در اینجا یک پیشنهاد برای قرار دادن محیط زیست در مرکز امنیت، با شروع از آسیا است.
این مقاله بخشی از یک سری FPIF هفتگی است که در مورد "پیوندهای اقیانوس آرام" در دولت اوباما است که به بررسی تأثیرات نظامی ایالات متحده در آسیا و اقیانوس آرام، هم برای سیاست های منطقه ای و هم برای جوامع به اصطلاح "میزبان" می پردازد. شما می توانید مقدمه ی Joseph Gerson را در این سری بخوانید اینجا کلیک نمایید.
تپه های نورد کم منطقه ای دالتاکی مغولستان داخلی به آرامی در پشت یک مزرعه رنگارنگ رنگارنگ پخش می شود. بز ها و گاو ها به صورت مسالمت آمیز در حوزه های اطراف می چسبانند. اما به سمت غرب فقط 100 متر از مزرعه راه رفتن و شما با واقعیت بسیار کم سن و سال روبرو می شوند: امواج بی پایان از شن و بدون نشانه ای از زندگی که تا آنجا که چشم می تواند ببینید.
این کویر Kubuchi، هیولا متولد شده از تغییرات آب و هوایی است که بی وقفه به سمت شرق به پکن، 800 کیلومتر دورتر است. بدون کنترل، آن را به سرمایه چین در آینده نه چندان دور. این جانور ممکن است هنوز در واشنگتن دیده نشود، اما بادهای قوی شن و ماسه خود را به پکن و سئول می رسانند و بعضی از آنها را به سواحل شرقی ایالات متحده می رساند.
بیابان زایی یک تهدید بزرگ برای زندگی بشر است. بیابان ها با افزایش سرعت در هر قاره گسترش می یابد. ایالات متحده در طول کاسه گرد و غبار دشت های آمریکایی در 1920 ها، به عنوان منطقه ساحل در غرب آفریقا در ابتدای 1970 ها، از دست رفتن عمر و معیشت آنها رنج می برد. اما تغییرات اقلیمی بیابان زایی به یک سطح جدید می دهد و تهدید به ایجاد میلیون ها نفر، در نهایت میلیاردها نفر از پناهندگان محیط زیست انسان در سراسر آسیا، آفریقا، استرالیا و امریکای شمالی است. یک ششم جمعیت مالکی و بورکینافاسو به دلیل گسترش بیابان به پناهندگان تبدیل شده است. اثرات این همه شن و ماسه خزنده هزینه جهان $ 42 میلیارد در سال است، طبق برنامه محیط زیست سازمان ملل متحد.
گسترش بیابان، همراه با خشک شدن دریاها، ذوب شدن کلاه های یخ قطبی و تخریب زندگی گیاهی و حیوانی روی زمین، دنیای ما را غیر قابل تشخیص می داند. تصاویری از مناظر بی نظیری که کنجکاوی روور ناسا از مریخ فرستاده است ممکن است لحظاتی از آینده غم انگیز ما باشد.
اما شما نمی دانید که بیابان زایی پیشگویی از آخرالزمان است اگر شما به وب سایت های مخزن واشنگتن نگاه کنید. جستجو در وب سایت مؤسسه بروکینگز برای کلمه "موشک" تولید نوشته های 1,380، اما "بیابان زایی" به ارمغان آورد 24. یک جستجوی مشابه در وب سایت بنیاد میراث تولید کنندگان 2,966 برای "موشک" و تنها سه برای "بیابان زدایی" تولید می کنند. اگر چه تهدید هایی مانند بیابان زایی قبلا مردم را می کشند و در دهه های آینده بیشتر آنها را می کشند- آنها تقریبا به اندازه توجه یا منابع، به عنوان سنتی تهدیدات امنیتی به عنوان تروریسم یا حملات موشکی که چندین کشته را می گیرند.
بیابان زایی تنها یکی از ده ها تهدید زیست محیطی است - از کمبود مواد غذایی و بیماری های جدید تا انقراض گیاهان و حیواناتی که به بیوسفر حساس هستند - که باعث ویرانی گونه های ما می شود. با این وجود ما حتی شروع به توسعه فن آوری ها، استراتژی ها و چشم انداز دراز مدت لازم برای مقابله با این تهدید امنیتی نکردیم. حامل های هواپیما ما، موشک های هدایت شده و جنگ های سایبری در برابر این تهدید بی فایده هستند، زیرا چوب ها و سنگ ها علیه مخازن و هلیکوپتر ها هستند.
