نویسنده تام اچ هاستینگز، World BEYOND War، اکتبر 18، 2023
برای سال‌های متمادی، «گاندی‌های فلسطینی» مختلفی وجود داشته‌اند که مبارزات غیرخشونت‌آمیز را برای به دست آوردن حقوق در حالی که تحت اشغال اسرائیل هستند، رهبری می‌کنند. عید مورار زمانی که به نیروهای دفاعی اسرائیل دستور داده شد که دیواری را از بین ببرند، روستاییان بودروس خود را به پیروزی رساند تا باغ‌های زیتون خود را نجات دهند. یا مبارک عوض، رهبر ضد خشونت فلسطین و بنیانگذار Nonviolence International – یک مرد هنوز تماس می گیرد برای مبارزه بدون خشونت
همچنین «جان اف کندیس» اسرائیلی این کشور را به سوی صلح و عدالت با فلسطینی ها هدایت کرده است. به این فکر کنید که اسحاق رابین، نخست وزیر اسرائیل، توافقنامه اسلو را برای برقراری صلح از طریق مذاکره با یاسر عرفات، رهبر فلسطین، امضا کرد. یا دو نسل از اسرائیلی ها که کار می کنند اکنون صلح و 55 سال است.
و هنوز…
به معنای واقعی کلمه هر بار که دستاوردهای صلح، عدالت و عدم خشونت امیدوارکننده به نظر می رسید، یکی از گروه های آسیب دیده و آسیب دیده با ارتکاب برخی ظلم و بازگرداندن نفرت و خشونت مطمئن می شد که وی را خراب می کند.
یک اسرائیلی راستگرا رابین را ترور کرد در یک راهپیمایی صلح در سال 1995، به خاطر خدا. بیش از 100,000 نفر، شاد، برای جشن صلح در تل آویو آمدند. یک اسرائیلی تندرو تندرو آن را به غم و اندوه و تراژدی تبدیل کرد.
حماس در پی توافق اسلو یک اتوبوس پر از افراد بی گناه را منفجر کرد.
برای افراد آسیب دیده، این اعمال کافی بود تا آنها را مستقیماً به سوی انتقام‌جویی موجه، نفرت عمیق‌تر، تأییدی بر این که «آنها» حتی انسان هم نیستند، بازگرداند.
رهبران حماس و پر از نفرت روزنامه نگاران فلسطینی شناخته شده است که از این که "هیتلر کار را تمام نکرد" ابراز تاسف می کنند.
متون مدرسه اسراییلی اغلب فلسطینی ها را مشخص کرد به عنوان جانوران وحشی
در حالی که یک تحلیل مبتنی بر آسیب به ما می گوید که جنایات بیشتر و بیشتر و با خشونت بیشتری تکرار می شوند، تحلیلگران همچنین می دانند که هیچ یک از آن خشونت های تلافی جویانه صلح و عدالت را محقق نمی کند. محمد ابونمر فلسطینی این هفته خاطرنشان کرد:
آیا ما این درس را نگرفته ایم که خشونت و کشتار منجر به صلح و امنیت نخواهد شد؟
دادن فضای آزادی به مردم برای زندگی با عزت و امنیت، پایه و اساس صلح در میان انسان ها از زمانی است که آنها راه رفتن در این زمین را آغاز کردند.
منطق در استراتژی نظامی ارزشمند است. اما این شکاف منطقی وجود دارد که همیشه با انتقام و نوجوان "او شروع کرد!" عقب و جلو.
در مورد اسرائیل و فلسطین، آیا یک طرف می تواند تعهدی کامل به عدم خشونت داشته باشد، تعهدی که ممکن است بر میراث نفرت غلبه کند؟
این در جنبش حقوق مدنی ایالات متحده برای یک دهه، 1955-1965 اتفاق افتاد، زمانی که آمریکایی های آفریقایی جنوبی مقاومت غیرخشونت آمیز استراتژیک و منظم در برابر جداسازی را انجام دادند. زندگی ها از دست رفت، نظم و انضباط برای یک دهه حفظ شد، و یک رشته طولانی از پیروزی های مهم نتیجه بود.
اسرائیلی ها از نسل مردمی هستند که توسط نازی ها نسل کشی شدند. با این حال هیچ کس در اسرائیل یا فلسطین نمی تواند بیشتر از آمریکایی های آفریقایی تبار ادعای رنج و دلیل بیشتری برای قیام خشونت آمیز داشته باشد، پس از صدها سال بردگی خانه، قتل به میل برده داران یا پلیس، و نژادپرستی ساختاری که باعث فقر و بدبختی می شود. با این حال، اتحاد و تعهد منظم به خشونت پرهیزی برای یک دهه، نیروگاهی بود که بارها و بارها پیروز شد.
این اتفاق در اواخر دهه 1990 در صربستان رخ داد، زمانی که فرهنگی به تلاش‌های هولناک نسل‌کشی، اقدامات انتقام‌جویانه وصف ناپذیر، و کینه‌های طولانی و طولانی متعهد به قیام غیرخشونت‌آمیز بود که در واقع دیکتاتور را سرنگون کرد. او دیکتاتوری بود که بر اردوگاه های تجاوز جنسی، قتل عام 7500 مرد و پسر مسلمان غیرمسلح و شکنجه وصف ناپذیر بیگناهان نظارت داشت. همه «می دانستند» که خشونت پرهیزی در بالکان یک کار احمقانه است. سپس برنده شد.
آفریقای جنوبی چه می شود، جایی که لشگر تحلیلگران سیاسی درخشان در دهه 1980 مطمئن بودند که حمام خون اجتناب ناپذیر است؟ در عوض، فقیرترین افراد فقیر، جوانان در شهرستان‌ها، به رهبران اخلاقی مانند اسقف اعظم دزموند توتو پیوستند و مبارزات غیرخشونت‌آمیز منظمی به راه انداختند که ماندلا را آزاد کرد و آپارتاید را بدون جنگ داخلی که به طور گسترده پیش‌بینی شده بود پایان داد.
ناگفته نماند که زنان لیبریا، با جسورانه‌ترین و منظم‌ترین نمایش قدرت غیرخشونت‌آمیز، قیام کردند و به جنگ داخلی خداپسندانه کودکان سرباز، تجاوز جنسی و نسل‌کشی پایان دادند. هیچ کس این آمدن را ندید.
بنابراین در نهایت به یک مردم بستگی دارد. آیا می پذیریم که جنگ و خشونت اجتناب ناپذیر است؟ آیا آنها خود را با داستان های تروما و جنایت توجیه می کنند؟
اغلب، بله. اما نه همیشه. انسان ها انتخاب می کنند. این کاری است که ما انجام می دهیم.
دکتر تام اچ. هستینگز, PeaceVoice سردبیر ارشد، هماهنگ کننده برنامه ها و گواهینامه های کارشناسی و کارشناسی حل تعارض در دانشگاه ایالتی پورتلند است.
