ژنرال فیلیپ شریدان، در جنگ داخلی در ویرجینیا، زمین های کشاورزی را نابود کرد، به منظور از بین بردن بومیان آمریکایی ها برای رزرو کردن، گله های آمریکایی بیسون را نابود کرد. جنگ جهانی اول زمین اروپایی را نابود کرد با ترانشه ها و گاز سمی. در طی جنگ جهانی دوم، نروژی ها در حوالی هایشان زمین لغزش ها را آغاز کردند، در حالی که هلند یک سوم از زمین های کشاورزی خود را سد کرد، آلمانی ها جنگل های چک را نابود کردند و جنگل های انگلیسی در آلمان و فرانسه سوزانده شدند.
جنگ ها در سال های اخیر باعث شده تا مناطق وسیعی غیرقابل سکونت شوند و ده ها میلیون پناهنده ایجاد کنند. به گفته جنیفر لینگ از دانشکده پزشکی هاروارد ، جنگ "رقابتی برای بیماری عفونی به عنوان یک دلیل جهانی برای مرگ و میر است." Leaning تأثیرات زیست محیطی جنگ را به چهار حوزه تقسیم می کند: "تولید و آزمایش سلاح های هسته ای ، بمباران هوایی و دریایی زمین ، پراکندگی و تداوم مین های زمینی و مواد منفجره دفن شده ، و استفاده یا ذخیره مواد دفع کننده سموم نظامی ، سموم و مواد زائد".
آزمایش سلاح های هسته ای توسط ایالات متحده و اتحاد جماهیر شوروی شامل حداقل 423 آزمایش اتمسفر بین سالهای 1945 و 1957 و 1,400 آزمایش زیر زمینی بین سالهای 1957 و 1989 بوده است. خسارت ناشی از این تشعشعات هنوز کاملاً مشخص نیست ، اما همچنان در حال گسترش است ، مانند ما دانش گذشته تحقیقات جدید در سال 2009 نشان داد که آزمایش های هسته ای چین بین سالهای 1964 و 1996 بیشتر از آزمایش هسته ای سایر کشورها باعث کشته شدن افراد شد. جون تاکادا ، یک فیزیکدان ژاپنی ، محاسبه کرد که حداکثر 1.48 میلیون نفر در معرض عواملی قرار گرفتند و 190,000 نفر ممکن است در اثر بیماری های مرتبط با تابش حاصل از آزمایش های چینی مرده باشند. در ایالات متحده ، آزمایش در دهه 1950 منجر به ناگفته های هزاران نفر مرگ و میر ناشی از سرطان در نوادا ، یوتا و آریزونا شد ، مناطقی که در پایین ترین حد آزمایش قرار دارند.
در سال 1955 ، جان وین ، ستاره سینما ، كه با انتخاب تصمیم برای ساختن فیلم های ستایش كننده جنگ ، از شركت در جنگ جهانی دوم اجتناب كرد ، تصمیم گرفت كه باید نقش چنگیز خان را بازی كند. فاتح در یوتا فیلمبرداری شد و فاتح فتح شد. در اوایل دهه 220 ، از بین 1980 نفری که روی این فیلم کار می کردند ، 91 نفر از آنها به سرطان مبتلا شده بودند و 46 نفر در اثر آن جان خود را از دست داده بودند ، از جمله جان وین ، سوزان هیوارد ، اگنس مورهد و کارگردان دیک پاول. آمار نشان می دهد که 30 نفر از 220 نفر ممکن است به طور معمول به سرطان مبتلا شده باشند ، نه 91 مورد. در سال 1953 ارتش 11 بمب اتمی را در نزدیکی نوادا آزمایش کرده بود و تا دهه 1980 نیمی از ساکنان سنت جورج ، یوتا ، محل فیلمبرداری ، سرطان. شما می توانید از جنگ فرار کنید ، اما نمی توانید پنهان شوید.
