تماس با سفارت روسیه

به نظر می‌رسد مطبوعات ما در مورد تماس‌هایی که حامیان پرزیدنت ترامپ با سرگئی کیسلیاک سفیر روسیه و دیگر دیپلمات‌های روسی داشتند، دچار جنون تغذیه‌ای هستند. به نظر می رسد این فرضیه این است که چیزی شوم در مورد این تماس ها وجود داشته است، فقط به این دلیل که آنها با دیپلمات های روسی بوده اند. من به عنوان کسی که 35 سال کار دیپلماتیک را برای باز کردن اتحاد جماهیر شوروی و تبدیل کردن ارتباط بین دیپلمات‌های ما و شهروندان عادی به یک رویه عادی گذرانده‌ام، نگرش بسیاری از تشکیلات سیاسی ما و برخی از رسانه‌های زمانی معتبرمان را می‌بینم. کاملا غیر قابل درک مشورت با سفارت خارجی در مورد راه های بهبود روابط چه اشکالی دارد؟ هر کسی که می‌خواهد به یک رئیس‌جمهور آمریکا مشاوره دهد، باید این کار را انجام دهد.

دیروز چهار سوال نسبتاً کنجکاو از ماریانا رامبالدی از Univision Digital دریافت کردم. سوالات و پاسخ هایی که داده ام را در زیر بازتولید می کنم.

سوال 1: با مشاهده پرونده مایکل فلین، پس از اینکه مشخص شد او قبل از روی کار آمدن ترامپ با سفیر روسیه در مورد تحریم روسیه صحبت کرده است، باید استعفا دهد و اکنون جف سشنز در وضعیت مشابهی قرار دارد. چرا صحبت با سرگئی کیسلیاک اینقدر سمی است؟

پاسخ: سفیر کیسلیاک یک دیپلمات برجسته و بسیار تواناست. هر کس که علاقه مند به بهبود روابط با روسیه و اجتناب از یک مسابقه تسلیحات هسته ای دیگر - که منافع حیاتی ایالات متحده است - باید با او و اعضای ستادش در مورد مسائل جاری گفتگو کند. در نظر گرفتن او "سمی" مضحک است. من می‌دانم که مایکل فلین استعفا داد زیرا نتوانست محتوای کامل گفتگوی خود را به معاون رئیس‌جمهور اطلاع دهد. من نمی دانم چرا این اتفاق افتاد، اما هیچ مشکلی در ارتباط او با سفیر کیسلیاک تا زمانی که توسط رئیس جمهور منتخب مجوز داده شده بود، نمی بینم. مطمئناً سفیر کیسلیاک هیچ اشتباهی نکرد.

سوال 2: با توجه به تجربه شما، آیا سفیران روسیه زیر نظر اطلاعات روسیه هستند یا با هم همکاری می کنند؟

پاسخ: این سوال عجیبی است. عملیات اطلاعاتی در اکثر سفارتخانه ها در جهان عادی است. در مورد ایالات متحده، سفیران باید از عملیات اطلاعاتی در کشورهایی که به آنها اعتبار دارند مطلع شوند و می توانند عملیاتی را که آنها را غیرعاقلانه یا بسیار خطرناک یا مغایر با سیاست می دانند، وتو کنند. در اتحاد جماهیر شوروی، در طول جنگ سرد، سفیران شوروی کنترل مستقیمی بر عملیات اطلاعاتی نداشتند. این عملیات مستقیماً از مسکو کنترل می شد. من نمی دانم امروز رویه های فدراسیون روسیه چیست. با این وجود، چه توسط سفیر کنترل شود یا نه، همه اعضای سفارت یا کنسولگری برای دولت میزبان خود کار می کنند. حداقل در طول جنگ سرد، ما گاهی از افسران اطلاعاتی شوروی برای دریافت پیام مستقیم به رهبری شوروی استفاده می کردیم. به عنوان مثال، در طول بحران موشکی کوبا، پرزیدنت کندی از یک «کانال» از طریق KGB مقیم واشنگتن استفاده کرد تا درک کند که بر اساس آن موشک‌های هسته‌ای شوروی از کوبا خارج شدند.

