صفحه اصلی: پایگاه های نظامی ایالات متحده در اوکیناوا

توسط جوزف Essertier، ژانویه 2، 2017

2014 دموکراسی در حال حاضر این ویژگی به بسیاری از شنوندگان کمک می کند درک بهتر نگرانی های جهانی در مورد پایگاه های نظامی ایالات متحده در اوکیناوا، ژاپن. در اینجا اطلاعات بیشتری در مورد این موضوع مهم وجود دارد.

تبعیض علیه اوکیناوین

ژاپن و ژاپن به شدت تبعیض علیه ژاپنی ها و آمریکایی ها دارند. این به دلایل آشکاری مسئله ای است که بیشتر در تظاهرات خیابانی در ژاپن مطرح می شود تا رسانه های جمعی انگلیسی مانند نیویورک تایمز و ژاپن تایمز. ژاپن تایمز یک مقاله نسبتا لیبرال بوده و در واقع جنبش ضد بنیاد در اوکیناوا را بیشتر از مقالات عمده ژاپنی که در ژاپن نوشته شده است، از قبیل مانیچی و Yomiuri، اما اوکیناوا تایمز و Ryukyu Shimpo مقالات مسائل مربوط به مبانی را به طور کامل تحت پوشش قرار می دهند و مسائل مربوط به نژادپرستی را بررسی می کنند. آنها همچنین نسبت به نژادپرستی علیه نیروهای غیر سفید و زنان در ارتش ایالات متحده نسبتا حساس هستند.

خشم که بسیاری از مردم اوکیناوا به سمت دولت ژاپن احساس می کنند، بخش عمده ای از شهروندان درجه دوم در ژاپن و نحوه ادامه دادن ژاپن به آنها به عنوان مستعمره، منطقه بافر و بخش ژاپن است که می توانند قربانی شوند به منظور حفاظت از امتیازات ژاپنی طبقه متوسط ​​امن در Honshu (جایی که توکیو و کیوتو)، کیوشو و شیکوکو هستند. تعداد کمی از مردم در این جزایر اصلی در نزدیکی پایگاه ها زندگی می کنند، زیرا 70٪ از پایگاه های ژاپن در استان اوکیناوا است. Okinawans بار پایه را شانه می کنند و با ناامنی روزانه و سر و صدا زندگی می کنند. سر و صدای هواپیمای Osprey ارتش ایالات متحده، که در دبی های 100 در مناطقی که مدارس وجود دارد و اغلب کودکان را از تحصیل در معرض آسیب زدن آنها جلوگیری می کند، نشانه ای از ذهنیت تبعیض آمیز است که فداکاری زندگی طبقاتی Okinawans را طبیعی و مناسب می بیند.

پایگاه های اوکیناوا به لحاظ استراتژیک قرار دارند

ایالات متحده از اینها برای حمله به کره شمالی و ویتنام استفاده کرد و می تواند آنها را در آینده برای حمله به کره شمالی یا چین نیز استفاده کند. از دیدگاه مردم شرق آسیا، پایگاه ها بسیار مؤثر هستند. بسیاری از افراد مسن در کشورهای آسیای میانه هنوز خاطرات زنده و تهاجمی از تجاوز ژاپنی در جنگ دوم چین و ژاپن (1937-45) و جنگ آسیا-اقیانوس آرام (1941-45) و همچنین جنگ بین ژاپنی ها و آمریکایی ها به طور کلی، اوکیناوین به بهترین وجه آن را به یاد می آورد، اما در شهرهای بزرگ ژاپن که سربازان آمریکایی در دوره پس از جنگ جهانی دوم تحت اشغال ایالات متحده بودند، میزان قابل توجهی از خشونت ها وجود داشت.

به طور خاص، آتش بس های شهرها با ناپالم و حوادث خشونت جنسی، توسط سالمندان ژاپنی به یاد می آورند - کسانی که هنوز هم هنوز زنده هستند. با این حال، Okinawans حساس تر هستند و از سال های جنگ بسیار آگاه هستند. آنها به یاد می آورند نظامی گرایی ژاپنی و فوق العاده ملی است و به درستی می داند که نظامیان افراطی در حال حاضر فراتر از حد قانونی خود را به خطر می اندازند. همانطور که جان پیلگر در فیلمش اشاره کرده است جنگ بعدی در چین، صدها پایگاه در اطراف چین وجود دارد که می تواند به عنوان راه حل های راه اندازی برای حملات به چین استفاده شود. تعداد زیادی از آنها در اوکیناوا هستند.

