فیلم: کاستاریکا نظامی خود را لغو کرد، هرگز آن را نادیده نگرفت

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، ژوئن 4، 2015

فیلم آینده، صلح جسورانه: مسیر خلع سلاح نظامی کاستاریکا، باید به هر وسیله ممکن حمایت و ارتقا داده شود. به هر حال ، این قانون نقض آشکار قوانین فیزیک ، طبیعت انسان و اقتصاد را ، همانطور که در ایالات متحده درک شده است ، مستند می کند - و به نظر می رسد متخلفان در مورد آن خوشحال هستند.

در سال 1948 کاستاریکا ارتش خود را لغو کرد ، چیزی که در ایالات متحده امری غیرممکن تصور می شد. این فیلم مستند می کند که چگونه این کار انجام شده و چه نتیجه ای داشته است. من نمی خواهم این پایان را بدهم اما بگذارید این را بگویم: هیچ تصرف خصمانه ای از سوی مسلمانان بر کاستاریکا صورت نگرفته است ، اقتصاد کاستاریکا فروپاشیده نشده است و به نظر می رسد هنوز زنان کاستاریکا جذابیت خاصی در کاستا پیدا می کنند مردان ریکایی

چه طور ممکنه؟ صبر کنید، غریبه می شود

کاستاریکا آموزش رایگان، با کیفیت بالا، از جمله کالج آزاد، خدمات بهداشتی و درمان رایگان و تامین اجتماعی فراهم می کند. کاستاریکانی ها بهتر از آمریكایی ها تحصیل می كنند، بیشتر زندگی می كنند، به عنوان شادتر (در حقیقت، خوشبخت ترین در جهان در مطالعات مختلف) گزارش شده است و جهان را در استفاده از انرژی های تجدید پذیر هدایت می كنند (اخیرا در كاستاریكا 100٪ انرژی تجدید پذیر). کاستاریکا حتی دارای دموکراسی با ثبات و کارآمد با مشارکت بسیار (مورد نیاز)، دسترسی رای دهی، تنوع سیستم عامل ها و حمایت های مردمی از قوانین و مقررات، شهروند یونایتد، Diebolded، خانه به طور گسترده ای تنظیم شده بوش و کلینتون reruns.

چطور است که نامزد ریاست جمهوری آمریکا، بری ساندرز، تنها اسکاندیناوی را به عنوان مکانی برای یادگیری از ایسلند و معمولا بدون ایسلند آزاد نظامی نام می برد؟ آیا می توان آن را لغو نظامی فقط یک موضوع قابل قبول در سیاست ایالات متحده نیست؟

کاستاریکا فرهنگ صلح ، از جمله یک سیستم آموزشی را که به کودکان حل تعارض بدون خشونت می آموزد ، توسعه داده است. من به عنوان کسی که بزرگتر شد و به من گفته شد که نباید از خشونت استفاده کنیم ، در حالی که همزمان متوجه شدم بزرگترین پروژه عمومی جامعه من ارتش ایالات متحده است ، من فقط می توانم قدرت سازگاری را در یک برنامه درسی آموزشی که صحبتهای خودش را دنبال می کند ، تصور کنم. کاستاریکا جامعه ای با خشونت کم ایجاد کرده و ، همانطور که یکی از سخنرانان فیلم توصیف می کند ، "نگرش عدم تعرض به فقرا" است. Ticos حمایت از دولت رفاه و مشاغل مشارکتی را "همبستگی" و "عشق" توصیف می کند.

این اتفاق چطور پیش آمد؟ این فیلم بیشتر از آنچه قبلاً از آن آگاه بودم ، زمینه را فراهم می کند. رافائل کالدرون گواردیا ، رئیس جمهور از سال 1940 تا 1944 ، دولت رفاه را از طریق یک ائتلاف پشتیبانی منحصر به فرد قبل از جنگ سرد که شامل کلیسای کاتولیک و حزب کمونیست بود ، به طور عمده آغاز کرد. در سال 1948 کالدرون بار دیگر برای انتخابات ریاست جمهوری نامزد شد ، شکست خورد و از شناخت نتایج خودداری کرد. فردی برجسته به نام خوزه فیگورس فرر ، معروف به "دون په په" ، که در کتابخانه عمومی بوستون تحصیل کرده بود و برای راه اندازی یک مزرعه جمعی به کاستاریکا بازگشت ، انقلابی خشن انجام داد و پیروز شد.

