توسط بروس ک. گاگونون، دسامبر 3، 2018
از جانب سازماندهی یادداشت ها
این پیامی است که ما در اعتراض به "غسل تعمید" ناپدیدکننده بعدی نیروی دریایی ارتش به Bath Iron Works (BIW) خواهیم برد. (ما هنوز تاریخ آن رویداد را نمی دانیم.)
در این مرحله 53 نفر از سراسر ماین و ایالات متحده ثبت نام کرده اند تا در طول مراسم نافرمانی مدنی غیر خشونت آمیز را در خارج از کشتی سازی انجام دهند. افراد دیگر در این اعتراض حضور خواهند داشت تا تابلوها و آگهی هایی مانند آنچه در بالا ذکر شده است و خواستار تبدیل کارخانه کشتی سازی برای ساخت فناوری های پایدار است ، به طوری که ما می توانیم به نسل های آینده فرصتی واقعی برای زندگی در مادر زمین خود بدهیم.
متاسفانه باید اعتراف کنم که برخی از گروه های زیست محیطی بسیار تمایلی به شناسایی واقعیت های سرد که پنتاگون دارد بزرگترین نسخه بوت کربن از هر نهاد واحدی در کره زمین. ما نمی توانیم با بی توجهی به کلوسوس وسط مغازه چای فروشی ، با آسیب های تغییرات آب و هوایی مقابله کنیم.
طی سالهای گذشته برخی شنیده ایم که می گویند اگرچه آنها موافقند که اگر بخواهیم با تغییرات آب و هوایی مقابله کنیم ، BIW باید تغییر شکل دهد ، آنها از مراجعه عمومی به این تقاضا می ترسند زیرا آنها نسبت به عصبانیت کارگران در BIW ترسو هستند. آنها می گویند نمی خواهند روی مشاغل تأثیر منفی بگذارند.
باشه، عادلانه هست. مطمئناً همه ما می خواهیم کارگران BIW (و یا سایر تأسیسات صنعتی نظامی) شغل خود را حفظ کنند. در حقیقت دانشگاه براون در رود آیلند مطالعه قطعی را فقط در این مورد انجام داده است و آنها دریافته اند که تبدیل به ساخت فناوری پایدار شغل بیشتری ایجاد می کند. بگذارید تکرار کنم - انتقال از ساخت ماشین های جنگ به تولید پایدار ایجاد می کند مشاغل بیشتر. مطالعه براون را ببینید اینجا.
هنگامی که ما این اطلاعات را به اشتراک می گذاریم ، تصور می کنید که فعالان محیط زیست با اکراه می گویند "خوب این کاملاً منطقی است. بیایید این کار را انجام دهیم. " اما اکثر آنها هنوز ترسو هستند. چرا؟
من فقط می توانم حدس بزنم اما به این نتیجه رسیده ام که بسیاری از محیط زیست (نه همه) واقعاً از رویارویی با اسطوره شماره 1 آمریکا می ترسند که می گوید ما "ملت استثنایی" هستیم - که آمریکا لیاقت حاکمیت بر جهانی را دارد و هر کسی که اسطوره های نظامی را غیرت وطن پرستانه و به طور بالقوه "قرمز" می پرسد. بنابراین با این تصور فرسوده منجمد می شوند که اگر در مورد ماشین جنگ سکوت نمی کنید ، باید از نوع کمدی صورتی باشید.
در این مرحله آموزه ای است برای بازنگری در روزهای بحث برانگیز در آمریکا زمانی که این موسسه اقتصادی عمیق بد اقتصادی به نام برده داری بود. بسیاری از این سیستم تولید مخالف بودند اما از تهدیدهایی که به طور مستقیم با آن مواجه بودند مخالفت می کردند؛ چرا که آنها می خواستند از دوستان و همسایگانشان با همدیگر بحث کنند و می خواستند بیش از آنکه می خواستند تغییرات واقعی را ببینند، دوست داشتند.
فردریك داگلاس، كاندیدای بزرگ آزادیخواهان، در طول روز خود با چنین افرادی ملاقات كرد و این همان چیزی است كه او به آنها گفت:
"اگر مبارزه ای وجود نداشته باشد، هیچ پیشرفتی وجود ندارد. کسانی که آزادی بیان را تشویق می کنند و در عین حال تحقیر وحشتناک هستند، مردانی هستند که محصولات کشاورزی را بدون بریدن زمین می خواهند. آنها باران را بدون رعد و برق و رعد و برق می خواهند. آنها اقیانوس را بدون غرغر وحشتناک بسیاری از آب می خواهند. این مبارزه ممکن است یک اخلاق باشد؛ یا ممکن است یک فیزیکی باشد یا ممکن است هم اخلاقی و هم فیزیکی باشد؛ اما باید یک مبارزه باشد. قدرت تصدیق هیچ چیز بدون تقاضا. این کار هرگز انجام نمی شود و هرگز نخواهد بود. "
بنابراین در اینجا درس این است که اگر ما واقعاً در محافظت از نسل های آینده جدی هستیم (اگر این حتی حتی امکان پذیر است) پس باید ترسو را کنار بگذاریم - ما باید با خشونت با نهادهایی که مانع پیشرفت جدی در مقابله با تغییرات آب و هوا می شوند مقابله کنیم - و ما نمی توانیم تأثیر عظیمی را که امپراتوری نظامی و ماشین جنگی ایالات متحده در ایجاد این مصیبت فعلی دارند نادیده بگیریم!
به عبارت ساده تر - زمان واقعی شدن است - ماهی گرفتن یا قطع طعمه - گریه کردن یا بیرون آمدن از گلدان. انتخاب خود را انجام دهید.
زمان در حال اجرا است.
