جنگ وثیقه: جنگ نیابتی ایالات متحده در اوکراین

نویسنده: آلیسون بروینوفسکی، عرصه، جولای 7، 2022

جنگ در اوکراین هیچ دستاوردی نداشته و برای هیچ کس خوب نیست. کسانی که مسئول تهاجم هستند، رهبران روسیه و آمریکا هستند که اجازه دادند این اتفاق بیفتد: رئیس جمهور پوتین که دستور "عملیات نظامی ویژه" در فوریه را صادر کرد، و پرزیدنت بایدن و پیشینیانش که عملاً آن را تحریک کردند. از سال 2014، اوکراین زمینی بوده است که ایالات متحده در آن برای برتری با روسیه رقابت کرده است. فاتحان شوروی و آمریکا در جنگ جهانی دوم، متحدان آن زمان اما دشمنان از سال 1947، هر دو می‌خواهند ملت‌هایشان «دوباره بزرگ» شوند. رهبران آمریکا و روسیه با قرار دادن خود فراتر از قوانین بین‌المللی، اوکراینی‌ها را مورچه‌هایی درآورده‌اند که هنگام مبارزه فیل‌ها زیر پا گذاشته می‌شوند.

جنگ تا آخرین اوکراینی؟

عملیات نظامی ویژه روسیه که در 24 فوریه 2022 آغاز شد، به زودی به تهاجم تبدیل شد و هزینه های سنگینی برای هر دو طرف در پی داشت. به جای اینکه سه یا چهار روز طول بکشد و در دونباس محصور شود، به یک جنگ تنومند در جاهای دیگر تبدیل شده است. اما می شد از آن اجتناب کرد. در توافق‌نامه مینسک در سال‌های 2014 و 2015، سازش‌هایی برای پایان دادن به درگیری در دونباس پیشنهاد شد و در مذاکرات صلح در استانبول در اواخر مارس 2022، روسیه موافقت کرد که نیروهای خود را از کیف و سایر شهرها عقب‌نشینی کند. در این پیشنهاد، اوکراین بی‌طرف، غیرهسته‌ای و مستقل و با تضمین‌های بین‌المللی برای این وضعیت خواهد بود. هیچ حضور نظامی خارجی در اوکراین وجود نخواهد داشت و قانون اساسی اوکراین برای اجازه خودمختاری برای دونتسک و لوهانسک اصلاح خواهد شد. کریمه برای همیشه از اوکراین مستقل خواهد شد. اوکراین برای پیوستن به اتحادیه اروپا، متعهد می شود که هرگز به ناتو نپیوندد.

اما پایان جنگ آن چیزی نیست که پرزیدنت بایدن می خواست: او گفت که ایالات متحده و متحدانش در ناتو به حمایت از اوکراین ادامه خواهند داد.نه فقط ماه آینده، ماه بعد، بلکه برای باقیمانده کل سال'. و در سال آینده نیز، به نظر می‌رسد، اگر تغییر رژیم در روسیه اینگونه باشد. بایدن خواهان جنگی گسترده‌تر نبود، بلکه جنگی طولانی‌تر بود که تا سرنگونی پوتین ادامه یابد. که در مارس 2022 او در نشست سران ناتو، اتحادیه اروپا و کشورهای G7 گفت که خود را برای مبارزه طولانی در پیش رو حفظ کنند.[1]

لئون پانتا: «این یک جنگ نیابتی با روسیه است، چه بگوییم چه نگوییم». پذیرفته در مارس 2022. مدیر سیا اوباما و وزیر دفاع بعداً خواستار حمایت نظامی بیشتر ایالات متحده از اوکراین برای انجام خواسته های آمریکا شدند. وی افزود: «دیپلماسی راه به جایی نمی‌برد مگر اینکه ما اهرمی داشته باشیم، مگر اینکه اوکراینی‌ها اهرمی داشته باشند، و رک و پوست کنده، وارد شدن و کشتن روس‌ها راهی برای به دست آوردن این اهرم‌ها است. این کاری است که اوکراینی ها – نه آمریکایی ها – باید انجام دهند.

