فنلاند و سوئد برای ارسال درخواست عضویت در ناتو جایزه صلح دریافت کردند

نوشته یان اوبرگ، فراملی، فوریه 16، 2023

این یکی از آن رویدادهای بی‌شماری پوچ در حوزه سیاست امنیتی دوران تاریک ما است: فنلاند و سوئد افتخار می کنند برای دریافت جایزه ایوالد فون کلایست در کنفرانس امنیتی مونیخ، 17-19 فوریه 2023.

مته فردریکسن، نخست وزیر دانمارک، سخنرانی اصلی را ایراد خواهد کرد. بیشتر اینجا.

کنفرانس امنیتی مونیخ اصلی‌ترین انجمن شاهین اروپایی است که از نظر تاریخی برخاسته از فون کلایست است. Wehrkunde نگرانی ها - برای همه کسانی که به سلاح، تسلیحات و رویارویی بیشتر به عنوان مترادف با صلح و آزادی اعتقاد دارند. آنها هرگز به ماده 1 منشور ملل متحد فکر نکرده اند - که صلح باید با وسایل مسالمت آمیز برقرار شود - و هرگز این نخبگان بی سواد صلح را مورد اصابت قرار نداده اند که اگر سلاح ها (و بیشتر از آنها) می توانست صلح را به ارمغان بیاورد، جهان شاهد صلح بود. دهه ها پیش

در حالی که صلح واقعی یک ارزش هنجاری و ایده آل جهانی است، صلح به هیچ وجه هدف آنها نیست. در عوض، این یک رویداد بزرگ غرب است MIMAC – مجتمع نظامی – صنعتی – رسانه ای – دانشگاهی.

اکنون، همانطور که در لینک ها و عکس بالا مشاهده می کنید، جایزه به افرادی تعلق می گیرد که در آن مشارکت داشته باشند "صلح از طریق گفتگو."

این جایزه به تعداد زیادی اعطا شده است که شما نام آنها را نه با صلح و نه گفتگو مرتبط می‌دانید - مانند هنری کیسینجر، جان مک‌کین و ینس استولتنبرگ. اما تعداد کمی نیز مانند سازمان ملل متحد و سازمان امنیت و همکاری، OSCE، می توانند کاملا مناسب باشند.

اما برای ارسال درخواست به ناتو؟ آیا این نمونه ای از ایجاد صلح از طریق گفتگو است؟

آیا ناتو برای گفتگو و صلح است؟ در این لحظه، 30 عضو ناتو (که 58 درصد از هزینه های نظامی جهان را به عهده دارند) تمام تلاش خود را می کنند تا جنگ اوکراین را تا آنجا که می توانند طولانی و برای اوکراینی ها مضر کنند. هیچ یک از آنها به طور جدی در مورد گفتگو، مذاکره یا صلح صحبت نمی کنند. برخی از رهبران کشورهای عضو ناتو اخیراً استدلال کرده‌اند که آنها عمداً بر اوکراین فشار نیاورده‌اند تا موافقت‌نامه‌های مینسک را بپذیرد و اجرا کند، زیرا می‌خواستند به اوکراین کمک کنند تا زمانی را برای تسلیح و نظامی‌تر کردن خود و ادامه جنگ داخلی علیه مردم روسی‌زبان در این کشور به دست آورد. منطقه دونباس

رهبران غربی به زلنسکی رئیس جمهور اوکراین گفته اند که صحبت در مورد مذاکرات را متوقف کند.

بنابراین، گفتگو با روسیه؟ هیچ چیز وجود ندارد - ناتو به هر چیزی که رهبران روسیه از زمان میخائیل گورباچف ​​در حدود 30 سال پیش گفته اند گوش نداده یا با آن سازگار نشده است. و آنها او و روسیه را با زیر پا گذاشتن وعده هایشان در مورد عدم گسترش ناتو «یک اینچ» در صورت وارد کردن آلمان متحد به ائتلاف فریب دادند.

و سوئد و فنلاند در حال حاضر برای پیوستن به چه کسی پاداش می گیرند؟

این گروهی از کشورها که مکرراً در جنگ ها شرکت کرده اند، برخی از آنها دارای سلاح هسته ای هستند، و مداخله نظامی در سراسر جهان، به ویژه در خاورمیانه داشته اند، و همچنان به حضور نظامی در سراسر جهان - پایگاه ها، نیروها، رزمایش های دریایی، ناوهای هواپیمابر، شما ادامه می دهند. نام ببرید.

