2003 استخراج شده است. به طور خاص، نویسنده رویدادهای «استفاده غیرقانونی از زور و خشونت توسط یک بازیگر غیردولتی به منظور دستیابی به تغییرات سیاسی، اقتصادی، مذهبی یا اجتماعی از طریق ترس، اجبار یا ارعاب» منتسب به القاعده و وابستگان آن. نویسنده برای حذف حملات با روح «جنگ جنگی» از نمونه، رویدادها را «مستقل از شورش یا دیگر انواع درگیری» بررسی کرد.

یافته‌ها تأیید می‌کنند که اعضای ائتلافی که در GWOT با نیروهای نظامی در افغانستان و عراق همکاری می‌کنند، حملات تروریستی فراملی علیه شهروندان خود را افزایش داده‌اند. علاوه بر این، هر چه میزان مشارکت با تعداد خالص سربازان اندازه‌گیری شود، تعداد حملات تروریستی فراملی بیشتر می‌شود. این در مورد ده کشور ائتلاف با بیشترین میانگین استقرار نیرو صادق بود. از بین ده کشور برتر، چندین کشور وجود داشتند که قبل از استقرار نیروها، حملات تروریستی فراملی کمی را تجربه کردند یا اصلاً هیچ حمله ای نداشتند، اما پس از آن جهش قابل توجهی در حملات را تجربه کردند. استقرار نظامی احتمال وقوع یک حمله تروریستی فراملی توسط القاعده را بیش از دو برابر افزایش داد. در واقع، به ازای هر واحد افزایش در سهم نیروها، 11.7 درصد افزایش در دفعات حملات تروریستی فراملی القاعده علیه کشور کمک کننده وجود داشت. تا کنون، ایالات متحده بیشترین نیرو (118,918) را داشته و بیشترین حملات تروریستی فراملی القاعده را تجربه کرده است (61). برای اطمینان از اینکه داده‌ها صرفاً توسط ایالات متحده هدایت نمی‌شوند، نویسنده آزمایش‌های بیشتری انجام داد و به این نتیجه رسید که با حذف ایالات متحده از نمونه، هیچ تغییر قابل‌توجهی در نتایج وجود ندارد.

به عبارت دیگر، در قالب حملات تروریستی فراملی تلافی جویانه، علیه استقرار نظامی در GWOT واکنش نشان داد. الگوهای خشونت نشان داده شده در این تحقیق این مفهوم را نشان می دهد که تروریسم فراملی خشونتی تصادفی و عمدی نیست. در عوض، بازیگران "عقلانی" می توانند اقدامات تروریسم فراملی را به صورت استراتژیک اجرا کنند. تصمیم یک کشور برای مشارکت در خشونت نظامی علیه یک سازمان تروریستی می تواند انگیزه یک گروه تروریستی را افزایش دهد و در نتیجه منجر به حملات تروریستی فراملی تلافی جویانه علیه شهروندان آن کشور شود. در مجموع، نویسنده نتیجه می‌گیرد که GWOT در ایمن‌تر کردن شهروندان اعضای ائتلاف از تروریسم فراملی موفق نبود.

عمل اطلاع رسانی

علیرغم تمرکز محدود این تحقیق بر استقرار نظامی و تأثیر آن بر یک نهاد تروریستی، یافته ها می تواند برای سیاست خارجی ایالات متحده به طور گسترده آموزنده باشد. این تحقیق وجود اثر واکنشی به مداخله نظامی در مبارزه با تروریسم فراملی را تایید می کند. اگر هدف حفظ امنیت شهروندان باشد، همانطور که در مورد GWOT بود، این تحقیق نشان می دهد که چگونه مداخله نظامی می تواند معکوس باشد. علاوه بر این، GWOT هزینه دارد بیش از 6 تریلیون دلار، و در نتیجه بیش از 800,000 نفر از جمله 335,000 غیرنظامی جان خود را از دست دادند.با توجه به پروژه Costs of War. با در نظر گرفتن این موضوع، نهاد سیاست خارجی ایالات متحده باید در اتکای خود به نیروی نظامی تجدید نظر کند. اما، متأسفانه، جریان اصلی سیاست خارجی عملاً اتکای مستمر به ارتش را به عنوان «راه‌حل» برای تهدیدهای خارجی تضمین می‌کند و به نیاز ایالات متحده برای در نظر گرفتن پذیرش سیاست خارجی مترقی

