دفتر بین المللی صلح
اکتبر 19، 2016. جنایات کشتار جمعی و جنایات جنگی که امروز شاهد آن هستیم در سوریه، بالاترین سطح مشارکت شهروندان را به دست می آوریم؛ آنها خواستار تعهد جهانی در جهت دستیابی به آتش بس و باز کردن یک روند برای دستیابی به یک راه حل سیاسی هستند. ماده مهم تر نیست.
در پی بحث در کنگره برلین (اوائل ماه اکتبر)، IPB پیشنهادات 6 زیر را برای یک برنامه صلح پیشنهاد می کند. این یک استراتژی جامع نیست، اما در هفته ها و ماه های آینده، به ویژه برای کسانی که در کشورهای غربی هستند، یک جهت گیری برای اقدام بین المللی جامعه مدنی را ارائه می دهد.
1 آسیب نزن. محدودیت هایی وجود دارد که هر دولت - از جمله ایالات متحده، قدرتمند ترین - در واقع قادر به انجام است. اما زمانی که اقدامات انجام شده توسط آنها بر روی زمین در واقع وضعیت بدتر را بدتر می کند، پاسخ به این اقدامات باید بر اساس سوگند گناه بپیچد: ابتدا هیچ آسیبی نمی باشد. این بدان معنی است که همه طرف ها از توقف حملات هوایی، متوقف کردن تخریب مردم و شهرها جلوگیری کنند. حمله به بیمارستان ها و مدارس جرم جنگی است. در حال حاضر در حلب، مجرمان اصلی به نظر می رسد رژیم اسد و روسیه است. با این حال ایالات متحده و برخی از متحدانش همچنین سابقه طولانی حملات هوایی علیه غیرنظامیان را دارند - در مورد آنها در سایر نقاط سوریه و در کشورهای بین المللی از افغانستان تا لیبی به یمن. هر یک از بمب ها بیش از حد است - به ویژه به این دلیل که آنها در واقع تمایل به تقویت سازمان های افراطی دارند. علاوه بر این، این نه تنها یک سوال از حملات هوایی است. جنگ زمینی، آموزش، نیروهای نظامی خارجی نیز باید متوقف شود.
2 "بدون چکمه در زمین" واقعی است. ما خواهان خروج همه نیروها از جمله نیروهای ویژه، و همچنین حذف هواپیماهای خارجی و هواپیماهای بدون سرنشین از هواپیما سوریه است. با این حال ما خواستار یک ناحیه بدون پرواز نیستیم که به موجب آن اعضای شورای امنیت نیاز به گشت هوایی دارند، که به معنی خطر درگیری مستقیم بین آمریکا و روسیه است. این زمانی خطرناک است که تنش بین آنها افزایش یابد و همچنین می تواند جنگ را در زمین تشدید کند. حضور نیروهای آمریکایی دقیقا همان چیزی است که ISIS و دیگر سازمان های افراطی می خواهند: سربازان خارجی در سرزمین خود، فراهم آورند تا افراد بالقوه را با شواهد تازه ای از مداخله غرب در کشورهای مسلمان، و نیز ارائه هزاران هدف جدید فراهم کنند. این یکسان است با هدف القاعده 15 سال پیش، که باعث تحریک ایالات متحده در ارسال نیروهای نظامی به قلمرو خود شد تا با آنها در آنجا مبارزه کنند. پس از گفتن این، هدف ما این نیست که این زمینه را برای نیروهای دولتی باز کنیم. هدف از بین بردن نیروهای خارجی این است که اختلافات را از بین ببرد و به سرعت مذاکرات را در مورد حل و فصل سیاسی باز کند. در حالی که این البته حاوی عناصر خطر برای غیرنظامیان است، بنابراین سیاست های فعلی را که اجازه می دهد کشتار جمعی ادامه یابد، انجام دهید.
