نوشته جان استانتون | 1 ژوئن 2017.
1، 2017 از ژوئن مجددا ارسال شد شامپانزه Smirking.
فرماندهان سنتکام آمریکا امروز اعلام کردند که قصد دارند تا زمانی که هیدروژن خورشید تمام شود، حضور خود را در [افغانستان، عراق و قطر] حفظ کنند و بدین ترتیب ایالات متحده را به طولانی ترین مدت استقرار در تاریخ بشر متعهد می کنند. هنگامی که از برنامه ریزان پرسیده شد که چگونه برای حفظ حضور در سه کشور برای مدت پیش بینی شده 4 تا 5 میلیارد سال برنامه ریزی کرده اند، برنامه ریزان گفتند: "ما در حال کار بر روی طرحی برای آن هستیم." ما هنوز یکی نداریم، اما نداشتن یک برنامه یا دلیل هوشمندانه برای انجام کاری هرگز در گذشته مانعی برای ما نبوده است. ما پیش‌بینی نمی‌کنیم که در آینده نیز یک مانع بزرگ برای ما باشد. در میان گزینه‌هایی که مورد بحث قرار گرفت، برنامه‌ای مبتکرانه برای «اختلاط» پرسنل مستقر بود. ما قصد داریم اعضای نظامی این کشورها را به طور فعال تشویق کنیم تا با هم ازدواج کنند و فرزندانی را تربیت کنند که در آینده جایگزین آنها شوند. مطمئناً، ممکن است برای برخی از اعضای خدمات زن ما کمی سخت باشد، زیرا در حال حاضر به ازای هر زن حدود 8 مرد وجود دارد، اما ما انتظار داریم که با رویدادها (OBE) غلبه کنیم زیرا نسبت های جنسی در یک دوره یکسان می شود. نسل یا دو در هر صورت کلید طرح این است که این تکالیف نه تنها دائمی، بلکه موروثی و موروثی باشند. به عنوان مثال، اگر شما در حال حاضر روی میز هواشناسی مرکز عملیات مشترک (JOC) کار می کنید، فرزندان شما و فرزندانشان و فرزندانشان نیز تا بی نهایت کار می کنند. ما دوست داریم به آن به عنوان امنیت شغلی فکر کنیم.» کاپیتان (گروه عملیات مشترک ترکیبی-180)
همزمان با درخواست پنتاگون برای اعزام هزاران سرباز آمریکایی دیگر به افغانستان، حمله گسترده با وسیله نقلیه انفجاری دست ساز (VBID) در کابل انجام شد که نزدیک به 100 کشته و 400 زخمی برجای گذاشت. گفته می شود در میان مجروحان حدود XNUMX شهروند آمریکایی وجود دارند که احتمالاً پیمانکاران دفاعی و پشتیبانی هستند. طالبان به شدت هرگونه دست داشتن در این حمله را رد کردند. دولت اسلامی، یا یک گروه وابسته، مظنون احتمالی است.
و به این ترتیب، جهان دوباره با چرخه خبری که شامل تصاویر قربانیان معمولی، مصاحبه‌های صحنه‌ای، تحلیل‌های کارشناسانه، و اظهارات رهبران سراسر جهان در محکومیت حمله و عهد به انجام مبارزه با عاملان شرور است، به رقابت‌ها می‌رود. یک میلیارد سال جنگ صلیبی واقعا!
آمریکایی ها این کشتار را از تلویزیون یا اینترنت تماشا می کنند و شاید برای 10 دقیقه همدلی کنند. سپس، با خطر خود، به سریال‌های تلویزیونی، بازی‌های ویدیویی، رویدادهای ورزشی، دستگاه تلفن همراه و سریال تلویزیونی بازی تاج و تخت بازمی‌گردد: به نظر می‌رسد بسیاری از مردم دنیا همین کار را می‌کنند. در حال حاضر با گزارش مرگ گاه به گاه یک سرباز آمریکایی، ما به شمارش غیرنظامیان در تلویزیون یا اینترنت مشغول هستیم. این بی شباهت به تماشای شمارش اجساد در طول جنگ ویتنام نیست.
حملات مینی تت
در همین حال، حمله کابل به پشتوانه ای برای حمایت از درخواست پنتاگون برای نیروهای بیشتر ایالات متحده برای حمایت از افغانستان، عراق و جنگ جهانی ابدی علیه تروریسم تبدیل شد. اما چگونه چند هزار سرباز آمریکایی به این طرف و آن طرف فرستاده می شوند تا طالبان را به زانو درآورند یا از وقوع حملات تروریستی در هر نقطه از جهان جلوگیری کنند؟ حتی در حالی که داعش در عراق و سوریه در حال سرکوب است، آنها می توانند در بغداد، کابل، فیلیپین و منچستر بریتانیا ویرانی ایجاد کنند.
آیا ما مانند ویتنام به بیش از 500,000 سرباز برای سرکوب دشمنان نیاز نداریم؟ چرا افزایش تدریجی افزایش می یابد؟ چرا از طریق پیش نویس به دنبال خدمات 1 میلیون شهروند آمریکایی برای انجام کار در افغانستان، عراق و سوریه نیستید؟
حملات انتحاری حملات کوچک تت است: آنها به رهبران جهان و برنامه ریزان نظامی یادآوری می کنند که آنها تا حد زیادی برای از بین بردن حملات تروریستی درمانده هستند. تعداد نسبتاً کم نیروهای تقویتی درخواست شده توسط پنتاگون گیج کننده است. اگر ایالات متحده می خواست طالبان و دولت اسلامی را نابود کند، کل جامعه آمریکا را درگیر این کار می کرد. اکثر آمریکایی ها به اقدامات نظامی آمریکا در افغانستان، عراق یا سوریه اهمیتی نمی دهند.
