چهل و پنج نفوذ علیه دموکراسی: چگونه نظامی آمریکا بر دیکتاتورها، اتوکرات ها و رژیم های نظامی متمرکز است

بسیار هتک حرمت در هفته های اخیر درباره دعوت رئیس جمهور دونالد ترامپ برای سفر کاخ سفید به رودریگو دوترت ، رئیس جمهور فیلیپین ابراز شده است ، که "جنگ با مواد مخدر" منجر به آن شده است هزاران نفر of قتل های غیرقانونی. انتقاد از ترامپ به ویژه با توجه به حمایت عمومی گرم او از دیگر حاکمان استبدادی مانند عبدالفتح السیسی مصر (که بازدید دفتر بیضی که فقط چند هفته زودتر از آن تمجید کند) ، رجب طیب اردوغان ترکیه (که یک تبریک گفت تماس تلفنی از رئیس جمهور ترامپ در مورد همه پرسی اخیر خود پیروزیاعطاء اختیارات به طور فزاینده ای به او و بدون کنترل) و Prayuth Chan-ocha تایلند (که وی همچنین کاخ سفید دریافت کرده است دعوت).

اما این نکته عجیب است: منتقدان عموماً از حمایت بسیار جدی و طولانی مدت دو طرفه رؤسای جمهور آمریكا این و ده ها رژیم سرکوبگر دیگر را در طول دهه ها ارائه نکرده اند. از این گذشته ، چنین کشورهایی استبدادی با یکدیگر مشترک است. آنها حداقل در میان هستند 45 ملل کمتر از دموکراتیک و سرزمینهایی که امروز میزبان آن هستند نمرات پایگاه های نظامی ایالات متحده ، از جمله اندازه شهرهای نه چندان کوچک آمریکا تا پاسگاه های ریز. این پایگاه ها در کنار هم ، خانه هایی برای ده ها هزار سرباز آمریکایی هستند.

مقامات آمریکایی برای اطمینان از دسترسی از آمریكای مرکزی به آفریقا ، آسیا به خاورمیانه بارها و بارها با رژیم ها و نظامیان شدید ضد دموکراتیک که در شکنجه ، قتل ، سرکوب حقوق دموکراتیک ، سرکوب منظم زنان و اقلیت ها و ... فعالیت داشته اند ، همکاری کرده اند. موارد نقض حقوق بشر دیگر دعوت نامه های اخیر کاخ سفید و تعارف های عمومی ترامپ را فراموش کنید. نزدیک به سه چهارم قرن ، ایالات متحده ده‌ها میلیارد دلار برای حفظ پایگاه و سربازان در چنین شرایط سرکوبگرانه سرمایه گذاری کرده است. از هری ترومن و دوایت دی آیزنهاور گرفته تا جورج دبلیو بوش و باراک اوباما ، از زمان جنگ جهانی دوم ، دولت های جمهوری خواه و دموکرات به طور یکسان ، از زمان جنگ جهانی دوم ، مرتباً نشان داده اند. ترجیحا برای حفظ پایگاه در کشورهای غیر دموکراتیک و غالباً استبدادی ، از جمله اسپانیا تحت ژنرالیسیمو فرانسیسکو فرانکو ، کره جنوبی تحت پارک چانگ هی ، بحرین تحت پادشاه حمد بن عیسی آل خلیفه ، و جیبوتی تحت عنوان رئیس جمهور چهار دوره اسماعیل عمر گوئله ، فقط چهار نفر را نامگذاری کردند. .

بسیاری از میزبان پایگاههای غیر دموکراتیک آمریکا در حال حاضر 45 به عنوان "رژیم های استبدادی" کاملاً واجد شرایط هستند. شاخص دموکراسی اکونومیست. در چنین مواردی ، تأسیسات آمریکایی و نیروهای مستقر در آنها به طور مؤثر در جلوگیری از گسترش دمکراسی در کشورهایی مانند کامرون ، چاد ، اتیوپی ، اردن ، کویت ، نیجر ، عمان ، قطر ، عربستان سعودی و امارات متحده عربی کمک می کند.

این الگوی حمایت روزانه از دیکتاتوری و سرکوب در سراسر جهان باید یک رسوایی ملی در کشوری باشد که ظاهراً به دموکراسی متعهد است. این امر باید برای آمریکایی ها از محافظه کاران مذهبی و آزادیخواهان گرفته تا چپ ها - هر کس که در واقع به اصول دموکراتیک مندرج در قانون اساسی و اعلامیه استقلال. از این گذشته ، یکی از توجیهات طولانی برای حفظ پایگاه های نظامی در خارج از کشور این بوده است که حضور ارتش ایالات متحده از دموکراسی محافظت و گسترش می یابد.

