خب، مایکل مور

فیلم جدید شما، بعد به کجا حمله کنیم، بسیار قدرتمند است، مطمئنا بهترین شما تا کنون است.

خوب شو

سریع.

ما به شما نیاز داریم

شما مسائل بسیار زیادی را در این فیلم گنجانده اید، از لحاظ بصری، با شخصیت ها، با سرگرمی. اگر مردم این را تماشا کنند، آنچه را که بسیاری از ما برای گفتن به آنها تلاش کرده‌ایم و موارد دیگر را یاد می‌گیرند، همانطور که من نیز چیزهای زیادی یاد گرفتم.

من باید فرض کنم که وقتی مخاطبان آمریکایی صحنه هایی را تماشا می کنند که به طور چشمگیری با دنیای آنها در تضاد است، اما انسانی و معقول به نظر می رسد، به این نقطه می رسند که فكر كردن.

شما نامزدهای سیاسی را به ما نشان می‌دهید، نه برای زندان‌های بیشتر، بلکه یک مناظره تلویزیونی انتخاباتی در زندان برگزار می‌کنید تا آرای زندانیان را که اجازه رای دادن دارند، به دست آورید. ما از آن چه کنیم؟ شما همچنین صحنه‌هایی از زندان‌های ایالات متحده وحشیانه را به ما نشان می‌دهید. سپس شما توانبخشی موثری را که توسط زندان های نروژ به دست آمده است (25 درصد از میزان تکرار جرم در ایالات متحده) به ما نشان می دهید. این نه تنها با آنچه در ایالات متحده آشنا است در تضاد است، بلکه با آنچه ایالات متحده در مورد "طبیعت انسانی" می آموزد، یعنی اینکه مجرمان را نمی توان بازپروری کرد، در تضاد است. و شما نیروی محرکه انتقام را که در پس این شبه باور نهفته است، با نشان دادن واکنش جمعی از بخشش و سلامت عقل که نروژ با آن به یک حادثه تروریستی بزرگ پاسخ داد، افشا می کنید. همه ما می دانیم که ایالات متحده چگونه به آنها واکنش نشان داده است.

اگر کتاب استیون هیلز را خوانده باشیم وعده اروپا یا افراد دیگری مانند آن، یا در اروپا زندگی کرده‌اند و از اروپا یا سایر نقاط جهان دیدن کرده‌اند، ما در مورد بسیاری از چیزهایی که به ما نشان می‌دهید تصوری داریم: ایتالیایی‌ها و دیگران با چندین هفته مرخصی با حقوق و مرخصی والدین به اضافه 2 ساعت استراحت برای ناهار، آلمانی‌هایی که در صورت احساس استرس، هفته‌ها دستمزد در اسپا می‌کنند، فنلاند با موفقیت‌های آموزشی رو به رشد با اجتناب از تست‌های استاندارد و تکالیف در حالی که روز مدرسه را کاهش می‌دهد، فرانسه با ناهار مدرسه‌ای لذیذ مغذی، اسلوونی و ده‌ها کشور دیگر با کالج رایگان، کارگران تشکیل‌دهنده. 50 درصد از هیئت مدیره شرکت ها در آلمان، پرتغال مواد مخدر را قانونی می کنند (بهترین خط فیلم: فیسبوک هم همینطور.) با گردآوری همه اینها به صورت مختصر و هوشمندانه و سرگرم کننده، به همه ما لطف کردید.