خشونت جنسی

1. از آنجا که 1972 پس از توکیو تحت کنترل اکیناوا دوباره دست یافت، بیش از صد موارد تجاوز به پلیس گزارش شده است. در 1972 جزایر ریوکیو و جزایر Daito، که با هم منطقه ی ژاپن را به عنوان ریاست جمهوری اوکیناوا تشکیل می دهند، به ژاپن بازگشتند، یعنی به دولت در توکیو. اما قبل از اینکه اوکیناوا توسط ژاپن در 1879 پیوست شود، مجمع الجزایر ریوکیو یک پادشاهی مستقل بوده است، بنابراین اکیناون ها از همه ناراضی نبوده اند تا به کنترل ژاپن بازگردند و بسیاری از آنها برای استقلال ادامه می دهند. بعضی از شباهت ها با تاریخ هاوایی وجود دارد، بنابراین جنبش های استقلال اوکیناوا و هاوایی گاهی با اقدامات سیاسی مردمی همکاری می کنند. یا من شنیده ام
2. تجاوز به عنف 1995 یک دختر 12 ساله که منجر به تشدید شدید حرکت جنبش ضد بنیاد شد، تنها یکی از صدها تجاوز گزارش شده بود. البته، تعداد واقعی تجاوز در اوکیناوا، تعدادی از تجاوز گزارش شده، همانطور که در ژاپن به طور کلی وجود دارد، جایی که پلیس اغلب؟ معمولا؟ حتی زمانی که قربانیان به دنبال عدالت هستند، حتی یک سابقه یا گزارش تجاوز نمی کنند حتی قبل از 1995، در حال حاضر جنبش قوی علیه پایگاه ها وجود داشت و بخش بزرگی از این جنبش توسط گروه های حقوق زنان در اوکیناوا رهبری می شد. سوء استفاده از کودکان در ژاپن در طول سال های اخیر 10 به میزان قابل توجهی تمرکز داشته و جنبش علیه آزار و اذیت جنسی در ژاپن در طول 1990 ها انرژی گرفته است. در ژاپن نیز توجه به PTSD مورد توجه قرار گرفته است. با این نوع از جنبش های حقوق بشر به طور همزمان در ژاپن با مبارزه ایکیناوا برای صلح در آخرین سال های 10 افزایش در ژاپن برای تحقق بخشیدن به خشونت های جنسی سربازان آمریکایی در برابر زنان و کودکان اوکیناوا و بعضی اوقات رسانه های جمعی خارج از اوکیناوا توجه ویژه ای به پرونده ها و موارد بسیار وحشتناک دارد. سربازان گاهی اوقات خشونت جنسی علیه ژاپنی ها را در چهار جزیره اصلی، تقریبا همیشه در نزدیکی پایگاه ها، مانند پایگاه یوکوسوکا و Misawa در Aomori، مرتکب می شوند، اما تصور من این است که رژیم سخت تر سربازان در این جزایر وجود دارد و این امر به مراتب کمتر است اغلب نسبت به اوکیناوا - فقط بر اساس مشاهدات گاه به گاه گزارشات روزنامه در طول سالها.
3. کنت فرانکلین شینزاتو تجاوز اخیر و قتل یک کارمند اداری 20 ساله اوکیناوا افزایش آگاهی از خشونت جنسی ارتش ایالات متحده در سراسر ژاپن و تقویت مقاومت در برابر پایگاه ها در اوکیناوا. 
4. پایگاه ها باید امنیت ژاپنی ها را ارتقاء دهند، اما با تمام تجاوزها و قتل هایی که در اطراف پایگاه ها اتفاق افتاده است و تنش ایالات متحده با کشورهای دیگر مانند کره شمالی که می تواند پایگاه های اوکیناوا را با موشک های برد برد ، بسیاری از اوکیناوون ها احساس می کنند که پایگاه ها جان خود را به خطر می اندازند. اکثریت قریب به اتفاق اکینا ها می خواهند همه پایگاه های جزیره خود را داشته باشند. استدلال قدیمی که مبنای خوبی برای اقتصاد است، امروزه بسیاری از اوکیناواران راضی نیست. گردشگری یک صنعت بزرگ در اوکیناوا است. بازدیدکنندگان زیادی از نقاط دیگر آسیا مانند چینیها هستند که پول زیادی در ژاپن و همچنین در اوکیناوا صرف می کنند. به این ترتیب آنها گزینه های دیگری برای تولید ثروت دارند و به هر حال، به عنوان افرادی در چهار جزیره اصلی نیستند. همانطور که ممکن است شنیده باشید، آنها یک رژیم غذایی سالم دارند و یکی از طولانی ترین انتظارات زندگی در جهان را دارند.

