مقامات کاخ سفید، وزارت امور خارجه و پنتاگون معتقدند که هدف از حملات پهپادی هدف قرار دادن تروریست های القاعده در این کشورها و سرکوب پایگاه های آنها است. با این حال، ارقام نشان می دهد که اکثر قربانیان هواپیماهای بدون سرنشین اعزامی به منطقه غیرنظامیان هستند. دفتر روزنامه‌نگاری تحقیقی اخیراً فاش کرده است که بین سال‌های 2004 تا 2015، 418 حمله هواپیمای بدون سرنشین تنها علیه پاکستان انجام شده است که منجر به کشته شدن 2,460 تا 3,967 نفر از جمله حداقل 423 غیرنظامی شده است. این در حالی است که برخی منابع تعداد تلفات غیرنظامیان در پاکستان در دوره 11 ساله را 962 نفر اعلام کرده اند.
یک فعال صلح و سخنران آمریکایی به خبرگزاری فارس می گوید که استراتژی هواپیمای بدون سرنشین اشتباهی نبود که پرزیدنت بوش مرتکب شد، بلکه «جنایتی» بود که او مرتکب شد و رئیس جمهور اوباما آن را تداوم بخشید.
به گفته برایان ترل 58 ساله، دولت ایالات متحده نه تنها از طریق حملات هواپیماهای بدون سرنشین جان بیگناهان را می گیرد، بلکه امنیت خود را به خطر می اندازد و حیثیت عمومی خود را تضعیف می کند.
این واقعیت که حملات هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا ابزاری برای جذب نیرو برای القاعده است، خبر خوبی برای سودجویان جنگ است، حتی اگر برای هر کسی که به امنیت ایالات متحده و صلح و ثبات در کشورهایی که در آن رخ می دهد، نگران کننده باشد. ،" او گفت.
ترل خاطرنشان کرد: «ایالات متحده به جای ساخت سلاح برای جنگ، اکنون به جنگ می پردازد تا سلاح های بیشتری تولید کند.
برایان ترل در یک مزرعه کوچک در مالوی، آیووا زندگی و کار می کند. او به بسیاری از مناطق در سراسر جهان برای رویدادهای سخنرانی عمومی، از جمله در اروپا، آمریکای لاتین و کره سفر کرده است. وی همچنین از فلسطین، بحرین و عراق دیدن کرده و از دومین سفر خود به افغانستان در فوریه گذشته بازگشته است. او یکی از هماهنگ کننده های Voices for Creative Non-Violence و هماهنگ کننده رویداد برای تجربه صحرای نوادا است.
FNA با آقای ترل در مورد سیاست نظامی دولت ایالات متحده و رفتار آن در رابطه با خاورمیانه بحران زده، حملات هواپیماهای بدون سرنشین و میراث «جنگ علیه ترور» صحبت کرد. متن کامل این مصاحبه در ادامه آمده است.
س: حملات هواپیماهای بدون سرنشین ایالات متحده در پاکستان، سومالی و یمن تلفات سنگینی بر جمعیت غیرنظامی این کشورها وارد کرده است، اگرچه ادعا می شود که هدف حملات پهپادها هدف قرار دادن پایگاه های القاعده است. آیا دولت ایالات متحده توانسته است از طریق اعزام پهپادهای بدون سرنشین به این مناطق فقیر و توسعه نیافته به این هدف دست یابد؟
پاسخ: اگر اهداف حملات هواپیماهای بدون سرنشین ایالات متحده واقعاً نابودی القاعده و ایجاد ثبات در مناطق مورد حمله بود، در این صورت باید عملیات پهپادها را به شکست اعتراف کرد. نبیل خوری، معاون رئیس مأموریت در یمن از سال 2004 تا 2007، خاطرنشان کرده است که "با توجه به ساختار قبیله ای یمن، ایالات متحده به ازای هر عامل AQAP [القاعده در شبه جزیره عربستان] که توسط هواپیماهای بدون سرنشین کشته می شود، حدود XNUMX تا XNUMX دشمن جدید ایجاد می کند". این تصور توسط بسیاری از دیپلمات ها و فرماندهان نظامی سابق با تجربه در منطقه مشترک است.