اگر ما برای فرار از این قرن زنده بمانیم، باید اساسا درک ما از امنیت را تغییر دهیم. کسانی که در ارتش خدمت می کنند باید چشم انداز کاملا جدیدی را برای نیروهای مسلح ما در نظر بگیرند. نیروهای دفاعی جهان باید با شروع از ایالات متحده، حداقل 50 درصد از بودجه خود را به توسعه و اجرای فن آوری برای جلوگیری از گسترش بیابان ها، احیای اقیانوس ها و به طور کامل سیستم های صنعتی مخرب امروز به یک اقتصاد جدید تبدیل کنند. پایدار در معنای واقعی کلمه.
بهترین مکان برای شروع این است که در شرق آسیا، تمرکز "محوری اقیانوس آرام" بسیار مورد توجه دولت اداری اوباما قرار گرفته است. اگر ما در آن بخش از جهان، یک محور کاملا متفاوت را اجرا نکنیم، و به زودی، ماسه های بیابان و آبهای رو به افزایش همه ما را می گیرند
آسیب پذیری محیطی
آسیای شرقی به طور فزاینده ای به عنوان موتور رانندگی اقتصاد جهانی عمل می کند و سیاست های منطقه ای آن استانداردهای جهانی را تعیین می کند. چین، کره جنوبی، ژاپن و به طور فزاینده شرقی روسیه رهبری جهانی خود را در زمینه تحقیق، تولید فرهنگی و ایجاد هنجارهای حکومتداری و اداره می کنند. این عصر هیجان انگیز برای شرق آسیا است که وعده داده است که فرصت های فراوان.
اما دو ریسک نگران کننده باعث می شود تا این قرن آرام را خنثی کند. از یک طرف، توسعه اقتصادی سریع و تأکید بر خروجی فوری اقتصادی - که با رشد پایدار مخالف است - به گسترش بیابان، کاهش عرضه آب شیرین و فرهنگ مصرفی کمک کرده است که کالاهای مصرفی و مصرف کور را در کالاهای مصرفی هزینه محیط زیست
از سوی دیگر، افزایش بی رحمانه هزینه های نظامی در منطقه تهدید می کند که وعده منطقه را تضعیف کند. در 2012، چین هزینه های نظامی خود را با 11 درصد افزایش داد، برای اولین بار علامت تجاری $ 100 را برای اولین بار وارد کنید. این افزایش دو رقمی باعث شده است که همسایگان چین برای افزایش بودجه نظامی خود نیز کمک کنند. کره جنوبی با افزایش 5 برای 2012 پیش بینی شده است. گرچه ژاپن مخارج نظامی خود را به 1 درصد تولید ناخالص داخلی خود حفظ کرده است، اما با این حال آن را ثبت می کند ششمین بزرگترین اسپندر در جهان، با توجه به استکهلم موسسه بین المللی صلح بین المللی. این هزینه ها مسابقه تسلیحات را تحریک کرده است که پیش از آن به آسیای جنوب شرقی، آسیای جنوبی و آسیای مرکزی گسترش می یابد.
تمام این هزینه ها با هزینه های نظامی عظیم در ایالات متحده، نخست وزیر موزیلاسیون جهانی است. کنگره در حال حاضر با در نظر گرفتن یک بودجه میلیارد دلاری پنتاگون $ 607 میلیارد بیشتر از آنچه رییس جمهور درخواست کرده است. ایالات متحده دایرهی نفوذی در قلمرو نظامی ایجاد کرده است. پنتاگون همتایان متحد خود را تشویق می کند تا هزینه خود را برای خرید سلاح های ایالات متحده افزایش دهند و قابلیت همکاری سیستم ها را حفظ کنند. اما حتی به این ترتیب که ایالات متحده به عنوان بخشی از معامله کاهش بدهی به عنوان کاهش پنتاگون، از متحدانش خواسته است که بیشتر از این هزینه کند. در هر صورت، واشنگتن متحدانش را متقاعد می کند منابع بیشتری را برای ارتش اختصاص دهد، که تنها باعث تقویت پویایی رقابت تسلیحات در منطقه می شود.
سیاستمداران اروپایی از یک قاره ی صلح آمیز یک قدمی 100 سال پیش دیدن کردند. اما اختلافات حل نشده در مورد زمین، منابع و مسائل تاریخی همراه با افزایش هزینه های نظامی، دو جنگ ویرانگر جهانی را تشدید کرد. اگر رهبران آسیایی در مسابقه تسلیحات فعلی خود دخالت نکنند، آنها به نتیجه مشابهی رسیده اند، صرف نظر از سخنان آنها در مورد همزیستی صلح آمیز.
