By تبدیل دفاع برای ایمنی پایدار انسانینوامبر 11، 2022
به عنوان بخشی از یک رویداد جانبی منطقه آبی پیشگامانه در COP27 در مورد رسیدگی به انتشار گازهای گلخانه ای مرتبط با نظامی و درگیری تحت UNFCCC، TPNS دعوت شد تا در مورد دیدگاه جامعه مدنی صحبت کند. توسط اوکراین سازماندهی شد و توسط CAFOD پشتیبانی شد. TPNS به همکاران خود در Perspectives Climate Group ملحق شد که نشریه مشترک ما انتشارات نظامی و مرتبط با درگیری: کیوتو را به گلاسکو و فراتر از آن ارائه کردند. 150 نفر از جمله رسانه ملی از آلمان، بلومبرگ سوئیس و خبرگزاری فرانسه در این رویداد شرکت کردند. دبورا برتون همچنین توانست به برخی از یافته‌های نشریه مشترک خود که در 10 نوامبر با TNI و Stop Wappenhandel منتشر شد اشاره کند: وثیقه آب و هوا- چگونه هزینه‌های نظامی تجزیه آب و هوا را تسریع می‌کند.
انتشار گازهای گلخانه ای از عملیات ارتش در زمان صلح و جنگ قابل توجه است و به صدها میلیون تن CO2 می رسد. این رویداد به بحث می پردازد که چگونه می توان با این موضوع نادیده گرفته شده تحت کنوانسیون UNFCCC و توافقنامه پاریس برخورد کرد.
سخنرانان: فرماندار اوکراین؛ فرماندار گرجستان؛ فرماندار مولداوی؛ دانشگاه زوریخ و چشم انداز تحقیقات آب و هوایی; ابتکار در حسابداری گازهای گلخانه ای جنگ؛ نقطه اوج شمال جنوب.
سخنرانی اکسل مایکلوا (گروه اقلیمی پرسپکتیو)
سخنرانی دبورا برتون (Tipping Point North South)
رونوشت اینجا موجود است.
پرسش و پاسخ
سوال: خیلی ممنون از پنل سوال من نوعی گرایش به مراحل بعدی است، اما بیشتر صرفاً بیشتر کردن مکالمه بیشتر از سبز کردن ارتش است. از آنجایی که با همه چیزهایی که برای آن انتشار گازهای گلخانه‌ای را محاسبه می‌کنیم، نه تنها در مورد کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای، بلکه تغییر نحوه عملکرد خود صحبت می‌کنیم. و من این واقعیت را دوست دارم که ما نه تنها در مورد آنچه عملیات نظامی انجام می دهد، بلکه در مورد آتش سوزی هایی که ایجاد می شود و در مورد بازسازی فکر می کنیم صحبت کردیم. بنابراین صحبتی وجود دارد که ما باید داشته باشیم که فراتر از میزان پذیرش ارتش است، اما تغییرات آب و هوایی تهدیدی برای شیوه زندگی ما نیست، بلکه نتیجه آن است. و این شیوه زندگی نیز وابستگی بیش از حد به نیروهای نظامی است، هم متجاوزان و هم قربانیان چنین و مانند اکسل گفته بودند، بسیاری از جوامع دیگر نیز مسائل مشابهی داشته اند. و تازه وارد گفتگو می شود. بنابراین، اکنون که ما در این مورد توجه داریم، چگونه جوامع شما به چیزی فراتر از شمارش نیاز دارند، بلکه چگونه وابستگی بیش از حد ما به نیروهای نظامی برای پاسخگویی به مسائل متعدد، از جمله تغییرات آب و هوایی که توسط ارتش ایجاد می‌شود، می‌خوانند. آیا این نکته را از نظر اینکه ما به عنوان یک جامعه به کجا باید حرکت کنیم، از دست رفته است؟ اگر واقعاً می خواهیم به تغییرات آب و هوایی بپردازیم؟ جوامع شما چگونه از این فرصت برای پیشبرد آن گفتگو استفاده می کنند؟
دبورا برتون (از Tipping Point North South): فکر کنم یه جورایی به سرت زدی، واقعا. منظورم این است که ما می دانیم که باید انجام دهیم و در حال مبارزه هستیم. ما برای تحول کامل اقتصاد خود فشار می آوریم. فکر می‌کنم IPCC اخیراً درباره Degrowth صحبت کرده است. من نشنیده ام که رشد degrowth به نصف آنقدر که باید گفته شود. ما کاملاً به یک دگرگونی موازی در نحوه تفکر ما در مورد سیاست خارجی و دفاعی، نحوه انجام روابط بین‌الملل در مواجهه با سه درجه نیاز داریم.
می دانید در هفت سال آینده باید به 45 درصد کاهش برسیم. تا سال 2030. در این هفت سال، ما حداقل 15 تریلیون دلار برای ارتش خود هزینه خواهیم کرد. و یک مکالمه کاملاً دیگر در اطراف وجود دارد، ارتش ها به دنبال امنیتی کردن تغییرات آب و هوایی هستند. ما باید شروع کنیم به ایده های بسیار بسیار بزرگ درباره اینکه به عنوان یک گونه به کجا می رویم. ما حتی به این فکر نکرده ایم که در روابط بین الملل به کجا می رویم. و در حالی که همیشه منطقی وجود دارد که چگونه به جایی که هستیم رسیدیم. البته، ما می توانیم ببینیم که چگونه به جایی که هستیم رسیدیم. ما برای قرن 21 و 22 در مسیر کاملا اشتباهی حرکت می کنیم.
ما حتی از کلمه امنیت در سازمان کوچک خود استفاده نمی کنیم. ما آن را ایمنی انسان می نامیم. ما خواهان تحول در دفاع به نفع ایمنی پایدار انسانی هستیم. و این مطلقاً به این معنا نیست که مردم و کشورها حق دفاع از خود را ندارند. آنها کاملا انجام می دهند. این اتهام شماره یک علیه هر دولتی است. اما این است که چگونه از چارچوب بندی قرن 19 و 20 فاصله بگیریم؟ در مورد اینکه چگونه به عنوان یک گونه، به عنوان انسان، تجارت می کنیم؟ چگونه این بحث را جلو ببریم؟
و من فقط باید بگویم که همه چیزهایی که امروز اینجا در جریان است، می دانید، به عنوان یک سازمان جامعه مدنی کوچک و بسیار کوچک، یک سال پیش، ما می خواستیم جایی در دستور کار COP27 باشیم. ما فکر نمی کردیم که اینجا باشیم و این تهاجم وحشتناک به اوکراین است که اکسیژن تبلیغات را به این موضوع رسانده است. اما ما یک چارچوب داریم، یک نقشه راه برای در دستور کار قرار دادن آن داریم. و شاید با قرار دادن آن در دستور کار، این مکالمات دیگر و این ایده های بزرگتر شروع به وقوع کنند.