آیزنهاور، رئیس‌جمهور ایالات متحده، قبل از بازنشستگی در سال 1960، نسبت به ظهور یک «مجتمع نظامی-صنعتی» هشدار داد. سودی که بخش خصوصی در تولید تسلیحات به دست می آورد، به تناسب اقتصادی در حال افزایش بود و او هشدار داد که این امر انگیزه ای برای تحریک درگیری می دهد. از آن زمان، سودآوری همراه با نفوذ شرکت ها بر روند انتخابات و کنترل شرکت ها بر رسانه ها افزایش یافته است. ترس پرزیدنت آیزنهاور از آینده واقعیت امروز است.
ایالات متحده به جای ساخت سلاح به منظور جنگ، اکنون به جنگ می پردازد تا سلاح های بیشتری تولید کند. این واقعیت که حملات هواپیماهای بدون سرنشین ایالات متحده ابزاری برای جذب نیرو برای القاعده است، خبر خوبی برای سودجویان جنگ است، حتی اگر برای هر کسی که به امنیت ایالات متحده و صلح و ثبات در کشورهایی که در آن رخ می دهد، نگران کننده باشد.
برای مثال، در فوریه سال جاری، تغییر قرارداد ۱۲۲.۴ میلیون دلاری نیروی دریایی ایالات متحده با شرکت Raytheon Missile Systems برای خرید بیش از ۱۰۰ موشک تاماهاوک برای جایگزینی موشک‌های شلیک شده به سوریه، در رسانه‌ها و اعضای کنگره بدون توجه به اخلاقیات تجلیل شد. ، اثربخشی قانونی یا استراتژیک آن حملات. به نظر می رسد تنها توجیه مورد نیاز برای این حملات مرگبار، فروش موشک است.
پرسش: در اکتبر 2013، گروهی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد، به رهبری برزیل، چین و ونزوئلا، رسماً نسبت به استقرار حملات هوایی بدون سرنشین علیه کشورهای مستقل توسط دولت اوباما اعتراض کردند. بحث در سازمان ملل اولین باری بود که قانونی بودن استفاده ایالات متحده از هواپیماهای خلبانی از راه دور و هزینه انسانی آن در سطح جهانی مورد بحث قرار گرفت. کریستف هینس، گزارشگر ویژه سازمان ملل در مورد اعدام های غیرقانونی، سرسری یا خودسرانه درباره گسترش پهپادها در میان دولت ها و گروه های تروریستی هشدار داد. واکنش شما به این بحث جاری در مورد مبانی قانونی استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین و اینکه جامعه بین المللی مخالفت خود را با این عمل خطرناک اعلام کرده است، چیست؟
پاسخ: هر ایالتی از وکلا برای توجیه اقدامات آن ایالت استفاده می کند، صرف نظر از اینکه چقدر فاحش باشد، اما هیچ بحث واقعی در مورد قانونی بودن استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین برای حمله یا نظارت بر کشورهایی که ایالات متحده در آن جنگ نیست وجود ندارد. سیاست رسمی این است که قبل از استفاده از نیروی کشنده علیه فردی که در میدان نبرد رزمنده نیست، باید اطمینان حاصل شود که "تهدید قریب الوقوع حمله خشونت آمیز" علیه آمریکا است. این ممکن است این تصور اشتباه را ایجاد کند که حداقل تلاشی برای انجام عملیات هواپیمای بدون سرنشین در انطباق با قوانین بین‌المللی صورت گرفته است.
با این حال، در فوریه 2013، کاغذ سفید وزارت دادگستری ایالات متحده با عنوان «قانونی بودن یک عملیات مرگبار علیه یک شهروند آمریکایی که از رهبران ارشد عملیاتی القاعده یا نیروهای وابسته به آن است» به بیرون درز پیدا کرد که اطلاعات جدید دولت را روشن می کند. و تعریف انعطاف پذیرتر از کلمه "قریب الوقوع". اعلام می‌کند: «اول، شرطی که یک رهبر عملیاتی تهدید «قریب‌الوقوع» حمله خشونت‌آمیز علیه ایالات متحده را ارائه دهد، ایالات متحده را ملزم نمی‌کند که شواهد روشنی داشته باشد مبنی بر اینکه حمله خاصی به افراد و منافع ایالات متحده در این کشور صورت خواهد گرفت. آینده نزدیک.»
