از مایک مدن (از سنت پل، مینه سوتا)، Consortiumnews.com.
در حالی که دموکرات‌ها برای تبدیل شدن به حزب جنگ جدید رقابت می‌کنند - که برای رویارویی خطرناک با روسیه مجهز به سلاح هسته‌ای فشار می‌آورد - برخی از رای‌دهندگان مخالف هستند، همانطور که مایک مدن در نامه‌ای به سناتور امی کلوبوچار انجام داد.
سناتور عزیز کلوبوچار,
من با نگرانی درباره اظهاراتی که اخیراً در مورد روسیه انجام داده اید، می نویسم. این اظهارات هم در داخل و هم در خارج از کشور مطرح شده و شامل دو موضوع است. هک ادعایی روسیه در انتخابات ریاست جمهوری و اقدامات روسیه پس از کودتای 22 فوریه 2014 در کیف.
سناتور امی کلوبوچار، دی-مینسوتا
سرویس‌های اطلاعاتی ایالات متحده ادعا می‌کنند که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه دستور تشکیل کمپین نفوذی برای تحقیر هیلاری کلینتون و کمک به انتخاب دونالد ترامپ را داده است. ظاهراً این کمپین شامل تولید اخبار جعلی، ترولینگ سایبری و تبلیغات رسانه‌های دولتی روسیه است. همچنین گفته می شود که روسیه حساب های ایمیل کمیته ملی دموکرات ها و جان پودستا، رئیس ستاد انتخاباتی کلینتون را هک کرده و متعاقباً ایمیل ها را در اختیار ویکی لیکس قرار داده است.
با وجود تماس‌های بسیاری از طرف‌ها، سرویس‌های اطلاعاتی هیچ مدرکی به مردم ارائه نکرده‌اند. در عوض، انتظار می رود آمریکایی ها کورکورانه به این خدمات با سابقه طولانی شکست اعتماد کنند. علاوه بر این، جیمز کلاپر، مدیر سابق اطلاعات ملی، و جان برنان، مدیر سابق سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، هر دو به دروغگویی به مردم و کنگره معروف بودند، آقای کلاپر این کار را تحت سوگند انجام می‌داد.
در همین حال، جولیان آسانژ، بنیانگذار ویکی لیکس معتقد است که این ایمیل ها از روسیه (یا هیچ بازیگر دولتی دیگری) نبوده و سازمان او سابقه بی نقصی در افشای اطلاعات دقیق برای منافع عمومی دارد که در غیر این صورت پنهان می ماند. در حالی که روزنامه‌نگاران مسئول همچنان از کلمه «مطالب» برای توصیف اتهامات استفاده می‌کنند، جمهوری‌خواهان با تیشه‌ای علیه روسیه و دموکرات‌هایی که می‌خواهند از شکست‌های خود در مبارزات انتخاباتی منحرف شوند، آنها را واقعیت می‌دانند. در واقع، در صفحه امی در اخبار وب سایت خودتان، جوردین کارنی از The Hill به دخالت روسیه به عنوان "ادعای" اشاره می کند.
کمیسیون کنگره برای بررسی هک ادعایی روسیه ضروری نیست. حتی اگر همه ادعاها درست باشند، در مجموع اتفاقات رایجی هستند، و مطمئناً به سطح «عمل تجاوزکارانه»، «تهدید وجودی برای شیوه زندگی ما» یا «حمله به آمریکایی‌ها» نمی‌رسند. مردم» همانطور که مقامات مختلف دموکرات آنها را توصیف کرده اند. جان مک کین، سناتور جمهوری خواه، به طور کامل دست به کار شد و مداخله ادعایی را "یک اقدام جنگی" خواند.
پیوستن به جنگ هاوکز
این نگران کننده است که شما به سناتور مک کین و سناتور لیندسی گراهام به همان اندازه جنگ طلب در یک تور تحریک آمیز روسیه از طریق بالتیک، اوکراین، گرجستان و مونته نگرو بپیوندید. اعلام سفر شما (28 دسامبر 2016) در صفحه اخبار وب سایت شما، ادعای اثبات نشده "دخالت روسیه در انتخابات اخیر ما" را تجدید کرد. همچنین مدعی شد که کشورهایی که شما از آنها بازدید می کردید با "تجاوز روسیه" روبرو بودند و "روسیه کریمه را به طور غیرقانونی ضمیمه کرد".
سناتور جان مک کین از آریزونا و سناتور لیندسی گراهام از کارولینای جنوبی در برنامه "Face the Nation" شبکه CBS ظاهر می شوند.
مایه تاسف است که این ادعاها با تکرار محض به جای بررسی دقیق حقایق به واقعیت تبدیل شده است. روسیه به شرق اوکراین حمله نکرده است. هیچ واحد منظمی از ارتش روسیه در استان های جدا شده وجود ندارد و روسیه نیز هیچ حمله هوایی از خاک خود انجام نداده است. این کشور تسلیحات و سایر مواد را برای نیروهای اوکراینی ارسال کرده است که به دنبال خودمختاری از کی یف هستند و مطمئناً داوطلبان روسی در اوکراین فعال هستند.
