توسط پت الدر ، اکتبر 10 ، 2020
نتایج آزمایش منتشر شده در این هفته توسط انجمن رودخانه رودخانه سنت ماری و اداره محیط زیست مریلند (MDE) حاکی از میزان بالای سمیت PFAS در صدف ها و آب رودخانه مربوط به استفاده از مواد شیمیایی در حوزه خارج از رودخانه وبستر رودخانه پاتوکسنت است. ایستگاه هوایی نیروی دریایی (میدان وبستر) در سنت اینیگوئز ، مریلند. پایگاه در نزدیکی نوک جنوبی شهرستان سنت ماری ، MD واقع شده است.
نتایج نشان می دهد که صدف های موجود در رودخانه توسط Church Point و St. Inigoes Creek حاوی بیش از 1,000 قسمت در تریلیون (ppt) مواد شیمیایی بسیار سمی هستند. صدف ها توسط یوروفینز ، رهبر جهانی در آزمایش PFAS ، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل از طرف انجمن رودخانه سنت ماری رودخانه انجام شد و توسط کارمندان عمومی برای مسئولیت محیط زیست حمایت مالی شد ، همتا
در همین حال، اطلاعات منتشر شده توسط MDE نشان داد که سطح PFAS در 13.45 نانوگرم در لیتر (نانوگرم در لیتر یا قطعات در تریلیون) در آب رودخانه در حدود 2,300 فوت غربی میدان وبستر پیدا شده است. بر اساس این یافته ها ، MDE گزارش می دهد ، "نتایج ارزیابی ریسک بهداشت عمومی PFAS برای قرار گرفتن در معرض آبهای سطحی تفریحی و مصرف صدف بسیار کم بود." بررسی آب آلوده به PFAS در سطوح مشابه در سایر ایالت ها ، نشان می دهد که زندگی آبزیان حاوی مقادیر زیادی از سموم است ، به دلیل ماهیت تجمع زیستی مواد شیمیایی.
صدف جمع آوری شده در Church Point در کالج St. Mary of Maryland حاوی 1,100 ppt از اسید Fluorotelomer sulfonic 6: 2 ، (FTSA) در حالی که دوکفه ها در نهر St. Inigoes با 800 قطعه اسید Perfluorobutanoic آلوده شده بودند ، (PFBA) و 220 ppt از اسید Perfluoropentanoic ، (PFPeA).
مقامات برجسته بهداشت عمومی ملت به ما هشدار می دهند بیش از 1 ppt مصرف نکنید از سموم در روز در آب آشامیدنی. مواد شیمیایی PFAS با انبوهی از سرطان ها ، ناهنجاری های جنین و بیماری های کودکی از جمله اوتیسم ، آسم و اختلال نقص توجه در ارتباط است. مردم نباید این صدف ها را بخورند ، مخصوصاً زنانی که ممکن است باردار باشند.
در مریلند ، مسئولیت کنترل بهداشتی صدف ها بین سه سازمان ایالتی تقسیم شده است: وزارت محیط زیست مریلند (MDE) ، وزارت منابع طبیعی (DNR) و وزارت بهداشت و بهداشت روانی (DHMH). این سازمان ها نتوانسته اند از سلامت عمومی در حالی که دولت ترامپ محافظت می کند ، محافظت کنند EPA دارای استانداردهای آرام است در مورد آلودگی PFAS. وقتی ایالت ها از وزارت دفاع به دلیل مسمومیت با غذا و آب شکایت کردند ، وزارت دفاع با ادعای "مصونیت حاکمیت" پاسخ داده است ، به این دلیل که آنها حق آلوده کردن مجاری آب را به دلیل ملاحظات امنیت ملی برای خود دارند.
نگاه دقیق تر به علم: صدف های آلوده
اگرچه MDE می گوید هیچ چیز برای ترسیدن وجود ندارد مقامات نیروی دریایی می گویند هیچ مدرکی مبنی بر گسترش آلودگی PFAS به بیش از پایگاه های آن وجود ندارد ، دکتر. مدیر سیاست علمی Kyla Bennett PEER می گوید که آزمایش های ایالت بسیار محدود بوده و ادعا می کند حداقل سلامت مرتبط با مصرف صدف خوراکی است.