این ناتو است که هر روز مفاد منشور خود را که کپی منشور سازمان ملل است نقض می کند و استدلال می کند که همه اختلافات به سازمان ملل منتقل شود. این اتحادی است که قوانین بین‌المللی را نقض کرده و به‌عنوان مثال در یوگسلاوی (بدون دستور سازمان ملل) و لیبی (با فراتر رفتن از دستورات سازمان ملل) کشته و معلول کرده است.

و رهبر عالي ناتو، ايالات متحده، خود را به عنوان يك طبقه خاص خود در مورد ميليتاريسم و جنگ متمايز مي‌كند، ميليون‌ها انسان بيگناه را كشته و مجروح كرده و يك سري كشور را از زمان جنگ‌هاي ويتنام ويران كرده، تمام جنگ‌هايش را باخته است. از نظر اخلاقی و سیاسی اگر نه از نظر نظامی نیز.

برای نقل قول از جان منادو افشای مبتنی بر واقعیت اینجا کلیک نمایید:

ایالات متحده هرگز یک دهه بدون جنگ نداشته است. از زمان تأسیس در سال 1776، ایالات متحده در 93 درصد مواقع درگیر جنگ بوده است. این جنگ ها از نیمکره خود تا اقیانوس آرام، به اروپا و اخیراً به خاورمیانه گسترش یافته است. ایالات متحده از پایان جنگ جهانی دوم، 201 مورد از 248 درگیری مسلحانه را راه اندازی کرده است. در دهه های اخیر اکثر این جنگ ها ناموفق بوده اند. ایالات متحده 800 پایگاه یا سایت نظامی در سراسر جهان از جمله در استرالیا دارد. ایالات متحده در منطقه ما استقرار گسترده سخت افزار و نیرو در ژاپن، جمهوری کره و گوام دارد.

ایالات متحده 72 بار در طول جنگ سرد تلاش کرد تا دولت کشورهای دیگر را تغییر دهد.

و کشورهایی که داوطلبانه به چنین اتحادی با چنین رهبر می پیوندند، جایزه ای برای آنها تعلق می گیرد صلح از طریق گفتگو؟

به طور جدی؟

برخی از ما - نه کمترین افراد شایستگی حرفه ای در مورد صلح و صلح - به شدت به این باور داریم صلح در مورد کاهش انواع خشونت است - از یک سو علیه سایر انسان ها، فرهنگ ها، جنسیت و طبیعت، و ارتقای تحقق فردی و جمعی جامعه از پتانسیل ها - به طور خلاصه، جهانی کمتر خشن و سازنده تر، شادی آور و بردبارتر. (مانند هدف پزشک کاهش بیماری ها و ایجاد سلامت مثبت است).

در واقع، کسانی که جهان قبلاً آنها را رهبران صلح می دانست کسانی بودند که طرفدار آن نوع صلح بودند، مانند گاندی، مارتین لوتر کینگ، جونیور، دایساکو ایکدا، دانشمندانی مانند یوهان گالتونگ، الیز و کنت بولدینگ. ، جنبش صلح - باز هم از آنها نام می برید، از جمله قهرمانان فراموش شده صلح در همه مناطق جنگی که هرگز در رسانه های ما مورد توجه قرار نمی گیرند. آلفرد نوبل می‌خواست به کسانی که علیه سیستم جنگی کار می‌کنند، تسلیحات و ارتش‌ها را کاهش می‌دهند و برای صلح مذاکره می‌کنند پاداش بدهد…

اما این؟

و برخی از ما صلح را با زندگی، خلاقیت، بردباری، همزیستی، اوبونتو - پیوند بنیادی بشریت مرتبط می‌دانیم. با حل و فصل درگیری غیرنظامی و هوشمند (زیرا همیشه درگیری ها و اختلافات وجود خواهد داشت، اما می توان آنها را به روش های هوشمندانه و بدون آسیب رساندن و کشتار حل کرد).

