آینده صلح و حقوق بشر در غرب آسیا

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، دسامبر 9، 2021

ارسال به کنفرانس سازماندهی شده توسط FODASUN ( https://fodasun.com ) در مورد آینده صلح و حقوق بشر در غرب آسیا

هر دولت در غرب آسیا، مانند سایر نقاط کره زمین، حقوق بشر را نقض می کند. اکثر دولت‌ها در غرب آسیا و مناطق اطراف آن با اشتیاق مورد حمایت، تسلیح، آموزش و تامین مالی دولت ایالات متحده هستند، که همچنین پایگاه‌های نظامی خود را در بیشتر آنها نگه می‌دارد. دولت‌هایی که در سال‌های اخیر به تسلیحات آمریکایی مجهز شده‌اند و ارتش‌هایشان توسط ارتش آمریکا آموزش دیده‌اند، شامل این ۲۶ کشور می‌شوند: افغانستان، الجزایر، آذربایجان، بحرین، جیبوتی، مصر، اریتره، اتیوپی، عراق، اسرائیل، اردن، قزاقستان، کویت، لبنان، لیبی، عمان، پاکستان، قطر، عربستان سعودی، سودان، تاجیکستان، ترکیه، ترکمنستان، امارات متحده عربی، ازبکستان و یمن. در واقع، به استثنای چهار کشور اریتره، کویت، قطر و امارات، دولت ایالات متحده نیز در سال‌های اخیر به ارتش همه این کشورها کمک مالی کرده است - همان دولت ایالات متحده که از خدمات اولیه شهروندان خود محروم می‌شود. در اکثر کشورهای ثروتمند روی زمین امری عادی است. در واقع، با تغییرات اخیر در افغانستان و به استثنای اریتره، لبنان، سودان، یمن و کشورهای شمال افغانستان، ارتش ایالات متحده پایگاه های خود را در همه این کشورها حفظ می کند.

توجه داشته باشید که من سوریه را کنار گذاشته‌ام، جایی که ایالات متحده در سال‌های اخیر از تسلیح دولت به تلاش برای سرنگونی تسلیح کرده است. وضعیت افغانستان به عنوان مشتری تسلیحات ایالات متحده نیز ممکن است تغییر کرده باشد، اما شاید نه برای مدت زمانی که عموماً تصور می شود - خواهیم دید. سرنوشت یمن البته در هواست.

نقش دولت ایالات متحده به عنوان تامین کننده، مشاور و شریک جنگی تسلیحات، نقش بی اهمیتی نیست. بسیاری از این کشورها عملاً هیچ سلاحی تولید نمی کنند و سلاح های خود را از تعداد بسیار کمی از کشورهای تحت سلطه ایالات متحده وارد می کنند. ایالات متحده از بسیاری جهات با اسرائیل شریک است، به طور غیرقانونی سلاح های هسته ای را در ترکیه نگه می دارد (حتی زمانی که با ترکیه در جنگ نیابتی در سوریه می جنگد)، به طور غیرقانونی فناوری هسته ای را با عربستان سعودی به اشتراک می گذارد، و با عربستان سعودی در جنگ یمن (شریک های دیگر) شریک است. از جمله امارات متحده عربی، سودان، بحرین، کویت، قطر، مصر، اردن، مراکش، سنگال، بریتانیا، و القاعده).

تهیه همه این سلاح ها، مربیان، پایگاه ها، نیروها و سطل های پول به هیچ وجه مشروط به حقوق بشر نیست. این تصور که می تواند باشد به خودی خود مضحک است، زیرا نمی توان از سلاح های جنگی مرگبار بدون نقض حقوق بشر استفاده کرد. با این وجود، گاهی اوقات پیشنهادهایی در دولت ایالات متحده ارائه می شود و رد می شود که سلاح های جنگی را فقط برای آن دسته از دولت هایی فراهم کند که از حقوق بشر به شکل های عمده خارج از جنگ سوء استفاده نمی کنند. این تصور مضحک است، حتی اگر وانمود کنیم که می‌توان از آن استفاده کرد، زیرا الگوی دیرینه برای چندین دهه، در هر صورت، برعکس آنچه پیشنهاد می‌شود، بوده است. بدترین ناقضان حقوق بشر، چه در جنگ و چه در خارج از جنگ، بیشترین سلاح، بیشترین بودجه و بیشترین نیرو را توسط دولت ایالات متحده دریافت کرده اند.