بایدن و رئیس جمهور زلنسکی رنج وحشتناکی را که بر مردم در بسیاری از مناطق اوکراین تحمیل شده است، نسل کشی نامیده اند. چه این اصطلاح دقیق باشد یا نه، تهاجم جنایت جنگی است، همانطور که تهاجم نظامی است.[2] اما اگر جنگ نیابتی در جریان است، سرزنش باید با دقت ارزیابی شود - خطرات زیاد است. ائتلاف آمریکایی در طول جنگ عراق در هر دو جنایت مقصر بود. مطابق با آن جنگ تجاوزکارانه قبلی، علیرغم تحقیقات کنونی دادگاه کیفری بین‌المللی، هر گونه پیگرد قانونی رهبران ایالات متحده، روسیه یا اوکراین بعید به نظر می‌رسد که موفقیت آمیز باشد، زیرا هیچ یک از آنها اساسنامه رم را تصویب نکرده‌اند و بنابراین هیچ‌یک از آن‌ها حکم دادگاه را تایید نکرده‌اند. صلاحیت قضایی.[3]

روش جدید جنگ

از یک سو، جنگ متعارف به نظر می‌رسد: روس‌ها و اوکراینی‌ها در حال حفر سنگر هستند و با تفنگ، بمب، موشک و تانک می‌جنگند. ما از سربازان اوکراینی می خوانیم که از پهپادهای فروشگاهی سرگرمی و موتورهای چهارچرخ استفاده می کنند و ژنرال های روسی را با تفنگ های تک تیرانداز انتخاب می کنند. از سوی دیگر، ایالات متحده و متحدانش تسلیحات، اطلاعات و ظرفیت عملیات سایبری با فناوری پیشرفته را در اختیار اوکراین قرار می دهند. روسیه با مشتریان آمریکا در اوکراین مقابله می کند، اما در حال حاضر با آنها با یک دست پشت سر خود می جنگد - دستی که می تواند تخریب هسته ای را آغاز کند.

سلاح های شیمیایی و بیولوژیکی نیز در این ترکیب وجود دارد. اما کدام طرف ممکن است از آنها استفاده کند؟ حداقل از سال 2005 ایالات متحده و اوکراین بوده اند همکاری در تحقیقات تسلیحات شیمیایی، با برخی از منافع کسب و کار درگیر در حال حاضر به عنوان تایید شده است مرتبط با هانتر بایدن. حتی قبل از حمله روسیه، بایدن، رئیس جمهور آمریکا هشدار داد که مسکو ممکن است برای استفاده از سلاح های شیمیایی در اوکراین آماده شود. یکی از تیترهای NBC News به صراحت اعتراف کرد: «ایالات متحده از اطلاعات برای جنگ با روسیه استفاده می‌کند، حتی زمانی که این اطلاعات قوی نیست».[4] در اواسط ماه مارس، ویکتوریا نولند، معاون وزیر امور خارجه آمریکا در امور سیاسی و از حامیان فعال کودتای میدان 2014 علیه دولت آزاروف مورد حمایت روسیه، اشاره کرد که "اوکراین دارای امکانات تحقیقاتی بیولوژیکی است" و از اینکه "مواد تحقیقاتی" ممکن است به دست روسیه بیفتد، ابراز نگرانی کرد. آن مواد چه بود، او نگفت.

