در حالی که من در حال کار بر روی مبارزاتی برای از بین بردن جنگ، مفید و قابل تقدیر است که یک مقاله نویس برای یکی از م institutionsثرترین نهادهای م promotingثر در جنگ ، جهان ، نیویورک تایمز، در روز یکشنبه با صدای بلند در مورد اینکه چرا در جنگ جهانی هنوز وجود دارد
پل کروگمن به درستی به ماهیت مخرب جنگها حتی برای پیروزان آنها اشاره کرد. او تحسین برانگیز دیدگاه های نورمن آنجل را ارائه داد که فهمید جنگ بیش از یک قرن پیش از نظر اقتصادی هزینه ای نداشته است. اما کروگمن چیز فراتر از این نتوانست ، پیشنهاد او برای توضیح جنگهایی که توسط کشورهای ثروتمند برگزار می شود ، یک سود سیاسی برای سازندگان جنگ است.
رابرت پری اشاره کرده است دروغ بودن تظاهرات کروگمن مبنی بر اینکه ولادیمیر پوتین علت مشکلات اوکراین است. همچنین می توان ادعای کروگمن را مبنی بر اینکه جورج دبلیو بوش در واقع انتخاب مجدد خود در سال 2004 "با پیروزی" در شمارش آرا در اوهایو "پیروز" شد ، زیر سال برد.
بله ، در واقع ، بسیاری از احمق ها پیرامون هر مقام عالی که جنگ می کند ، جمع خواهند شد و خوب است که کروگمن به آن اشاره کند. اما این کاملاً عجیب است که یک اقتصاددان از هزینه جنگ آمریکا علیه عراق (احتمالاً به 1 تریلیون دلار) ابراز تاسف کند و هرگز متوجه نشوید که ایالات متحده هر سال تقریباً 1 تریلیون دلار برای آمادگی برای جنگ هزینه می کند مخارج عادی نظامی - خود مخرب اقتصادی ، و همچنین مخرب اخلاقی و جسمی.
آیزنهاور هشدار می دهد که هزینه های جنگ را در اختیار می گذارد؟ سود، رشوه خواری قانونی و فرهنگی که به دنبال علل جنگ است، به طور عمده در میان 95 درصد بشریت است که در جنگ به طور چشمگیری کمتر از ایالات متحده سرمایه گذاری می کند.
کروگمن سود اقتصادی را رد می کند و این فقط مربوط به جنگ های داخلی کشورهای فقیر است ، اما دلیل تمرکز جنگ های ایالات متحده در مناطق نفت خیز را توضیح نمی دهد. آلن گرینسپن نوشت: "من ناراحت هستم که تصدیق آنچه همه می دانند از نظر سیاسی ناخوشایند است: جنگ عراق عمدتا مربوط به نفت است." همانطور که کروگمن بدون شک آگاه است ، افزایش قیمت نفت مورد تأسف نیست هر کس، و هزینه بالای سلاح از نقطه نظر سازندگان سلاح منفی نیست. جنگ ها از نظر اقتصادی به نفع جوامع نیستند ، اما افراد را ثروتمند می کنند. همین اصل برای توضیح رفتار دولت ایالات متحده در هر زمینه ای غیر از جنگ اساسی است. چرا جنگ باید متفاوت باشد؟
هیچ جنگ خاصی و قطعاً نهاد به طور کلی ، یک توضیح ساده ندارد. اما مطمئناً درست است که اگر صادرات عمده عراق کلم بروکلی بود ، جنگ 2003 وجود نداشت. همچنین ممکن است اگر سودجویی در جنگ غیرقانونی بود و از آن جلوگیری می شد ، هیچ جنگی نبوده است. همچنین ممکن است اگر فرهنگ ایالات متحده به سیاستمداران جنگ طلب پاداش نداد ، و یا نیویورک تایمز در مورد جنگ صادقانه گزارش داده شد ، و / یا كنگره عادت به استیضاح سازندگان جنگ را داده بود ، و / یا مبارزات مالی به طور عمومی تأمین می شد ، و / یا فرهنگ آمریكا بدون خشونت خشونت را جشن می گرفت. همچنین ممکن است اگر جورج دبلیو بوش و / یا دیک چنی و چند نفر دیگر از نظر روانشناختی از سلامت بیشتری برخوردار بودند ، هیچ جنگی وجود نداشته است.
ما باید نسبت به ایجاد این فرض که همیشه محاسبات منطقی در پس جنگ وجود دارد محتاط باشیم. این واقعیت که ما هرگز نمی توانیم کاملا آنها را پیدا کنیم ، قطعاً یک تخیل نیست ، بلکه یک اکراه در تشخیص رفتار غیر منطقی و شیطانی مقامات سیاسی ما است. سلطه جهانی ، ماشین گرایی ، سادیسم و هوس به قدرت به طور قابل توجهی در بحث های برنامه ریزان جنگ نقش دارد.
اما چه چیزی باعث جنگ در جوامع خاص و نه جوامع دیگر می شود؟ تحقیقات گسترده نشان می دهد که این پاسخ هیچ ارتباطی با فشارهای اقتصادی یا محیط طبیعی یا سایر نیروهای غیرشخصی ندارد. بلکه پاسخ پذیرش فرهنگی است. فرهنگی که جنگ را بپذیرد یا آن را جشن بگیرد جنگ خواهد داشت. کسی که جنگ را پوچ و وحشیانه لغو کند ، صلح را می داند.
اگر کروگمن و خوانندگانش شروع به فکر کردن به جنگ بعنوان آرمانی می کنند، به عنوان چیزی که نیاز به توضیح دارد، فقط می تواند خبر خوب برای جنبش برای از بین بردن ساختن جنگ باشد.
اگر همه ما سعی کنیم لحظه ای دنیا را از دیدگاه شخصی خارج از ایالات متحده ببینیم ، جهش بزرگ بعدی ممکن است زودتر انجام شود. از این گذشته ، این تصور که ایالات متحده نباید عراق را بمباران کند فقط به منزله انکار وجود یک بحران بزرگ در عراق است که نیاز به اقدام سریع دارد ، برای افرادی که تصور می کنند برای حل آنها بحران ها به بمب نیاز دارند - و توسط بسیاری تصادف ، به نظر می رسد در ایالات متحده زندگی می کنند.