با این حال ، به دور از آوردن دموکراسی به این سرزمین ها ، چنین پایگاه هایی تمایل ندارند مشروعیت ارائه دهید رژیم های غیر دموکراتیک را از همه نوع حمایت کرده و از آن حمایت می کنید ، در حالی که اغلب در تلاشهای واقعی برای تشویق اصلاحات سیاسی و دموکراتیک دخالت می کند. خاموش کردن منتقدین نقض حقوق بشر در میزبان پایگاه مانند بحرین، که از زمان 2011 به تندی به تظاهرات کنندگان طرفدار دموکراسی حمله کرده است ، ایالات متحده را ترک کرده است مشارکت کننده در جنایات این ایالت ها

در طول جنگ سرد ، پایگاه ها در کشورهای غیر دموکراتیک اغلب به عنوان نتیجه ناگوار اما ضروری مقابله با "تهدید کمونیستی" اتحاد جماهیر شوروی توجیه می شد. اما نکته جالب اینجاست: در ربع قرن از زمان جنگ سرد با انفجار آن امپراتوری ، کمی از از آن پایگاه ها بسته شده است امروز ، در حالی که بازدید از کاخ سفید از یک استبدادی ممکن است باعث نارضایتی شود ، حضور چنین نصب هایی در کشورهایی که توسط حاکمان سرکوبگر یا نظامی اداره می شوند ، به هیچ وجه توجه کمتری به خود می گیرد.

دیکتاتورهای بی اعتنایی

کشورها و قلمروهای 45 با قانون دموکراتیک کمی یا بدون هیچ ، تقریباً نیمی از تقریباً را نمایندگی می کنند کشورهای 80 در حال حاضر میزبان پایگاه های ایالات متحده (که اغلب آنها قدرت ترک "مهمان" خود را ندارند). آنها بخشی از یک تاریخ هستند شبکه جهانی بی سابقه ای تأسیسات نظامی ایالات متحده از زمان جنگ جهانی دوم ایجاد یا اشغال کرده است.

امروز ، در حالی که هیچ پایگاه خارجی در ایالات متحده وجود ندارد ، در اطراف وجود دارد پایگاه های 800 ایالات متحده in کشورهای خارجی. این تعداد اخیراً حتی بیشتر بود ، اما تقریباً مطمئناً رکوردی را برای هر کشور یا امپراتوری در آن نشان می دهد تاریخ. بیش از 70 سال پس از جنگ جهانی دوم و 64 سال پس از جنگ کره ، وجود دارد ، بر طبق "سایت های پایه" پنتاگون ، 181 ایالات متحده در آلمان ، 122 در ژاپن و 83 در کره جنوبی. صدها نفر بیشتر سیاره را نقطه کنید از آروبا تا استرالیا ، بلژیک تا بلغارستان ، کلمبیا تا قطر. صدها هزار نفر از سربازان آمریکایی ، غیرنظامیان و اعضای خانواده این تاسیسات را اشغال کرده اند. طبق تخمین محافظه کار من ، برای حفظ چنین سطح پایگاه ها و سربازان خارج از کشور ، مالیات دهندگان آمریکایی حداقل هزینه می کنند 150 میلیارد دلار سالانه - بیشتر از بودجه هر سازمان دولتی به جز خود پنتاگون.

برای دهه ها ، رهبران واشنگتن اصرار داشتند که پایگاه های خارج از کشور ارزش ها و دموکراسی ما را گسترش می دهند - و این ممکن است تا حدودی در آلمان اشغال شده ، ژاپن و ایتالیا پس از جنگ جهانی دوم صادق باشد. با این حال ، به عنوان کارشناس پایگاه کاترین لوتز سوابق تاریخی بعدی نشان می دهد که "دستیابی و حفظ دسترسی به پایگاه های ایالات متحده غالباً با همکاری نزدیک با دولت های استبداد همراه بوده است."

پایگاه هایی در کشورهایی که رهبران ترامپ اخیراً از آن استقبال کرده اند ، الگوی گسترده تری را نشان می دهد. ایالات متحده از زمان تصرف این مجمع الجزایر از اسپانیا در 1898 تقریباً به طور مداوم امکانات نظامی را در فیلیپین حفظ کرده است. این استقلال مستعمره را فقط در 1946 به شرط دولت محلی اعطا كرد توافق که ایالات متحده دسترسی به بیش از دوجین نصب در آنجا را حفظ کند.