هم روسیه و هم چین در سال 2021 در مورد آزمایشگاه های جنگ شیمیایی و بیولوژیکی تحت حمایت آمریکا در ایالت های هم مرز با روسیه به ایالات متحده شکایت کردند. حداقل از سال 2015، زمانی که اوباما چنین تحقیقاتی را ممنوع کرد، ایالات متحده تأسیسات تسلیحات بیولوژیکی را در کشورهای شوروی سابق نزدیک به مرزهای روسیه و چین، از جمله در گرجستان، که در سال 2018 گزارش شده بود که نشت اطلاعات باعث مرگ XNUMX نفر شده است، راه اندازی کرده است. با این وجود، اگر از سلاح های شیمیایی در اوکراین استفاده شود، روسیه مقصر خواهد بود. ینس استولتنبرگ، دبیرکل ناتو زود هشدار داد استفاده روسیه از تسلیحات شیمیایی یا بیولوژیکی "به طور اساسی ماهیت درگیری را تغییر خواهد داد". در اوایل آوریل، زلنسکی گفت که می‌ترسد روسیه از سلاح‌های شیمیایی استفاده کند، در حالی که رویترز به «گزارش‌های تایید نشده» در رسانه‌های اوکراینی مبنی بر پرتاب مواد شیمیایی در ماریوپول از یک پهپاد اشاره کرد. تیپ آزوف افراطی اوکراین. واضح است که قبل از این واقعیت، یک برنامه رسانه ای برای تشدید عقیده وجود داشته است.

جنگ اطلاعاتی

ما تنها بخشی از آنچه در نبرد برای اوکراین اتفاق می افتد دیده و شنیده ایم. در حال حاضر، دوربین آیفون، همان طور که دستکاری تصویر دیجیتال، هم یک دارایی و هم یک سلاح است. «Deepfakes» می‌تواند باعث شود که شخصی در صفحه نمایش چیزهایی را بگوید که نگفته است. بعد از اینکه زلنسکی بود ظاهراً در حال دستور تسلیم دیده می شود، کلاهبرداری به سرعت افشا شد. اما آیا روس ها این کار را برای دعوت به تسلیم انجام دادند یا اوکراینی ها از آن برای افشای تاکتیک های روسیه استفاده کردند؟ چه کسی می داند حقیقت چیست؟

در این جنگ جدید، دولت ها برای کنترل روایت می جنگند. روسیه اینستاگرام را می بندد. چین گوگل را تحریم کرد پل فلچر، وزیر سابق ارتباطات استرالیا به پلتفرم‌های رسانه‌های اجتماعی می‌گوید همه محتوای رسانه‌های دولتی روسیه را مسدود کنند. ایالات متحده RA، سرویس خبری انگلیسی زبان مسکو را تعطیل می کند، و توییتر (پیش از ماسک) حساب های روزنامه نگاران مستقل را لغو می کند. یوتیوب ویدیوهایی را که توسط Maxar نشان داده شده بود حذف می کند که ادعاهای مربوط به جنایات جنگی روسیه در بوچا را به چالش می کشد. اما توجه داشته باشید که یوتیوب متعلق به گوگل است پیمانکار پنتاگون که با سازمان های اطلاعاتی ایالات متحده همکاری می کند، و Maxar مالک Google Earth است که تصاویر از اوکراین مشکوک است. RA، TASS و الجزیره از عملیات تیپ های آزوف گزارش می دهند، در حالی که CNN و BBC به سربازان چچنی و گروه واگنر از مزدوران روسی که در اوکراین فعال هستند اشاره می کنند. اصلاحات گزارش های غیر قابل اعتماد اندک است. یک تیتر در La صبح سیدنی هرالد در 13 آوریل 2022 نوشت: «به گفته کارشناسان جنایات جنگی استرالیا، ادعاهای «اخبار جعلی» روسیه جعلی است.

در 24 مارس 2022، 141 هیئت در مجمع عمومی سازمان ملل متحد به قطعنامه ای رای دادند که روسیه را مسئول بحران انسانی می داند و خواستار آتش بس می شود. تقریباً همه اعضای گروه 20 به آن رأی مثبت دادند که بازتاب نظرات رسانه ها و افکار عمومی در کشورهایشان بود. پنج هیئت به آن رای منفی دادند و سی و هشت هیئت از جمله چین، هند، اندونزی و سایر کشورهای آسه آن به جز سنگاپور رای ممتنع دادند. هیچ کشور مسلمان اکثریتی از این قطعنامه حمایت نکرد. اسرائیل نیز چنین نکرد، جایی که خاطره قتل عام نزدیک به 34,000 یهودی در بابی یار در نزدیکی کیف در سپتامبر 1941 توسط ارتش آلمان پاک نشدنی است. اسرائیل با شریک شدن در رنج روسیه در جنگ جهانی دوم، از حمایت مشترک از قطعنامه آمریکا در شورای امنیت سازمان ملل در 25 فوریه 2022 خودداری کرد که با شکست مواجه شد.