ارتش می داند که انفجارات هسته ای آن ها را تحت تاثیر قرار می دهد و نتایج را تحت تأثیر قرار می دهد که به طور موثر در آزمایش های انسانی دخیل هستند. در مطالعات متعددی دیگر در طول و در دهه های پس از جنگ جهانی دوم، با نقض کد Nurnberg از 1947، ارتش و سیا، جانبازان، زندانیان، فقرا، افراد معلول ذهنی و سایر جمعیت را به آزمایش های انسانی برای هدف از آزمایش سلاح های هسته ای، شیمیایی و بیولوژیکی، و همچنین مواد مخدر مانند LSD، که ایالات متحده تا به حال به عنوان هوا و مواد غذایی از کل روستای فرانسوی در 1951 قرار داده است، با نتایج وحشتناک و مرگبار.
گزارش تهیه شده در 1994 برای کمیته امور جانبازان سنا ایالات متحده آغاز می شود:
"در طول سال های اخیر 50، صدها هزار نفر از پرسنل نظامی در آزمایش های انسانی و دیگر مواجهه های عمدی توسط وزارت دفاع (DOD)، اغلب بدون دانش یا رضایت نظامی، مشارکت داشته اند. در برخی موارد، سربازانی که موافقت کردند که به عنوان افراد انسانی خدمت کنند، خود را در آزمایش هایی کاملا متفاوت از آنچه که در آن زمان داوطلب شده بودند، شرکت می کردند. به عنوان مثال، هزاران جانباز جنگ جهانی دوم که در ابتدا داوطلب "لباس لباس تابستانی" را در ازای زمان ترک اضافی داوطلب کردند، در اتاق های گاز خود قرار گرفتند تا اثرات گاز خردل و لویزیت را آزمایش کنند. علاوه بر این، سربازان بعضی اوقات توسط افسران فرمانده به "داوطلب" برای شرکت در پژوهش یا عواقب ناگوار مواجه شدند. به عنوان مثال، چندین سرباز جنگجوی خلیج فارس که مصاحبه شده با کارکنان کمیته گزارش دادند که آنها دستور داده شده که واکسن های آزمایشی را در حین عملیات سپر صحرا و یا در صورت مواجه شدن با زندان "مورد استفاده قرار دهند."
گزارش کامل شامل شکایات متعدد در مورد پنهان کاری ارتش است و نشان می دهد که یافته های آن فقط می تواند سطح آنچه که پنهان شده اند را از بین ببرد.
در 1993، وزیر انرژی ایالات متحده سوابق آزمایشات ایالات متحده در مورد پلوتونیوم را در مورد قربانیان ناخواسته ایالات متحده بلافاصله بعد از جنگ جهانی دوم منتشر کرد. نیوزویک در ماه دسامبر 27، 1993 اعلام کرد:
دانشمندان که این آزمایشات را پیش از این انجام داده بودند مطمئنا دلیلی منطقی داشتند: مبارزه با اتحاد جماهیر شوروی، ترس از جنگ هسته ای هسته ای، نیاز فوری به باز کردن تمام اسرار اتم، برای اهداف نظامی و پزشکی ".
آه، خوب، این هم درست است.
سایت های تولید سلاح های هسته ای در واشنگتن، تنسی، کلرادو، جورجیا و جاهای دیگر، محیط اطراف و همچنین کارمندانشان را مسموم کرده اند، بیش از 3,000 که از 2000 جبران خسارت می شوند. وقتی کتاب 2009-2010 من را به بیش از شهرهای 50 در سراسر کشور برد، من تعجب کردم که بسیاری از گروه های صلح در شهر پس از شهر متمرکز بر متوقف ساختن آسیب های کارخانه های سلاح های محلی در محیط زیست و کارگرانشان با یارانه های دولت های محلی حتی بیش از آنکه متمرکز بر توقف جنگ در عراق و افغانستان بود.
شهروندان فعال اخیرا در کانزاس سیتی به تأخیر افتاده و به دنبال جابجایی و گسترش یک کارخانه مهم سلاح هستند. به نظر می رسد رئیس جمهور هری ترومن، که نام خود را با مخالفت با زباله های سلاح ساخته است، یک کارخانه را به خانه بازگرداند که زمین و آب را بیش از سال های 60 آلوده کرده است و در حال حاضر بخش های تولیدی برای ابزارهای مرگ تنها توسط ترومن استفاده می شود. کارخانه خصوصی که تحت مالحظه مالیات قرار دارد، احتمالا همچنان تولید خواهد کرد، اما در مقیاس بزرگ، 85 درصد اجزای سلاح هسته ای.