3 توقف ارسال سلاح. IPB معتقد است که گام هایی باید در جهت تحریم کامل تسلیحات در همه طرف ها اتخاذ شود. اغلب "تحرکات" سوریه که توسط ایالات متحده تامین می شود اغلب توسط (یا نقص های 2 جنگنده های خود) ISIS، حق رای دادن القاعده سوریه و یا دیگر شبه نظامیان غیر متعارف می باشد. این که آیا این سلاح ها توسط افراط گرایان یا دولت های یا "شبه نظامیان" به ظاهر "معتدل" حمایت می شود، نتیجه خشونت علیه غیرنظامیان است. دولت های غربی باید از نادیده گرفتن نقض حقوق بشر و حقوق بین الملل که با سلاح های خود و متحدان آنها انجام می شود، پایان یابد. تنها پس از آن آنها اعتبار خواهند داد تا ایران و روسیه را برای پایان دادن به تسلیحات خود در رژیم سوریه فرا بخوانند. ایالات متحده می تواند، اگر تصمیم بگیرد، با توقف اعمال محدودیت های کاربر نهایی، به دلیل دست زدن به دست آوردن دسترسی همه جانبه به سلاح های ایالات متحده، فورا به عربستان، امارات متحده عربی، قطر و دیگر حملات اسلحه منجر به سوریه شود. در حالی که درست است که یک شورای امنیت رای برای ممنوعیت فروش اسلحه تقریبا قطعا به وضوح توسط یکی از طرفین یا دیگری مورد تهدید قرار می گیرد، یک راه مهم برای اجرای با ورود مجدد به معاهده تجارت اسلحه باز شده است. علاوه بر این، ممنوعیت انتقال یک طرفه اسلحه می تواند و باید به سرعت اجرا شود.
4 ساخت دیپلماتیک، نه مشارکت نظامی. وقت آن رسیده است که دیپلماسی را به مرحله ی مرکزی حرکت دهیم، نه فقط به عنوان یک خط مشی برای اقدامات نظامی. دیپلماسی قدرت بزرگ که ما می بینیم بی نهایت بر روی صفحه نمایش تلویزیون ما باید با دیپلماسی سوریه هماهنگ باشد. در نهایت این بدان معنی است که همه کسانی که درگیر هستند باید در جدول قرار بگیرند: رژیم سوریه؛ جامعه مدنی در داخل سوریه از جمله فعالان بی خشونت، زنان، جوانان، بیجاشدگان داخلی و پناهندگان که مجبور به فرار از سوریه (سوریه، عراقی و فلسطینی) شدند؛ کردها، مسیحیان، دروز و سایر اقلیت ها و همچنین سنی ها، شیعه ها و علاوی ها؛ شورشیان مسلح؛ اپوزیسیون خارجی و بازیکنان منطقه ای و جهانی - ایالات متحده، روسیه، اتحادیه اروپا، ایران، عربستان سعودی، امارات متحده عربی، قطر، ترکیه، اردن، لبنان و فراتر از آن. یک نظم بلند ممکن است؛ اما در درازمدت گنجاندن مؤثرتر از حذف است. در همین حال، کری و لاروف به خوبی کار خواهند کرد تا برنامه های فوری را برای خروج از نیروهای نظامی خود ببرند. تنش بین دو غول مسلح هسته ای در حال حاضر بسیار زیاد است. حل کردن سوریه ممکن است - احتمالا - پروژهیی است که سرانجام به آنها درس صلح یاد میدهد. راه حل نظامی وجود ندارد. روسیه، مانند دیگر بازیکنان، دارای منافع قطعی استراتژیک است. این به صراحت به استانداردهای دوگانه سیاستمداران غربی و حامیان رسانه ای آنها اشاره می کند که زمانی که ما به اقدامات آنها (مستقیم یا غیرمستقیم) در اعمال تحریم های خصمانه در سراسر منطقه نگاه می کنیم. اما روسیه همچنین دارای خون شهروندی در دستانش است و نمی تواند به عنوان یک تمایل صلح بی طرفانه در نظر گرفته شود. به همین دلیل است که گروه بندی گسترده ای از ایالت ها باید به هم متصل شوند. جستجو برای راه حل های وسیع تر دیپلماتیک در سازمان ملل متحد که شامل هر دو ISIS و جنگ داخلی در سوریه می شود، در کوتاه مدت، حمایت بیشتر از تلاش ها برای مذاکره در مورد آتش بس های محلی، اجازه دادن به کمک های بشر دوستانه و تخلیه غیرنظامیان از مناطق تحت محاصره است. ائتلاف دیگری که مایل نیست مورد نیاز نیست. در عوض ما باید یک زود شروع به یک ائتلاف بازسازی کنیم.