از زمان حمله به عراق در سال 2003، افکار جهانی تا این حد قطبی نشده است. از زمان جنگ سرد، بسیاری از کشورها تا این حد ضد روسیه نبوده اند. در اواخر مارس، تمرکز بر بوچا، در شمال کیف بود، جایی که گزارش‌های هولناک از کشتار غیرنظامیان حاکی از آن بود که روس‌ها، اگر نگوییم نسل‌کشی، دست‌کم بربر هستند. روایات متضاد به سرعت در رسانه های اجتماعی ظاهر شد و برخی به سرعت بسته شدند. وقایع تکان دهنده دیگری نیز رخ داده بود، اما چگونه می توانیم مطمئن شویم که برخی از آنها صحنه سازی نشده اند؟ تصاویری که مکرراً از اسباب‌بازی‌های دست‌نخورده به نمایش گذاشته می‌شدند، برای کسانی که با عملیات کلاه سفیدها در سوریه آشنا بودند، مشکوک به نظر می‌رسیدند. در ماریوپول، تئاتر نمایشی که در زیر آن غیرنظامیان پناه گرفته بودند، بمباران شد و یک زایشگاه ویران شد. گزارش ها حاکی از آن است که موشک ها به سمت ایستگاه قطار در کراماتورسک شلیک شده است که جمعیت در تلاش برای فرار بودند. اگرچه رسانه های جریان اصلی غربی به طور غیرانتقادی گزارش های اوکراینی مبنی بر مقصر دانستن روسیه را برای همه این حملات پذیرفتند. برخی از خبرنگاران مستقل تردیدهای جدی ایجاد کرده اند. برخی ادعا کرده اند بمباران تئاتر یک رویداد پرچم دروغین اوکراین بود و این که بیمارستان قبل از حمله روسیه توسط تیپ آزوف تخلیه و اشغال شده بود و دو موشک در کراماتورسک به طور مشخص اوکراینی بودند که از خاک اوکراین شلیک شده بودند.

برای مسکو، جنگ اطلاعاتی به خوبی از دست رفته به نظر می رسد. پوشش تلویزیونی در سطح اشباع و تفسیرهای رسانه ای همان قلب ها و اذهان غربی را که نسبت به مداخلات ایالات متحده در طول جنگ های ویتنام و عراق بدبین یا مخالف بودند، جلب کرده است. باز هم باید محتاط باشیم. فراموش نکنید که ایالات متحده به خود برای اجرای یک عملیات مدیریت پیام بسیار حرفه ای تبریک می گوید و تولید "تبلیغات پیچیده با هدف تحریک حمایت عمومی و رسمی'. بنیاد ملی آمریکا برای دموکراسی بودجه این زبان برجسته انگلیسی را تامین می کند مستقل کیفگزارش‌های طرفدار اوکراین که برخی از آنها از بریگاد آزوف تهیه شده‌اند، به نوبه خود بدون انتقاد از رسانه‌هایی مانند CNN، فاکس نیوز و SBS پخش می‌شوند. یک تلاش بین‌المللی بی‌سابقه توسط یک «آژانس روابط عمومی مجازی» بریتانیا، شبکه روابط عمومی، و «آژانس اطلاعاتی برای مردم»، بلینگ‌کت با بودجه بریتانیا و ایالات متحده رهبری می‌شود. ویلیام برنز، رئیس سیا، صراحتاً کشورهای همکار موفق بوده اند شهادت داده شد در 3 مارس، در "نشان دادن به تمام جهان که این یک تجاوز از پیش برنامه ریزی شده و بدون تحریک است".