یک محور سبز
تهدیدات محیط زیست و هزینه های نظامی فرار دارند Scylla و Charybdis در اطراف آسیای شرقی و جهان باید حرکت کنند. اما شاید این هیولاها را می توان در مقابل یکدیگر قرار داد. اگر تمام ذینفعان یک آسیای شرقی یکپارچه "امنیت" را به طور جمعی به منظور تهیه محیط زیست به طور کلی ارجاع دهند، همکاری در میان نیروهای نظامی مربوطه برای حل چالش های زیست محیطی می تواند به عنوان یک کاتالیزور برای ایجاد یک پارادایم جدید برای همزیستی باشد.
همه کشورها به تدریج هزینه های خود را در مورد مسائل زیست محیطی افزایش می دهند - برنامه معروف 863 چین، بسته محرک سبز دولت اوباما، سرمایه گذاری های سبز لی Myung-bak در کره جنوبی. اما این کافی نیست. این باید با کاهش جدی نظامی متعارف همراه باشد. طی دهه آینده چین، ژاپن، کره، ایالات متحده و سایر کشورهای آسیایی باید هزینه های نظامی خود را جهت ارزیابی امنیت محیط زیست هدایت کنند. مأموریت هر بخش نظامی در هر یک از این کشورها باید به طور اساسی تعریف جدیدی داشته باشد و ژنرال هایی که بعدها برای جنگ های زمینی و حملات موشکی برنامه ریزی شده اند باید با این تهدید جدید کنار همکاری کنند.
سپاه پاسداران ملکی آمریکا، که از یک رژیم نظامی به عنوان بخشی از کمپین برای حل مشکلات زیست محیطی در ایالات متحده در طی 1930 استفاده می کند، می تواند به عنوان یک الگو برای همکاری جدید در شرق آسیا باشد. در حال حاضر موسسه بین المللی غیردولتی آینده جنگل به ارمغان می آورد جوانان کره ای و چینی به عنوان یک تیم کاشته درختان برای "دیوار سبز بزرگ" خود را برای حاوی کویر Kubuchi. تحت رهبری سفیر سابق کره جنوبی در چین، کوون بایگون هیون، جنگل آینده با مردم محلی برای کاشت درختان و حفاظت از خاک پیوست.
اولین گام برای این که کشورها یک مجمع سبز را تشکیل دهند، تهدید اصلی تهدیدات زیست محیطی، منابع مورد نیاز برای مقابله با مشکلات و شفافیت هزینه های نظامی مورد نیاز برای اطمینان از اینکه همه کشورها در مورد ارقام پایه موافق هستند، تعیین می شود.
گام بعدی چالش برانگیزتر خواهد بود: اتخاذ یک فرمول سیستماتیک برای انتقال هر بخشی از نظام نظامی فعلی. شاید نیروی دریایی عمدتا به حفاظت و بازگرداندن اقیانوس ها مربوط می شود، نیروی هوایی مسئولیت اتمسفر و انتشار گازهای گلخانه ای را بر عهده خواهد داشت، ارتش مسئولیت استفاده از زمین و جنگل ها را بر عهده خواهد داشت، دریانوردان مسائل محیطی پیچیده را مدیریت خواهند کرد، نظارت بر وضعیت محیط جهانی. ظرف یک دهه، بیش از 50 درصد بودجه نظامی برای چین، ژاپن، کره، و ایالات متحده و همچنین کشورهای دیگر، به حفاظت از محیط زیست و بازگرداندن اکوسیستم اختصاص یافته است.
هنگامی که تمرکز برنامه ریزی و تحقیقات نظامی تغییر می شود، همکاری در مقیاسی که پیش از این فقط رویای آن بوده است، امکان پذیر است. اگر دشمن تغییر آب و هوا باشد، همکاری نزدیک ایالات متحده، چین، ژاپن و جمهوری کره نه تنها امکان پذیر است، بلکه کاملا ضروری است.
به عنوان کشورهای فردی و به عنوان یک جامعه بین المللی، ما یک انتخاب داریم: ما می توانیم پس از امنیت از طریق توان نظامی، پیگیری خود را شکست دهیم. یا ما می توانیم برای حل بحران های جدی مواجه شویم: بحران اقتصادی جهانی، تغییرات اقلیمی و گسترش سلاح های هسته ای.
دشمن در دروازه است. آیا ما به این فراخوان توجه به خدمات می کنیم یا ما به سادگی سر خود را در شن و ماسه می بندیم؟