پس از استقلال ، جانشینی دولت های ایالات متحده از دو دهه حاکمیت استبدادی فردیناند مارکوس حمایت کرد و از ادامه استفاده از پایگاه هوایی کلارک و پایگاه دریایی Subic Bay ، دو بزرگترین پایگاه آمریکایی در خارج از کشور اطمینان حاصل کرد. پس از آنكه سرانجام مردم فیلیپین ماركوس را در 1986 برانداز و سپس مرخصی ارتش آمریكا را در 1991 انجام دادند ، پنتاگون بی سر و صدا در 1996 بازگشت. با کمک "توافق نیروهای بازدید کننده" و جریان فزاینده ای از تمرینات نظامی و برنامه های آموزشی ، بار دیگر اقدام به ایجاد پایگاه های ناگهانی و مقیاس کوچک کرد. تمایل به استحکام بخشیدن این حضور پایه جدید، در حالی که تأثیر چینی ها را نیز بررسی می کرد ، بدون شک دعوت اخیر کاخ سفید به دوترت را ترامپ راند. این به رغم رئیس جمهور فیلیپین آمد رکورد از شوخی در مورد تجاوز جنسی ، سوگند می خورد که "خوشحال خواهد شد به قتل برسد" میلیون ها معتاد به مواد مخدر درست به عنوان "هیتلر قتل عام [شش] میلیون یهودی ،" و لاف زدن ، "من به حقوق بشر اهمیتی نمی دهم."

در ترکیه ، حکومت استبدادی رئیس جمهور اردوغان تنها آخرین قسمت در الگوی کودتاهای نظامی و رژیم های غیر دموکراتیک است که دوره دموکراسی را قطع می کند. پایگاه های ایالات متحده ، با این حال ، بوده اند حضور مداوم آنها از سال 1943 در این کشور بارها جنجال آفریدند و اعتراضاتی را برانگیختند - ابتدا در سراسر دهه 1960 و 1970 ، قبل از حمله دولت بوش به عراق در 2003 و اخیراً پس از آنکه نیروهای آمریکایی از آنها برای حمله به سوریه استفاده کردند.

اگرچه مصر از پایگاه نسبتاً كمی آمریكا برخوردار است حضورارتش این ارتش از زمان امضای توافق نامه کمپ دیوید با اسرائیل در 1979 از روابط عمیق و پرسود برخوردار بوده است. پس از یک کودتای نظامی 2013 که دولت اخوان المسلمین منتخب دموکراتیک را برکنار کرد ، دولت اوباما ماه ها طول کشید تا برخی اشکال کمک های نظامی و اقتصادی ، علیرغم قتل های 1,300 توسط نیروهای امنیتی و دستگیری بیش از اعضای 3,500 اخوان. مطابق با سازمان دیده بان حقوق بشر، "در مورد سوءاستفاده های مداوم" ، اندکی گفته شده است که تا امروز ادامه داشته است.

در تایلند ، ایالات متحده روابط عمیقی با ارتش تایلند ، که انجام داده است ، حفظ کرده است کودتای 12 از 1932. هر دو کشور به لطف توافقنامه اجاره نامه بین یک پیمانکار خصوصی و نیروهای آمریکایی در پایگاه هوایی دریایی اوتاپائو تایلند ، توانسته اند انکار کنند که رابطه اساسی دارند. روزنامه نگار می نویسد: "به دلیل [پیمانکار] Delta Golf Global." رابرت کاپلان، "ارتش آمریكا در اینجا بود ، اما اینجا نبود. از این گذشته ، تایل ها هیچ کاری با نیروی هوایی ایالات متحده انجام ندادند. آنها فقط با یک پیمانکار خصوصی برخورد می کردند. "