سوال 3. این که یک فرد مرتبط با کمپین ریاست جمهوری در ایالات متحده با سفارت روسیه تماس داشته باشد چقدر رایج است (و اخلاقیات)؟

پاسخ: چرا سفارت روسیه را متمایز می کنید؟ اگر می خواهید سیاست کشور دیگری را درک کنید، باید با نمایندگان آن کشور مشورت کنید. برای دیپلمات های خارجی بسیار رایج است که نامزدها و کارکنان آنها را پرورش دهند. این بخشی از کار آنهاست. اگر آمریکایی ها قصد دارند به رئیس جمهور در مورد مسائل سیاسی مشاوره دهند، عاقلانه خواهند بود که با سفارت خارجی مورد نظر ارتباط برقرار کنند تا نگرش آن کشور را نسبت به مسائل مربوطه درک کنند. مطمئناً، هم دموکرات‌ها و هم جمهوری‌خواهان با دوبرینین سفیر شوروی در طول جنگ سرد تماس می‌گیرند و در مورد مسائل با او گفتگو می‌کنند. من به عنوان مسئول سفارت ما در مسکو در طول چندین مبارزات سیاسی، اغلب جلساتی را با نامزدها و کارکنان آنها با مقامات شوروی ترتیب می دادم. چنین تماس هایی تا زمانی که شامل افشای اطلاعات طبقه بندی شده یا تلاش برای مذاکره در مورد موضوعات خاص نباشد، قطعاً اخلاقی هستند. در واقع، من می گویم که هر فردی که تصور می کند به رئیس جمهور آینده در مورد مسائل سیاسی حیاتی مشاوره می دهد، باید رویکرد کشور مورد نظر را درک کند و بنابراین اگر با سفارت مورد نظر مشورت نکند، نادیده گرفته می شود.

سوال 4: در چند کلمه، نظر شما در مورد پرونده سشنز-کیسلیاک چیست؟ آیا سشنز در نهایت استعفا می دهد؟

پاسخ: نمی دانم دادستان کل سشنز استعفا می دهد یا خیر. به نظر می رسد که استنکاف وی از هرگونه تحقیق در این زمینه کافی باشد. او نامزد من برای دادستان کل نمی شد و اگر در سنا بودم به احتمال زیاد به تایید او رای نمی دادم. با این وجود، من مشکلی با این واقعیت ندارم که او گهگاه با سفیر کیسلیاک صحبت می کرد.

در واقع، من معتقدم اشتباه است که فرض کنیم چنین گفتگوهایی به نوعی مشکوک هستند. زمانی که من در اتحاد جماهیر شوروی سفیر بودم و گورباچف ​​بالاخره اجازه برگزاری انتخابات رقابتی را داد، ما در سفارت آمریکا با همه صحبت کردیم. من یک نکته ویژه را برای حفظ روابط شخصی با بوریس یلتسین زمانی که او عملاً مخالفان را رهبری می کرد، بیان کردم. این برای کمک به انتخاب او نبود (ما طرفدار گورباچف ​​بودیم)، بلکه برای درک تاکتیک‌ها و سیاست‌های او و اطمینان یافتن از اینکه او تاکتیک‌های ما را می‌فهمد.

تمام روابط با دیپلمات‌های روسی همه نشانه‌های شکار جادوگر را به خود گرفته است. پرزیدنت ترامپ حق دارد که این اتهام را مطرح کند. اگر هر یک از حامیان او نقض قوانین ایالات متحده صورت گرفت - برای مثال افشای اطلاعات طبقه بندی شده برای افراد غیرمجاز - وزارت دادگستری باید به دنبال کیفرخواست باشد و اگر آنها به دست آوردند، پرونده را تحت پیگرد قانونی قرار دهند. تا آن زمان نباید اتهامات علنی مطرح شود. همچنین، به من آموخته اند که در یک دموکراسی با حاکمیت قانون، متهمان تا زمانی که مجرم شناخته شوند، حق دارند از فرض بی گناهی برخوردار شوند. اما ما اطلاعاتی درز داریم که نشان می دهد هر گونه مکالمه با یک مقام سفارت روسیه مشکوک است. این نگرش یک دولت پلیس است و افشای چنین ادعاهایی ناقض همه قوانین عادی در مورد تحقیقات FBI است. پرزیدنت ترامپ حق دارد که ناراحت باشد، اگرچه به طور کلی حمله به رسانه ها برای او مفید نیست.

یافتن راهی برای بهبود روابط با روسیه به نفع حیاتی ایالات متحده است. سلاح‌های هسته‌ای یک تهدید وجودی برای ملت ما و در واقع برای بشریت است. ما در آستانه یک مسابقه تسلیحات هسته ای دیگر هستیم که نه تنها به خودی خود خطرناک است، بلکه همکاری با روسیه را در بسیاری از موضوعات مهم دیگر عملا غیرممکن می کند. کسانی که سعی در یافتن راهی برای بهبود روابط با روسیه دارند، باید مورد ستایش قرار گیرند، نه قربانی.