هر چند تاسف آور است، باید به خاطر داشت که ناآرامی ها با سرنگونی رئیس جمهور منتخب دموکراتیک ویکتور یانوکوویچ در 22 فوریه 2014 که در مورد مداخله صحبت می کرد، توسط وزارت امور خارجه ایالات متحده، سایر سازمان های دولتی آمریکا و یک سناتور جان مک کین کمک شد. عملیات نظامی و شبه نظامی بعدی که توسط دولت کودتا علیه جمهوری های خلق دونتسک و لوهانسک آغاز شد، توسط رئیس جمهور پوتین به عنوان "جنایت کنترل نشده" در جنوب و شرق کشور توصیف شد. به زبان آمریکایی، هم دولت کودتای موقت در کی‌یف و هم دولت کنونی پترو پوروشنکو، رئیس‌جمهور این کشور، در «کشتن مردم خود» شرکت کرده‌اند.
نادیده گرفتن جزئیات
اگر قرار است اقدامات روسیه «تجاوز» یا «تهاجم» تلقی شود، باید واژه‌ای کاملاً جدید برای توصیف آنچه که ایالات متحده در سال 2003 با عراق کرد. بر اساس تفاهم نامه 1994 بوداپست غیرقانونی باشد، توصیه می کنم نگاه دقیق تری داشته باشید.
نمادهای نازی بر روی کلاه ایمنی که توسط اعضای گردان آزوف اوکراین پوشانده شده است. (همانطور که توسط یک فیلم سینمایی نروژی فیلم برداری شده و در تلویزیون آلمان نشان داده شده است)
در 21 فوریه 2014، توافقنامه ای با میانجیگری اتحادیه اروپا بین رئیس جمهور یانوکوویچ و رهبران سه حزب اصلی مخالف امضا شد. این توافق شامل شرایطی برای توقف خشونت، تقسیم فوری قدرت و برگزاری انتخابات جدید بود. مخالفان در میدان میدان با بوییدن خون در آب، از خیابان ها عقب نشینی نکردند یا سلاح های غیرقانونی خود را طبق توافق تسلیم نکردند، بلکه به حمله پرداختند. یانوکوویچ که جان خود را تهدید می کرد، همراه با بسیاری دیگر از اعضای حزب مناطق خود از کیف گریخت.
رهبران احزاب اپوزیسیون نیز این توافق را رعایت نکردند. روز بعد، آنها برای استیضاح یانوکوویچ اقدام کردند، اما نتوانستند چندین الزام قانون اساسی اوکراین را برآورده کنند. آنها نتوانستند رئیس جمهور را متهم کنند، تحقیقاتی را انجام ندادند و این تحقیقات توسط دادگاه قانون اساسی اوکراین تأیید شد. در عوض، آنها مستقیماً به رأی گیری در مورد استیضاح رفتند و حتی با این شمارش، نتوانستند اکثریت سه چهارم رای لازم را به دست آورند. بنابراین، اگرچه یادداشت بوداپست در ازای تسلیم تسلیحات هسته‌ای دوران شوروی در خاک این کشور، تضمین‌هایی را مبنی بر امنیت و تمامیت ارضی اوکراین ارائه کرد، دولت مستقل اوکراین در یک کودتای خشونت‌آمیز غیرقانونی سقوط کرده بود.
یانوکوویچ رئیس جمهور قانونی خود در تبعید باقی ماند و او به همراه نخست وزیر جمهوری خودمختار کریمه از روسیه درخواست مداخله در شبه جزیره کرد تا امنیت و حفاظت از حقوق بشر روس های قومی که توسط دولت جدید کودتا و نئو در معرض تهدید قرار گرفته اند. عناصر نازی درون آن.
اکنون می توان با نگاه کردن به شرق اوکراین، جایی که ارتش اوکراین و شبه نظامیان نئونازی مانند گردان آزوف، با قدرت علیه مدافعان منطقه دونباس که مردم آن به دنبال خودمختاری از دولت در کی یف هستند، حرکت کردند، این تهدید چقدر واقعی بود. نمی شناسند. تقریباً 10,000 نفر در جنگ دونباس کشته شدند، در حالی که تنها شش نفر در طول دوره الحاق (23 فوریه تا 19 مارس 2014) در کریمه کشته شدند.