در جریان اصلی سیاست خارجی ایالات متحده، راه‌حل‌های سیاسی با تأکید بر اقدام نظامی وجود دارد. یکی از این نمونه ها الف است استراتژی نظامی مداخله گرای چهار بخشی برای مقابله با تروریسم فراملی قبل از هر چیز، این استراتژی توصیه می کند که در وهله اول از ظهور یک سازمان تروریستی جلوگیری شود. تقویت توانایی های نظامی و اصلاحات در بخش امنیتی ممکن است منجر به شکست فوری یک سازمان تروریستی شود، اما مانع از تشکیل مجدد این گروه در آینده نخواهد شد. ثانیاً، باید یک استراتژی سیاستی بلندمدت و چند رشته‌ای، شامل عناصر نظامی و غیرنظامی، مانند ایجاد ثبات و توسعه پس از جنگ، به کار گرفته شود. ثالثاً، اقدام نظامی باید آخرین راه حل باشد. در نهایت، همه طرف های مرتبط باید در مذاکرات برای پایان دادن به خشونت و درگیری مسلحانه شرکت کنند.

اگرچه قابل ستایش است، اما راه‌حل سیاستی فوق همچنان مستلزم ایفای نقش ارتش در سطحی است - و این واقعیت را جدی نمی‌گیرد که اقدام نظامی می‌تواند آسیب‌پذیری فرد در برابر حمله را افزایش دهد، نه کاهش آن. همانطور که دیگران استدلال کرده اندحتی خوب‌ترین مداخلات نظامی ایالات متحده می‌تواند منجر به بدتر شدن اوضاع شود. این تحقیق و اجماع در حال ظهور در مورد شکست های GWOT باید باعث ارزیابی مجدد چارچوب گسترده تر سیاست خارجی ایالات متحده شود. یک سیاست خارجی مترقی که فراتر از جریان اصلی سیاست خارجی تکامل می یابد، شامل پاسخگویی در قبال تصمیم گیری های بد سیاست خارجی، ارزش گذاری برای اتحادها و توافقات جهانی، ضد نظامی گری، تاکید بر ارتباط بین سیاست داخلی و خارجی و کاهش بودجه نظامی است. بکارگیری یافته های این تحقیق به معنای خودداری از اقدام نظامی علیه تروریست های فراملی است. به جای ترساندن و تأکید بیش از حد بر تهدیدات تروریستی فراملی به عنوان توجیهی عملی برای اقدام نظامی، دولت ایالات متحده باید تهدیدهای موجودیت بیشتری را برای امنیت در نظر بگیرد و در مورد اینکه چگونه این تهدیدها در ظهور تروریسم فراملی نقش ایفا می کنند، فکر کند. در برخی موارد، همانطور که در تحقیق فوق ذکر شد، مداخلات نظامی علیه تروریسم فراملی می تواند آسیب پذیری شهروندان را افزایش دهد. کاهش نابرابری جهانی، محدود کردن تغییرات آب و هوایی جهانی، و خودداری از کمک به دولت‌هایی که فعالانه حقوق بشر را نقض می‌کنند، بیشتر از مداخلات نظامی برای محافظت از آمریکایی‌ها در برابر تروریسم فراملی کمک می‌کند. [CH]

ادامه خواندن

کرنشاو، ام. (2020). بازاندیشی تروریسم فراملی: رویکردی یکپارچه. موسسه صلح ایالات متحده بازبینی شده در 12 اوت 2021، از https://www.usip.org/sites/default/files/2020-02/pw_158-rethinking_transnational_terrorism_an_integrated_approach.pdf

هزینه های جنگ (2020، سپتامبر). هزینه های انسانی بازبینی شده در 5 اوت 2021، از https://watson.brown.edu/costsofwar/costs/human

هزینه های جنگ (2021، ژوئیه). هزینه های اقتصادی. بازبینی شده در 5 اوت 2021، از https://watson.brown.edu/costsofwar/costs/economic

Sitaraman، G. (2019، 15 آوریل). ظهور سیاست خارجی مترقی جنگ روی صخره ها. بازیابی شده در 5 اوت 2021، از https://warontherocks.com/2019/04/the-emergence-of-progressive-foreign-policy/  

کوپرمن، ای جی (2015، مارس/آوریل). شکست اوباما در لیبی: چگونه یک مداخله خیرخواهانه با شکست به پایان رسید. امور خارجه، 94 (2). بازبینی شده در 5 آگوست 2021، https://www.foreignaffairs.com/articles/libya/2019-02-18/obamas-libya-debacle

کلید واژه ها: جنگ جهانی علیه تروریسم. تروریسم فراملی؛ القاعده؛ مبارزه با تروریسم؛ عراق؛ افغانستان