در جای دیگر ، رکورد مشابه است. در پادشاهی بحرین ، که از زمان 1949 حضور نظامی آمریکا داشته و اکنون میزبان ناوگان 5th نیروی دریایی است ، دولت اوباما تنها بیشترین پیشنهاد را انتقاد شفاف دولت علیرغم مداوم ، اغلب خشونت آمیز سخت گیری در مورد معترضین طرفدار دموکراسی. مطابق با سازمان دیده بان حقوق بشر و دیگران (از جمله کمیسیون مستقل تحقیق دولت توسط حامد بن عیسی الخلیفه ، پادشاه بحرین منصوب شده است) ، دولت مسئولیت سوءاستفاده های گسترده از جمله دستگیری خودسرانه معترضین ، رفتار بد در هنگام بازداشت ، مرگ ناشی از شکنجه ، و محدودیت های رو به رشد در مورد آزادی بیان ، انجمن و اجتماع. دولت ترامپ پیشتر با تصویب فروش فروش جنگنده های F-16 به بحرین ، تمایل خود را برای محافظت از روابط نظامی - نظامی دو کشور اعلام کرده است. بدون نیاز به پیشرفت در پرونده حقوق بشر

و این نمونه بارز آن است که یک بار چالمرز جانسون ، متخصص پایه نام "آمریکای شمالی". تحقیقات دانشمند علوم سیاسی کنت کالدر آنچه که به عنوان "فرضیه دیکتاتوری" شناخته می شود را تأیید می کند: "ایالات متحده تمایل دارد از دیکتاتورها [و دیگر رژیم های غیر دموکراتیک] در کشورهایی که از امکانات پایه گذاری برخوردار هستند ، پشتیبانی کند." مطالعه به طور مشابه نشان می دهد که کشورهای استبدادی به عنوان سایتهای پایه "به طور مداوم جذاب" بوده اند. "با توجه به غیرقابل پیش بینی بودن انتخابات" ، آن را بی پرده اضافه كرد ، كشورهای دموکراتیک "از نظر پایداری و مدت زمان کمتر جذابیت کمتری دارند".

حتی در مرزهای فنی آمریكا ، حاكمیت دموكراتیك نسبت به حفظ استعمار تا قرن بیست و یكم "جذابیت كمتری" داشته است. وجود تعداد زیادی پایگاه در پورتوریکو و جزیره گوام در اقیانوس آرام انگیزه اصلی برای نگهداری این مناطق و سایر "قلمروهای" آمریکا - ساموآ آمریکایی ، جزایر ماریانای شمالی و جزایر ویرجین ایالات متحده - در درجات مختلف تبعیت استعماری بوده است. . به راحتی برای رهبران نظامی ، آنها نه استقلال كامل دارند و نه حقوق دموكراتیك كامل كه با ادغام در آمریكا به عنوان ایالت ، از جمله نمایندگی رأی در كنگره و رأی گیری ریاست جمهوری ، همراه باشد. تأسیسات در حداقل پنج مستعمره باقیمانده اروپا به همان نسبت جذاب بوده است ، همچنین پایگاه که نیروهای آمریکایی از مدت کوتاهی پس از جنگ اسپانیا و آمریکا در سال 1898 به اجبار در خلیج گوانتانامو ، کوبا اشغال کرده اند.

پشتیبان دیکتاتورها

حاکمان استبدادی تمایل دارند که بخواهند مقامات آمریکایی را برای حفظ وضع موجود در هنگام پایه و اساس آگاه سازند. در نتیجه ، آنها اغلب سرمایه گذاری در حضور اصلی برای استخراج منافع یا کمک به تضمین بقای سیاسی خود.

مارکوس فیلیپین ، دیکتاتور سابق کره جنوبی ، Syngman Rhe ، و اخیراً نیز جیبوتی اسماعیل عمر گوئله در روشی که از پایه ها استفاده می کنند معمولی بوده است کمک های اقتصادی استخراج کنید از واشنگتن ، که آنها پس از آن برای متحدین کردن قدرتشان ، متحدان سیاسی را لاغر کردند. دیگران برای تقویت اعتبار و مشروعیت بین المللی خود یا توجیه خشونت علیه مخالفان سیاسی داخلی ، به چنین پایه هایی تکیه کرده اند. ژنرال چون چون دوو هوان پس از قتل عام 1980 کووانجو که در آن دولت کره جنوبی صدها ، اگر نه هزاران نفر از تظاهرکنندگان طرفدار دموکراسی ، کشته شد. صریحاً استناد کرد حضور پایگاه ها و سربازان آمریکایی برای نشان دادن اینكه اقدامات وی از حمایت واشنگتن برخوردار است. اینکه این واقعیت صحیح باشد یا خیر ، هنوز هم بحثی تاریخی است. با این حال ، روشن است که رهبران آمریکایی مرتباً انتقاد خود را نسبت به رژیم های سرکوبگرانه بی صدا کرده اند مبادا مبادا پایگاه های این کشورها بی خطر شوند. علاوه بر این ، چنین حضوری به دلیل پیوندهای نظامی به ارتش ، فروش اسلحه و مأموریت های آموزشی که عموماً با توافق های پایه ای همراه هستند ، به تقویت نهادهای نظامی و نه غیرنظامی در کشورها می پردازد.