اما هدف آمریکا چیست؟ تبلیغات جنگ همیشه دشمن را اهریمنی می کند، اما تبلیغات آمریکایی که پوتین را اهریمنی می کند، با جنگ های قبلی به رهبری ایالات متحده برای تغییر رژیم آشنا به نظر می رسد. بایدن پوتین را «قصابی» خواند که «نمی‌تواند در قدرت بماند»، حتی اگر بلینکن، وزیر امور خارجه و اولاف شولز، ناتو عجولانه این موضوع را رد کردند که ایالات متحده و ناتو به دنبال تغییر رژیم در روسیه هستند. بایدن در 25 مارس که بدون سابقه با سربازان آمریکایی در لهستان صحبت کرد، دوباره لغزش کرد و گفت:وقتی آنجا هستید [در اوکراین]'، در حالی که مشاور سابق دموکرات بود لئون پانتا اصرار کرد، ما باید به تلاش های جنگی ادامه دهیم. این یک بازی قدرت است. پوتین قدرت را درک می کند. او واقعاً دیپلماسی را نمی‌فهمد…».

رسانه های غربی به این محکومیت روسیه و پوتین ادامه می دهند، بیش از یک دهه است که آنها را شیطانی کرده اند. برای کسانی که اخیراً به "لغو فرهنگ" و "حقایق نادرست" اعتراض داشتند، میهن پرستی جدید متحد ممکن است آرامش بخش به نظر برسد. این کشور از اوکراینی‌های رنج‌دیده حمایت می‌کند، روسیه را مقصر می‌داند و ایالات متحده و ناتو را از هر گونه مسئولیتی معذور می‌کند.

هشدارها ثبت شده بود

اوکراین در سال 1922 به یک جمهوری شوروی تبدیل شد و همراه با بقیه اتحاد جماهیر شوروی، از هولودومور رنج برد، قحطی بزرگ ناشی از جمع آوری اجباری کشاورزی که در آن میلیون ها اوکراینی جان باختند، از سال 1932 تا 1933. اوکراین در اتحاد جماهیر شوروی باقی ماند. تا اینکه در سال 1991، زمانی که مستقل و بی طرف شد، سقوط کرد. قابل پیش بینی بود که پیروزی آمریکا و تحقیر شوروی در نهایت منجر به درگیری بین دو رهبر مانند بایدن و پوتین شود.

در سال 1991، ایالات متحده و بریتانیا همان چیزی را تکرار کردند که مقامات آمریکایی در سال 1990 به رئیس جمهور گورباچف ​​گفته بودند: که ناتو «هیچ اینچ» به سمت شرق گسترش نخواهد یافت. اما با در نظر گرفتن کشورهای بالتیک و لهستان - در مجموع چهارده کشور - این کار را انجام داده است. محدودیت و دیپلماسی برای مدت کوتاهی در سال 1994، زمانی که یادداشت بوداپست، فدراسیون روسیه، ایالات متحده و بریتانیا را از تهدید یا استفاده از نیروی نظامی یا اجبار اقتصادی علیه اوکراین، بلاروس یا قزاقستان منع کرد، به جز برای دفاع از خود یا موارد دیگر مطابق با را منشور سازمان ملل متحد'. در نتیجه توافق‌های دیگر، بین سال‌های 1993 و 1996، سه جمهوری شوروی سابق از تسلیحات هسته‌ای خود دست کشیدند، چیزی که اکنون ممکن است اوکراین از آن پشیمان شود و بلاروس ممکن است از آن عقب‌نشینی کند.