موضع دولت ایالات متحده این است که اگر «الگوهای رفتاری» یا «امضای» آنها با کسی که احتمالاً در هر زمانی در آینده ممکن است تهدیدی باشد، همخوانی داشته باشد، می‌تواند هر کسی را در هر جایی بکشد، خواه هویت او مشخص باشد یا نباشد. . کامرون مونتر، سفیر سابق ایالات متحده در پاکستان، می گوید: "امضای" یک تهدید قریب الوقوع "مردی بین 20 تا 40 سال است." «احساس من این است که جنگجوی یک مرد، مرد دیگری است – خب، آدمی که به جلسه رفته است.» یکی دیگر از مقامات ارشد وزارت خارجه نقل شده است که گفته است وقتی سیا می بیند «سه نفر در حال انجام جک هستند»، آژانس فکر می کند که چنین است. یک اردوگاه آموزشی تروریستی
واضح است که هیچ پشتوانه قانونی برای این ادعا که این کشتارها اعمال جنگی مشروع هستند وجود ندارد. وقتی ارتش خارج از قانون عمل می کند، یک باند یا یک اوباش است. چه قربانیان حملات هواپیماهای بدون سرنشین شناخته شده و به طور مثبت شناسایی شوند - این به ندرت اتفاق می افتد - یا به دلیل رفتار آنها مشکوک یا "خسارت جانبی"، مردان، زنان و کودکان به طور ناخواسته کشته شده اند، اینها چیزی بیش از ضربات گروهی یا رانندگی با تیراندازی نیست. هنگامی که یک اوباش بی قانون کسی را به دلیل سوء رفتار مشکوک بدون محاکمه می کشند، [آنگاه] به آن لینچ می گویند. یکی از وحشتناک‌ترین موارد نقض قوانین و ارزش‌های انسانی، عمل «دو ضربه زدن» است، که در آن هواپیماهای بدون سرنشین بالای قربانیان اصلی خود شناور می‌شوند و سپس به اولین پاسخ‌دهندگانی که به کمک مجروحان و کشته‌شدگان می‌آیند، با این منطق برخورد می‌کنند. کمک کسی که از یک الگوی رفتاری مشکوک پیروی می کند نیز پیروی از یک الگوی رفتاری مشکوک است.
یکی دیگر از لایه های جنایت که این برنامه را در بر می گیرد این واقعیت است که اغلب حملات هواپیماهای بدون سرنشین توسط اعضای ارتش یونیفرم پوش به دستور سیا انجام می شود و زنجیره فرماندهی معمولی را دور می زند.
رئیس فرماندهی رزم هوایی نیروی هوایی دو سال پیش اعتراف کرد که همانطور که توسط ایالات متحده مستقر شده است، هواپیماهای بدون سرنشین یک سیستم تسلیحاتی با قابلیت دفاعی کم یا بدون قابلیت دفاعی، مفید برای ترور هستند، اما "در یک محیط رقابتی بی فایده" هستند. شاید بتوان گفت که حتی داشتن چنین سلاح هایی غیرقانونی است.
این قتل ها صرفاً قتل هستند. آنها اقدامات تروریستی هستند. جنایت هستند. مایه خرسندی است که برخی در جامعه بین المللی و در ایالات متحده در حال صحبت کردن و تلاش برای پایان دادن به آنها هستند.