دستگیری غیرقانونی معترضان بیگناه

وجود داشته است منافع عمومی عالی در مورد فعال Yamashiro Hiroji.  در اینجا برخی از پیوندهایی که توصیف می کنند درمان غیرمنصفانه و احتمالا غیرقانونی از او در حالی که در بازداشت و همچنین آزادی او از زندان.

چرا ژاپن برای پایگاه های آمریکایی پرداخت می کند؟

بار برای پرداخت هزینه های پایگاه های ایالات متحده بر روی شانه های مالیات دهندگان ژاپن قرار می گیرد. 15 سال پیش از یک متخصص و یک فعال ضد جنگ شنیده بودم که Jaپان 10 بار تا آنجا که برای پایگاه های ایالات متحده از کره جنوبی و یا آلمان است. ژاپنی ها کاملا در تاریکی هستند که چقدر آنها از طریق مالیات هایشان خراب می شوند و این پایگاه ها چقدر بزرگ هستند. خود "نیروهای دفاع از خود" ژاپن (جی آنا تا) هزینه های عظیمی را نیز شامل می شود و ژاپن به اندازه کشور های دیگر با جمعیت و اقتصاد مشابه جمعیت زیادی را صرف آن می کند.

پیامدهای محیطی

1. سلاح های کشتار جمعی در اوکیناوا برای دوره های طولانی طی چند دهه گذشته، از جمله سلاح های شیمیایی، بیولوژیکی و سلاح های هسته ای، ذخیره شده اند. نشت از سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی به محیط زیست آسیب می رساند. این چندین بار گزارش شده است. همچنین تصادفات مربوط به سلاح های هسته ای رخ داده است که موجب مرگ و یا آسیب رساندن به سربازان آمریکایی شده است. داستان درباره سلاح های هسته ای فقط شروع شده است. دولت ژاپن به این شهروندان خود دروغ گفت.
2. اوکیناوا دارای صخره های مرجانی زیبا است و ساخت و ساز جدید Henoko در حال حاضر موجب تخریب بسیاری از صخره های مرجانی در آنجا شده است. احتمالا مرجان های مرجانی به طور کامل در زیر و اطراف آن کشته می شوند. (بعضی از پایه ها به آب نفوذ می کنند).
3. ساختن پایه Henoko تهدید برای نابود کردن "آخرین پناهگاه" از دوگنگهای اوکیناوا dugong بزرگ، زیبا، شگفت انگیز پستاندار دریایی که بر چمن دریا تغذیه می کند. عشق به طبیعت اوکیناوا باعث می شود آنها سلامتی حیوانات و گونه های دیگر را در خط مقدم مبارزه قرار دهند. بسیاری از فیلم های ضد جنگ در اوکیناوا شروع به صحبت در مورد گیاهان و حیوانات در دریای اطراف جزایر Ryukyuan، محیط زیست طبیعی است که به مدت طولانی بخش بزرگی از زندگی Ryukyuan است که تهدید ساخت و ساز پایگاه های بیشتری وجود دارد. پروژه های ساختمانی پایه Henoko و Takae به این ترتیب به مناسبت فاجعه Exxon Valdez یاد می کنند و این فاجعه باعث خراب شدن معیشت و کل زندگی هزاران بومی آمریکایی در آلاسکا شد.

مبارزه با پایه فعال

85٪ از اوکیناوون ها علیه پایگاه ها هستند و یکی از دلایل اصلی مقاومت بسیار قوی این است که اوکیناواران یک ملت آرام هستند. من فکر می کنم منصفانه است که بگوییم که سطح آمادگی آن ها علیه نظام گریزی، حتی بیشتر از سطح نگرانی در برابر نظامی گرایی در میان ژاپنی ها است. (ژاپنی ها عموما علیه جنگ هستند. مسلما بیشتر ژاپنی ها علیه جنگ به طور کلی نسبت به آمریکایی ها علیه جنگ به طور کلی وجود دارد). اوکیناوون ها به شدت مخالف هر نوع خشونت علیه سایر مردم آسیا هستند. آنها نه تنها قصد حفاظت از زندگی خود را دارند، بلکه در مورد مسائل جنگ و صلح و روابط بین الملل بسیار پیچیده اند و بی رحمانه جنگ بخش بزرگی از تفکر ضد جنگ است. آنها به شدت از نحوه استفاده از اراضی و منابع خود از ژاپن برای صدمه زدن به مردم مستعمره سابق امپراتوری ژاپن و کشورهایی که ژاپن به آن حمله کرده اند و همچنین نحوه استفاده آنها توسط آمریکایی ها برای صدمه زدن به مردم در بسیاری از کشورهای دیگر آگاه است.