در حالی که جنگ دونباس ادامه دارد، کریمه امروز با ثبات است. همه پرسی مردمی که در 16 مارس 2014 انجام شد به الحاق بعدی مشروعیت بخشید. نتایج رسمی حاکی از مشارکت 82 درصدی رای دهندگان و 96 درصد از رای دهندگان از اتحاد مجدد با روسیه بودند. نظرسنجی مستقلی که در هفته های اولیه مارس 2014 انجام شد، نشان داد که 70 تا 77 درصد از همه کریمه ها طرفدار اتحاد مجدد هستند. شش سال قبل از بحران در سال 2008، یک نظرسنجی نشان داد که 63 درصد طرفدار اتحاد مجدد بودند. با وجود اینکه بسیاری از اکراینی ها و تاتارها انتخابات را تحریم کردند، پیوستن مجدد به روسیه آشکارا خواست اکثریت مردم کریمه بود.
رئیس جمهور پوتین، با توصیف وضعیت اوکراین به عنوان یک انقلاب، مدعی شد که روسیه هیچ توافقی با دولت جدید ندارد و بنابراین هیچ تعهدی تحت تفاهم نامه بوداپست ندارد. او همچنین به فصل اول اشاره کرد: ماده 1 منشور ملل متحد که خواستار احترام به اصل تعیین سرنوشت مردم است. توافقنامه هلسینکی 1975 که مرزهای پس از جنگ جهانی دوم را تأیید کرد، همچنین امکان تغییر مرزهای ملی را با ابزارهای داخلی صلح آمیز فراهم کرد.
سابقه کوزوو
در نظر گرفتن وقایع موازی در کوزوو نیز مفید است. در سال 1998 پاکسازی قومی توسط سربازان و شبه نظامیان صربستان منجر به مداخله ناتو بدون مجوز سازمان ملل شد. تردیدی وجود ندارد که این حرکت غیرقانونی بود، اما به دلیل نیاز فوری بشردوستانه ادعای مشروعیت شد. ده سال بعد، کوزوو استقلال خود را از صربستان اعلام کرد و موضوع مورد مناقشه به دادگاه بین المللی دادگستری ختم شد. در سال 2009، ایالات متحده بیانیه ای را در مورد کوزوو به دادگاه ارائه کرد که در بخشی از آن آمده بود: «اعلامیه های استقلال ممکن است، و اغلب، قوانین داخلی را نقض کند. با این حال، این آنها را نقض قوانین بین المللی نمی کند.»
ولادیمیر پوتین رئیس جمهور روسیه در 9 می 2014 در جمع مردم سخنرانی می کند و شصت و نهمین سالگرد پیروزی بر آلمان نازی و هفتادمین سالگرد آزادسازی شهر بندری کریمه سواستوپل را از دست نازی ها جشن می گیرد. (عکس دولت روسیه)
ایالات متحده باید الحاق کریمه به روسیه را هم به عنوان یک موضوع عمل گرایانه و هم اصولی بپذیرد. در سال 1990، در جریان مذاکرات برای اتحاد مجدد آلمان، ایالات متحده قول داد که توسعه ناتو به سمت شرق وجود نخواهد داشت. این وعده اکنون سه بار شکسته شده و یازده کشور جدید به اتحاد اضافه شده اند. اوکراین نیز با ناتو وارد مشارکت شده است و در مقاطع مختلف درباره عضویت کامل بحث شده است. روسیه همواره مخالفت خود را اعلام کرده است. طبق وب سایت شما، هدف از سفر شما "تقویت حمایت از ناتو" بود. اگر این به اندازه کافی تحریک کننده نبود، هیئت سه سناتور شما به یک پاسگاه نظامی خط مقدم در شیروکینو، اوکراین رفت تا تشدید جنگ دونباس را تحریک کند. سناتور گراهام به سربازان جمع شده گفت: "مبارزه شما مبارزه ما است، سال 2017 سال توهین خواهد بود." رئیس هیئت شما، سناتور مک‌کین، گفت: "من متقاعد شده‌ام که شما پیروز خواهید شد و ما هر کاری می‌توانیم انجام می‌دهیم تا آنچه را که برای پیروزی نیاز دارید به شما ارائه دهیم."
پس از ایراد سخنرانی، در ویدئویی از مراسم شب سال نو مشاهده می‌شوید که به نظر می‌رسد هدیه یکی از سربازان یونیفرم پوش است. با وجود همه خشم بر سر استعفای مایکل فلین، مشاور سابق امنیت ملی، و نقض احتمالی قانون لوگان، برای بحث در مورد کاهش تحریم ها با سفیر روسیه، به نظر می رسد که این یک تخلف بسیار جدی تر باشد. هیئت شما نه تنها از سیاست خارجی که با سیاست رئیس جمهور موقت اوباما همسو نبود، حمایت کرد، بلکه با رویکرد رئیس جمهور منتخب ترامپ در منطقه نیز مغایرت داشت. و نتایج حمایت شما این پتانسیل را دارد که بسیار کشنده تر از کاهش صرف تحریم ها باشد.
با احترام، مایک مدن سنت پل، مینه سوتا
