توسط دیوید سوانسون World BEYOND Warنوامبر 9، 2022
اظهارات از این وبینار.
گاهی اوقات فقط برای سرگرمی سعی می کنم بفهمم که باید به چه چیزی اعتقاد داشته باشم. من قطعاً باید باور داشته باشم که می توانم بر اساس آنچه که خوشحالم می کند، انتخاب کنم که چه چیزی را باور کنم. اما همچنین باید باور کنم که وظیفه دارم چیزهای درست را باور کنم. فکر می‌کنم باید این‌ها را باور کنم: بزرگترین خطر در جهان حزب سیاسی اشتباه در کشوری است که من در آن زندگی می‌کنم. دومین تهدید بزرگ برای جهان ولادیمیر پوتین است. سومین تهدید بزرگ برای جهان گرمایش جهانی است، اما توسط مربیان و کامیون های بازیافتی و کارآفرینان بشردوستانه و دانشمندان و رای دهندگان فداکار با آن مقابله می شود. یک چیز که اصلاً یک تهدید جدی نیست، جنگ هسته ای است، زیرا این خطر حدود 30 سال پیش خاموش شد. پوتین ممکن است دومین تهدید بزرگ روی زمین باشد، اما یک تهدید هسته ای نیست، بلکه تهدیدی برای سانسور حساب های رسانه های اجتماعی شما و محدود کردن حقوق LGBTQ و محدود کردن گزینه های خرید شما است.
گاهی اوقات فقط به این دلیل که من یک مازوخیست هستم، متوقف می‌شوم و سعی می‌کنم بفهمم واقعاً به چه چیزی اعتقاد دارم - به نظر می‌رسد واقعاً چه چیزی درست است. من معتقدم که خطر جنگ هسته ای / زمستان هسته ای و خطر فروپاشی آب و هوا هر دو برای دهه ها شناخته شده اند و بشریت برای از بین بردن هر یک از آنها جک اسکات انجام داده است. اما به ما گفته شده است که واقعاً وجود ندارد. و به ما گفته شده است که دیگری بسیار واقعی و جدی است، بنابراین باید ماشین‌های برقی بخریم و چیزهای خنده‌دار درباره ExxonMobil توییت کنیم. به ما گفته می شود که جنگ یک فعالیت موجه دولت است، در واقع فراتر از سؤال. اما تخریب محیط زیست یک خشونت غیرقابل توجیه است که ما باید به عنوان افراد، مصرف کنندگان و رای دهندگان علیه آن اقداماتی انجام دهیم. به نظر می‌رسد واقعیت این است که دولت‌ها - و اکثراً تعداد بسیار کمی از دولت‌ها - و به طور قابل توجهی از طریق آماده‌سازی و به راه انداختن جنگ‌ها - نابودکننده‌های اصلی محیط‌زیست هستند.
البته این یک فکر نامناسب است زیرا نیاز به اقدام جمعی را نشان می دهد. این مانند یک فعال فکر می کند، حتی فکر می کند که فقط به آنچه واقعاً در حال رخ دادن است فکر می کند و به این واقعیت اجتناب ناپذیر می رسد که ما به فعالیت های گسترده غیرخشونت آمیز نیاز داریم، که استفاده از لامپ های مناسب در خانه ها ما را نجات نمی دهد، که لابی کردن با دولت هایمان در حالی که تشویق برای جنگ آنها ما را نجات نخواهد داد.
اما این خط فکری نباید آنقدر تکان دهنده باشد. اگر آسیب رساندن به زمین یک مشکل است، پس نباید جای تعجب داشت که بمب‌ها و موشک‌ها، مین‌ها و گلوله‌ها - حتی زمانی که به نام مقدس دموکراسی استفاده می‌شوند - بخشی از این مشکل هستند. اگر خودروها مشکل ساز هستند، آیا باید تعجب کنیم که جت های جنگنده نیز کمی مشکل ساز هستند؟ اگر بخواهیم نحوه رفتار خود با زمین را تغییر دهیم، آیا واقعاً می‌توانیم شگفت زده شویم که صرف درصد زیادی از منابع خود برای تخریب و مسموم کردن زمین راه‌حل نیست؟
نشست COP27 در مصر در حال برگزاری است - بیست و هفتمین تلاش سالانه برای رسیدگی به فروپاشی آب و هوا در سطح جهان، که 27 مورد اول کاملاً شکست خورده است، و جنگ جهان را به گونه‌ای تقسیم می‌کند که از همکاری جلوگیری می‌کند. ایالات متحده اعضای کنگره را می فرستد تا انرژی هسته ای را که همیشه دو محصول و اسب تروا برای تسلیحات هسته ای بوده است، و همچنین به اصطلاح "گاز طبیعی" که طبیعی نیست، اما گاز است، رانده شود. و با این حال محدودیت‌هایی در مورد انتشار اعضای کنگره حتی در نظر گرفته نشده است. ناتو دقیقاً طوری در جلسات شرکت می کند که گویی یک دولت و بخشی از راه حل است تا مشکل. و مصر که توسط همان شرکت های ناتو مسلح شده است، میزبان این مراسم است.