من نگران بودم، اعتراف می کنم. معذرت می خواهم. من شاهد این بودم که برنی سندرز چنین تغییراتی را بدون چشم‌انداز واقعی پشت سر آن‌ها و بدون جرات ذکر این‌که پول‌ها به ارتش ایالات متحده ریخته می‌شود، پیشنهاد می‌کرد. و من تو را، مایکل، تماشا کرده‌ام که در مورد هیلاری کلینتون که دهه‌ها علیه هر چیزی که این فیلم درباره آن است کار کرده است، نظرات حمایت‌کننده عجیبی می‌دهی. بنابراین، من نگران بودم، اما اشتباه کردم. نه تنها مایل بودید به این نکته اشاره کنید که ایالات متحده تقریباً به اندازه سایر کشورها مالیات می پردازد، و در صورت اضافه کردن موارد اضافی که برای خارج از مالیات پرداخت می شود (کالج، مراقبت های بهداشتی و غیره) بسیار بیشتر است، بلکه شما را نیز شامل می شود. فیل در اتاق، 59٪ (در شکلی که استفاده کردید) مالیات بر درآمد ایالات متحده که به نظامی گری می رسد. این فیلم، به دلیل اینکه شما آن تفاوت اساسی بین ایالات متحده و سایر کشورها را درج کردید، یک تقویت فوق العاده برای علت پایان جنگ. اینکه شما به تضاد بین آنچه آلمانی‌ها می‌دانند و احساس می‌کنند درباره هولوکاست و آنچه آمریکایی‌های آمریکایی درباره جنگ‌ها، نسل‌کشی‌ها و برده‌داری گذشته آمریکا می‌دانند و احساس می‌کنند، فقط به ارزش افزوده می‌شود.

شما در یک فیلم 2 ساعته، به شیوه ای واضح و بدون عجله، نه تنها همه موارد فوق، بلکه توضیحی در مورد مقاومت مردمی مورد نیاز برای ایجاد آن، به علاوه نقدی بر جنگ نژادپرستانه مواد مخدر ایالات متحده، حبس های دسته جمعی، زندان وارد کردید. کار، و مجازات اعدام. شما رهبران مسلمان در یک کشور عمدتا مسلمان را به ما نشان دادید که نسبت به ایالات متحده در زمینه حقوق زنان پیشرفته تر هستند. شما به ما نشان دادید که کشورهای متعددی نسبت به زنان در قدرت سهیم هستند. به هر حال، من به نیت خیری که ممکن است در پس علاقه شما به انتخاب یک رئیس جمهور زن نهفته باشد، می‌دانم، اما از شما می‌پرسم که آیا مارگارت تاچر این امر را پیش برد یا مانع شد. آیا انتخاب زنان باعث ایجاد جوامع انسانی می شود یا حداقل به همان اندازه است که جوامع انسانی زنان را انتخاب می کنند؟

داستان دیگری که از ایسلند برای ما می آورید، علاوه بر زنان صاحب قدرت، بانکدارانی است که به خاطر جنایاتشان تحت پیگرد قانونی قرار می گیرند. عجیب است، اینطور نیست؟ آمریکایی ها تشنه چنین انتقامی هستند که جنایتکاران کوچک را برای دهه ها زندانی می کنند و آنها را وحشیانه می کنند، اما جنایتکاران بزرگ پاداش می گیرند. تغییر به یک سیستم عدالت متمدن تر، در یک مورد، زشتی ها را کاهش می دهد، اما مجازات هایی را اعمال می کند که در مورد دیگر وجود نداشته است.

شما اجازه دادید چند صدا قدرتمند در این فیلم صحبت کنند. یکی از آنها پیشنهاد کرد که آمریکایی ها سعی کنند به بقیه جهان علاقه مند شوند. من متوجه شده ام که در خارج از کشور زندگی می کنم، نه تنها افراد دیگر می خواهند در مورد ایالات متحده (و هر جای دیگر) بدانند، بلکه می خواهند بدانند آمریکایی ها در مورد آنها چه فکری می کنند. و من همیشه باید با شرمندگی پاسخ بدهم که آمریکایی‌ها در واقع اصلاً به آنها فکر نمی‌کنند. نه تنها باید نسبت به دیگران کنجکاو شویم، بلکه باید در مورد اینکه دیگران در مورد ما چه فکری می کنند نیز کنجکاو شویم.

صلح،
دیوید سوانسون

PS - من آنقدر بزرگ شده ام که فیلم شما درباره دروغ های بوش در عراق را به یاد بیاورم، مایکل. نامزد پیشرو جمهوری خواه ریاست جمهوری اکنون می گوید بوش دروغ گفته است. نامزد عقب مانده دموکرات این کار را نمی کند و در آن زمان خودش هم همین دروغ ها را گفته است. شما به فرهنگ ایالات متحده کمک کردید که هنوز به اندازه کافی برای پایان دادن به بی خانمانی خوب نیست، اما به اندازه کافی خوب است که این سوال درست شود. متشکرم.