اما، همانطور که تا به حال همه ما می دانیم - و از پایان جنگ سرد اول و 9 سپتامبر - صلح نیز با مرگ و برنامه ریزی کرد تخریب – توسط کسانی که هرگز فکر عمیق تری در مورد مفهوم صلح نداشتند – .

آنها می گویند RIP - در آرامش باش. صلح به مثابه سکوت، بی جانی، مرگ و پیروزی در میدان نبرد است، زیرا «دیگران» تحقیر می شوند، آسیب می بینند و کشته می شوند.

جایزه صلح فوق با صلح مخرب و نه سازنده مرتبط است - این جایزه آرامش در صلح است. صلح از طریق گفتگو؟ - نه، صلح با نظامی گری منحصر به فرد تاریخی و آماده سازی مرگ.

سیگنالی که ارسال می شود – اما در هیچ رسانه ای مشکل ساز نیست این است:

صلح اکنون کاری است که ناتو انجام می دهد. صلح سلاح است. صلح قدرت نظامی است. صلح در گفت و گو نیست، بلکه سخت بازی کردن است. آرامش این است که هرگز به جست و جوی روح نپردازی و بپرسی: آیا ممکن است کار اشتباهی انجام دهم؟ صلح یعنی مسلح کردن شخص دیگری برای مبارزه با دشمن ما، اما اینکه خودمان بهای انسانی را نپردازیم. صلح این است که دیگران را مقصر بدانیم و دنیا را فقط در رنگ های سیاه و سفید ببینیم. صلح این است که خود را به عنوان طرف خوب، بی گناه و قربانی معرفی کنیم. و بنابراین، صلح برای مشروعیت بخشیدن به وحشیگری غیرقابل وصف خودمان، اعتیاد به اسلحه و تحقیر دیگران است.

علاوه بر این:

صلح این است که هرگز کلماتی مانند مشورت، میانجیگری، حفظ صلح، آشتی، بخشش، همدلی، درک متقابل، احترام، عدم خشونت، و مدارا را به زبان نیاوریم – همه آنها خارج از زمان و مکان هستند.

البته این استراتژی را می دانید:

«اگر دروغی به اندازه کافی بزرگ بگویید و آن را تکرار کنید، مردم در نهایت آن را باور خواهند کرد. این دروغ فقط برای زمانی قابل حفظ است که دولت بتواند از مردم در برابر پیامدهای سیاسی، اقتصادی و/یا نظامی دروغ محافظت کند. بنابراین برای دولت بسیار مهم است که از تمام قدرت خود برای سرکوب مخالفان استفاده کند، زیرا حقیقت، دشمن مرگبار دروغ است، و در نتیجه، حقیقت بزرگترین دشمن دولت است.»

به نظر می رسد که گوبلز، مدیر روابط عمومی هیتلر یا دکتر اسپین، آن را فرموله نکرده است. پستی درباره دروغ بزرگ در کتابخانه مجازی یهودیان به ما اطلاع می دهد که:

"این یک تعریف عالی از "دروغ بزرگ" است، با این حال، به نظر می رسد هیچ مدرکی وجود ندارد که نشان دهد توسط آن استفاده شده است. نازی ها رئیس تبلیغات یوزف گوبلزاگرچه اغلب به او نسبت داده می شود… شرح اصلی دروغ بزرگ در ظاهر شد نبرد من... "

تعجب نخواهم کرد اگر به زودی شاهد جوایز مشابه RIP باشیم که پس از مرگ به مثلاً هیتلر، موسولینی، استالین یا گوبلز... هر کسی که سخت برای صلح RIP کار می کند، اهدا می شود.

زیرا صلح روزگار ما یک صلح RIP است.

من به دولت‌های فنلاند و سوئد این جایزه را تبریک می‌گویم – و از کمیته جایزه آلمان تشکر می‌کنم که این موضوع را برای جهانیان روشن کرده است که ببیند لمینگ‌های نظامی‌گری با چه سرعتی به سوی نابودی می‌روند.

توجه داشته باشید

ممکن است با تماشای این چیزها بینش بسیار دقیق تری به دست آورید هارولد پینتر سخنرانی با دریافت جایزه نوبل ادبیات در سال 2005. سرفصل آن این است "هنر، حقیقت و سیاست."