5- فشار اقتصادی بر داعش - و سایر گروه های مسلح را افزایش دهید. دولت اسلامی یک مورد خاص است و به ویژه تهدیدی کشنده محسوب می شود. در واقع باید آن را برگردانیم. اما مقابله با نیروی وحشیانه ، مانند آنچه اکنون در حمله به مرز موصل مشاهده می کنیم ، بعید به نظر می رسد که یک راه حل بلند مدت رضایت بخش ارائه دهد. این مسئله نمی تواند ریشه های اصلی این مشکل را پیدا کند و ما از ترس مقامات سازمان ملل متحد هستیم که می تواند فاجعه انسانی بزرگی را تحریک کند. در عوض غرب باید بیشتر تلاش کند تا جریانات مالی به داعش را کنترل کند ، به ویژه با جلوگیری از تجارت شرکت های نفتی و به ویژه واسطه های ترکیه در "روغن خون". بمباران کاروانهای کامیون های نفتی تأثیرات جدی زیست محیطی و انسانی دارد. موثرتر خواهد بود که فروش نفت داعش غیر ممکن باشد. 3 بعلاوه ، واشنگتن باید حمایت متحدان خود از جناحهای مسلح ، از جمله القاعده و داعش را سرکوب کند. اکثر تحلیلگران اتفاق نظر دارند که بخش عمده ای از بودجه داعش و سایر گروه های مسلح از عربستان سعودی تأمین می شود. اعم از منابع رسمی یا غیررسمی ، پادشاهی مسلماً کنترل کافی بر جمعیت خود را دارد تا این عمل را خاتمه دهد.
6. افزایش کمک های بشردوستانه به پناهندگان و گسترش تعهدات مربوط به اسکان مجدد. قدرت های غربی باید کمک های بشردوستانه خود را به آژانس های سازمان ملل متحد برای میلیون ها پناهنده و آواره داخلی هم در داخل سوریه و هم از عراق فراری دهند. هم در داخل سوریه و هم در کشورهای اطراف به شدت به پول نیاز است. ایالات متحده و اتحادیه اروپا بودجه قابل توجهی را متعهد شده اند ، اما بسیاری از آنها در واقع در اختیار آژانس ها قرار نگرفته است و بیشتر باید تعهد و تحویل داده شود. اما این بحران فقط مالی نیست. IPB استدلال می کند که ما باید درهای کشورهای غربی را بسیار گسترده تر به روی پناهندگان باز کنیم. غیرقابل قبول است که آلمان 800,000 نفر بگیرد در حالی که سایر کشورها - از جمله کشورهایی که در وهله اول جنگ عراق را ترویج می کردند - فقط چند هزار کشور را می پذیرند و برخی مانند مجارستان مفهوم همبستگی و اشتراک بین اروپا را رد می کنند. عملی که ما پیشنهاد می کنیم به سادگی عملی نیست که همبستگی عادی انسان به آن نیاز داشته باشد. این تعهد قانونی ما به عنوان امضا کنندگان کنوانسیون پناهندگان است. در حالی که ما با توجه به شرایط عمومی موجود ، دشواری سیاسی چنین موقعیتی را تشخیص می دهیم ، پاسخ کشورهای ثروتمند غربی به سادگی ناکافی است. اقدامات خاصی را می توان انجام داد: برای مثال ، باید راهروهای بشردوستانه ایجاد شود (با حمل و نقل سازمان یافته) ، به طوری كه افرادی كه از جنگ فرار می كنند ، مجبور نباشند زندگی خود را دوباره در دریای مدیترانه به خطر بیندازند. زمستان سریع در راه است و ما شاهد مرگ های ناگوار بیشتری خواهیم بود مگر اینکه سیاست جدیدی به سرعت اتخاذ شود.