فراموش نشدنی
در مقاله ای در نیویورک تایمز به تاریخ 7 اوت 1967، از دو ژنرال ناشناس نقل شد که اظهار داشتند که او یک لشکر ویتنام شمالی را سه بار منهدم کرده است: من یگان‌های نیروی اصلی را در سراسر کشور تعقیب کرده‌ام و تاثیر آن ضعیف بود. برای مردم هیچ معنایی نداشت. مگر اینکه موضوعی مثبت تر و تکان دهنده تر از ضد کمونیسم ساده پیدا شود، به نظر می رسد که جنگ تا زمانی که کسی خسته شود و دست از کار بکشد ادامه خواهد داشت، که ممکن است چندین نسل طول بکشد.»
نقل قول ژنرال دیگر این بود «هر بار که وست مورلند در مورد اینکه ارتش ویتنام جنوبی چقدر خوب است، سخنرانی می‌کند، می‌خواهم از او بپرسم که چرا مدام به آمریکایی‌های بیشتر دعوت می‌کند. نیاز او به نیروهای تقویتی معیاری برای شکست ما با ویتنامی ها است.»
"ضد کمونیسم و ویتنامی" را با طالبان، دولت اسلامی یا هر گروه تروریستی جایگزین کنید و احساسات سال 1967 در سال 2017 مرتبط است.
از بسیاری جهات، جامعه آمریکا از نظر فرهنگی از هم پاشیده شده و به سه دسته تقسیم شده است: چپ، راست و مرکز. این بی شباهت به اواخر دهه 1960، اوایل دهه 1970 نیست. Alt-Righter های تهاجمی سرپوش ناسیونالیسم نئوسفید را به دست گرفته اند، ایدئولوژی ای که دوستانی را در کاخ سفید جمهوریخواه و جفرسون سشنز، دادستان کل وزارت دادگستری پیدا می کند.
چپ دموکرات همچنان از باخت هیلاری کلینتون در برابر ترامپ در سال 2016 ابراز تاسف می کند و هنوز هیچ پلتفرمی تهاجمی برای مقابله با راست آلت یا جلب نظر پیروان از دست رفته آن ندارد. مرکز مستقل چپ و راست به نظر می رسد و ایدئولوژی سفت و سخت و سازش ناپذیری که دارند را بیزار می داند. اگر لوله‌های اجاق گاز به بدترین شکل باز شوند، خیابان‌ها همان جایی هستند که مانند دوران ویتنام برای آن مبارزه می‌شود.
ویتنام
شباهت های دیگری به تجربه ویتنام وجود دارد. دولت دونالد ترامپ، رئیس جمهور آمریکا در آشفتگی قرار دارد و توسط وزارت دادگستری آمریکا تحت تحقیق است. سی‌ان‌ان گزارش می‌دهد که جیمز کومی، رئیس سابق اف‌بی‌آی، در سنای آمریکا شهادت خواهد داد که ترامپ او را تحت فشار قرار داده است تا تحقیقات در مورد عملیات نفوذ روسیه در طول رقابت‌های انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 را متوقف کند. این کشور کشوری است که در حال جنگ است و حتی در حال جنگیدن با کره شمالی است. دولت ترامپ در گوشه و کنار و خطرناک است.
مقایسه نکردن با تجربه جنگ ویتنام سخت است. همگرایی جنبش‌های ضد جنگ و ضد نژادپرستی، تحقیقات جنایی رئیس‌جمهور ریچارد نیکسون، و تغییر فرهنگی که نظم مستقر را به چالش می‌کشید، بی‌سابقه بود. به نظر می رسد که ارواح آن در این لحظه جمهوری آمریکا را تحت الشعاع قرار می دهند.
به گزارش History.com: اگرچه نیروهای ایالات متحده و ویتنام جنوبی موفق شدند حملات کمونیست های تهاجمی تت را متوقف کنند، پوشش خبری این حمله (از جمله نبرد طولانی هیو) مردم آمریکا را شوکه و ناامید کرد و حمایت از تلاش های جنگی را بیشتر کاهش داد. با وجود تلفات سنگین، ویتنام شمالی با حمله تت به پیروزی استراتژیک دست یافت، زیرا این حملات نقطه عطفی در جنگ ویتنام و آغاز عقب نشینی آهسته و دردناک آمریکا از منطقه بود.
تاریخ فقط به این دلیل تکرار می شود که انسان ها موجوداتی تکراری هستند.
«و فساد زمین را خفه می کند. نیروی انتظامی مردم را زیر نظر دارد و مردم نمی توانند درک کنند. ما نمی دانیم چگونه به کسب و کار خود فکر کنیم، زیرا تمام دنیا باید مانند ما باشند. اکنون ما در آنجا در حال جنگ هستیم، اما مهم نیست که چه کسی برنده است، ما نمی توانیم هزینه آن را بپردازیم. هیولا گرگ استپن، 1969.
جان استانتون نویسنده ای مستقر در ویرجینیا و متخصص در امور سیاسی و امنیت ملی است. او نوشت چشم رپتور، و آخرین کتاب او است سیستم زمین انسانی ارتش ایالات متحده. او می تواند در دسترس باشد jstantonarchangel@gmail.com.