اصل 9 قانون اساسی ژاپن

ژاپن دارای "قانون اساسی صلح" است، منحصر به فرد در جهان است و به طور کلی در ژاپن پذیرفته شده و محبوب است. بعضی از مردم این تصور را می پذیرند که قانون اساسی توسط اشغال ایالات متحده بر آنها تحمیل شده است، اما در واقع، قانون اساسی با نیروهای لیبرال که قبلا توسط 1920 ها و 1930 ها پخش شده است، موافق است. ماده 9 قانون اساسی در واقع ژاپن را از حمله به هر کشوری ممنوع می کند مگر اینکه و تا زمانی که آن را مورد حمله قرار ندهد. "به طور صریح از صلح بین المللی بر اساس عدالت و نظم، مردم ژاپن برای همیشه از جنگ به عنوان یک حق مستقل از ملت و تهدید یا استفاده از زور به عنوان راه حل حل اختلافات بین المللی اجتناب می کنند ... برای رسیدن به هدف پاراگراف قبلی ، زمین، دریا، و نیروهای هوایی، و همچنین دیگر پتانسیل جنگ، هرگز حفظ نخواهد شد. حق از ستیزه جویی دولت به رسمیت شناخته نخواهد شد. به بیان دیگر، ژاپن مجاز به داشتن یک ارتش دائمی نیست و "نیروهای دفاع از خود" آن غیرقانونی است. دوره زمانی.

برخی از تاریخچه های اولیه

در ژاپن 1879 دولت ژاپن اوکیناوا را ضمیمه کرد. این یک پادشاهی مستقل بوده است، حداقل در نام، اما خشونت علیه اوکیناوا و بهره برداری اقتصادی آنها توسط ژاپنی ها از جزایر اصلی (که Honshu، Shikoku و Kyushu را شامل می شود) در قرن 17 پیشین شدید بوده است. این استثمار تا زمانی که ضمیمه 1879 ادامه یافت، زمانی که دولت توکیو شروع به طور مستقیم و کاملا کنترل اكیناوین كرد و انواع جدیدی از بهره برداری توسط دولت نسبتا جدید در توکیو كه توسط امپراتور میجی (1852-1912) هدایت شد، معرفی شد. (در مقایسه با اوکیناوا، هوکایدو، مالکیت نسبتا جدیدی از دولت در توکیو بود و نسل کشی مردم بومی که Ainu نامیده می شد، متعهد بود، نه بر خلاف نسل کشی بومیان آمریکا در ایالات متحده آمریکا و کانادا، اما اوکیناوا و هوکایدو هر دو آزمایش اولیه در استعمار توسط دولت Meiji. دوره های تاریخی پس از امپراتور نامیده می شود. امپراتور Meiji حکم از 1868-1912). ژاپنی ها از دامنه ساتسوما (یعنی شهر کیوشیما و بسیاری از جزیره کیوشو) اکیناوا را در حدود 250 سال تحت سلطه و بهره برداری می کردند تا حکومت توکیو، اوکیناوا را ضمیمه کرد. بسیاری از الیگارشی نخبگان که دولت جدیدی را در توکیو اداره می کردند، از خانواده ها و قبایل قدرتمند قدرتمند در ساتسوما بود؛ به طوری که بسیاری از فرزندان کسانی که اكیناوان را سركوب كردند همچنان از استثمار / ستم اكیناوایی در "ژاپن مدرن" بهره مند شدند. خط تقسیم، جداسازی "پیش مدرن ژاپن" از "ژاپن مدرن" معمولا 1868 است، که زمانی که امپراتور Meiji کنترل از دولت را از Shogunate و یا "bakufu"، یعنی "shogunate" Tokugawa، در واقع سلسله، کنترل می کرد معمولا "سلسله" نامیده نمی شود)