آیا می توانید تصور کنید که اگر تیراندازی های دسته جمعی در داخل مرزهای ایالات متحده با اسلحه های تولید شده در ایران انجام شود، خشم در ایالات متحده وجود دارد؟ اما فقط سعی کنید جنگی را در کره زمین پیدا کنید که در هر دو طرف سلاح های ساخت ایالات متحده وجود نداشته باشد.

بنابراین، در مورد این واقعیت که در ایالات متحده، جایی که من زندگی می کنم، به طرز غم انگیزی خنده دار است، برخی از دولت های غرب آسیا گاهی به دلیل نقض حقوق بشر به شدت مورد انتقاد قرار می گیرند، این تخلفات اغراق آمیز است، و آن سوء استفاده های اغراق آمیز به طور کاملاً بی معنی به عنوان توجیهی برای هزینه های نظامی مورد استفاده قرار می گیرند. (از جمله هزینه های نظامی هسته ای)، و برای فروش سلاح، استقرار نظامی، تحریم های غیرقانونی، تهدیدهای غیرقانونی جنگ، و جنگ های غیرقانونی. از 39 کشوری که در حال حاضر با تحریم های اقتصادی غیرقانونی و محاصره های یک نوع دیگر توسط دولت ایالات متحده مواجه هستند، 11 کشور افغانستان، ایران، عراق، قرقیزستان، لبنان، لیبی، فلسطین، سودان، سوریه، تونس و یمن هستند.

به جنون قحطی گرسنگی افغان ها با تحریم ها به نام حقوق بشر، پس از 20 سال بمباران مردم، توجه کنید.

برخی از بدترین تحریم‌ها علیه ایران اعمال می‌شوند، همچنین ملتی در غرب آسیا بیش از همه درباره آن دروغ، شیطان پرستی و تهدید به جنگ گفته‌اند. دروغگویی درباره ایران آنقدر شدید و طولانی بوده است که نه تنها عموم مردم آمریکا، بلکه حتی بسیاری از دانشگاهیان آمریکا، ایران را تهدیدی بزرگ برای صلح خیالی می دانند که در 75 سال گذشته وجود داشته است. دروغ آنقدر افراطی بوده که شامل آن شده است کاشت طرح بمب اتمی علیه ایران

البته دولت آمریکا به نمایندگی از اسرائیل و خود با ایجاد منطقه عاری از سلاح هسته ای در غرب آسیا مخالف است. معاهدات و قراردادهایی را پاره می‌کند که بر منطقه تأثیر می‌گذارد، همانطور که با کشورهای بومی آمریکای شمالی انجام داد. ایالات متحده کمتر از هر کشور دیگری روی زمین طرف قراردادهای حقوق بشر و خلع سلاح است، بیشترین استفاده کننده از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل است، بزرگترین استفاده کننده از تحریم های غیرقانونی است، و مخالف اصلی دادگاه جهانی است. دادگاه جنایی بین المللی. جنگ های تحت رهبری ایالات متحده، فقط در 20 سال گذشته، فقط در غرب و آسیای مرکزی، به طور مستقیم احتمالاً بیش از 5 میلیون نفر را کشته، میلیون ها نفر دیگر را مجروح، آسیب دیده، بی خانمان، فقیر و در معرض آلودگی سمی و بیماری قرار داده است. بنابراین، "نظم مبتنی بر قانون" اگر از دست دولت ایالات متحده خارج شود، ایده بدی نیست. شهر مست ممکن است خود را برای تدریس در کلاس هوشیاری معرفی کند، اما هیچ کس مجبور به شرکت در آن نخواهد بود.