س: بن امرسون، گزارشگر ویژه سازمان ملل در امور حقوق بشر و مبارزه با تروریسم در گزارشی خاطرنشان کرد که تا اکتبر 2013، 33 حمله هواپیماهای بدون سرنشین توسط ایالات متحده صورت گرفته است که باعث کشتار گسترده غیرنظامیان در نقض قوانین بین المللی شده است. آیا سازمان ملل و نهادهای مرتبط با آن قادر به پاسخگویی ایالات متحده هستند یا لزوماً قوانین بین المللی در این مورد خاص رعایت نمی شود؟
پاسخ: این یک سوال اساسی است، اینطور نیست؟ اگر آمریکا به خاطر جنایات خود پاسخگو نباشد، سازمان ملل و سایر نهادهای بین المللی چه اعتباری دارند؟ چگونه می توان قوانین بین المللی را در مورد هر کشوری اعمال کرد؟
فناوری هواپیمای بدون سرنشین اجازه می دهد تا جنایات جنگی از میان جوامع آمریکایی انجام شود - اگر قربانیان در یمن، پاکستان یا افغانستان باشند، عاملان در اینجا در خانه هستند و متوقف کردن آنها نیز مسئولیت اجرای قانون محلی است. بند برتری ماده ششم قانون اساسی ایالات متحده چنین می‌گوید: «...کلیه معاهداتی که تحت اختیار ایالات متحده منعقد می‌شوند، یا منعقد می‌شوند، قانون عالی سرزمین خواهند بود. و قضات در هر ایالت، به رغم هر چیزی که در قانون اساسی یا قوانین هر ایالت برعکس باشد، به آن ملزم خواهند بود.» من در حین تظاهرات غیرخشونت آمیز در پایگاه های عملیات هواپیماهای بدون سرنشین در نوادا، نیویورک و میسوری دستگیر شده ام و هیچ قاضی هرگز این اقدامات را به عنوان تلاش برای جلوگیری از ارتکاب جنایت توجیه نکرده است. یک قاضی فدرال قبل از محکوم کردن من به شش ماه حبس به خاطر جرم کوچک تجاوز به قانون، حکم داد: «قوانین داخلی همیشه بر قوانین بین‌المللی غلبه می‌کنند!»
اجازه دادن به ایالات متحده برای فرار از قتل، نظم و امنیت عمومی را در داخل و خارج از کشور تهدید می کند.
س: برخی از مقامات سازمان ملل هشدار داده اند که از فناوری به عنوان نوعی "پلیس جهانی" سوء استفاده می شود. دولت آمریکا در سال های اخیر عملیات پهپادهای خود را گسترش داده و هواپیماهای بدون خلبان خود را به مناطقی مانند عراق، لیبی و نوار غزه برده است. حتی مواردی وجود داشته که پهپادهای آمریکایی بر فراز حریم هوایی ایران پرواز کرده اند. آیا چنین اقداماتی بین آمریکا و کشورهای منطقه که کشورهایشان در معرض حملات پهپادی قرار دارند، بی اعتمادی ایجاد نخواهد کرد؟
پاسخ: این مفهوم که هر کشوری نقش «پلیس جهانی» را برعهده بگیرد، به خودی خود نگران کننده است، حتی بیشتر از آن زمانی که آن کشور به اندازه ایالات متحده نسبت به حاکمیت قانون بیزاری نشان داده است. حملات هواپیماهای بدون سرنشین، گوانتانامو، ابوغریب، شکنجه، آزمایش تسلیحات هسته ای در سرزمین های بومی معاهده، همه نقش ایالات متحده در پلیس جهانی را زیر سوال می برد.
ایالات متحده همانطور که به طور فزاینده ای بر خیابان های خود نظارت می کند، جهان را کنترل می کند. دولت فدرال سلاح‌های تهاجمی، حتی ماشین‌های زرهی و تانک‌ها را به ادارات پلیس محلی در شهرهای بزرگ و کوچک صادر می‌کند و پلیس آموزش دیده است تا افرادی را که قرار است از آنها محافظت کند و به عنوان دشمن خدمت کند، ببیند.
ایالات متحده با کمتر از 5 درصد جمعیت جهان، بیش از 25 درصد از زندانیان جهان را دارد و جمعیت زندانیان به طور نامتناسبی از رنگین پوستان تشکیل شده است. دپارتمان‌های پلیس در ایالات متحده اغلب شهروندان آمریکایی را بر اساس «نمایه‌های نژادی» دستگیر می‌کنند و اغلب آنها را در خیابان‌های آمریکا می‌کشند، که تنها نسخه‌ای از «اعتصاب امضا» است. مردان جوان با جمعیت‌های خاص را می‌توان بر اساس «الگوهای رفتاری» در بالتیمور و وزیرستان کشت.
