نوشته شریل هوگن، ضبط گرینفیلدژانویه 17، 2023
9 مرد از زمانی که از زندان گوانتانامو پاک و آزاد شدند جان خود را از دست دادند. آنها از چه مردند؟ آنها کجا بودند؟ کسی میدونه؟ آیا ما اینجا در ایالات متحده مراقبت کردیم؟ آیا آنها «بدترین بدترین ها» نبودند که 11 سپتامبر را طراحی کردند؟
دولت ما، از طریق چهار دولت، از ما می خواهد که این مردان را فراموش کنیم و 35 مرد مسلمان را که هنوز در بازداشتگاه نظامی در گوانتانامو منزوی هستند، فراموش کنیم. آنها می خواهند ما چیزهای زیادی را در مورد گوانتانامو فراموش کنیم که در غیر این صورت یک سیاست ظالمانه و خونسرد از انسانیت زدایی از مردم به منظور حمایت از جنگ علیه ترور را آشکار می کند.
من همین الان به عنوان عضوی از شاهد علیه شکنجه در واشنگتن دی سی بودم تا به بیست و یکمین سالگرد افتتاح گوانتانامو اعتراض کنم و چند سوال دارم.
آیا ما به جنگ علیه تروریسم نیاز داریم؟ بسیاری از ما برای پاسخ به 9 سپتامبر، برای محافظت از ایالات متحده، چنین فکر می کردیم. اما آیا این باید یک جنگ نظامی باشد؟ آیا باید مردان مسلمان را هدف قرار می داد؟ آیا باید یک اسلام هراسی پنهان را شعله ور می کرد؟ اینهمه سوال پاسخ های صادقانه اندک اما ما حقایقی داریم.
زندان گوانتانامو، خارج از مرزهای ایالات متحده، در جزیره کوبا، اولین زندانیان خود را در 11 ژانویه 2002 پذیرفت. از آن زمان، 779 مرد و پسر مسلمان در آنجا زندانی شدهاند، تقریباً همگی بدون اینکه متهم یا محاکمه شوند. همه پس از سالها بازداشت آزاد شدند به طوری که تنها 35 نفر باقی مانده اند. پس مطمئناً آن 35 نفر مقصر هستند. اما نه. 2021 نفر از آنها نیز از فوریه XNUMX برای انتشار آزاد شده اند، اما هنوز در قفل هستند - در انتظار.
پاکسازی برای آزادی به این معنی است که کشور ثالثی باید آنها را از دست ما بردارد، زیرا ما که تا 20 سال از آنها سوء استفاده کرده ایم، به دستور کنگره از گرفتن آنها خودداری می کنیم. در حالی که ایالات متحده به کشورهای دیگر التماس می کند و به آنها رشوه می دهد تا از این مردان استقبال کنند، مردان در سلول های خود می نشینند و منتظر می مانند و بدین ترتیب عذاب ندانسته شدن آزادی را طولانی می کنند.
با این حال، آزادی ثابت نشده است که رایگان است. گذشته از 30 نفر فوق الذکر که از زمان آزادی خود جان باخته اند، صدها نفر دیگر در بلاتکلیفی، بدون پاسپورت، بدون شغل، بدون مراقبت پزشکی یا بیمه و بدون پیوستن به خانواده های خود گرفتار شده اند! برخی در کشورهایی هستند که به این زبان صحبت نمی کنند. برخی از آنها به عنوان گیتمو سابق دوری می‌شوند، گویی که دارند بود مرتکب جرم شد.
ما به این مردان چه مدیونیم؟ - زیرا آنها مردانی هستند، انسان هایی مانند ما، که شایسته احترام و مراقبت هستند. (ما برخی از آنها را به نفرت انگیزترین شکل شکنجه کردیم، اما این حقیقت در "گزارش شکنجه" محرمانه سنا نیز پنهان است). اگر فکر می‌کنید که ما برخی تعمیرات رمزی به آنها بدهکار هستیم، می‌توانید از طریق صندوق بازماندگان گوانتانامو کمک کنید. (www.nogitmos.org)
افشای کامل: ده نفر از 35 مردی که امروز در گوانتانامو بودند متهم شدند، اما اعترافات آنها تحت شکنجه گرفته شد و در نتیجه مورد بازجویی قرار گرفتند. دو مرد محاکمه و محکوم شده اند. از قضا، به اصطلاح مغز متفکر حملات 9 سپتامبر، خالد شیخ محمد، و چهار همدستش که همگی در گوانتانامو مانند بقیه تحت بازداشت نظامی هستند، محاکمه نشده اند. آیا این شبیه یک سیستم قضایی کارآمد است؟ آیا این راهی است که منابع خود را با هزینه 11 میلیون دلار برای هر زندانی در سال خرج کنیم؟
اجازه دهید گوانتانامو را فراموش نکنیم، بلکه در عوض برای از بین بردن آن تلاش کنیم. این بخشی از سیاست نادرست، خشونت آمیز و غیرانسانی دولت ما است. مسئولیت ماست. بیایید سیستم های سالمی ایجاد کنیم که فراگیر و مبتنی بر عدالت برای همه باشد. گوانتانامو این نیست.
شریل هوگن، یکی از اعضای Witness Against Torture، No More Guantanamos و World BEYOND War، در شارلمون زندگی می کند.
