یک طرح جهانی نجات

مردم می پرسند: خوب، ما در مورد تروریست ها چه کار می کنیم؟

ما شروع به یادگیری تاریخ می کنیم. ما ترغیب تروریسم را متوقف می کنیم. ما مجرمان مشکوک را در دادگاه های قانونی محاکمه می کنیم. ما کشورهای دیگر را به استفاده از حاکمیت قانون تشویق می کنیم. ما مسلح کردن جهان را متوقف می کنیم. و ما کسر کوچکی از آنچه ما صرف کشتار مردم و استفاده از آن را به خودمان محبوب ترین مردم در این سیاره را.

تنها ایالات متحده تنها در صورتی قادر است که در صورت تصویب یک برنامه جهانی مارشال، یا یک طرح نجات جهانی بهتر عمل کند. هر ساله ایالات متحده از طریق ادارات دولتی مختلف تقریبا $ 1.2 تریلیون در جنگ و آماده سازی جنگ می گذارد. هر ساله ایالات متحده بیش از هزار میلیارد دلار از مالیات ها را که میلیاردرها و سنت میلی لیتر ها و شرکت ها باید پرداخت می کنند، از مالیات ها فراتر می گذارد.

اگر ما درک کنیم که هزینه های نظامی غیرمستقیم ما را به خطر می اندازد، نه بیشتر، همانگونه که آیزنهاور هشدار داد و بسیاری از متخصصان کنونی موافقند، واضح است که کاهش هزینه های نظامی به یک هدف حیاتی تبدیل شده است. اگر به این نکته افزوده شویم که هزینه های نظامی به جای کمک به رفاه اقتصادی، ضرورت کاهش آن بسیار واضح است.

اگر ما درک کنیم ثروت در ایالات متحده بیش از حد قرون وسطایی متمرکز شده است و این تمرکز از بین بردن دولت نماینده، انسجام اجتماعی، اخلاق در فرهنگ ما و دنبال کردن خوشبختی برای میلیون ها نفر است، روشن است که مالیات بر ثروت و درآمد شدید اهداف بحرانی در خودشان هستند.

هنوز از محاسبات ما گم شده است، توجه غیرمعمول زیادی به آنچه ما در حال انجام است اما به راحتی می توان انجام داد. این به ما میلیارد دلار در هر سال برای پایان دادن به گرسنگی در سراسر جهان هزینه می دهد. درست همانطور که من این را نوشتم صرف تقریبا $ 30 میلیارد دلار برای یک سال دیگر از جنگ "خاتمه دادن" به افغانستان بود. کدام یک از شما ترجیح می دهید: سه سال از کودکان که از گرسنگی در سرتاسر زمین، یا سال XXXXXXXXX، از کشته شدن مردم در کوه های آسیای مرکزی، رنج می برند؟ کدامیک از شما فکر می کنید ایالات متحده را در سراسر دنیا دوست دارد؟

این مبلغ به مبلغ $ 11 میلیارد دلار در سال برای تامین آب تمیز جهان نیاز دارد. ما صرف $ 20 میلیارد در سال فقط در یکی از سیستم های سلاح های نامناسب بی فایده است که ارتش واقعا نمی خواهد، اما برای خلق یک فرد ثروتمند که کنترل اعضای کنگره و کاخ سفید را با رشوه خواری قانونی و تهدید از حذف شغل در ولسوالی های کلیدی. البته، چنین سلاح هایی شروع به نگاه موجه می کنند، زمانی که تولید کنندگان آنها شروع به فروش آنها به کشورهای دیگر نیز می کنند. دست خود را بالا بیاورید اگر فکر می کنید که آب پاکیزه جهان به ما کمک می کند بهتر در خارج از کشور دوستانه تر و در خانه ایمن تر شود.

