امانوئل پتریچ (مدیر موسسه آسیا) نوامبر 8th، 2017، گزارش صلحt.
تماشای سخنان رئیس جمهور دونالد تروپ و رییس جمهور مون جائه در سئول در چند روز گذشته به من حساسیت دادند که چگونه سیاستهای هر دو کشور فرسوده شده است. Trump دربارۀ زمین گلف شاد و جادویی که او از آن لذت برده بود سخن گفت و در مورد تمسخر نفسانی و وانمود کرد که میلیونها افراد کم درآمد و بیکار در کره و ایالات متحده وجود نداشت. او با افتخار از تجهیزات نظامی با قیمت بالا که کره جنوبی مجبور به خرید شد و از ستایش برای جنگ کره ای که بسیار دور از چالش های عادی مردم بود، صحبت کرد. بحث او حتی "آمریکا اول" نبود. این "تروپ اول" بود.
و ماه او را به چالش کشید و یا حتی او را در یک نقطه تنها. هیچ اشاره ای به زبان نژادپرستانه مبهم Trump و تاثیر آن بر آسیایی ها و یا سیاست های مهاجرت تبعیض آمیز او نبود. در مورد سخنان اخیر او در توکیو، هیچ چیزی درباره تشدید جنگ سرد و تهدید بی پروا او برای جنگ علیه کره شمالی سخن نگفت. نه، فرضیه کار پشت جلسات این بود که اجلاس سران باید مکانیکی باشد گینون بزرگ برای توده ها، همراه با پشت صحنه معاملات بزرگ کسب و کار برای فوق العاده غنی است.
رسانه های کره ای آن را مانند همه آمریکایی ها، و اکثر کره ای ها، از سیاست های مضحک و خطرناک دونالد ترامپ حمایت کردند و سیاست های ارتجاعی خود را با عقب نشینی مشروعیت بخشیدند. یکی از این تصورات این بود که یک رئیس جمهور آمریکایی برای تهدید به جنگ هسته ای پیشقدم برای آزمایش موشک های کره شمالی (اقدامی که با قوانین بین المللی مواجه نیست) و سلاح های هسته ای (که هند با تشویق آمریکایی ها) را تهدید کرد، کاملا مناسب بود.
من یک سخنرانی کوتاه برای بیان دیدگاه دیگری درباره نقش ایالات متحده در آسیای میانه ارائه کردم. من این کار را انجام دادم زیرا نگران بودم که بسیاری از کره ای ها از Trump دور می شوند با این تصور که همه آمریکایی ها فقط به عنوان ستیزه جویان و اغراق آمیز انگیزه سود آورند.
اگرچه Trump ممکن است ضرب و شتم درام های جنگی برای ترساندن ژاپن و کره به تسریع بیش از میلیاردها دلار برای سلاح هایی که نیازی به آن ندارند و یا نمی خواهند، او و رژیم او به وضوح بازی بسیار خطرناکی را انجام می دهند. نیروهای عمیق در ارتش وجود دارند که کاملا مایلند جنگی فاجعه بار را در صورت افزایش قدرت خود به دست بیاورند و فکر می کنند که تنها چنین بحران می تواند مردم را از اقدامات جنایتکارانه دولت ایالات متحده منحرف کند، فاجعه تغییر آب و هوا.
امانوئل پاستریخ
"نقش جایگزین برای ایالات متحده در شرق آسیا"
متن ویدئو:
امانوئل پتریچ (مدیر موسسه آسیا)
نوامبر 8، 2017
"یک جایگزین برای ایالات متحده در شرق آسیا.
سخنرانی در پاسخ به سخنان دونالد ترامپ در مجلس ملی کره
من یک آمریکایی هستم که بیش از بیست سال با دولت کره، موسسات تحقیقاتی، دانشگاه ها، صنعت خصوصی و شهروندان عادی کار کرده است.
ما فقط سخنرانی دونالد ترامپ رئیس جمهور ایالات متحده و مجلس ملی کره را شنیدیم. پرزیدنت ترامپ چشم انداز خطرناک و ناپایدار را برای ایالات متحده و برای کره و ژاپن، مسیری که به سوی جنگ و درگیری های عظیم اجتماعی و اقتصادی، هم در داخل و هم در سطح بین المللی اجرا می شود، فراهم می کند. چشم انداز او ارائه می دهد ترکیبی ترسناک از انزوا و نظامی است و آن را در سیاست قدرت بی رحمانه دیگر کشورهای بدون هیچ گونه نگرانی برای نسل های آینده تشویق کند.