من چندین فعال محلی را در اعتراض به دروازه های کارخانه پیوستم، مانند اعتراضاتی که من در سایت های نبراسکا و تنسی انجام دادم، و پشتیبانی از افرادی که رانندگی می کردند، فوق العاده بود: واکنش های مثبت بیشتری نسبت به منفی. یک مرد که ماشینش را با نور متوقف کرد، به ما گفت که مادربزرگش پس از بمب گذاری در آنجا در 1960s از سرطان رنج می برد. موریس کاپلند، که بخشی از اعتراض ما بود، به من گفت که او در سالن 32 کار کرده است. کاپلند هنگامی که یک ماشین از دروازه های حاوی یک مرد و یک دختر کوچک خندان بیرون رانده شد، اظهار داشت که مواد سمی در لباس های مردانه بوده و احتمالا دختر کوچکش را گرفته و احتمالا او را کشته است. من نمی توانم آنچه را که در لباس های مردی بود تایید کنم، اما Copeland ادعا کرد که چنین اتفاقاتی در دهه ها بخشی از کارخانه کانزاس سیتی بوده است که نه دولت، نه مالک خصوصی (Honeywell) و نه اتحادیه کارگری (انجمن بین المللی ماشین سازی) به درستی کارگران و یا مردم را مطلع می کند.
با جایگزینی پرزیدنت بوش با پرزیدنت اوباما در 2010، مخالفان قرارداد توسعه ی تاسیسات امیدوار بودند که تغییر کنند، اما دولت اوباما این پروژه را حمایت کامل خود کرد. دولت شهر این تلاش را به عنوان منبع شغل و درآمد مالیاتی ترویج کرد. همانطور که خواهیم دید در بخش بعدی این فصل، آن نبود.
تولید سلاح کمترین آن است. بمب های غیرهسته ای در جنگ جهانی دوم باعث تخریب شهرها ، مزارع و سیستم های آبیاری شد و 50 میلیون پناهنده و آواره تولید کرد. بمباران ویتنام ، لائوس و کامبوج توسط ایالات متحده باعث ایجاد 17 میلیون پناهنده شد و تا پایان سال 2008 میلادی 13.5 میلیون پناهجو و پناهجو در سراسر جهان وجود داشت. یک جنگ داخلی طولانی در سودان در سال 1988 منجر به قحطی در آنجا شد. جنگ داخلی وحشیانه رواندا مردم را به مناطق مسکونی با گونه های در معرض خطر از جمله گوریل سوق داد. جابجایی جمعیت در سراسر جهان به مناطق کمتر قابل سکونت به اکوسیستم ها آسیب جدی رسانده است.
جنگ ها خیلی عقب مانده اند. بین 1944 و 1970، نیروهای آمریکایی مقادیر زیادی سلاح شیمیایی را به اقیانوس اطلس و اقیانوس آرام تخلیه کردند. در 1943، بمب های آلمانی باربری در ایتالیا را غرق کردند که مخفیانه یک میلیون پوند گاز خردل حمل می کرد. بسیاری از ملوانان آمریکایی از سم جان سالم به در بردند، که ایالات متحده ادعا نمی کرد که به عنوان "بازدارنده"، به رغم مخفی بودن آن، از آن استفاده کرده است. انتظار می رود که این کشتی در طول قرن ها گاز را به دریا برساند. در همین حال، ایالات متحده و ژاپن کشتی های 1,000 را در طبقه اقیانوس آرام، از جمله مخازن سوخت، از هم جدا کردند. در 2001، یکی از این کشتی ها، USS Mississiniwa به دلیل نشت نفت بود. در 2003 ارتش از چنگی که نفت را می توانست حذف کرد.