در سال 1996 ایالات متحده عزم خود را برای گسترش ناتو اعلام کرد و به اوکراین و گرجستان فرصتی برای عضویت داده شد. در سال‌های 2003–05، «انقلاب‌های رنگی» ضد روسیه در گرجستان، قرقیزستان و اوکراین به وقوع پیوست که این انقلاب به‌عنوان انقلاب‌های رنگی در نظر گرفته شد. بزرگترین جایزه در جنگ سرد جدید. پوتین بارها به گسترش ناتو اعتراض کرد و با عضویت اوکراین مخالفت کرد، احتمالی که کشورهای غربی آن را زنده نگه داشتند. در سال 2007، پنجاه کارشناس برجسته سیاست خارجی به رئیس جمهور بیل کلینتون نامه نوشتند و با گسترش ناتو مخالفت کردند و آن را نام بردند.یک "خطای سیاستی با ابعاد تاریخی".". در میان آنها جورج کنان، دیپلمات آمریکایی و متخصص روسیه بود که این موضوع را ابراز تاسف کرد 'مرگبارترین خطای سیاست آمریکا در کل دوران پس از جنگ سرد. با این وجود، در آوریل 2008 ناتو، به دستور رئیس جمهور جورج دبلیو بوش، از اوکراین و گرجستان خواست تا به آن بپیوندند. ویکتور یانوکوویچ رئیس جمهور طرفدار روسیه با آگاهی از اینکه کشاندن اوکراین به مدار غرب می تواند به پوتین در داخل و خارج آسیب برساند. از امضای توافقنامه همکاری با اتحادیه اروپا خودداری کرد.

هشدارها ادامه یافت. در سال 2014، هنری کیسینجر استدلال کرد که حضور اوکراین در ناتو آن را به صحنه‌ای برای تقابل شرق و غرب تبدیل می‌کند. آنتونی بلینکن که در آن زمان در وزارت خارجه اوباما کار می کرد، به حضار در برلین توصیه کرد در مقابل مخالفت آمریکا با روسیه در اوکراین. او گفت: "اگر شما در زمین نظامی در اوکراین بازی می کنید، به قدرت روسیه بازی می کنید، زیرا روسیه دقیقاً همسایه است." "هر کاری که ما به عنوان کشورها از نظر حمایت نظامی از اوکراین انجام دادیم، احتمالاً با روسیه مطابقت دارد و سپس دو، سه و چهار برابر می شود."

اما در فوریه 2014 ایالات متحده از کودتای میدان حمایت کرد که یانوکوویچ را برکنار کرد. این دولت جدید اوکراین علیرغم بابی یار و قتل عام 1941 نفر، عمدتا یهودی، در اودسا در سال 30,000، زبان روسی را ممنوع کرد و فعالانه به نازی های گذشته و حال احترام گذاشت. شورشیان در دونتسک و لوهانسک با حمایت روسیه در بهار 2014 در یک عملیات "ضد تروریستی" توسط دولت کیف مورد حمله قرار گرفتند که توسط مربیان نظامی ایالات متحده و تسلیحات آمریکایی حمایت می شد. همه پرسی، یا «رفراندم وضعیت» بود در کریمه برگزار شدو در پاسخ به حمایت 97 درصدی از مشارکت 84 درصدی جمعیت، روسیه دوباره شبه جزیره استراتژیک را ضمیمه خود کرد.

تلاش‌ها برای فرونشاندن درگیری‌ها توسط سازمان امنیت و همکاری در اروپا منجر به دو توافق مینسک در سال‌های 2014 و 2015 شد. اگرچه آنها قول خودگردانی را به منطقه دونباس دادند، اما جنگ در آنجا ادامه یافت. زلنسکی با مخالفان وابسته به روسیه و مخالفان مخالف بود او برای اجرای قراردادهای صلح انتخاب شد. در دور نهایی مذاکرات مینسک، که تنها دو هفته قبل از حمله فوریه روسیه به پایان رسید، «موانع کلیدی» بود. واشنگتن پست گزارش، 'مخالفت کیف با مذاکره با جدایی طلبان طرفدار روسیه بود'. با متوقف شدن مذاکرات، پست وی اذعان کرد: «معلوم نیست که ایالات متحده چقدر بر اوکراین برای دستیابی به سازش با روسیه فشار می آورد».