وی گفت: "ما باید بیشتر بدانیم."
با توجه به ژورنال خلیج بنت گفت که در آزمایش این ایالت کاستی هایی وجود دارد که توانایی آن را برای ارزیابی دقیق خطرات بهداشتی به خطر می اندازد. به عنوان مثال ، وی گفت ، آزمایش MDE "حتی در سطوح چندین هزار قطعه در تریلیون قادر به جمع آوری یک ترکیب خاص مشکل ساز نخواهد بود. علاوه بر این ، وی گفت ، دولت فقط 14 نمونه از بیش از 8,000 ترکیب PFAS شناخته شده را آزمایش کرده است. "
"با توجه به اینکه آنها در آزمایش 36 مورد از [ترکیبات PFAS] در تمام سایتهای خود موفق نبودند ، با توجه به اینکه محدودیت های تشخیص از نظر ماهیت آنها بسیار زیاد است ، تا 10,000 هزار قسمت در تریلیون ، برای نتیجه گیری اینکه خطر کم است ، من فکر می کنم غیرمسئولانه ، "او گفت.
ده صدف از رودخانه سنت مری پیدا شده در یک بشقاب صدف سرخ شده در یک رستوران غذاهای دریایی در منطقه ممکن است حاوی 500 گرم صدف باشد. اگر هر صدف دارای 1,000 ppt از مواد شیمیایی PFAS باشد ، این همان 1 قسمت در میلیارد است که همان 1 نانوگرم در گرم است (ng / g).
بنابراین ، 1 نانوگرم در گرم هر گرم 500 گرم (10 صدف خوراکی) برابر با 500 نانوگرم PFAS است.
در غیاب رقت بار مقررات فدرال و ایالتی ، ما می توانیم برای راهنمایی به سازمان ایمنی غذایی اروپا (EFSA) مراجعه کنیم ، اگرچه بسیاری از مقامات بهداشت عمومی می گویند سطح PFAS آنها به طور خطرناکی بالا است. حتی در این صورت ، اروپایی ها در محافظت از بهداشت عمومی در برابر آسیب های این مواد شیمیایی از ایالات متحده پیشی می گیرند.
EFSA میزان مصرف هفتگی قابل تحمل (TWI) را 4.4 نانوگرم برای هر کیلوگرم وزن تعیین کرده است. (4.4 ng / kg / wk) برای مواد شیمیایی PFAS در مواد غذایی.
بنابراین ، کسی با وزن 150 پوند (68 کیلو) می تواند "با خیال راحت" 300 نانوگرم در هفته مصرف کنید. (ng / wk) [تقریباً 68/4.4 XNUMX XNUMX] از مواد شیمیایی PFAS.
فرض کنیم کسی یک وعده غذایی 10 صدف سرخ شده به وزن 500 گرم (5 کیلوگرم) حاوی 500 نانوگرم در کیلوگرم مواد شیمیایی PFAS مصرف می کند.
[.5 کیلوگرم صدف x 1,000 نانوگرم PFAS / کیلوگرم = 500 نانوگرم PFAS در آن وعده غذایی.]
اروپایی ها می گویند ما نباید بیش از 300 نانوگرم در هفته مواد شیمیایی PFAS مصرف کنیم ، بنابراین ، یک بشقاب صدف سرخ شده بیش از این سطح است. اگر از حد مجاز روزانه 1 ppt که توسط دانشکده بهداشت عمومی هاروارد یا کارگروه محیط زیست پشتیبانی می شود پیروی کنیم ، ما مجبور می شویم هر دو ماه یک صدف رودخانه سنت ماری بخوریم. در همین حال ، مریلند می گوید که خطرات سلامتی این صدف ها "بسیار کم" است.
این بحران بهداشت عمومی توسط رسانه هایی که مطیعانه مطبوعات ایالتی و نظامی را منتشر می کنند ، تجزیه و تحلیل انتقادی وجود ندارد. عموم مردم به چه فکر دیگری می کنند؟ مهمتر اینکه ، مردم باید به چه کسانی اعتماد کنند؟ دانشکده بهداشت عمومی هاروارد؟ سازمان ایمنی غذایی اروپا؟ یا اداره محیط زیست مریلند تحت مدیریت جمهوری خواهان با سابقه رقت انگیز حمایت از محیط زیست که تحت EPA منسوخ شده فعالیت می کند؟
صدف نخورید.