200,000 Okinawans در نینوا اوکیناوا کشته شد. جزیره اوکیناوا تقریبا به اندازه لانگ آیلند در نیویورک است، بنابراین این درصد زیادی از مردم بود. این یکی از رویدادهای آسیب زا در تاریخ اوکیناوا / ریکوئوان بود. این امر منجر به تخریب ناگهانی و شدید زندگی اکثریت قریب به اتفاق مردم شد، زیرا بهترین سرزمین در ریاست جمهوری توسط ارتش ایالات متحده مورد ضرب و شتم قرار گرفت و تاکنون تعداد کمی از این سرزمین بازگشته است. نبرد اوکیناوا از 1 آوریل تا 22 ژوئن 1945 ادامه داشت و بسیاری از جوانان آمریکایی نیز در آنجا جان خود را از دست دادند. ماه ژوئن 23، یعنی روز بعد از آخرین روز نبرد اوکیناوا، "روز یادبود اوکیناوا" نامیده می شود و تعطیل عمومی در اوکیناوا است. این روز برای اوکیناواان مهم است و روز مهمی برای فعالان ضد جنگ در سراسر ژاپن است، اما به عنوان تعطیلات خارج از ریاست جمهوری اوکیناوا شناخته نمی شود. به رغم این واقعیت که اکیناوای ها زندگی می کنند و خواص به خاطر مردم در جزایر اصلی قربانی شده اند، به یاد می آورند یا حتی به یاد می آورند که اکثر ژاپنی ها در جزایر اصلی هستند، و به همین ترتیب مردم در جزایر اصلی به دلیل اینکه Okinawans از راه های مختلف از 1945 تا کنون قربانی شده است، به Okinawans اهمیت می دهند.

ایالات متحده جزیره اوکیناوا را از Okinawans در 1945، اقیانوس اطلس را سرقت کرد، پایگاه های نظامی را در سراسر جزیره ساخت و تا 1972 اداره می کرد. اما حتی پس از بازگشت اوکیناوا به ژاپن، پایگاه ها ادامه یافت و خشونت علیه مردم اوکیناوا توسط سربازان آمریکایی همچنان ادامه یافت - یعنی خشونت در قالب قتل، تجاوز و ...

اکیناوین ها اغلب به عنوان "مردم Ryukyuan" توسط محققان اشاره می شود. تعدادی از گویش هایی که در سراسر زنجیره جزیره Ryukyuan صحبت می شود وجود دارد، بنابراین تنوع فرهنگی حتی در میان ریکووان ها وجود دارد (همانطور که تنوع فرهنگی فراوانی در سراسر ژاپن وجود دارد. دولت مدرن دولتی که در 1868 شکل گرفت، بلافاصله منجر به از بین بردن تنوع فرهنگی شد، بسیاری از کشور را استاندارد می کند، اما تنوع زبانی به شدت ادامه دارد). نام جزیره اوکیناوا - جزیره اصلی "ریاست اوکیناوا" در زبان محلی "اوچیانا" است. استفاده از گویش های Ryukyuan اغلب در تظاهرات ضد جنگ و ضد پایگاه های معترضین اوکیناوا به عنوان راهی برای تأکید بر ارزش فرهنگ بومی آنها، شناخت اینکه چگونه آنها توسط سرزمین اصلی ژاپن مستعمره شده اند و مقاومت در برابر آن استعمار - هر دو استعمار واقعی و استعمار ذهن / قلب که منجر به درونی شدن دیدگاه های تبعیض آمیز ژاپنی از Ryukyuans می شود.

مورخان و دیگر محققان در مطالعات شرق آسیا به طور گسترده ای مورد بحث قرار نگرفته اند، اما برای درک تاریخچه اوکیناووی و تاریخ کره ای، بسیار مهم است که سندی به نام "NSC 48 / 2" شناخته شده است. نقل از این مقاله از مقاله من در CounterPunch در اکتبر، سیاست درب باز به گفته بروس کمینز، تا زمانی که شورای امنیت ملی 1950 گزارش 48 / 2 را که دو سال در ساختن آن بود، منجر به برخی از جنگ های مداخله شد، اما ایالات متحده در واقع به طور فعال در تلاش برای از بین بردن جنبش های ضد انحرافی در شرق آسیا نبود. . این "موقعیت ایالات متحده با توجه به آسیا" عنوان شد و این طرح کاملا جدیدی را ایجاد کرد که "در پایان جنگ جهانی دوم کاملا غیرقابل تصور بود: آماده شدن برای مداخله نظامی علیه جنبش های ضد کلونی در شرق آسیا - کره اول، سپس ویتنام، با انقلاب چینی به عنوان یک پس زمینه قوی ". این NSC 48 / 2 مخالفت خود را با" صنعتی شدن عمومی "بیان کرد. به بیان دیگر، برای کشورهای در شرق آسیا، بازارهای طاقت فرسا به خوبی می تواند باشد، اما ما نمی خواهیم آنها توسعه صنعت در مقیاس کامل را به عنوان ایالات متحده انجام داد، زیرا پس از آن آنها قادر خواهند بود در زمینه هایی که ما دارای مزیت نسبی هستند رقابت کنیم. این همان چیزی است که NSC 48 / 2 "غرور ملی و جاه طلبی" نامیده است که " جلوگیری از میزان لازم همکاری بین المللی "(https://www.counterpunch.org/2017/10/31/americas-open-door-policy-may-have-led-us-to-the-brink-of-nuclear-annihilation/)