فیگوئرها با کمونیست ها قرارداد را برای محافظت از دولت رفاه و ارتش خود را منحل کردند. و پس از آنکه نیروهای خود به یک کودتای راستین تهدید کردند، ارتش خود را، که از کشور کاستاریکا، فرمان داد، گفت:

"Los hombres que ensangrentamos recientemente a un país de paz، comprendemos la gravedad que pueden asumir estas heridas en la América Latina، y la urgencia de que dejen de sangrar. No esgrimimos el puñal del asesino sino el bisturí del cirujano. Como cirujanos nos interesa ahora، mas que la operación عملی، la futura salud de la Nación، que exige que esa herida cierre pronto، y que sobre ella se forme cicatriz más sana y más fuerte que el tejido اصلی.

"Somos sostenedores definidos del ideal de un nuevo mundo en América. یک eria patria de Washington، Lincoln، Bolívar y Martí، queremos hoy decirle: ¡اوه ، آمریکا! Otros pueblos ، hijos tuyos también ، te ofrendan sus grandezas. La pequeña Costa Rica desea ofrecerte siempre، como ahora، junto con su corazón، su amor a la civilidad، a la demokracia. "

البته کاستاریکا تنها می تواند ارتش خود را از بین ببرد زیرا دشمنی ندارد!

بنابراین ممکن است فکر کنید ، اگر چنین فرآیند ذهنی را می توان تفکر نامید. در حقیقت ، کاستاریکا توسط دشمنانی محاصره شده بود ، دیکتاتوری های خصمانه در اطراف ، و نه به ذکر تسلط دیرینه مونرو ایالات متحده بر هر ملت آمریکای لاتین که از خط خارج شد. در بالای آن کالدرون و دوستانش با پشتیبانی دیکتاتور نیکاراگوئه مورد حمایت آناستازیو "تاکو" سوموزا گارسیا ، ضد انقلابی از نیکاراگوئه را طراحی کردند و در 1949 و دوباره در سال 1955 اقدام به آن کردند.

کاستاریکا چه کاری انجام داد؟ فیگورس با الگویی که جفرسون و مدیسون برای ایالات متحده در نظر گرفتند ، ممنوعیت هرگونه ارتش دائمی را حفظ كرد اما شبه نظامیان موقت شهروندان را فراخواند تا دو بار با موفقیت از این حمله جلوگیری كنند.

اما اگر تهاجم قدرتمندتری صورت می گرفت چه می شد؟ فکر می کنم دو جواب برای آن وجود دارد. اول ، کاستاریکا ملت های سراسر جهان را اشغال نمی کند ، خانواده ها را با هواپیماهای بدون سرنشین منفجر می کند ، مردم را در زندان های مخفی شکنجه می کند ، دیکتاتوری ها را مسلح می کند ، از اقدامات نسل کشی اسرائیل و غیره دفاع می کند - یعنی اینکه کاستاریکا دشمن ایجاد نمی کند. ثانیا ، اگر ایالات متحده به کاستاریکا حمله کند ، هیچ نظامی ممکن است در طرف کاستاریکا غلبه کند. در واقع بهترین دفاع در برابر چنین حمله ای این است که هیچ نظامی وجود نداشته باشد که بخاطر برخی از حادثه ها دلیل اصلی آن باشد.

فیگوئر از شهروندان شهروندی استفاده کرد و سپس آن را انحلال داد. او دولت رفاه را گسترش داد، حق رای دادن به زنان و افریقای کارائیب را افزایش داد و بانک ها و برق را ملی کرد. سپس او به صورت صلح آمیز بازنشسته شد، بعدا برای دو بار بیشتر به عنوان رئیس جمهور انتخاب شد، در 1953 و 1970. او تا زمانی که 1990، ژنرال پیروز، زندگی می کرد، کاری انجام داد که آیزنهاور هرگز جرأت نداشت: مجتمع صنعتی نظامی را لغو کرد.

دولت آمریکا تحت ریاض ریگان سعی داشت کاستاریکا را به جنگ نظامی متهم کند، اما کاستاریکا بی طرفی اعلام کرد. این بی طرفی را کاملا مطلوب نداشت، اما هرگز به یک پایگاه نظامی بزرگ ایالات متحده مانند هندوراس تبدیل نشد.

در سال 1985 ، اسکار آریاس با شکست دادن پسر کالدرون که بر روی سکوی نظامی گری کار می کرد ، به عنوان رئیس جمهور در یک سکوی صلح انتخاب شد. اگرچه ایالات متحده تهدید به تحریم بود و اگرچه 80٪ مردم کاستاریکا با دولت ساندنیستا در نیکاراگوئه مخالف بودند ، اما بیش از 80٪ مردم در کاستاریکا با هرگونه نظامی گری مخالف بودند. ریگان آمریکایی ها را از کمونیست های نیکاراگوئه ترساند ، اما به نظر می رسد که اصلاً تیکوها را نترسیده است. برعکس ، آریاس بارها و بارها با ریگان دیدار کرد ، وی را حداقل در مورد تمام نکات اصلی رد کرد و کشورها را با هم جمع کرد تا در صلح در آمریکای مرکزی مذاکره کنند - به همین دلیل به او جایزه صلح نوبل اهدا کردند که شاید در واقع هدف مناسبی داشته باشد.