در همین حال ، مخالفان رژیم های سرکوبگر اغلب از پایگاه ها به عنوان ابزاری برای تظاهرات احساسات ناسیونالیستی ، خشم و اعتراض به نخبگان حاکم و ایالات متحده استفاده می کنند. به نوبه خود ، این نگرانی ها باعث افزایش نگرانی در واشنگتن مبنی بر اینکه انتقال به دموکراسی می تواند منجر به اخراج پایه شود ، می شود که اغلب منجر به دوبرابر شدن حمایت از حاکمان غیر دموکراتیک می شود. نتیجه می تواند یک باشد چرخه تشدید سرکوب مخالف و تحت حمایت آمریکا

بلوتوث

در حالی که برخی از حضور پایگاه ها در کشورهای غیر دموکراتیک به عنوان ضروری برای جلوگیری از "بازیگران بد" و حمایت از "منافع ایالات متحده" (در درجه اول شرکت ها) دفاع می کنند ، حمایت از دیکتاتورها و خودکامه ها غالباً منجر به آسیب نه فقط برای شهروندان ملل میزبان بلکه برای شهروندان آمریکایی می شود. همچنین. پایه ساخت در خاورمیانه برجسته ترین نمونه این امر را اثبات کرده است. از زمان حمله شوروی به افغانستان و انقلاب ایران ، که هر دو در 1979 آشکار شدند ، پنتاگون ساخته است تعداد پایه در خاورمیانه با هزینه ده ها میلیارد دلار مالیات دهندگان. به گفته استاد پیشین وست پوینت ، بردلی بومن ، چنین پایگاه ها و سربازانی که با آنها می روند یک "کاتالیست اصلی برای ضد آمریکایی و رادیکال شدن. "تحقیقات به طور مشابه نشان داده اند ارتباط بین پایگاه ها و استخدام القاعده.

فاجعه بار ترین ، پاسگاه های عربستان سعودی ، عراق و افغانستان به تولید و سوختن ستیزه جویی رادیکال که در سرتاسر خاورمیانه بزرگ گسترش یافته و منجر به حملات تروریستی در اروپا و ایالات متحده شده اند ، کمک کرده اند. حضور چنین پایگاه ها و لشکرهایی در سرزمین های مقدس مسلمان ، به هر حال ، یک ابزار مهم جذب برای القاعده و بخشی از اسامه بن لادن بود. انگیزه اعتراف برای حملات 9 / 11.

با توجه به اینکه دولت ترامپ به دنبال جلب حضور جدید در پایگاه خود در فیلیپین و رئیس جمهور با ستایش دوترت و به همین ترتیب رهبران استبدادی در بحرین و مصر ، ترکیه و تایلند است ، نقض حقوق بشر به احتمال زیاد رو به افزایش خواهد بود و به وحشیانه و ناآشنایی ناشناخته دامن زده است. ضرب و شتم برای سالهای آینده.

دیوید وین، a TomDispatch منظم، استادیار مردم شناسی در دانشگاه آمریکایی در واشنگتن ، دی سی ، آخرین کتاب او است ملت پایه: چگونه نظامیان آمریکایی در خارج از کشور آسیب می گذارند آمریکا و جهان ( پروژه امپراتوری امریكا، کتابهای کلانشهر). او برای این نامه نوشت نیویورک تایمزاز واشنگتن پستاز نگهبانو مادر جونزاز جمله انتشارات دیگر برای اطلاعات بیشتر به این قسمت مراجعه کنید www.basenation.us و www.davidvine.net.

دنبال کردن TomDispatch on توییتر و به ما بپیوندید در فیس بوک. جدیدترین کتاب اعزام ، John Dower را بررسی کنید قرن خشونت آمیز آمریکایی: جنگ و تروریسم از زمان جنگ جهانی دوم، و همچنین رمان dystopian جان ففر Splinterlands، نیک تورس دفعه بعد آنها می آیند که مرده اند، و تام انگلهاردت دولت سایه: نظارت، جنگ های مخفی، و یک دولت امنیت جهانی در یک قدرت تک نفره جهان.

کپی رایت David Vine 2017
_______