نوشتن NSC 48 / 2 در اطراف 1948 آغاز شد. این به طور تقریبی با آغاز آنچه که «دوره معکوس» نامیده می شود، تغییر بزرگی در سیاست ایالات متحده نسبت به ژاپن است، و همچنین به طور غیر مستقیم کره جنوبی. NSC 48 / 2 و دوره معکوس نیز به شدت تحت تاثیر اویناوا قرار گرفتند، زیرا اکیناوا پایگاه اصلی حملات کره، ویتنام و دیگر کشورها بود. «دوره معکوس» در پشت همه افرادی که برای پایان دادن به نظامی گری و استعمار ژاپنی جنگیدند، از جمله پشت کره ای ها، که برای استقلال و همچنین سربازان آمریکایی که در طول جنگ بودند، جنگیدند. جنگ علیه ژاپن این حتی در پشت از لیبرال و چپگرایی ژاپن بود که با خط مشی آزادسازی MacArthur در آغاز دوره اشغال، در طول 1945 و 1946 همکاری داشت. In1947 تصمیم گرفت که صنعت ژاپن دوباره "کارگاه شرق و جنوب شرقی آسیا" تبدیل شود و ژاپن و کره جنوبی از واشنگتن برای بهبود اقتصادی در راستای طرح مارشال در اروپا حمایت می کنند. (یکی از عوامل مهم در تصمیم واشنگتن برای معکوس کردن، حزب کمونیست چینی بود که ظاهرا در طول جنگ داخلی در چین برنده شد، همانطور که در نهایت در 1949 انجام شد). یک جمله در یادداشتی از وزیر امور خارجه جورج مارشال به دین آچسون در ماه ژانویه 1947 سیاست ایالات متحده در مورد کره را که در آن سال ادامه دارد تا 1965 به پایان رسانده است، "یک دولت مشخص کره جنوبی را سازماندهی می کند و [ اقتصاد با ژاپن است. "آشسون مارشال را به عنوان وزیر امور خارجه از 1949 به 1953 پیوند داد. او "به عنوان نخستین مدافع داخلی برای نگهداری کره جنوبی در منطقه نفوذ آمریکا و ژاپن شد و به تنهایی به مداخله آمریکا در جنگ کره پرداخته بود." (تقریبا تمام اطلاعات و نقل قولها از نوشتههای بروس کومینگ ، به ویژه کتاب او جنگ کره ای) دوره معکوس شبیه به برنامه مارشال اروپا بود و سرمایه گذاری های بزرگ آمریکایی و به اشتراک گذاری فناوری و ثروت را به ژاپن و کره جنوبی درآورد.

جنگ "کره ای" در ماه ژوئن 1950 آغاز شد، زمانی که ارتش کره شمالی به دلیل روایت حکومت ایالات متحده "حمله کرد" (کشور خودشان) بود، اما جنگ داغ در کره واقعا در اوایل 1949 آغاز شده بود و خشونت زیادی وجود داشت در 1948 نیز. و بیشتر، ریشه های این جنگ به تقسیماتی که در 1932 آغاز شد، هنگامی که کره ای ها یک مبارزه شدید ضد استعمارگرانه علیه استعمارگران ژاپنی در منچوری را آغاز کردند، بازگشته است. مبارزه آنها علیه استعمار ژاپن، در اواخر 1940s، مبارزه علیه نئو-استعمارگرایی آمریکایی و دیوید سینگرمن رئی بود. بمبگذاری شدید کره که میلیونها کره ای را در یک "هولوکاست" کشت، و به سختی یک ساختمان ایستاده در کره شمالی را ترک کرد و همچنین بسیاری از کره جنوبی را نابود کرد، بدون پایگاه های اوکیناوا امکان پذیر نبود. پایگاه ها در اوکیناوا نیز مورد استفاده قرار گرفتند برای بمب گذاری به ویتنام می رود.