شاید اسلحه مرگبار ترین جنگهایی که پشت سر گذاشته بودند، مین های زمینی و بمب های خوشه ای هستند. تخمین زده می شود که ده ها میلیون نفر از آنها در سراسر جهان غرق می شوند و هرگونه اطلاعیه ای مبنی بر اعلام صلح اعلام شده است. اکثر قربانیان آنها غیرنظامی هستند و درصد زیادی از آنها کودکان هستند. یک گزارش 1993 وزارت امور خارجه ایالات متحده به نام مین های زمینی "آلودگی مضر و گسترده ترین آلودگی به بشریت" است. مین های زمینی به چهار روش به محیط آسیب می رسانند، جنیفر لین:
"ترس از معادن دسترسی به منابع طبیعی فراوان و زمین های قابل کشت را انکار می کند؛ جمعیت ها مجبور به حرکت به ترتیب به محیط های حاشیه ای و شکننده برای جلوگیری از مین های زمینی هستند؛ این مهاجرت به کاهش تنوع زیستی کمک می کند؛ انفجار زمین و زمین باعث اختلال در پروسه های خاک و آب ضروری می شود. "
مقدار سطح زمین تحت تاثیر قرار نگرفته است. میلیون ها هکتار در اروپا، شمال آفریقا و آسیا تحت تعرض قرار دارند. یک سوم زمین در لیبی، مین های زمینی و غیرنظامیان جنگ جهانی دوم را پنهان می کند. بسیاری از کشورهای جهان موافقت کرده اند که مین های زمینی و بمب های خوشه ای را ممنوع کنند. ایالات متحده آن را نداشته است.
از سال 1965 تا 1971 ، ایالات متحده روش های جدیدی را برای از بین بردن زندگی گیاهان و حیوانات (از جمله انسان) ایجاد کرد. 14 درصد جنگل های ویتنام جنوبی را با علف کش پاشید ، زمین های مزرعه را سوزاند و دام را شلیک کرد. یکی از بدترین علف کش های شیمیایی ، عامل نارنجی ، هنوز سلامتی ویتنامی ها را تهدید می کند و باعث ایجاد حدود نیم میلیون نقص مادرزادی شده است. در خلال جنگ خلیج فارس ، عراق 10 میلیون گالن نفت به خلیج فارس رها کرد و 732 حلقه چاه نفت را به آتش کشید و به حیات وحش خسارت زیادی وارد کرد و آبهای زمینی را با نشت نفت مسموم کرد. ایالات متحده در جنگهای خود در یوگسلاوی و عراق ، اورانیوم ضعیف شده را پشت سر گذاشته است. نظرسنجی وزارت امور ایثارگران ایالات متحده در سال 1994 از جانبازان جنگ خلیج فارس در می سی سی پی نشان داد که 67 درصد از فرزندان آنها از زمان جنگ باردار شده اند دارای بیماری های شدید یا نقص مادرزادی هستند. جنگها در آنگولا بین سالهای 90 و 1975 1991 درصد حیات وحش را از بین برد. یک جنگ داخلی در سریلانکا باعث از بین رفتن پنج میلیون درخت شد.
اشغال شوروی و ایالات متحده امریکا هزاران روستا و منابع آب را از بین برده یا آسیب دیده است. طالبان به طور غیرقانونی چوب را به پاکستان معامله می کند که موجب جنگل زدایی قابل توجهی می شود. بمب های ایالات متحده و پناهندگان که نیاز به هیزم دارند، به آسیب افزوده اند. جنگل های افغانستان تقریبا رفته اند. بیشتر این پرندگان مهاجر که از طریق افغانستان عبور می کنند این کار را انجام نمی دهند. هوا و آب آن با مواد منفجره و موشک مواجه شده اند.
