توسط دیو لیندورف ، 26 اکتبر 2020
از جانب این نمی تواند اتفاق بیفتد
فلاش! بمب های هسته ای و کلاهک های جنگی به عنوان سلاح های غیرقانونی طبق قوانین بین المللی مانند 24 اکتبر به مین های زمینی ، بمب های میکروبی و شیمیایی و بمب های چند تکه ای پیوستند یک کشور پنجاهمین ، کشور هندوراس در آمریکای مرکزی ، پیمان منع سلاح های هسته ای را تصویب و امضا کرد.
البته واقعیت این است که علی رغم غیرقانونی دانستن مین های مین و بمب های قطعه قطعه سازی توسط سازمان ملل ، ایالات متحده هنوز هم بطور معمول از آنها استفاده می کند و آنها را به کشورهای دیگر می فروشد ، ذخایر سلاح های شیمیایی خود را از بین نبرد و با تحقیقات بحث برانگیز در مورد میکروب های مسلح شده ادامه دارد. منتقدان می گویند که دارای دو کاربرد و هدف بالقوه دفاعی / تهاجمی است (شناخته شده است که ایالات متحده از جنگ غیرقانونی میکروب علیه کره شمالی و کوبا در دهه های 50 و 60 استفاده کرده است).
گفته شد ، پیمان جدید منع سلاح های هسته ای ، که وزارت خارجه ایالات متحده و دولت ترامپ به شدت با آن مخالفت کردند و آن را تحت فشار قرار داده است تا کشورها را امضا نکنند یا تایید آنها را لغو نکنند ، گامی بزرگ به سوی هدف لغو این موارد وحشتناک است سلاح
AsFrancis Boyle ، استاد حقوق بین الملل در دانشگاه ایلینوی ، که به نویسنده قانون بین المللی ضد میکروب و سلاح های شیمیایی کمک کرد ، به ThisCantBeHappening می گوید! "سلاح های هسته ای از زمان استفاده جنایی علیه هیروشیما و ناگازاکی در سال 1945 با ما بوده اند. ما هستیم فقط وقتی قادر به خلاص شدن از شر آنها خواهیم بود که مردم متوجه شوند که آنها نه تنها غیرقانونی و غیراخلاقی بلکه مجرم نیز هستند. فقط به همین دلیل این معاهده از نظر جرم انگاری سلاح های هسته ای و بازدارندگی هسته ای مهم است. "
دیوید سوانسون ، نویسنده چندین کتاب با بحث درباره ممنوعیت نه تنها سلاح های هسته ای بلکه برای جنگ خود ، و یک مدیر سازمان جهانی ایالات متحده World Beyond War، توضیح می دهد که چگونه معاهده جدید سازمان ملل متحد علیه سلاح های هسته ای ، با غیرقانونی دانستن سلاح های تحت قوانین بین المللی طبق منشور سازمان ملل که ایالات متحده هم نویسنده آن است و هم امضا كننده اولیه آن ، به جنبش جهانی محبوب در از بین بردن این سلاح های نهایی تخریب.
سوانسون می گوید ، "این پیمان چندین کار را انجام می دهد. این مدافعان سلاح های هسته ای و کشورهایی که آنها را دارند انگ می زند. این به جنبش واگذاری علیه شرکتهای درگیر در سلاح هسته ای کمک می کند ، زیرا هیچ کس نمی خواهد در موارد قانونی مشکوک سرمایه گذاری کند. این امر به فشار آوردن به ملتهایی که با ارتش ایالات متحده همسو می شوند کمک می کند تا در امضای پیمان و کنار گذاشتن تخیل "چتر هسته ای" شرکت کنند. و به فشار آوردن به پنج کشور در اروپا کمک می کند که در حال حاضر به طور غیرقانونی اجازه ذخیره انبارهای هسته ای آمریکا را در مرزهای خود برای خارج کردن آنها فراهم می کنند. "
سوانسون اضافه می کند ، "همچنین ممکن است به تشویق ملت های سراسر جهان با پایگاه های ایالات متحده برای شروع محدودیت بیشتر در مورد سلاح های ایالات متحده در این پایگاه ها کمک کند."
La لیستی از 50 کشوری که تاکنون پیمان سازمان ملل را تصویب کرده اندو همچنین 34 نفر دیگر که آن را امضا کرده اند اما هنوز تصویب نشده اند ، برای بازرسی در اینجا موجود است. طبق مفاد منشور ، تصویب معاهده بین المللی سازمان ملل متحد نیاز به تصویب 50 کشور دارد تا این ماده به اجرا درآید. انگیزه قابل توجهی برای تصویب تصویب نهایی مورد نیاز تا سال 2021 وجود داشت ، که به مناسبت هفتاد و پنجمین سالگرد سقوط اولین و خوشبختانه تنها دو سلاح هسته ای در جنگ است - بمب های ایالات متحده در اوت 75 به شهرهای هیروشیما و ناگازاکی ژاپن ریخته شد. . با تصویب هندوراس ، پیمان اکنون از اول ژانویه 1 به اجرا در می آید.
آنتونیو گوترش ، دبیرکل سازمان ملل در اعلام تصویب این پیمان ، که در سال 2017 توسط مجمع عمومی سازمان ملل تنظیم و تصویب شد ، از فعالیت گروه های جامعه مدنی در سراسر جهان که برای تصویب فشار می آورند ، ستایش کرد. او از میان آنها جدا کرد کمپین بین المللی برای از بین بردن سلاح های هسته ای، که به خاطر فعالیت های خود جایزه صلح نوبل را در سال 2017 دریافت کرد.
