توسط وینسولو مایرز
در شب کریسمس 1914، سربازان آلمانی و بریتانیایی از ترانشه خود بیرون ریختند، فوتبال بازی می کردند، هدیه غذا را به رشته تحریر درآورده و به آواز خواندن پیوستند. هشداردهنده، فرماندهان هر دو طرف هشدار دادند که جرم "فریب دادن با دشمن" و جنگ زمینی برای چهار سال دیگر، نه تنها کشته شدن میلیونها نفر، بلکه تعیین مرحله برای جنگ جهانی بعدی دو دهه بعد است.
از منظر ایمن یک قرن جدید، آن دسته از سربازانی که سعی در رسیدن به یکدیگر را با مسالمت آمیز به نظر می رسند، منطقی و واقع گرایانه هستند، در حالی که عقب ماندگی ژنرال ها را نشان می دهد که از یک نوع بیماری روحی رنج می برند که بر پایبندی کامل به انتزاعی مانند پرچم، کشور و پیروزی کامل.
صد سال بعد به نظر می رسد که ما ترجیح می دهیم که داستان کریسمس در ترانشه ها را تحسین کنیم و نه آن را به عنوان سنجشی از سلامت روان خودمان استفاده کنیم. به طریقی که ما در مورد جنگ فکر می کنیم، اکثر ما به طور مساوی از اسکیزوفرنی گروهی رنج می برند، حضور بی سلاح های خطرناک با حضور سلاح های هسته ای همراه با توهمات عتیقه پیروزی.
پیشروان می خواهند که عاشقان جنگ آشکار در میان ما، سیاستمدارانی باشند که بدون دشمن به سرزنش و سرزنش می پردازند که از کلیشه های قطبی خبری استفاده می کنند. اما ما باید پرتو را در چشم خود تصدیق کنیم، همانطور که ما در آنها اشاره می کنیم. فاجعه آمیز است، کسانی که سعی می کنند بیش از حد سخت به حس احترام جنگ می توانند به مشارکت در جنگ بپیوندند. مفسران، حتی لیبرال ها که مایلند با شناخت دانش جامع خود از تمام احزاب در مبارزات پیچیده مانند آنچه که اکنون در سوریه و عراق روی می دهد، منطقی و معقولانه ظاهر شوند، ریشه کن کردن حقیقت اساسی این است که جنگ داخلی فقط وجود دارد به عنوان یک جنگ سنگین بین انگلیس و آلمانی یک صد سال پیش به عنوان بی معنی است. به آرامی قبول گزینه های کم بد، ما را از فاصله ایمن را انتخاب کنید که آنها را به بمب و به فروش سلاح ها، تنها شعله های آتش هرج و مرج.
گفتگوی سالم ذهنی درباره هر جنگی در کره زمین به زمینه ای مبتنی بر ارزشهایی که توسط ستونهای عقلانیت مانند عیسی ، گاندی و مارتین لوتر کینگ جونیور زندگی می کنند ، احتیاج دارد. این رهبران می دانستند که کشتار چیزی حل نمی کند و روح انتقام جویی آغاز می شود چرخه ای که فقط به قتل بیشتر منجر می شود.
"واقع گرایان" پاسخ خواهند داد که ایده آلیسم عیسی و دوستان همه خوب است، اما هنگامی که ما تحت فشار قرار می گیریم، ما باید عقب نشینی کنیم. این فرضیه بنیادی، ظاهرا غیرممکن است که بتواند رد شود و همیشه به عقود هیتلر اشاره کند، هنگامی که به نظر کارما دیوانه پاسخ آمریکا به 9-11-01 می رسد، مشکوک تر می شود. رهبران ما یک جریان ماهی مرکب را راه اندازی کردند که سعی داشت صدام را با القاعده خنثی کند، زمانی که اکثر مجرمان ناراحت سعودی و هیچ عراقی نبودند. بخش عمده ای از هرج و مرج پس از آن در عراق و سوریه، همراه با ترس وحشتناک ما به جنون شکنجه، از این دروغ اولیه و هنوز هم مجازات نشده است.
نور تاریخ نشان می دهد که جنگ اغلب یک علت را نشان می دهد که همه احزاب را تحت الشعاع قرار می دهد - همانطور که می دانیم از بررسی اینکه چگونه پدیده هیتلری، نتیجه مستقیم از قدرت های متحد بود که در زمان جنگ جهانی 1 به پایان نرسید، روح بزرگی به سمت آلمان شکست خورد 1918 طرح مارشال نشان داد که متعهدان متحد برای تکرار همان اشتباه در 1945 نیستند و نتیجه آن یک ثبات در اروپا بود که تا امروز ادامه دارد.
دلائلی عملی وجود دارد که ما برای تعطیلات عیسی و پادشاه احترام گذاشته ایم؛ زیرا ما می دانیم که این مردان تنها راه ممکن را فراتر از طاعون جنگ آموزش دادند - درک اینکه ما یک خانواده بشری هستیم. کسانی که مدت ها پیش سربازان در ترانشه بودند شجاعت از بیداری از "کشور من درست یا غلط" بیدار شد و سعی کرد به خود به خود در ارتباط با یکدیگر در سطح قلب است. اگر روزنامه نگاران و مترجمان بتوانند با محيط ارزشي باقي بمانند که ادعا مي کند که تمام کشتن ها عصباني است، فروش اسلحه اي که اين کشتارها را تشديد مي کند، هميشه شرم آور است؛ اين جنگ هميشه شکست همه طرفهاي درگيري است تا از نابودي کليشه هاي دشمن جلوگيري کند، شاید یک آب و هوای جدید ایجاد شود - شکل مثبتی از گرمایش جهانی.
وینسلوو مایرز، برای سندیکایی Peacevoice، نویسنده "زندگی بیرون از جنگ: راهنمای شهروند" است. وی در هیئت مشورتی پیشبرد ابتکار عمل جنگ فعالیت می کند.
