درخواست از ایالات متحده برای حمایت از مقاومت بدون خشونت در اوکراین

پاسخ 5

1. این مقاله بسیار جالب و قابل تامل است. سوال من این است که وقتی کشوری مانند روسیه پوتین آشکارا علیه اوکراینی ها نسل کشی می کند، چگونه مقاومت بدون خشونت می تواند بر این امر غلبه کند؟ اگر ایالات متحده و سایر کشورهای ناتو ارسال تسلیحات به اوکراین را متوقف کنند، آیا این منجر به اشغال کامل اوکراین توسط نیروهای پوتین و کشتار گسترده مردم اوکراین نخواهد شد؟ آیا اکثریت مردم اوکراین به مقاومت غیرخشونت آمیز به عنوان ابزاری برای خروج نیروهای روسی و مزدوران از اوکراین تمایل دارند؟ من همچنین احساس می کنم که این جنگ پوتین است و اکثریت مردم روسیه نیز طرفدار این کشتار بی مورد نیستند. من صمیمانه می خواهم به این سوالات پاسخ داده شود. من گزارش را می خوانم، با این درک که جنگ از ژوئن 2022 به مدت نیم سال دیگر با جنایات بی رحمانه تر و غیرانسانی تر توسط سربازان پوتین ادامه دارد. من کاملاً با نتیجه گیری شما موافقم: "همچنین زمان آن فرا رسیده است که رهبری ایالات متحده منابع مالی قابل توجهی را در آموزش، امنیت دیجیتال و کمک های مادی برای این صلح سازان و فعالان غیرخشونت آمیز در هر بسته کمکی آینده اوکراین سرمایه گذاری کند، زیرا ما سعی می کنیم شرایطی را برای یک پایدار ایجاد کنیم. فقط صلح.» خیلی ممنون که این را نوشتید.