برای مقادیر مقرون به صرفه مشابه، ایالات متحده با یا بدون متحدان ثروتمندش می تواند زمین را با آموزش، برنامه های پایدار محیطی، تشویق برای تقویت حقوق زنان و مسئولیت ها، از بین بردن بیماری های عمده و غیره فراهم سازد. موسسه Worldwatch پیشنهاد کرده است هزینه 187 میلیارد سالانه برای سال 10 برای همه چیز از حفظ خاک های روباز ($ 24 میلیارد دلار در سال) برای محافظت از تنوع زیستی ($ 31 میلیارد در سال) به انرژی های تجدید پذیر، کنترل تولد و تثبیت جداول آب. برای کسانی که بحران زیستمحیطی را به عنوان بحرانی دیگر بحرانی به عنوان بحران بحرانی به عنوان ضروری در نظر بگیرند، بحران پلوتکراسی یا بحران نیازهای انسانی انسانی، یک طرح نجات جهانی که سرمایه گذاری در انرژی سبز و شیوه های پایدار به نظر می رسد، حتی بیشتر است قدرتمند بودن برای تقاضای اخلاقی زمان ماست.

پروژه های پایان جنگ، پروژه های صرفه جویی در زمین می توانند سود آور باشند، درست مانند اینکه زندان ها و معادن ذغال سنگ و وام های غارتگرانه در حال حاضر با سیاست عمومی سودآور هستند. ممنوعیت جنگ می تواند ممنوع یا غیر عملی باشد. ما منابع، دانش و توانایی داریم. ما اراده سیاسی نداریم. مشکل مرغ و تخم مرغ ما را تسخیر می کند. ما نمی توانیم اقداماتی را برای پیشبرد دموکراسی در فقدان دموکراسی انجام دهیم. یک چهره زن در طبقه حاکمه نخبه، این را حل نخواهد کرد. ما نمی توانیم حکومت ملت ما را مجبور کنیم که با سایر ملل احترام بگذاریم، حتی اگر برای ما احترام قائل نیست. یک برنامه کمک خارجی که توسط طغیان امپریالیستی تحمیل شده، کار نخواهد کرد. گسترش زیردریایی تحت پرچم "دموکراسی" ما را نجات نخواهد داد. برقراری صلح از طریق "صلحبانان مسلح" آماده برای کشتن، کار نخواهد کرد. با خلع سلاح کردن تنها چندان، در حالی که ادامه دادن به فرض اینکه "جنگ خوب" ممکن است مورد نیاز باشد، ما را دور نخواهد کرد. ما نیاز به یک دید بهتر از جهان و راهی برای تحمیل آن به مقامات داریم که می توانند به واقع ما را نمایندگی کنند.

چنین پروژه ای امکان پذیر است و درک اینکه آسان است برای مقامات قدرتمند برای تصویب یک طرح نجات جهانی، بخشی از چگونگی ایجاد انگیزه برای ایجاد تقاضای آن است. این پول چندین بار در دسترس است جهان ما باید نجات یابد، کشور ما نیز شامل خواهد شد. ما مجبور نیستیم بیش از این که ما اکنون رنج می بریم رنج می بریم تا به دیگران به نفع دیگران باشد. ما می توانیم در بهداشت و آموزش و پرورش و زیرساخت های سبز در شهرهای خود و دیگران سرمایه گذاری کنیم زیرا کمتر از آن چیزی است که ما اکنون به بمب و میلیاردرها می دهیم.

چنین پروژه ای می تواند برنامه های خدمات عمومی را در نظر بگیرد که مستقیما در کارهایی که انجام می شود و در تصمیم گیری های انجام شده مستلزم ما باشد. اولویت می تواند به شرکت های کارگری و کارگران اختصاص داده شود. چنین پروژه هایی می توانند از تمرکز غیر ضروری ملی گرایی جلوگیری کنند. خدمات دولتی، چه اجباری و چه داوطلبانه، می تواند گزینه هایی برای کار در برنامه های خارجی و بین المللی و همچنین در ایالات متحده باشد. بعد از همه، این سرویس به جهان است، نه فقط یک گوشه از آن. چنین خدماتی میتواند شامل کار صلح، کار سپر انسانی و دیپلماسی شهروندی باشد. تبادل دانشجویان و برنامه های تبادله عمومی می تواند سفر، ماجراجویی و درک متقابل فرهنگی را اضافه کند. ملی گرایی، یک پدیده ای که جوانتر از آن است و به همان اندازه قابل حذف شدن به عنوان جنگ است، نمی توان از دست داد.

شاید بگی خیال پردازی میکنم. ما در صدها میلیون نفر هستیم