بئاتریس فیهن ، مدیر اجرایی ICANW تصویب معاهده را "یک فصل جدید برای خلع سلاح هسته ای" اعلام کرد. وی افزود ، "دهه های فعالیت به آنچه بسیاری گفته اند غیرممكن است ، رسیده است: سلاح های هسته ای ممنوع است."
در واقع ، از تاریخ 1 ژانویه ، XNUMX کشور دارای سلاح هسته ای (ایالات متحده ، روسیه ، چین ، انگلیس ، فرانسه ، هند ، پاکستان ، اسرائیل و جمهوری دموکراتیک خلق کره) ، همه کشورهای غیرقانونی هستند تا زمانی که این سلاح ها را از بین ببرند.
هنگامی که ایالات متحده در حال ساخت بمب اتمی در طول جنگ جهانی دوم بود ، در ابتدا به دلیل نگرانی از اینکه آلمان هیتلر سعی در انجام همان کار دارد ، اما بعدا ، با هدف دستیابی به انحصار این سلاح فوق العاده برای به دست آوردن کنترل بر دشمنان مانند اتحاد جماهیر شوروی وقت و چین کمونیست ، تعدادی از دانشمندان ارشد پروژه منهتن ، از جمله نیلز بور ، انریکو فرمی و لئو زیلارد ، با استفاده از آن پس از جنگ مخالفت کردند و تلاش کردند ایالات متحده رازهای این بمب را با اتحاد جماهیر شوروی در میان بگذارد ، متحد آمریکا در طول جنگ جهانی دوم. آنها خواستار گشودگی و تلاش برای مذاکره در مورد ممنوعیت استفاده از سلاح شدند. برخی دیگر مانند خود رابرت اوپنهایمر ، مدیر علمی پروژه منهتن ، با شدت ، اما بدون موفقیت با توسعه بعدی بمب هیدروژنی بسیار مخرب تر مخالفت کردند.
مخالفت با قصد آمریكا برای حفظ انحصار بمب و ترس از اینكه پس از پایان جنگ جهانی دوم به طور پیشگیرانه علیه اتحاد جماهیر شوروی مورد استفاده قرار گیرد (همانطور كه دولت پنتاگون و ترومن به طور مخفیانه قصد داشتند این كار را بكنند پس از تولید بمب و هواپیماهای B-29 Stratofortress برای حمل آنها)، انگیزه ایجاد چندین دانشمند پروژه منهتن ، از جمله كلاوس فوكس پناهنده آلمانی و تد هال آمریكایی ، برای تبدیل شدن به جاسوسان ارائه اسرار اصلی طراحی بمب های اورانیوم و پلوتونیوم به اطلاعات شوروی ، كمك به اتحاد جماهیر شوروی سوسیال برای دستیابی به سلاح هسته ای خود تا سال 1949 و جلوگیری از این پتانسیل هولوکاست ، اما شروع مسابقه تسلیحات هسته ای که تا به امروز ادامه داشته است.
خوشبختانه ، توازن ترور تولید شده توسط چندین کشور در حال تولید سلاح هسته ای و سیستم های تحویل کافی برای بازدارندگی هر کشوری از استفاده از سلاح هسته ای ، به احتمال زیاد موفق شده است اما از اوت 1945 هیچ بمبی هسته ای در جنگ استفاده نشود. ایالات متحده ، روسیه و چین همچنان به مدرنیزه کردن و گسترش زرادخانه های خود ، از جمله در فضا ادامه می دهند و به توسعه سیستم های تحویل غیرقابل توقف مانند موشک های جدید مانور فوق صوت و موشک های فوق العاده پنهانکار حمل موشک ادامه می دهند ، این خطر فقط در درگیری هسته ای افزایش می یابد ، این معاهده جدید فوری مورد نیاز است.
وظیفه پیش رو ، استفاده از معاهده جدید سازمان ملل برای منع این سلاح ها برای تحت فشار قرار دادن ملت های جهان برای از بین بردن آنها است.
پاسخ 4
چه نتیجه عالی! سرانجام نمونه ای از خواست مردم و اتفاق افتادن در سالی که به نظر می رسد جهان در دست دیوانگان است.
بیایید اکنون جنگ را خاتمه دهیم!
خوب ، من فکر می کنم سال 2020 حداقل چند نکته روشن داشته است ، یکی این. به آن ملتهای امضاکننده تبریک می گویم که جرات مقاومت در برابر زورگویان جهان را دارند!
آیا نباید 22 ژانویه 2021 ، 90 روز پس از 24 ، TPMW به قانون بین المللی تبدیل شود؟ فقط پرسیدن اما بله ، این خبر خوبی است اما پس از آن ما باید تلاش کنیم تا شرکت ها و سازمان های دیگر مانند Rotary از TPNW پشتیبانی کنند ، کشورهای بیشتری را به تصویب برسانند ، شرکت هایی مانند بوئینگ ، لاکهید مارتین ، Northrup Grumman ، Honeywell ، BAE و غیره را به ساخت سلاح های هسته ای و سیستم های تحویل آنها را متوقف کنید (بانک را در بمب قرار ندهید - PAX و ICAN). ما برای پیوستن به درخواست تجدید نظر در ICAN Cities باید همانطور که ذکر کردید شهرهای خود را بدست آوریم. برای از بین بردن همه سلاح های هسته ای هنوز کارهای زیادی باید انجام شود