اجازه ندهید کوهی در مونته نگرو در جنگ اوکراین گم شود

توسط دیوید سوانسون World BEYOND War، مارس 31، 2022

آن سوی دریای آدریاتیک از باری در جنوب ایتالیا نشسته است کوچک، عمدتاً روستایی و کوهستانی، و بسیار عالی خوشگل ملت مونته نگرو در مرکز آن یک فلات کوهستانی عظیم به نام Sinjajevina قرار دارد - یکی از شگفت انگیزترین مکان های توسعه نیافته اروپا.

با توسعه نیافته ما نباید خالی از سکنه را درک کنیم. گوسفندها، گاوها، سگ‌ها و مردم چوپان قرن‌ها در سینجاجوینا زندگی می‌کرده‌اند که ظاهراً در هماهنگی نسبی با اکوسیستم‌ها - در واقع، بخشی از آن هستند.

حدود 2,000 نفر در سینجاجوینا در حدود 250 خانواده و هشت قبیله سنتی زندگی می کنند. آنها مسیحیان ارتدکس هستند و برای حفظ تعطیلات و آداب و رسوم خود تلاش می کنند. آنها همچنین اروپایی هستند، با دنیای اطراف خود درگیر هستند، نسل جوان به انگلیسی کامل صحبت می کنند.

من اخیراً توسط زوم از ایالات متحده با گروهی از افراد پیر و جوان اهل سینجاجوینا صحبت کردم. تنها چیزی که هر یک از آنها می گفتند این بود که آماده بودند برای کوه خود بمیرند. چرا آنها احساس می کنند مجبور به گفتن آن هستند؟ اینها سرباز نیستند. آنها چیزی از هیچ گونه تمایل به کشتن نگفتند. هیچ جنگی در مونته نگرو وجود ندارد. اینها افرادی هستند که پنیر درست می کنند و در کابین های چوبی کوچک زندگی می کنند و عادات قدیمی پایداری محیطی را انجام می دهند.

Sinjajevina بخشی از ذخیره‌گاه زیست کره دره تارا است و با دو سایت میراث جهانی یونسکو هم مرز است. چه چیزی روی زمین در معرض خطر است؟ در مردم سازماندهی برای حفاظت از آن و دادخواست اتحادیه اروپا برای کمک به آنها احتمالاً در صورت تهدید هتل ها یا ویلاهای میلیاردرها یا هر نوع "پیشرفت" دیگری برای خانه آنها دفاع می کند، اما همانطور که اتفاق می افتد آنها در تلاش هستند تا از تبدیل سینجاجوینا به یک زمین آموزشی نظامی جلوگیری کنند. .

"این کوه به ما زندگی داد" میلان سکولوویچ به من می گوید. مرد جوان، رئیس Save Sinjajevina، می‌گوید که کشاورزی در Sinjajevina هزینه تحصیلات دانشگاهی او را پرداخت کرده است، و او - مانند همه افراد دیگر در کوه - قبل از اینکه اجازه دهد آن را به یک پایگاه نظامی تبدیل کند، می‌میرد.

در صورتی که به نظر می رسد صحبت های بی اساس (جناسی) باشد، بهتر است بدانید که در پاییز 2020، دولت مونته نگرو سعی کرد از کوه به عنوان یک مرکز آموزشی نظامی (از جمله توپخانه) استفاده کند و مردم کوهستان را راه اندازی کردند. یک اردوگاه و ماه ها در راه ماند سپرهای انسانی. آنها یک زنجیره انسانی در علفزارها تشکیل دادند و تا زمانی که ارتش و دولت عقب نشینی کردند، خطر حمله با گلوله واقعی را داشتند.

اکنون بلافاصله دو سؤال جدید مطرح می‌شود: چرا کشور کوچک صلح‌آمیز مونته‌نگرو به فضای رزمی کوهستانی غول‌پیکر نیاز دارد، و چرا تقریباً هیچ‌کس در مورد مسدود کردن موفقیت آمیز شجاعانه ایجاد آن در سال 2020 چیزی نشنید؟ هر دو سوال پاسخ یکسانی دارند و مقر آن در بروکسل است.

در سال 2017، بدون رفراندوم عمومی، دولت الیگارشی پساکمونیست مونته نگرو به ناتو پیوست. تقریباً بلافاصله اخباری در مورد طرح هایی برای یک زمین آموزشی ناتو به بیرون درز کرد. اعتراضات عمومی در سال 2018 آغاز شد و در سال 2019 پارلمان طوماری با بیش از 6,000 امضا را نادیده گرفت و در عوض به سادگی برنامه های خود را اعلام کرد. آن برنامه ها تغییر نکرده اند. مردم تا کنون به سادگی از اجرای آنها جلوگیری کرده اند.

اگر زمین آموزش نظامی فقط برای مونته نگرو بود، مردمی که جان خود را به خاطر علف و گوسفندشان به خطر می‌اندازند، داستانی عالی برای انسان‌ها خواهد بود - داستانی که احتمالاً ما درباره آن شنیده بودیم. اگر زمین تمرین روسی بود، برخی از افرادی که تا کنون از آن جلوگیری کرده بودند احتمالاً در راه رسیدن به تقدس یا حداقل کمک های مالی از سوی بنیاد ملی دموکراسی بودند.

هر فردی از سینجاوینا که با آنها صحبت کرده ام به من گفته است که مخالف ناتو یا روسیه یا هیچ نهاد دیگری نیست. آنها فقط با جنگ و ویرانی - و از دست دادن خانه خود با وجود عدم وجود جنگ در نزدیکی آنها مخالف هستند.

با این حال، اکنون آنها با حضور جنگ در اوکراین مخالف هستند. آنها از پناهندگان اوکراینی استقبال می کنند. آنها مانند بقیه ما نگران تخریب محیط زیست، قحطی های احتمالی، رنج های باورنکردنی و خطر آخرالزمان هسته ای هستند.

اما آنها همچنین در مقابل تقویت عمده ای هستند که توسط تهاجم روسیه به ناتو داده شده است. گفتگو در مونته نگرو، مانند جاهای دیگر، اکنون بسیار دوستدار ناتو است. دولت مونته نگرو قصد دارد زمینه بین المللی خود را برای آموزش جنگ های بیشتر ایجاد کند.

اگر حمله فاجعه بار روسیه به اوکراین اجازه داده شود که در نابودی سینجاجوینا موفق شود، چه شرم آور است!