   پاسخ

   1. در سؤالات شما برخی فرضیات ناقص را می بینم (به نظر من - بدیهی است که من تعصبات و نادیده گرفتن های خود را دارم).
      1) اینکه جنایات جنگی و جنایات یک طرفه هستند: این موضوع از نظر عینی نادرست است و حتی توسط رسانه های غربی گزارش می شود، اگرچه معمولاً با توجیهات پنهان شده و پشت صفحه اول دفن می شود. همچنین به یاد داشته باشید که این جنگ به شکلی از سال 2014 ادامه داشته است. تنها چیزی که می توانیم با اطمینان بگوییم این است که هر چه جنگ طولانی تر شود، جنایات بیشتری توسط همه طرف ها انجام خواهد شد. این را به عنوان توجیهی پنهان برای جنایات روسیه یا ادعایی مبنی بر اینکه اوکراین به همان اندازه مقصر است اشتباه نگیرید. اما با توجه به آنچه در اودسا در سال 2014 اتفاق افتاد، آنچه که همچنان در دونباس اتفاق می‌افتد، و اعدام‌های بی‌رحمانه اسرای جنگی روسی به عنوان نمونه، من هیچ اعتقادی ندارم که برای مثال، «آزادسازی» اوکراینی کریمه خیرخواهانه خواهد بود. و فکر می‌کنم تفاوت دیگری بین من و بسیاری از افراد طرفدار جنگ این است که من همه روس‌ها یا سربازان روسی را به عنوان "اورک" طبقه‌بندی نمی‌کنم. آنها انسان هستند.
      2) اگر آمریکا و ناتو ارسال تسلیحات را متوقف کنند، روسیه سود خواهد برد و اوکراین را به طور کامل فتح خواهد کرد. تصمیم برای توقف سلاح نباید یک جانبه باشد و می تواند مشروط باشد. مسیری که درگیری پیش می‌رود - ایالات متحده به طور پیوسته حمایت نظامی مستقیم و غیرمستقیم را افزایش داده است و به طور مداوم مرزها را جابجا می‌کند (به یاد دارید زمانی که بایدن سیستم‌های دفاعی پاتریوت را رد کرد؟). و همه ما باید بپرسیم که این به کجا می تواند ختم شود. اینگونه اندیشیدن منطق تشدید DE را توجیه می کند. هر طرف باید برای اثبات حسن نیت خود اقداماتی انجام دهد. من این استدلال را نمی پذیرم که اتفاقاً روسیه "بی دلیل" بود - یکی از استدلال های رایج علیه مذاکره.
      3) مردم روسیه از جنگ حمایت نمی کنند - شما هیچ بینشی در این مورد ندارید و به همین اندازه اعتراف می کنید. به همین ترتیب، شما نمی دانید مردمی که در حال حاضر در دونباس و کریمه زندگی می کنند چه احساسی دارند. در مورد اوکراینی هایی که پس از شروع جنگ داخلی در سال 2014 به روسیه گریختند، چطور؟ اما به هر حال این فرضی است که پشت رویکرد ایالات متحده + ناتو وجود دارد: به اندازه کافی روس ها را بکشید و آنها نظر خود را تغییر می دهند و در این فرآیند به طور ایده آل از شر پوتین خلاص می شوند (و شاید بلک راک بتواند سهامی در شرکت های گاز و نفت روسیه نیز داشته باشد). به همین ترتیب، این همان استراتژی برای روسیه است - به اندازه کافی اوکراینی را بکشید، به اندازه کافی خسارت وارد کنید، تا اوکراین / ناتو / اتحادیه اروپا معامله متفاوتی را بپذیرند. با این حال، از همه طرف‌ها، در روسیه، حتی گاهی زلنسکی و ژنرال‌های بلندپایه ایالات متحده گفته‌اند که مذاکرات لازم است. پس چرا به جان صدها هزار نفر رحم نمی کنیم؟ چرا 9+ میلیون پناهنده را قادر به بازگشت به خانه نمی کنیم (به هر حال، نزدیک به 3 میلیون از آنها در روسیه هستند). اگر ایالات متحده و ناتو واقعاً به مردم عادی روسیه و اوکراین اهمیت می دادند، از این رویکرد حمایت می کردند. اما وقتی به آنچه برای افغانستان، عراق، یمن، سوریه و لیبریا رخ داده است فکر می کنم، امیدم را از دست می دهم.
      4) اینکه اکثریت اوکراینی ها باید از رویکرد غیرخشونت آمیز حمایت کنند تا معتبر باشد. سوال اصلی این است که چه چیزی برای همه بهتر است؟ چه چیزی برای بشریت بهتر است؟ اگر معتقدید که این جنگی برای «دموکراسی» و «نظم جهانی لیبرال» است، شاید شما خواستار پیروزی بی قید و شرط باشید (اما امیدواریم که امتیازی را که دارید آن را از آسایش خانه خود می‌خواهید بپذیرید). شاید عناصر کمتر جذاب ملی‌گرایی اوکراینی را نادیده بگیرید (هنوز تعجب می‌کنم که تولد استپان باندرا رسماً به رسمیت شناخته شده است - فکر می‌کنید آنها بی‌صدا آن را از تقویم تعطیلات پاک کرده‌اند). اما وقتی به حمایت آمریکا از محاصره یمن، اشغال راحت میادین نفتی سوریه، سودهای خروشان شرکت‌های انرژی و سازندگان تسلیحات آمریکایی نگاه می‌کنم، این سوال را مطرح می‌کنم که دقیقا چه کسی از نظم کنونی جهانی سود می‌برد و واقعا چقدر خوب است. .

      هر روز ایمانم را از دست می‌دهم، اما در حال حاضر هنوز به شدت معتقدم که اگر تعداد زیادی از مردم در سراسر جهان - از جمله در ایالات متحده، روسیه و اوکراین - خواستار صلح شوند، ممکن است این اتفاق بیفتد.

      پاسخ

2. من یک کانادایی هستم. در سال 2014، پس از حمله روسیه به کریمه، و پس از رفراندوم نظارتی روسیه که فاقد اعتبار بود و چیزی را تغییر نداد، از شنیدن این که استفان هارپر، نخست وزیر وقت ما به پوتین گفت: «شما باید از کریمه خارج شوید، بسیار ناامید شدم. ” این نظر کاملاً بی فایده بود و چیزی را تغییر نداد، در حالی که هارپر می توانست کارهای بیشتری انجام دهد.