قبل از پیمان امنیتی ایالات متحده و کره، منشور سازمان ملل متحد که توسط ایالات متحده، روسیه و چین امضا شده بود وجود داشت. منشور سازمان ملل متحد نقش ایالات متحده، چین، روسیه و دیگر ملل را به عنوان پیشگیری از جنگ تعریف کرد و تلاش های شدید برای مقابله با نابرابری اقتصادی وحشتناکی که منجر به جنگ می شد، شد. امنیت باید با آن دیدگاه برای صلح و همکاری ایجاد شود. ما امروز، ایده آلیست از منشور سازمان ملل متحد، این دیدگاه برای صلح جهانی پس از وحشت از جنگ جهانی دوم نیاز داریم.
دونالد تامپپ نماینده ایالات متحده نیست، بلکه یک گروه کوچک از ابرقدرت ها و اعضای راست راست است. اما این عناصر کنترل دولت من را به سطح خطرناکی افزایش داده اند، بخشی به دلیل انفصال بسیاری از شهروندان.
اما من معتقدم که ما، مردم، می توانند کنترل گفتمان امنیت، اقتصاد و جامعه را کنترل کنند. اگر ما خلاقیت و شجاعت داشته باشیم، می توانیم چشم انداز دیگری را برای آینده ای الهام بخش ارائه دهیم.
بیایید با مسئله امنیت شروع کنیم. کره ای ها با گزارش های مربوط به یک حمله اتمی از کره شمالی بمباران شده اند. این تهدید توجیهی برای THAAD، برای زیردریایی های هسته ای و تعداد زیادی از سلاح های گران قیمت دیگر است که برای تعداد کمی از مردم تولید ثروت می کنند. اما آیا این سلاح ها امنیت را تامین می کنند؟ امنیت از چشم انداز، همکاری و اقدام شجاعانه می آید. امنیت نمی تواند خریداری شود سیستم بدون سلاح امنیت را تضمین نمی کند.
متأسفانه، ایالات متحده از سالیان سال است که خود را با دیپلماتیک کره شمالی کنار گذاشته است و بی ثباتی و انحراف آمریکا ما را به این وضعیت خطرناک رهنمون شده است. اکنون وضعیت حتی بدتر از آن است که دولت ترامپ دیگر دیپلماسی را اجرا نمی کند. وزارت امور خارجه از تمام اقتدار رها شده است و اکثر ملت ها نمی دانند که کجا می توانند در مورد آنها شرکت کنند. بزرگترین نگرانی ساختن دیوارهای دیده شده و غیرقابل مشاهده بین ایالات متحده و جهان است.
خداوند به ایالات متحده دستور نداد که برای همیشه در آسیا باقی بماند. نه تنها ممکن است، بلکه مطلوب است، ایالات متحده برای کاهش حضور نظامی خود در منطقه و کاهش سلاح های هسته ای و نیروهای متعارف، به عنوان اولین گام برای ایجاد یک چرخه مثبت که روابط با کره شمالی را بهبود می بخشد، چین و روسیه.
آزمایش موشک های کره شمالی نقض قوانین بین المللی نیست. در عوض، شورای امنیت سازمان ملل متحد توسط نیروهای قدرتمند در ایالات متحده آمریکا دستگیر شده است تا از موقعیت هایی که در رابطه با کره شمالی وجود دارد، حمایت کند.
اولین گام در جهت صلح با ایالات متحده آغاز می شود. ایالات متحده، کشور من، باید از تعهدات خود درمورد پیمان منع گسترش تسلیحات پیروی کند و دوباره شروع به تخریب سلاح های هسته ای خود و تعیین تاریخ در آینده ای نزدیک برای تخریب کامل تمام سلاح های هسته ای باقی مانده. خطرات جنگ هسته ای و برنامه های سلاح های مخفی ما از آمریکایی ها حفظ شده است. اگر از حقیقت مطلع شدم مطمئن هستم که آمریکایی ها از امضای معاهدات سازمان ملل متحد برای ممنوعیت سلاح های هسته ای حمایت می کنند.