پرزیدنت اوباما از تسلیح اوکراین در برابر روسیه خودداری کرده بود و این ترامپ، جانشین او، روسوفیل فرضی بود. که این کار را کرد. در مارس 2021، زلنسکی دستور بازپس گیری کریمه را صادر کرد و با استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین بر خلاف توافقنامه مینسک، نیروهای خود را به مرز اعزام کرد. در ماه اوت، واشنگتن و کیف یک امضاء کردند چارچوب دفاع استراتژیک ایالات متحده و اوکراین، قول حمایت ایالات متحده از اوکراین برای "حفظ تمامیت ارضی کشور، پیشرفت به سمت قابلیت همکاری ناتو و ارتقای امنیت منطقه ای" را داد. مشارکت نزدیکتر بین جوامع اطلاعاتی دفاعی آنها "در حمایت از برنامه ریزی نظامی و عملیات دفاعی" ارائه شد. دو ماه بعد، ایالات متحده و اوکراین منشور مشارکت استراتژیک حمایت آمریکا از "آرزوهای اوکراین برای پیوستن به ناتو" و وضعیت خود به عنوان "شریک فرصت های تقویت شده ناتو" را اعلام کرد و به اوکراین محموله های تسلیحات ناتو را افزایش داد و ادغام کرد.[5]

ایالات متحده متحدان ناتو را به عنوان کشورهای حائل در برابر روسیه می خواهد، اما «مشارکت» در دفاع از اوکراین کوتاهی می کند. به همین ترتیب، روسیه خواهان کشورهای حائل بین خود و ناتو است. پوتین در دسامبر 2021 در واکنش به توافقات ایالات متحده و اوکراین اظهار داشت که روسیه و اوکراین دیگر «یک ملت» نیستند. در 17 فوریه 2022، بایدن پیش بینی کرد که روسیه ظرف چند روز آینده به اوکراین حمله خواهد کرد. گلوله باران اوکراین از دونباس تشدید شد. چهار روز بعد پوتین استقلال دونباس را اعلام کرد که روسیه برای آن اعلام کرد تا آن زمان از وضعیت خودمختار یا خودمختاری حمایت می کرد. "جنگ بزرگ پدری" دو روز بعد آغاز شد.

آیا اوکراین نجات خواهد یافت؟

با هر دو دست بسته از پشت، ایالات متحده و متحدانش در ناتو تنها سلاح و تحریم برای ارائه دارند. اما ممنوعیت واردات از روسیه، قطع دسترسی روسیه به سرمایه گذاری در خارج از کشور و بسته شدن دسترسی روسیه به سیستم مبادلات بانکی سوئیفت، اوکراین را نجات نخواهد داد: در اولین روز پس از تهاجم بایدن حتی اعتراف کرد که "تحریم ها هرگز بازدارنده نیستند" و سخنگوی بوریس جانسون به صراحت اعلام کرد که تحریم ها "برای سرنگونی رژیم پوتین هستند". اما تحریم ها نتیجه مطلوب آمریکا را در کوبا، کره شمالی، چین، ایران، سوریه، ونزوئلا یا هر جای دیگری به همراه نداشته است. روسیه به جای تسلیم شدن، در جنگ پیروز خواهد شد، زیرا پوتین مجبور است. ولی اگر ناتو به آن بپیوندد، همه شرط‌ها غیرفعال هستند.

مسکو احتمالاً کنترل دائمی ماریوپل، دونتسک و لوهانسک را به دست خواهد آورد و یک پل زمینی به کریمه و قلمروی در شرق رودخانه دنیپر که بسیاری از زمین‌های کشاورزی و منابع انرژی اوکراین در آن قرار دارند، به دست خواهد آورد. خلیج اودسا و دریای آزوف دارای ذخایر نفت و گاز هستند که ممکن است همچنان به اروپا که به آنها نیاز دارد صادر شود. صادرات گندم به چین ادامه خواهد داشت. بقیه اوکراین که عضویت در ناتو را رد کرده اند، ممکن است به یک سبد اقتصادی تبدیل شود. کشورهایی که به صادرات روسیه نیاز دارند از دلار آمریکا اجتناب می کنند و به روبل تجارت می کنند. بدهی عمومی روسیه 18 درصد است که بسیار کمتر از بدهی ایالات متحده، استرالیا و بسیاری از کشورهای دیگر است. با وجود تحریم ها، تنها یک تحریم کامل انرژی بر روسیه تأثیر جدی خواهد گذاشتو به احتمال زیاد این اتفاق نمی افتد.