به این نمونه هایی از انواع آسیب های زیست محیطی ناشی از جنگ باید دو عنصر کلیدی در مورد نحوه مبارزه با جنگ ها و به همین ترتیب اضافه شود. همانطور که در فصل ششم شاهد بودیم، جنگها اغلب برای منابع، به ویژه نفت، جنگیدند. روغن را می توان از بین برد یا سوخته، همانطور که در جنگ خلیج فارس، اما در درجه اول، استفاده از آلاینده های جو زمین، قرار دادن همه ما در معرض خطر است. عاشقان نفت و جنگ، مصرف نفت را با شکوه و قهرمانی جنگ به اشتراک می گذارند، به طوری که انرژی های تجدید پذیر که فاجعه جهانی را ریسک نکنند، به عنوان روش های بی رحمانه و غیرتطلبی برای سوخت ماشین های ما به حساب می آیند.
با این وجود، تعامل جنگ با نفت فراتر از آن است. خودشان جنگ، به خصوص برای نفت مبارزه می کنند، مقدار زیادی از آن را مصرف می کنند. در واقع، مصرف کننده اصلی نفت جهان، ارتش ایالات متحده است. ما نه تنها جنگ هایی را در مناطقی از جهان انجام می دهیم که غنی از نفت می شوند؛ ما همچنین نفت بیشتری را در این جنگ می بینیم که ما در هر فعالیت دیگری انجام می دهیم. تد رال نویسنده و کاریکاتوریست می نویسد:
"وزارت امور خارجه ایالات متحده [آمریکا] جنگل های بدترین آلاینده ها، تخلیه، تخلیه و دفع آفت کش ها، دفلویزیان ها، حلال ها، نفت، سرب، جیوه و اورانیوم ضعیف شده از پنج شرکت بزرگ شیمیایی آمریکایی است. طبق گفته استیو کرتزمن مدیر بین المللی نفت، 60 درصد انتشار دی اکسید کربن در جهان از 2003 و 2007 در عراق اشغال شده عراق به دلیل مقدار زیادی نفت و گاز مورد نیاز برای حفظ صدها هزار نیروی نظامی آمریکا و پیمانکاران خصوصی، بدون اشاره به سموم منتشر شده توسط جت های جنگنده، هواپیماهای بدون سرنشین، و موشک ها و مهمات دیگر که در عراقی ها آتش می زنند. "
ما هوا را در فرآیند مسمومیت با انواع سلاح ها آلوده می کنیم. ارتش آمریكا روزانه حدود 340,000،38 بشكه نفت می سوزاند. اگر پنتاگون یک کشور بود ، در مصرف روغن در رتبه XNUMX قرار داشت. اگر پنتاگون را از کل مصرف نفت توسط ایالات متحده حذف کنید ، ایالات متحده هنوز رتبه اول را با هیچ کس در نزدیکی رتبه اول دارد. اما شما می توانستید از سوزاندن نفت بیشتر از بیشتر کشورها در جو استفاده کنید و از این همه شیطنت های ارتش ما که می تواند با آن سوخت استفاده کند ، امان خواهید داد. هیچ م institutionسسه دیگری در ایالات متحده تقریباً به اندازه ارتش نفت مصرف نمی کند.
در ماه اکتبر 2010، پنتاگون اعلام کرد قصد دارد تا تغییر کوچکی در جهت انرژی تجدید پذیر انجام دهد. به نظر نمی رسد که نگرانی ارتش در مورد زندگی سیاره یا هزینه های مالی ادامه پیدا کند، بلکه واقعیت آن است که مردم تا قبل از رسیدن به مقصد خود، تانکرهای سوخت خود را در پاکستان و افغانستان بالا می کشند.
چگونه محیط زیست به پایان دادن به جنگ اولویت بندی نشده است؟ آیا آنها دروغ جنگ را باور دارند، یا می ترسند با آنها مقابله کنند؟ هر ساله، اداره حفاظت از محیط زیست ایالات متحده، $ 622 میلیون دلار را صرف تلاش برای کشف چگونگی تولید برق بدون نفت می کند، در حالی که ارتش صدها میلیارد دلار نفت را در جنگ هایی که برای کنترل ذخایر نفت مورد استفاده قرار می گیرد، صرف می کند. میلیون دلار صرف برای نگه داشتن هر سرباز در یک سال زحمت خارجی می تواند کارهای انرژی سبز 20 را در هر $ 50,000 ایجاد کند. آیا این یک انتخاب دشوار است؟