   هارپر می توانست یک همه پرسی تحت نظارت سازمان ملل را پیشنهاد کند. او می توانست به این واقعیت اشاره کند که کانادا با یک منطقه از کانادا، یعنی استان کبک، به طور موفقیت آمیزی برخورد کرده است، تا اینکه در مورد اینکه بخشی از کانادا باشد، ابهام داشته باشد. آنچه در این رابطه قابل توجه است این است که حداقل خشونت وجود داشته است. مطمئناً این تاریخ ارزش به اشتراک گذاشتن با پوتین (و زلنسکی) را دارد.

   من جنبش صلح اوکراین را تشویق می‌کنم که با دولت کانادا (که دیگر توسط هارپر هدایت نمی‌شود) تماس بگیرد و آن دولت را تشویق کنم تا به دنبال به اشتراک گذاشتن تاریخچه وابستگی مورد مناقشه خود با کسانی باشد که در آن اختلاف نظر دارند. کانادا در حال پیوستن به جهان در تامین تسلیحات به اوکراین است. می توانست خیلی بهتر عمل کند.

   پاسخ

3. من واقعاً از مؤسسه صلح کاتالونیا، WBW، و همچنین از کسانی که نظرات خود را در مورد این مقاله بیان کرده اند، سپاسگزارم. این بحث مرا به یاد مقدمه قانون اساسی یونسکو می اندازد که به ما یادآوری می کند که از آنجایی که جنگ ها در ذهن ما شروع می شود، در ذهن ماست که باید دفاع از صلح ساخته شود. به همین دلیل است که مقالاتی مانند این، و همچنین بحث، بسیار مهم هستند.
   BTW، می‌توانم بگویم منبع اصلی من برای آموزش بدون خشونت، که نه تنها بر دیدگاه‌های من، بلکه بر اعمال من نیز تأثیر گذاشته، وجدان کانادا بوده است. ما به دنبال اعضای جدید هیئت مدیره هستیم 🙂

   پاسخ

4. اینکه مفهوم راه حل بدون خشونت پس از قرن ها جنگ دائمی هنوز زنده است، اعتبار بخشی از نوع بشر است که صلح را دوست دارد. من تقریباً 94 ساله هستم. پدرم از گلوله جنگ جهانی اول شوکه، گاز گرفته، 100% از کار افتاده و یک صلح طلب به خانه آمد. . در نوجوانی من، چند پسر در مورد سن خود دروغ گفتند و وارد جنگ جهانی دوم شدند. آهن قراضه جمع می کردم و تمبرهای جنگ می فروختم. برادر کوچک من در اواخر جنگ جهانی دوم به خدمت سربازی فرستاده شد و زمان خود را در خدمت با بازی فرنچ هورن در اروپای اشغالی گذراند. شوهر جوان من 4F بود. ما کشاورزی می‌کردیم و من در مدرسه تدریس می‌کردم و تصویرسازی علمی انجام می‌دادم تا او را در مقطع دکترا بگذارم. من به کویکرها پیوستم که عدم خشونت را بیان می کنند و در سراسر جهان برای صلح کار می کنند. من در سال 1983 تا 91 به یک سفر زیارت صلح با بودجه شخصی رفتم و مهارت‌های ارتباطی غیرخشونت‌آمیز یوهانا میسی به نام «یأس و توانمندسازی» را در 29 ایالت و کانادا آموزش دادم و از پرتره‌هایی از صلح‌طلبانی که در طول راه ملاقات کردم، اسلایدشو ساختم، سپس نشان دادم و توزیع کردم. آن ها برای ده سال دیگر من برای دوره پنج ساله فوق دکترا به مدرسه برگشتم و وقتی بزرگ شدم، تبدیل به آن چیزی شدم که می خواهم باشم، یک هنردرمانگر. از 66 سالگی به بعد در آن حرفه کار کردم و همچنین یک مرکز اجتماعی در آگوا پریتا، سونورا، مکزیک راه اندازی کردم، که هنوز به فقرا کمک می کند تا مهارت های خود را بهبود بخشند، سازماندهی جامعه و تصمیم گیری دموکراتیک را بیاموزند. اکنون، در یک اقامتگاه کوچک در جنوب غربی اورگان زندگی می‌کنید. من به این باور رسیده ام که نوع بشر لانه خود را چنان آلوده کرده است که زندگی انسان روی زمین به پایان می رسد. من برای سیاره محبوبم غمگینم.

   پاسخ