آنچه در برابر فشارهای ریگان مقاومت کرد ، یک فرد یا یک حزب سیاسی نبود ، بلکه فرهنگ صلح کاستاریکا بود. تهدید جدیدی در سال 2003 ، هنگامی که کاستاریکا به ائتلاف اراده (برای حمله به عراق) پیوست ، تهدید شد. کاستاریکا فقط نام خود را ارائه داد ، هیچ مشارکت واقعی وجود ندارد. اما یک دانشجوی حقوق به نام لوئیز روبرتو زامورا بولانوس با موفقیت از دادگاه خود در دادگاه های کاستاریکا شکایت کرد و کاستاریکا را از ائتلاف خارج کرد.

در حالی که فیلم زیاد به آن پرداخته نمی شود ، همان وکیل بارها و بارها از آریاس و دیگران شکایت کرد تا شرکت های اسلحه سازی و کشتی های آمریکایی را از خاک کاستاریکا دور نگه دارد. در سال 2010 ایالات متحده به سرنگونی رئیس جمهور هندوراس کمک کرد و او را به کاستاریکا رساند. ایالات متحده جنگ مواد مخدر خود را بهانه ای برای قرار دادن کشتی های نظامی در آبهای کاستاریکا می کند.

در سال 2010 نیکاراگوئه ، حداقل از منظر کاستاریکا ، یک جزیره کاستاریکا را تصاحب کرد. اگر کاستاریکا نظامی داشت ، جنگ احتمالاً آغاز می شد. در حالی که کاستاریکا "پلیس" خود را به منطقه فرستاد ، یک گلوله شلیک نشد. بلکه اختلافات در دادگاه های بین المللی حل شد ، همانطور که باید همه این اختلافات حل شود.

کاستاریکا در حال حاضر برای 66 و نیم سال بدون مشکلاتی که ارتش به سایر کشورهای آمریکای لاتین آورده است، رفته است. ارتش در ملت های کوچک برای کودتاهای تحت حمایت ایالات متحده مورد استفاده قرار گرفته است، اما برای هر چیزی مفید نیست. این فیلم آمار استناد می کند: ایالات متحده به طور مستقیم سران 41 دولت های آمریکای لاتین و به طور غیر مستقیم یکی دیگر از 24، بین 1898 و 1994 است.

این ایده که کاستاریکا به هیچ نظامی احتیاج ندارد زیرا در زیر چتر ارتش ایالات متحده محافظت می شود ، اگر افراد باور کننده وجود نداشته باشند ، خنده آور خواهد بود. کاستاریکا با نظامی گری آمریكا مخالفت كرده و از خلع سلاح نظامی در سراسر جهان حمایت كرده و در برابر لابی های قدرتمند آمریكا از طرف فروشندگان اسلحه آمریكایی قرار گرفته است. هنگامی که آریاس به یک معاهده منع فروش سلاح به هر کشوری که بیش از مردم خود در اسلحه خرج می کند ، رای سازمان ملل را بدست آورد ، تنها رای منفی از طرف ایالات متحده بود

کاستاریکا همچنین با اثرات مخرب قراردادهای تجارت، نابرابری و خرد کردن فقر مواجه است. با این حال، هنوز هم به اندازه آمریکا نابرابر است

این فیلم پرتره ای منصفانه را ارائه می دهد که دارای نقایصی است. من آن را با پسر 9 ساله ام تماشا کردم که حالا می خواهد به آنجا منتقل شود. این فیلم شامل ویدیویی از روسای جمهور گذشته ، فعلی ، فعالان ، اساتید و روزنامه نگاران است. این حتی شامل تفسیرهای گسترده ای از لوئیز گیلرمو سولیس ریورا به عنوان یک نامزد انتخابات ریاست جمهوری است که به دنبال حفظ سنت های صلح طلبانه کاستاریکا به روشی است که البته رئیس جمهور ژاپن تلاش نمی کند. سپس می بینیم که موج سولیس جلوتر است و پیروز می شود. او اکنون رئیس جمهور است.

کاستاریکا الهام بخش است کسانی که از ما میخواهند جنگ را از بین ببرند.