EFSA می گوید که "ماهی و سایر غذاهای دریایی" تا 86٪ از قرار گرفتن در معرض رژیم غذایی PFAS در بزرگسالان را تشکیل می دهد. بیشتر این تماس ها ناشی از استفاده بی پروا از کف های اطفا حریق در پایگاه های نظامی از اوایل دهه 1970 است. مواد غذایی تولید شده از مزارع تحت پوشش لجن مملو از PFAS از اماکن نظامی و صنعتی ، آب آشامیدنی آلوده از همان منابع و محصولات مصرفی بیشتر قسمتهای باقیمانده منابع حاصل از بلعیدن PFAS توسط مردم را تشکیل می دهد.
برای استفاده از آرم ایستگاه هوایی دریایی رودخانه Patuxent.
نگاه دقیق تر به علم: آب آلوده
داده های منتشر شده توسط MDE نشان دهنده سطح 13.45 نانوگرم در لیتر در رودخانه سنت مری در نزدیکی میدان وبستر بسیار نگران کننده است زیرا آلودگی گسترده ای از تمام آبزیان در حوضه آبریز را نشان می دهد. حداکثر سطح مجاز برای PFAS در اتحادیه اروپا is 13 نانوگرم در لیتر در آب دریا. سطح رودخانه مریت 103 برابر این سطح است.
In دریاچه مونوما ، ویسکانسین، در نزدیکی پایگاه گارد ملی هوائی Truax Field ، آب با 15 نانوگرم در لیتر PFAS آلوده است. مقامات خوردن ماهی کپور ، پایک ، باس و سوپ را به یک وعده در ماه محدود می کنند ، اگرچه بسیاری از مقامات بهداشتی می گویند مجاز بودن مصرف غیرمسئولانه است.
در منطقه خلیج جنوبی خلیج سانفرانسیسکو ، آب دریا حاوی 10.87 نانوگرم در لیتر مواد شیمیایی PFAS بود. (پایین تر از سنت ماری) جدول 2a را ببینید. دو شاخه ها با 5.25 نانوگرم در گرم ، یا 5,250 ppt پیدا شدند. یک اسکالپین اقیانوس آرام Staghorn در همان مجاورت با 241,000،25.99 ppt پیدا شد. از PFAS. به همین ترتیب ، در Eden Landing در خلیج سانفرانسیسکو ، مشخص شد که آب حاوی 76,300 نانوگرم در لیتر است ، در حالی که یک دو کفه دارای XNUMX ppt سم است.
در نیوجرسی ، مخزن دریاچه اکو 24.3 نانوگرم در لیتر و رودخانه کوهانسی دارای 17.9 نانوگرم در لیتر کل PFAS بود. لارگموث باس در مخزن دریاچه اکو حاوی 5,120،3,040 ppt از کل PFAS یافت شد در حالی که رودخانه کوهانسی دارای سوف سفید حاوی XNUMX،XNUMX ppt PFAS بود. اطلاعات زیادی از ایالتهایی وجود دارد که به مراتب بیشتر از مریلند از سلامت عمومی محافظت می کنند. نکته در اینجا این است که بسیاری از این مواد شیمیایی PFAS در زندگی آبزیان و در انسان تجمع زیستی دارند.
در سال 2002 ، مطالعه ای در ژورنال منتشر شد ، آلودگی محیط زیست و سم شناسی گزارش شده است یک نمونه صدف که حاوی 1,100 نانوگرم در گرم یا 1,100,000 ppt PFOS ، بدنام ترین PFAS "برای همیشه" مواد شیمیایی است. صدف در هاگ پوینت در خلیج چساپیک ، حدود 3,000 فوت با باند ایستگاه هوایی دریایی رودخانه پاتوکسنت جمع آوری شد. امروز ، گزارش جدید از MDE که از نمونه های آبهای سطحی و صدفهای مشابه در منطقه برای PFAS نمونه برداری شده است "هیچ سطح نگرانی" پیدا نکرد.