بخش بزرگی از سربازان و پیمانکاران آمریکایی باقیمانده در افغانستان برای آموزش پلیس افغانستان در آنجا هستند! طنز این موضوع ممکن است برای آمریکایی ها از بین برود، اما در جامعه جهانی نه.
پرسش: یک مطالعه اخیر نشان می دهد که 74 درصد از پاکستانی ها، به ویژه پس از تشدید حملات هواپیماهای بدون سرنشین در دوران ریاست جمهوری اوباما، ایالات متحده را دشمن می دانند. این در حالی است که دولت پاکستان در طرح "جنگ علیه تروریسم" با ایالات متحده همکاری می کند. آیا کمپین پهپادها بر تصویر عمومی ایالات متحده در کشورهایی که موضوع موشک های هواپیمای بدون خلبان می شوند تأثیری دارد؟
پاسخ: پاکستان ضمن همکاری با ایالات متحده در "جنگ علیه تروریسم" به طور فعال به کشتار هواپیماهای بدون سرنشین اعتراض کرده و بارها به ایالات متحده دستور داده است که آنها را متوقف کند. سال گذشته، سازمان ملل قطعنامه‌ای را که مشترکاً توسط پاکستان، یمن و سوئیس ارائه شد، علیه حملات هواپیماهای بدون سرنشین به تصویب رساند، اما نتیجه‌ای نداشت. موضع دولت این است که دولت اسلام آباد باید به مردم پاکستان بگوید که با این حملات مخالفت می کنند، اما مخفیانه آنها را تایید می کنند. چه معنایی می تواند داشته باشد که یک دولت به کسی اجازه انجام کاری را مخفیانه بدهد؟ با این حال، بیشتر، برای یک دولت اجازه می دهد تا یک ارتش خارجی از آسمان خود برای اعدام اجمالی شهروندانش استفاده کند؟ خواه این درست باشد یا نه، عملیات مرگبار ایالات متحده در داخل پاکستان بر خلاف دستورات بیان شده دولت این کشور، حمله به حاکمیت پاکستان و تضعیف نهادهای آن است. البته این اقدامات تأثیر مناسبی بر وجهه عمومی آمریکا در کشورهای در معرض حملات پهپادها و در سراسر جهان دارد.
س: به طور کلی، نظر شما در مورد هزینه غیرنظامی پروژه جنگ علیه تروریسم توسط دولت ایالات متحده چیست؟ این جنبشی بود که توسط پرزیدنت بوش آغاز شد، و اگرچه پرزیدنت اوباما در جریان مناظره های ریاست جمهوری سال 2007 از آن انتقاد کرده بود، اما به شیوه های سلف خود، از جمله دخالت نظامی شدید در عراق و افغانستان و حفظ بازداشتگاه های خارج از کشور که مظنونان تروریسم در آن هستند، ادامه داد. نگهداری می شود. پرزیدنت اوباما از "سیاست خارجی آقای بوش مبتنی بر ایدئولوژی معیوب" انتقاد کرده بود، اما به نظر می رسد که او همان اشتباهات را تکرار می کند. دیدگاه شما در این مورد چیست؟
پاسخ: در مبارزات انتخاباتی سال 2008، باراک اوباما در یک گردهمایی در آیووا، ایالتی که من در آن زندگی می کنم، گفت که ممکن است واقعاً لازم باشد که بودجه نظامی فراتر از سطوح بی سابقه ای که توسط دولت بوش ایجاد شده است، افزایش یابد. هزینه افزایش بودجه نظامی از قبل متورم شده بر عهده فقیرترین مردم اینجا و خارج از کشور است. اوباما از چند جهت قبل از انتخاب شدنش سیگنال داد که برخی از بدترین سیاست های بوش را ادامه خواهد داد. این سیاست ها زمانی که بوش آنها را اجرا کرد «اشتباه» نبود، بلکه جنایت بود. حفظ آنها اکنون اشتباه نیست.
ایالات متحده نمی تواند بحران های داخلی خود را حل کند یا امنیت داخلی خود را پیدا کند، و همچنین نمی تواند بدون تغییر اولویت ها و پیگیری آنچه دکتر مارتین لوتر کینگ آن را "انقلاب رادیکال ارزش ها" می نامد، به صلح جهانی کمک کند.
مصاحبه توسط کورش زیابرای