استرالیایی ها فقط حساب های رسانه های اصلی را جذب می کنند. بیشتر آنها از رنجی که بر اوکراینی ها تحمیل شده است، وحشت زده شده اند 81 درصد خواهان حمایت استرالیا از اوکراین هستند با کمک های بشردوستانه، تجهیزات نظامی و تحریم ها. مخاطبان استودیو ABC سؤال + A برنامه در 3 مارس تا حد زیادی اخراج یک مرد جوان توسط استن گرانت مجری را که در مورد نقض توافقنامه مینسک پرسیده بود، پذیرفت. اما کسانی که با اوکراین - متحد یکبار مصرف ایالات متحده - یکی می شوند، باید شباهت آن را با استرالیا در نظر بگیرند.

رئیس جمهور زلنسکی در 31 مارس به پارلمان استرالیا درباره تهدیداتی که استرالیا با آن مواجه است، به طور ضمنی از سوی چین هشدار داد. پیام او این بود که ما نمی‌توانیم به اندازه اوکراین برای اعزام نیرو یا هواپیما برای دفاع از استرالیا به ایالات متحده تکیه کنیم. به نظر می رسد او درک می کند که اوکراین آسیب جانبی در استراتژی بلندمدت بریتانیا و ایالات متحده است که قصد تغییر رژیم را دارند. او می داند که هدف تأسیس ناتو مخالفت با اتحاد جماهیر شوروی بوده است. دولت‌های متوالی استرالیا به‌طور ناموفق به دنبال تأییدیه کتبی - که ANZUS ارائه نمی‌کند- مبنی بر اینکه ایالات متحده از استرالیا دفاع خواهد کرد، بوده‌اند. اما پیام واضح است. ایالات متحده می گوید کشور شما مال شماست که باید از آن دفاع کنید. رئیس ستاد ارتش آمریکا اخیراً به درس های اوکراین برای متحدان آمریکا اشاره کرد، با پرسیدن "آیا آنها حاضرند برای کشورشان بمیرند؟" او به تایوان اشاره کرد، اما می توانست درباره استرالیا صحبت کند. اسکات موریسون، نخست وزیر وقت، به جای توجه، صحبت های روسای جمهور گذشته آمریکا در مورد یک امپراتوری شیطانی و محور شرارت را با لفاظی هایی درباره «خط قرمز» و «قوس خودکامگی» تقلید کرد.

آنچه در اوکراین اتفاق می افتد به استرالیا نشان می دهد که متحدان آمریکایی ما چقدر قابل اعتماد هستند. این باید وزرای ما را که انتظار جنگ با چین را دارند به این فکر کند که چه کسی از ما دفاع خواهد کرد و چه کسی در آن پیروز خواهد شد.

[1] واشنگتن مصمم است، آسیا تایمز به این نتیجه رسیدندبرای "تخریب رژیم پوتین، در صورت لزوم با طولانی کردن جنگ اوکراین به اندازه ای که روسیه را خشک کند".

[2] جنایت تجاوز یا جنایت علیه صلح برنامه ریزی، شروع یا اجرای یک اقدام تجاوزکارانه در مقیاس وسیع و جدی با استفاده از نیروی نظامی دولتی است. این جنایت تحت دیوان کیفری بین‌المللی در سال 2017 به اجرا درآمد (بن سائول، "اعدام‌ها، شکنجه: استرالیا باید فشار بیاورد تا روسیه را به حساب بیاورد". صبح سیدنی هرالد، 7 آوریل 2022.

[3] دان راثول، "پاسخگویی پوتین برای جنایات جنگی"، استرالیا، 6 آوریل 2022.

[4] کن دیلانیان، کورتنی کوبه، کارول ای لی و دن دی لوس, 6 فروردین 2022; کیتلین جانستون، 10 آوریل 2022

[5] آرون رفیق, بایدن با اصرار برای تغییر رژیم در روسیه، اهداف آمریکا در اوکراین را افشا کرد، 29 مارس 2022. ایالات متحده با ارائه موشک های میان برد موافقت کرد اوکراین توانایی ضربه زدن به فرودگاه های روسیه را دارد.