توسط دیوید رینتول ، World BEYOND War شرکت کننده دوره آنلاین
فردریک داگلاس یک بار گفت: "قدرت بدون تقاضا هیچ چیزی را واگذار نمی کند. هرگز این کار را نکرده و نخواهد کرد. بدانید که هر کس بی سر و صدا به چه چیزی تسلیم خواهد شد و میزان دقیق بی عدالتی و اشتباهی را که به آنها تحمیل خواهد شد ، فهمیدید. "
دولت ها هرگز اصلاحاتی را که به نفع شهروندان عادی باشد ، تصور نکرده اند و سپس آنها را با لطف به عموم مطیع اعطا کرده اند. جنبش های عدالت اجتماعی همیشه مجبور به مقابله با نخبگان حاکم بوده و ، همانطور که در متن اصلاحیه اول آمده است ، "برای جبران شکایات از دولت درخواست کرده اند."
البته ، داگلاس یک تبعیدگر بود و مبارزات خاص وی علیه برده داری بود. وی خود را به بردگی گرفته بود ، اما با وجود عدم تحصیلات رسمی ، وی نویسنده و مربی با استعدادی بود. او اثبات زندگی این بود که مردم رنگ مسابقه معنوی هر کس دیگری بودند.
علیرغم لحن رادیکال نقل قول من ، داگلاس قهرمان تحمل و آشتی بود. وی پس از رهایی ، در گفتگوی آزاد با برده داران سابق شرکت کرد تا راه هایی برای پیشرفت جامعه در صلح پیدا کند.
برخی از همتایان وی در جنبش لغو سیاست در این مورد او را به چالش کشیدند ، اما انکار او این بود: "من برای انجام کار درست با کسی متحد می شوم و هیچ کسی را که اشتباه نکند ، متحد خواهم کرد."
داگلاس همچنین بالاتر از به چالش کشیدن متحدان سیاسی خود نبود. به عنوان مثال ، وی از ابراهیم لینکلن بخاطر عدم حمایت صریح از حق رای دادن به آمریکایی های آفریقایی تبار در انتخابات ریاست جمهوری 1864 ناامید شد.
در عوض ، وی علنا جان سی فرومنت از حزب دموکراسی رادیکال را تأیید کرد. فریمونت هیچ شانسی برای پیروزی نداشت ، اما او یک لغو کامل قلبی بود. رای اعتراض عمومی داگلاس سرزنش علنی لینکلن بود و به شدت بر تصمیم لینکلن برای تصویب 14 قانون تأثیر گذاشت.th و 15th اصلاحات یک سال بعد.
در سال 1876 ، داگلاس در واشنگتن دی سی در مراسم تقدیم یادبود آزادی در پارک لینکلن سخنرانی کرد. وی لینکلن را "رئیس جمهور سفیدپوست" خواند و نقاط قوت و ضعف او را از دیدگاه یک فرد برده بیان کرد.
حتی در این صورت ، او به این نتیجه رسید که با وجود همه خطاهای خود ، "اگرچه آقای لینکلن تعصبات هموطنان سفیدپوست خود را در برابر سیاه پوستان به اشتراک گذاشت ، اما لازم نیست بگویم که در قلب قلب های او از برده داری نفرت داشت و متنفر بود." سخنرانی او نمونه اولیه مفهوم حقیقت و سازش است.
نمونه دیگر جامعه مدنی که مسئولیت برده داری را رهبری می کند ، هریت تومن و راه آهن زیرزمینی بود که وی یکی از اعضای پیشرو بود. او مانند داگلاس به بردگی افتاده بود و موفق به فرار شد. او به جای اینکه به آزادی شخصی خود توجه کند ، شروع به تنظیم کرد تا به خانواده گسترده خود کمک کند تا از اسیران خود فرار کنند.