بحث در مورد کره و ژاپن در مورد توسعه سلاح های هسته ای بسیار بحث برانگیز است. اگر چه چنین اقداماتی ممکن است هیجان کوتاه مدت برای بعضی ها ایجاد کند، آنها هیچ نوع امنیتی را ارائه نمی دهند. چین سلاح هسته ای خود را تحت 300 حفظ کرده است و مایل است که ایالات متحده بیشتر به خلع سلاح خود متعهد باشد تا آنها را بیشتر کاهش دهد. اما چین اگر به ژاپن و یا کره جنوبی تهدید شود، می تواند به سادگی تعداد سلاح های هسته ای را به 10,000 افزایش دهد. دفاع از خلع سلاح تنها اقداماتی است که میتواند امنیت کره را افزایش دهد.
چین باید یک شریک برابر در هر چارچوب امنیتی برای شرق آسیا باشد. اگر چین، به سرعت در حال ظهور به عنوان قدرت جهانی غالب، از چارچوب امنیتی کنار گذاشته شود، این چارچوب تضمین شده است که بی اهمیت است. علاوه بر این، ژاپن نیز باید در هر چارچوب امنیتی گنجانده شود. ما باید بهترین فرهنگ ژاپن، تخصص خود را در مورد تغییرات اقلیمی و سنت فعالیت های صلح را از طریق چنین همکاری به ارمغان بیاورد. پرچم امنیت جمعی نباید به عنوان یک فراخوان فراخوان برای فراخواندن از "ژاپن جنگجو"، بلکه به عنوان وسیله ای برای آوردن بهتر از "فرشته های بهتر" ژاپن، ما نباید ژاپن را ترک کنیم.
یک نقش واقعی برای ایالات متحده در شرق آسیا وجود دارد، اما در نهایت با موشک و تانک نگران نیست.
نقش ایالات متحده باید به طور اساسی تبدیل شود. ایالات متحده باید روی هماهنگی برای پاسخ دادن به تهدیدات تغییر آب و هوا تمرکز کند. ما باید ارتش را بازتولید کنیم و "امنیت" را برای این منظور تعریف کنیم. چنین پاسخی نیاز به همکاری دارد نه رقابت.
چنین تغییری در تعریف امنیت نیازمند شجاعت است. برای تفسیر ماموریت نیروی دریایی، ارتش، نیروی هوایی و جامعه اطلاعاتی به منظور تمرکز بر کمک به شهروندان در پاسخگویی به تغییرات آب و هوایی و بازسازی جامعه ما، اقداماتی است که خواهان شجاعت شگفت انگیز، شاید شجاعت بیشتری نسبت به مبارزه در میدان جنگ خواهد شد. من شکی ندارم که کسانی که در ارتش هستند که این نوع شجاعت را دارند. من از شما می خواهم که بجنگد و تقاضا کند که ما تهدیدی برای تغییرات اقلیمی در میان این انکار انبوه توده ای غم انگیز روبرویم.
ما باید اساسا فرهنگ، اقتصاد ما و عادت هایمان را تغییر دهیم.
سرگئی سابق آمریكایی دریای مركز اقیانوس آرام، سام لاك لار، اعلام كرد كه تغییرات آب و هوایی تهدیدی جدی برای امنیت است و او در معرض حمله مداوم است.
اما رهبران ما نباید به عنوان شغل خود محبوب شوند. من می توانم کمتر به خودم اهمیت بدهم که با دانشجویان چه می کنید. رهبران باید چالش های سن خود را شناسایی کرده و همه چیز را در قدرت خود برای حل این خطرات به کار گیرند، حتی اگر این بدان معنی است که خودخواهی فوق العاده ای است. همانطور که یک دولتمرد رومی، مارکوس توللیوس سیئررو یک بار نوشت،
"عدم محبوبیت در انجام آنچه که درست است، افتخار است"
ممکن است برای بعضی شرکت ها دلسرد شدن قرارداد های چند میلیارد دلاری برای حاملان هواپیما، زیردریایی ها و موشک ها باشد، اما برای اعضای ارتش ما، برای خدمت به نقش مشخصی که برای محافظت از کشورهای ما از بزرگترین تهدید در تاریخ، به آنها داده می شود احساس جدیدی از وظیفه و تعهد.