در ژاپن 1952 ژاپن حاکمیت خود را با همراهی درخواست واشنگتن از کره و چین از روند صلح محروم کرد. این باعث شد که ژاپن عذرخواهی و مصالحه با همسایگان خود را متوقف کند. جان داور، مورخ تاریخی برنده جایزه پولیتزر، یکی از نتایج دلخواه را که از دو معاهده صلح برای ژاپن پیروی می کند، در روزی که ژاپن 28 آوریل 1952 خود را به دست گرفت، یادآوری می کند: ژاپن از مواجه شدن با مصالحه و ادغام مجدد با نزدیکترین همسایگان آسیا مانع شد. صلح را به تأخیر انداخت. "واشنگتن با ایجاد یک" صلح جداگانه "که از کره و جمهوری خلق چین (PRC) منع کرده بود، برقراری صلح بین ژاپن و دو همسایه اصلی خود را که کلونی شد، کره و چین را مسدود ساخت. از کل روند. واشنگتن برای دستیابی به همکاری خود با تهدید به ادامه اشغالگری که با ژنرال داگلاس مک آرتور (داگلاس مک آرتور) (1880-1964) آغاز شده بود، دست از نوازش ژاپن باز کرد. از آنجا که ژاپن و کره جنوبی تا ژوئن 1965 روابط عادی نکردند و یک معاهده صلح بین ژاپن و چین تا زمانی که 1978 به امضا نرسیده بود، تاخیری طولانی داشت که طی آن، طبق نظر داور، "زخم ها و تلخ های تلخ امپریالیسم، تهاجم و استثمار، در ژاپن باقی ماندند و به طور عمده در ژاپن به رسمیت شناخته نشدند و ظاهرا مستقل از ژاپن بود واشنگتن به عنوان یک ملت به سمت شرق در سرتاسر اقیانوس آرام به آمریکا سفر کرد و در واقع برای هویت آن به عنوان یک ملت است. »بنابراین واشنگتن بین ژاپنی ها از یک طرف و کره ها و چینی ها از سوی دیگر منکر شد، تبعیض نژادی ژاپن علیه کره و چینی مشهور است، اما تعداد کمی از مردم درک می کنند واشنگتن نیز سرزنش می کند.

در جنگ 1953 جنگ کره با شکست بزرگ روبرو شد. واشنگتن برنده نشد، همانطور که از 1945 بیشترین جنگهای بزرگ را به دست نیاورده است. نقل قول از من "اجازه دهید به استراحت این افسانه ها در مورد روابط ایالات متحده و کره شمالی،" جنگ داخلی با یک معاهده صلح و روند آشتی، اما فقط سرپیچی در 1953 پایان نیست. مجازات جنگی فرصت بازسازی جنگ را در هر زمانی باز کرد. این واقعیت که جنگ به نتیجه صلح آمیز منازعات مدنی منجر نمی شود، تنها یکی از تراژدی های آن است و باید آن را یکی از جنگ های وحشیانه در دوران مدرن دانست. با سرکوب، کره جنوبی ها از شمال و جنوب توانستند از صلح لذت ببرند، اما صلح آنها موقت و نامطمئن بوده است. برخی از اختلاف نظر در مورد اینکه آیا جنگ کره ای (1950-53، تاریخ متداول جنگ است که به روایت ایجاب می کند که به نفع واشنگتن است)، یک جنگ داخلی یا یک پروکسی جنگ بود. بعضی از عناصر یک پروکسی جنگ از زمانی که ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی درگیر بودند، وجود دارد، اما اگر کسی ریشه های جنگ را در نظر بگیرد، آن ها حداقل به 1932 می پیوندند، زمانی که جنگ های جدی چریکی توسط کره ای ها علیه استعمارگران ژاپنی در منچوری آغاز شد، بروس کومینگ که در اصل خود یک جنگ داخلی است. یک عنصر در این جنگ که به سختی مورد بحث قرار می گیرد، اما یکی از دلایل بسیار مهم جنگ، امید بسیاری از کره ها به توزیع عادلانه تر ثروت است. به عبارت دیگر، این نه تنها یک مبارزه میان یک دولت در شمال و یک دولت واشنگتن در جنوب است، بلکه بی عدالتی (و شاید حتی «جنبش») نابرابری که پیش از دوره مدرن در کره برگزار می شود. برده داری تا پایان قرن 19، چند دهه بعد از آن در ایالات متحده لغو نشد.