وی از طریق شبکه مخفی طرفداران راه آهن زیرزمینی به دیگران بردگان کمک کرد تا به آزادی فرار کنند. نام رمز او "موسی" بود زیرا مردم را از بند تلخ به سرزمین موعود آزادی سوق داد. هریت توبمن هرگز مسافری را از دست نداد.
علاوه بر رهبری راه آهن زیرزمینی ، پس از رهایی وی در سوفراژت فعال شد. وی برای آمریکایی های آفریقایی تبار و برای زنان قهرمان حقوق بشر شد تا اینکه در سال 1913 در خانه سالمندان درگذشت که خودش تأسیس کرده بود.
البته همه نابودگرها آفریقایی آمریکایی نبودند. به عنوان مثال ، هریت بیکر استو ، یکی از بسیاری از آمریکایی های سفیدپوست بود که نقش متفقین را برای بردگان نسل خود بازی می کرد. رمان و بازی او ، کابین عمو تام بسیاری از مردم "نژاد" و طبقه او را به حمایت از لغو برده داری به دست آورد.
داستان او به این نکته اشاره داشت که برده داری همه جامعه را لمس می کند ، نه فقط به اصطلاح اربابان ، بازرگانان و افرادی که آنها را به بردگی گرفته اند. کتاب او سوابق انتشار را شکست و او نیز به محرمانه ابراهیم لینکلن تبدیل شد.
بنابراین می بینیم که لغو برده داری از طریق اقدامات شهروندان عادی که هرگز منصب انتخاب شده را انجام نداده اند ، صورت گرفت. همچنین می توانم خاطرنشان کنم که دکتر کینگ هیچ وقت مقام رسمی دولت را در اختیار نداشت. جنبش حقوق مدنی ، از بین بردن برده داری تا جداسازی در دهه 1960 ، در درجه اول نتیجه یک سنت طولانی نافرمانی مدنی مسالمت آمیز است.
خوانندگان متوجه می شوند که من چیز بسیار مهمی را کنار گذاشته ام. من به جنگ داخلی اشاره نکرده ام. بسیاری استدلال می کنند که اقدامات نظامی دولت اتحادیه برای سرنگونی کنفدراسیون چیزی بود که در حقیقت برده داری را برای همیشه لغو کرد.
در کتاب خود، جنگ هرگز درست نیستدیوید سوانسون استدلال قانع كننده ای مبنی بر اینكه جنگ داخلی حواس پرتی از جنبش براندازانه بود ، ایجاد می كند. برده داری عقلانی برای خشونت شد ، به همان اندازه که سلاح های کشتار جمعی عقلانی دروغین برای حمله به عراق در سال 2003 بود.
همانطور که سوانسون می گوید ، "هزینه آزاد کردن بردگان - با" خرید "آنها و سپس اعطای آزادی آنها - بسیار کمتر از هزینه های شمال برای جنگ بود. و این حتی بدون احتساب هزینه های جنوب یا هزینه های انسانی صرف هزینه های انسانی ، جراحات ، ناقص ها ، ضربه ها ، تخریب ها و دهه ها تلخی پایدار است. "
در پایان ، تاریخ نشان می دهد که این اقدامات فعالان عادی شهروند مانند داگلاس ، تومان ، بیکر استو و دکتر کینگ بود که حقوق بشر افراد بردگی و فرزندان آنها در آمریکا را احیا کرد. فعالیت و خستگی ناپذیر آنها برای سخن گفتن از حقیقت با قدرت ، یک لینکلن متفق القول و بعداً روسای جمهور کندی و جانسون را وادار به پیاده شدن از حصار و انجام کارهای صحیح کرد.
فعالیت های جامعه مدنی ، کلید تحقق عدالت اجتماعی است.
دیوید رینتول در این شرکت کننده بوده است World BEYOND War دوره های آنلاین در مورد جنگ تحریم.
یک دیدگاه
ما نباید جنایتکار جنگ یا هر چیز دیگری می شدیم! ساکن زمین باشید!