ما همچنین باید معاهدات محدودیت سلاح، مانند آنچه ما در اروپا در 1970s و 1980s تاسیس شده است. آنها تنها راه پاسخگویی به موشک های نسل بعدی و سایر سلاح ها هستند. معاهده ها و پروتکل های جدید باید برای سیستم های دفاع جمعی برای پاسخ دادن به تهدید هواپیماهای بدون سرنشین، جنگ سایبری و سلاح های در حال ظهور مذاکره شود.
ما همچنین به شجاعت نیاز داریم تا بازیگران سایه دار غیر دولتی را که از داخل کشور تهدید می کنند، برداریم. این نبرد سخت ترین و مهمترین نبرد است.
شهروندان ما باید حقیقت را بدانند. شهروندان ما در این سناریو اینترنت، انکار تغییرات آب و هوایی، تهدیدات تروریستی خیالی، به اشتباه فرو ریخته اند. این مشکل نیازمند تعهد همه شهروندان به جستجوی حقیقت است و دروغ های مناسب را قبول نمی کند. ما نمی توانیم از دولت یا شرکت ها انتظار داشته باشیم که این کار را برای ما انجام دهند. ما همچنین باید اطمینان حاصل کنیم که رسانه ها نقش اصلی خود را به عنوان انتقال اطلاعات دقیق و مفید به شهروندان، به جای سود ایجاد می کنند.
پایه های همکاری ایالات متحده و کره شمالی باید در مبادلات بین شهروندان، سیستم های سلاح و یا یارانه های عظیم برای شرکت های بین المللی باشد. ما نیاز به مبادله بین مدارس ابتدایی، بین سازمان های غیر دولتی محلی، بین هنرمندان، نویسندگان و کارگران اجتماعی، مبادلات که در طول سال ها و دهه ها گسترش می یابیم.
ما نمی توانیم در توافقنامه های تجارت آزاد تکیه کنیم که به نفع شرکت های بزرگ است و به محیط های گرانقیمت ما آسیب می رساند تا ما را با هم متحد کنیم.
در عوض ما باید "تجارت آزاد" واقعی بین ایالات متحده و کره را برقرار کنیم. این به معنای تجارت عادلانه و شفاف است که شما، من و همسایگان خود می توانید از طریق ابتکارات خود و خلاقیت ما به طور مستقیم بهره مند شوید. ما به تجارت برای جوامع محلی نیاز داریم. تجارت باید در درجه اول در مورد همکاری و همکاری جهانی میان جوامع باشد و نگرانی نباید با سرمایه گذاری عظیم سرمایه یا با مقیاس اقتصادی، بلکه خلاقیت افراد باشد.
سرانجام، ما باید دولت را به موقعیت مناسب خود بازگردانیم به عنوان یک بازیکن هدف که مسئول سلامت درازمدت ملت است و توانایی شرکت در تنظیم و سازندگی را دارد. دولت باید بتواند پروژه های علمی و زیرساختی را که با نیازهای واقعی شهروندان ما در هر دو کشور در حال توسعه است، ارتقاء دهد و نباید بر سود کوتاه مدت تعدادی از بانک های خصوصی تمرکز کند. بورس اوراق بهادار نقش خود را ایفا می کند، اما سیاست های ملی نهایی است.
سن خصوصی سازی توابع دولتی باید پایان یابد. ما باید به کارمندان دولتی احترام بگذاریم، آنها نقش خود را به عنوان کمک به مردم می دانند و به آنها منابع لازم را می دهند. ما باید همه را برای علت مشترک ایجاد یک جامعه مساوی تر به هم متصل کنیم و باید این کار را به سرعت انجام دهیم.
همانطور که کنفوسیوس یک بار نوشت: "اگر کشور راه خود را از دست بدهد، ثروت و قدرت چیزهای شرم آور را به دست خواهد گرفت." ما همکاری می کنیم تا جامعه ای در کره و ایالات متحده ایجاد کنیم که بتوانیم افتخار کنیم.