6,000 سال پیش در برخی از شهرهای غرب آسیا، یا حتی در بخش‌های مختلف آمریکای شمالی در هزاره‌های گذشته، به احتمال زیاد، خودمختاری دموکراتیک واقعی‌تر از واشنگتن دی سی در حال حاضر وجود داشت. من معتقدم دموکراسی و کنشگری بدون خشونت بهترین ابزاری است که می توان به هر کسی، از جمله مردم غرب آسیا توصیه کرد، حتی اگر من در یک الیگارشی فاسد زندگی می کنم، و علیرغم این واقعیت که نمایندگان نادرست تشکیل دهنده دولت ایالات متحده آنقدر درباره دموکراسی صحبت می کنند. . دولت‌های غرب آسیا و سایر نقاط جهان باید از گرفتار شدن در دام ترفند نظامی گری و رفتار غیرقانونی و خشونت آمیز مانند دولت ایالات متحده اجتناب کنند. در واقع، آنها باید بسیاری از چیزهایی را که دولت ایالات متحده در مورد آنها صحبت می کند به جای کارهایی که در واقع انجام می دهد، بپذیرند. همانطور که گاندی در مورد تمدن غرب گفت، قوانین بین المللی ایده خوبی خواهد بود. این فقط در صورتی قانون است که برای همه اعمال شود. فقط در صورتی بین المللی یا جهانی است که بتوانید خارج از آفریقا زندگی کنید و همچنان در معرض آن باشید.

حقوق بشر ایده فوق‌العاده‌ای است حتی اگر پر سر و صداترین حامیان آن برای قرن‌ها در میان شلوغ‌ترین ناقضان آن بوده باشند. اما ما باید جنگ‌ها را در حقوق بشر لحاظ کنیم، همانطور که باید ارتش‌ها را در توافق‌نامه‌های آب‌وهوا و بودجه‌های نظامی در بحث‌های بودجه مورد توجه قرار دهیم. حق انتشار روزنامه بدون حق منفجر نشدن با موشک از هواپیمای روباتی ارزش محدودی دارد. ما باید موارد نقض حقوق بشر توسط اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل را در حقوق بشر لحاظ کنیم. ما باید همه را مشمول دادگاه های بین المللی یا اعمال صلاحیت جهانی در دادگاه های دیگر کنیم. ما به یک معیار نیاز داریم تا اگر مردم کوزوو یا سودان جنوبی یا چکسلواکی یا تایوان باید حق تعیین سرنوشت داشته باشند، پس مردم کریمه یا فلسطین نیز باید حق تعیین سرنوشت داشته باشند. و همچنین باید مردم مجبور به فرار از ویرانی های نظامی و آب و هوایی شوند.

ما باید قدرت انتقال جنایات به افراد دوردست را بشناسیم و از آنها استفاده کنیم که دولت آنها را دور از خانه و بدون اطلاع آنها مرتکب می شود. ما باید به عنوان انسان و شهروند جهانی، در فراسوی مرزها، در اقدام غیرخشونت آمیز جدی، مخاطره آمیز و مخرب علیه جنگ و همه بی عدالتی ها متحد شویم. ما باید در آموزش یکدیگر و آشنایی با یکدیگر متحد شویم.

از آنجایی که بخش‌هایی از جهان برای زندگی در آن بیش از حد گرم می‌شود، ما به بخش‌هایی از جهان که اسلحه می‌فرستند و ساکنان آن را شیطان می‌سازند، نیاز نداریم تا با ترس و طمع واکنش نشان دهند، بلکه به برادری، خواهری، غرامت و همبستگی واکنش نشان دهند.