منابع

برخی از کارشناسان اوکیناوا:

1. یاماشیرو Hiroji، یکی از برجسته ترین فعالان ضد جنگ و ضد پایگاه در اوکیناوا، اخیرا ناعادلانه و احتمالا به طور غیرقانونی بازداشت و بدرفتاری، در صورت عدم شکنجه، در زندان
2. داگلاس لوممیس (http://apjjf.org/-C__Douglas-Lummis)
3. جان میچل که جانشین او می شود ژاپن تایمز
4. جان جانکنر، مدیر فیلم عالی "قانون اساسی صلح ژاپن" (http://cine.co.jp/kenpo/english.html) و فیلم های دیگر با پایگاه های اوکیناوا در ایالات متحده (http://apjjf.org/2016/22/Junkerman.html)
5. لیگ بین المللی زنان برای صلح و آزادی
6. Takazato Suzuyo، فعال صلح فمینیست (http://apjjf.org/2016/11/Takazato.html)
7. جان داور، مورخ آمریکایی
8. گووان مک کورمک، یک مورخ در استرالیا
9. استیو رابون، سرباز سابق ارتش و مورخ آمریکایی: http://apjjf.org/2017/19/Rabson.html
10. Satoko Oka Norimatsu، مدیر مرکز فلسفه صلح، یک سازمان صلح آموزش و پرورش در ونکوور، کانادا، با یک وبلاگ به طور گسترده ای خوانده شده ژاپنی - انگلیسی peacefilosophy.com
11. Katharine HS Moon، استاد علوم سیاسی که درباره خشونت علیه جنایات نظامی در شرق آسیا نوشته است (http://apjjf.org/-Katharine-H.S.-Moon/3019/article.html)
12. کارولین نورما، یکی از کارشناسان برتر قاچاق جنسی که در زمینه صنعت قاچاق جنسی در ژاپن از 1920 ها و 1940 ها نوشته شده است و نحوه اداره دولت ژاپن برای ایجاد "زنان راحتی" (دولت - حمایت از تجاوز باند) سیستم، او نویسنده کتاب جدید است زنان راحت ژاپنی و برده جنسی در جنگ های چین و اقیانوس آرام (2016) (http://www.abc.net.au/news/caroline-norma/45286)

منابع اخبار و تحلیل:

1. تا به حال، مفیدترین نشریه انگلیسی برای فعالان ضد جنگ انگلیسی زبان است مجله آسیا و اقیانوسیه: Focus Japan (http://apjjf.org).
2. اما همانگونه که در بالا ذکر شد، مقالات زبان انگلیسی اوکیناوا، مانند اوکیناوا تایمز و Ryukyu Shimpo، جنبش ضدبدنی را در یک مسیر بسیار دقیق تر و عمیق تر از "تایمز ژاپن" یا سایر مقالات انگلیسی زبان خارج از اوکیناوا پوشش می دهد.
3. خبرگزاری شینتسو SNA SNA یک روزنامه آنلاین نسبتا جدیدی دارد که اخبار را از دیدگاه مترقی ارائه می دهد و گاهی اوقات مسائل جنگ را مطرح می کند، مانند شتاب اخير دولت ژاپن از سیاست های مجدد سازی آن (یعنی توسعه نوع نظامی که می تواند یکبار دیگر جنگ کلاس A را ایجاد کند جنایتکاران) http://shingetsunewsagency.com
4. La اسحایی شینبون روزنامه مشهور چپ گرایانه در ژاپن بود اما تعهد قدیمی خود را به * گاه گاهی * نادیده گرفتند و در نهایت منکر نقض حقوق بشری دولت ژاپن شد و در مورد مسائل حساس تاریخی مانند "زنان راحت" و قتل عام نانکینگ را ترک کردند. "روزنامه" چپ گرا "، تنها بزرگترین آن، اکنون است توکیو شینبون اما متاسفانه، بر خلاف اسحاق قديمي قديم، آنها به زبان من به زبان انگليسي نشر نمي کنند. ما ترجمه بسیاری از مقالات بسیار عالی خود را در ژاپن منتشر کرده ایم مجله آسیا و اقیانوسیه: Focus Japan (http://apjjf.org).

موسیقی برای الهام:

Kawaguchi Mayumi، ترانه سرا خواننده و فعال ضد پایگاه از کیوتو. میتوانی ببینی بسیاری از فیلم های او در تظاهرات در یوتیوب آواز خواندن دارد اگر شما با نام او در ژاپن جستجو کنید: 川口 真 由 美. او یکی از برجسته ترین خواننده های مبارزاتی علیه پایگاه ها است، اما بسیاری از دیگر نوازندگان عالی و خلاق همگی خود را با این جنبش متحد کرده اند و موسیقی را در بسیاری از ژانرهای مختلف شامل موسیقی محلی، راک، درام و موسیقی تجربی تولید کرده اند.