توسط دیوید سوانسون، مه 2، 2019
همین حالا بروید و یک نسخه از پرچم های روبرتو Sirvent و دنی هایپهونگ را به خود و نزدیکترین خانه بیاورید که پرچم جلوی آن قرار دارد استثنایی گرایی آمریکایی و معصومیت آمریکایی: تاریخچه مردم از اخبار جعلی - از جنگ انقلابی تا جنگ با تروریسم.
اگر این کتاب هنگام انتشار من وجود داشت استثمارگري درماني، من می گفتم که خواندن آن بخشی از درمان بود. نویسندگان یک تحقیق و بررسی غنی از چگونگی باور مردم در ایالات متحده دارند که نه تنها دارای استثنای واجد شرایط برای نقض قوانین و ارتکاب جرم هستند بلکه از همه چنین رفتارهایی نیز بی گناه هستند.
از نظر این نویسندگان ، توسل به "ارزشهای" "آزادی" و "آزادی" و "حقوق فردی" فقط کاذب نیست زیرا اقدامات در انعکاس این ارزشها ناکام می مانند بلکه از آنجا که این ارزشها از ابتدا مبتنی بر بردگی و ستم بر دیگران. افسانه های منشأ "انقلاب آمریکا" نه تنها برده داری و نسل کشی را به عنوان پاورقی کنار می گذارد و یک پروژه امپریالیستی را به عنوان شورشی علیه امپراتوری به تصویر می کشد ، بلکه هدف آن توصیف یک سیستم خود اصلاح کننده است که هرچه بیشتر ، هر چند کمتر ریاکارانه باشد ، به طوری که انقلاب منسوخ شده است
در حالی که من از مردم خواسته ام استفاده از "ما" را به جای هویت ملی گرایانه نظامی ، برای مراجعه به هویت های جهانی و محلی آغاز کنند ، Sirvent و Haiphong از خوانندگان خود می خواهند که با استفاده از "ما" بی عدالتی های گذشته را به زمان حال برسانند و "ما" را تشخیص دهند. مشارکت در استعمار مهاجران. البته این دو مورد با هم سازگار نیستند.
این کتاب جهش مناسبی را از افسانه های پیدایش دهه 1770 به آنچه که از دهه 1940 تا حد زیادی جایگزین آنها شده اند ، می زند. کنار آمدن با داستان واقعی جنگ جهانی دوم برای درمان استثنایی مهم است. به اعتقاد من ، یک تلو تلو خوردن هنگامی رخ می دهد که نویسندگان ادعا می کنند که غرب فقط وقتی هیتلر رفتارهای بیرحمانه ای را با اروپایی ها اعمال کرد که فقط برای غیر اروپایی ها قابل قبول بود ، دشمن بود. البته این در مورد تبلیغات پس از جنگ جهانی دوم درست است ، اما روایتی نادرست از اقدامات غربی ها در طول جنگ است ، و من فکر نمی کنم آنچه که Aimé Césaire ، که آنها نقل می کنند ، در ذهن داشته باشد. اهداف دولت آمریكا دقیقاً به همان اندازه شاهنشاهی بود و به همان اندازه كه در حال حاضر با حقوق بشر ارتباط داشت. دولت های غرب علی رغم ادعای هیتلر مبنی بر اینکه همه آنها را با کشتی های تفریحی لوکس به بیرون می فرستد ، از پذیرش یهودیان به عنوان پناهنده امتناع ورزیده بودند. دولت های انگلیس و ایالات متحده درخواست های صلح را برای تخلیه یهودیان رد کردند. هر طرف جنگ با نبرد در جنگ افراد بیشتری را نسبت به کشته شدن در اردوگاه ها کشته است. هیچ یک از تبلیغات غربی اشاره ای به نجات قربانیان اردوگاه کار اجباری هیتلر تا قبل از پایان جنگ نداشت. در واقع ، همانطور که Sirvent و Haiphong یادداشت كردند ، فقط دو صفحه بعد: "تا زمان ورود آمریكا به جنگ ، فقط یك هدف مهم بود: طراحی مجدد جهان به نفع انحصارهای آمریكا ، و انگلیس در كنار آن بود."
یکی از مهمترین فصل ها در استثنایی گرایی آمریکا و معصومیت آمریکا "آیا امپریالیسم ایالات متحده برای زندگی سیاهها مهم است؟" پاسخ البته مثبت است و در مورد این قضیه بسیار بحث شده است. نویسندگان می نویسند جنبش سیاه زندگی مهم است از اوایل شامل انترناسیونالیسم و ضدامپریالیسم بود. این ، من فکر می کنم ، بسیار عالی منعکس شده است پلتفرم Black Lets Matter. اما سیاه زندگی مهم است ، وقتی Sir Colin Kaepernick به دلیل اعتراض در جریان سرود ملی ایالات متحده مورد انتقاد گسترده قرار گرفت ، مشكلات زیادی پیش آمد ، انتقادی كه البته این پاسخ گسترده را به وجود آورد كه "ما پرچم ها و كشورها و جنگ ها را نیز دوست داریم. این همان چیزی نیست که ما اعتراض می کنیم. " Sirvent و Haiphong به درستی اظهار داشتند که این اعتراض باید شامل چنین اهدافی باشد ، نه به عنوان گزینه هایی برای قتل پلیس توسط سیاه پوستان ، بلکه به عنوان اجزای جدایی ناپذیر همان مسئله.
کاپرنیک به غیر وطن دوست بودن ، اما همچنین به ناسپاسی متهم شد. Sirvent و Haiphong سابقه طولانی خواستار قدردانی از کسانی را که توسط ایالات متحده مورد سوused استفاده قرار گرفته اند - حتی به بردگی کشیده شده اند - آورده اند. من نظر سنجی را به یاد آوردم که اکثریت ایالات متحده معتقد بودند مردم عراق از نابودی کشورشان سپاسگزارند. من همچنین نوعی مخالفت جنگ عجیبی را یادآوری می کنم که ناشی از این واقعیت است که قربانیان جنگ حتی ممکن است قدردان نباشند. من حدس می زنم که در آنجا پتانسیل استفاده نشده ای وجود دارد و اطلاع رسانی به مردم ایالات متحده که 40,000،XNUMX انسان قبلاً در اثر تحریم های ایالات متحده در ونزوئلا کشته شده اند و یک جنگ باعث کشته شدن تعداد زیادی می شود ، ممکن است در نهایت اعلام عدم قدردانی سرسختانه بین ونزوئلایی ها
از این گذشته ، چیزی منحصر به فرد ، حتی استثنایی ، در مورد برخی از عادات فکری ایالات متحده وجود دارد. این فقط چیزی نیست که به آن افتخار کنیم.
