به نظر می رسد محققانی که حقانیت جنگ های ایالات متحده را زیر سوال می برند ، برکنار شدن از موقعیت خود در نهادهای تحقیقاتی و رسانه ای را تجربه می کنند. مثالی که در اینجا ارائه شده از م Peaceسسه تحقیقات صلح در اسلو (PRIO) است ، م institutionسسه ای که در طول تاریخ محققانی را منتقد جنگهای تجاوزکارانه می دانست - و به سختی می توان آنها را برچسب دوستان سلاح هسته ای دانست.
نشست فوریه وزرای دفاع ناتو (سازمان پیمان آتلانتیک شمالی) ، اولین بار از زمان به قدرت رسیدن رئیس جمهور بایدن ، اتحادی قدیمی و 75 ساله را آشکار کرد که علی رغم شکست های نظامی در افغانستان و لیبی ، اکنون جنون نظامی خود را به سمت دو دشمن نیرومند و مسلح هسته ای: روسیه و چین.
نظامیان غالباً از انتشار علایم انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) خود معاف هستند و در حال حاضر هیچ گزارش تلفیقی عمومی از انتشار گازهای گلخانه ای برای ارتشهای ملی اتحادیه اروپا وجود ندارد.
سیستم های سلاح خودمختار می توانند کشتار را هم راحت تر و هم ارزان تر کنند. طبق جنبش صلح ، اکنون ممکن است جهان با یک مسابقه تسلیحاتی جدید روبرو شود و ممنوعیت بین المللی ضروری است. اما خط دولت سوئد یک علامت سوال است.
این هفته در رادیو Talk Nation ، یک کارزار موفقیت آمیز اخیر برای جلوگیری از ساخت پایگاه نظامی جدید در کوه های اروپا.
سال گذشته در وانفرید در آلمان سنگ بنای کارخانه بین المللی صلح وانفرید گذاشتیم و یک انجمن پشتیبانی برای این منظور تشکیل دادیم.
گفتگوی این هفته با ادوارد هورگان ، از 11 فوریه 2021 ، بر این فرضیه که نظامیان مناسب ترین صلحبانان هستند ، منعکس شد.
گفتگوی این هفته با سواد آلدارا و یاسر علاشقار به نظامی گری و آوارگی انسان ها می پردازد.
در اینجا مقاله ای است ، ابتدا به سوئدی که در روزنامه فنلاندی HBL منتشر شده است ، و سپس به انگلیسی.