نتیجه گیری: سوریه سخت است. همه می دانند که راه حل سیاسی بسیار چالش برانگیز است و برای حل و فصل بسیار طولانی خواهد بود. با این حال، دقیقا زمانی است که وضعیت جدی تر است که مذاکرات باید دنبال شود. واقعیت این است که برخی از همکاران اقدامات غیر قابل قبول را انجام نداده اند، دلیل لغو مذاکرات نیست.
ما از آتش بس های محلی و منطقهای، مکث های بشردوستانه و هر وسیله دیگری که اجازه می دهد خدمات نجات به مردم غیرنظامی برسد، می خواهیم. در همین حال ما خواهان تغییر فوری در سیاست های کلیدی، از قبیل اعمال تحریم تسلیحات به همه طرف ها و از بین بردن نیروهای خارجی از منطقه جنگی است. ما همچنین خواهان بازبینی همه تحریم ها علیه سوریه هستیم، که بعضی از آنها تمایل به مجازات مردم غیرنظامی را دارند.
سرانجام، ما از همکارانمان در جنبش های جامعه مدنی در همه قاره ها می خواهیم که بسیج های خود را حفظ و ایجاد کنند. سیاستمداران و دیپلمات ها باید بدانند که افکار جهانی نیازمند اقدام هستند و هیچ گونه طولانی تر شدن این قاچاق انسان را تحمل نخواهند کرد. برنده شدن در جنگ (توسط هر طرف) اکنون یک گزینه نیست. اهمیت آن پایان دادن به آن است
یک دیدگاه
من فکر می کنم که یک بحث مانند این است که اساسا بی معنی است، زمانی که آن را تصدیق نمی کند که جنگ در سوریه عمدتا یک جنگ پروکسی است. این واقعیت وحشتناک دینامیک و معنای همه چیز را به طرز چشمگیری تغییر می دهد، در حقیقت حتی چیزهایی را که به معنای مخالف هستند را تغییر می دهد. مثلا زمانی که روسیه و سوریه با آتش بس با آمریکا و متحدانش موافقت کردند، ما این را می بینیم، فقط به این نتیجه می رسیم که ایالات متحده و متحدان از آتش بس برای تقویت و سرنگونی استفاده می کنند تا حمله خود را دو برابر کنند. سوریه، مانند بسیاری از جنگ ها در جهان، یک جنگ پروکسی است. برای نادیده گرفتن این نکته، ورودی شما را نادیده می گیرد.
ثانیاً ، مفید نیست که وانمود کنیم هیچ تفاوتی بین متجاوز و مدافع وجود ندارد. از نظر اخلاقی درست نیست و عملی نیز نیست. اگر از تشخیص اینکه چه کسی بنزین روی آتش می ریزد و چه کسی قصد دارد آتش را خاموش کند ، چگونه می توانید آتش را متوقف کنید؟ چه کسی این کار را شروع کرده فقط س aال بچه های زمین بازی نیست که سعی می کنند یکدیگر را به خاطر یک دعوا سرزنش کنند. این اغلب یک سوال اساسی است. هدف این نیست که به دنبال فردی برای مجازات بگردید. هدف این است که سعی کنید در یک موقعیت ، اختیارات را درک کنید.