جنگ و آماده سازی برای جنگ نه تنها حفره ای است که به آن تریلیون دلار که می تواند مورد استفاده قرار گیرد برای جلوگیری از آسیب های زیست محیطی تخریب می شود، بلکه یک علت اصلی اصلی این آسیب زیست محیطی است.
نظامی گری کمتر از 10 درصد از کل انتشار سوخت های فسیلی در جهان است، اما کافی است که دولت ها بخواهند آن را از تعهدات خود دور نگه دارند - به ویژه دولت های خاص. انتشار گازهای گلخانه ای ارتش ایالات متحده بیشتر از انتشار گازهای گلخانه ای در کل کشورها است و همین امر باعث شده است تک بزرگترین مقصر نهادی، بدتر از هر شرکت واحدی، اما نه بدتر از کل صنایع مختلف. دانستن اینکه دقیقاً چه چیزی نظامیان آزاد می‌کنند با الزامات گزارش‌دهی آسان‌تر است. اما ما می دانیم که این بیش از صنایع متعددی است که آلودگی آنها بسیار جدی است و با توافق نامه های آب و هوایی مورد توجه قرار می گیرد.
به آسیب‌های آلودگی ارتش‌ها باید آسیب‌های تولیدکنندگان سلاح و همچنین ویرانی‌های عظیم جنگ‌ها را اضافه کرد: نشت نفت، آتش‌سوزی نفت، تانکرهای نفت غرق شده، نشت متان و غیره. ویرانگر زمین و آب و هوا و اکوسیستم - و همچنین آب و هوا، و همچنین مانع اصلی همکاری جهانی در زمینه آب و هوا، و همچنین فروچاله اولیه برای بودجه هایی که می تواند برای حفاظت از آب و هوا (بیش از نیمی از دلار مالیاتی ایالات متحده) استفاده شود. به عنوان مثال، به سمت نظامی گری بروید - بیشتر از کل اقتصاد بیشتر کشورها).
در نتیجه درخواست‌های ساعت آخر دولت ایالات متحده در جریان مذاکرات پیمان کیوتو در سال 1997، انتشار گازهای گلخانه‌ای نظامی از مذاکرات آب‌وهوایی مستثنی شد. آن سنت ادامه یافته است. توافقنامه پاریس در سال 2015 کاهش انتشار گازهای گلخانه ای نظامی را به صلاحدید کشورها واگذار کرد. کنوانسیون چارچوب سازمان ملل متحد در مورد تغییر آب و هوا، امضاکنندگان را ملزم به انتشار سالانه انتشار گازهای گلخانه ای می کند، اما گزارش انتشار گازهای گلخانه ای نظامی داوطلبانه است و اغلب شامل آن نمی شود. با این حال، زمین اضافی برای نابودی با انتشار گازهای گلخانه ای نظامی وجود ندارد. فقط یک سیاره وجود دارد.
سعی کنید به این فکر کنید که بدترین کار چه می‌تواند باشد و به رویکردی که به طور گسترده پیشرفته است، یعنی استفاده از ارتش و جنگ برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا، به جای حذف آنها برای رسیدگی به تغییرات آب و هوا، نزدیک خواهید شد. اعلام اینکه تغییرات آب و هوایی باعث جنگ می شود این واقعیت را نادیده می گیرد که انسان ها باعث جنگ می شوند و اگر یاد نگیریم که بحران ها را بدون خشونت حل کنیم، آنها را بدتر خواهیم کرد. برخورد با قربانیان فروپاشی آب و هوا به عنوان دشمن این واقعیت را از دست می دهد که فروپاشی آب و هوا به زندگی همه ما پایان می دهد، این واقعیت که این خود فروپاشی آب و هوا است که باید به عنوان یک دشمن در نظر گرفته شود، جنگی که باید به عنوان یک دشمن در نظر گرفته شود. فرهنگ تخریب که باید با آن مخالفت کرد، نه گروهی از مردم یا یک قطعه زمین.
انگیزه اصلی برخی از جنگ ها، تمایل به کنترل منابعی است که زمین را مسموم می کنند، به ویژه نفت و گاز. در واقع، راه اندازی جنگ توسط کشورهای ثروتمند در کشورهای فقیر با نقض حقوق بشر یا فقدان دموکراسی یا تهدیدات تروریسم یا تأثیر تغییرات آب و هوایی ارتباطی ندارد، اما به شدت با حضور نفت.
جنگ بیشتر آسیب های زیست محیطی خود را در جایی که اتفاق می افتد وارد می کند، اما همچنین محیط طبیعی پایگاه های نظامی در کشورهای خارجی و داخلی را ویران می کند. ارتش آمریکا بزرگترین ارتش جهان است مالک زمین با 800 پایگاه نظامی خارجی در 80 کشور. ارتش ایالات متحده است سومین سومین آلاینده از آبراهه های ایالات متحده است. اکثریت قریب به اتفاق سایت های فاجعه زیست محیطی بزرگ در ایالات متحده پایگاه های نظامی هستند. مشکل زیست محیطی میلیتاریسم در یک دید آشکار پنهان شده است.
