نویسنده: مدیا بنیامین و نیکلاس جی اس دیویس
نه نفر مرکز ولایات در افغانستان در شش روز به دست طالبان سقوط کرد-زرنج ، شبرغان ، سرپل ، کندز ، تالقان ، ایبک ، فراه ، پلخمری و فیض آباد-در حالی که در چهار شهر دیگر-لشکرگاه ، قندهار ، جنگ ادامه دارد ، هرات و مزارشریف مقامات نظامی ایالات متحده اکنون معتقدند که کابل ، پایتخت افغانستان ، می تواند وارد شود یک تا سه ماه.
تماشای مرگ ، ویرانی و آوارگی دسته جمعی هزاران افغان وحشت زده و پیروزی طالبان زن ستیز که 20 سال پیش بر ملت حکومت می کردند وحشتناک است. اما سقوط دولت متمرکز و فاسد که توسط قدرتهای غربی حمایت شده است ، اجتناب ناپذیر بود ، چه امسال ، چه سال آینده و چه ده سال آینده.
بایدن رئیس جمهور آمریکا به تحقیر گلوله برفی آمریکا در قبرستان امپراتوری ها واکنش نشان داد و بار دیگر زلمای خلیلزاد فرستاده آمریکا را به دوحه اعزام کرد تا از دولت و طالبان بخواهد که به دنبال راه حلی سیاسی باشند ، در حالی که همزمان اعزام می شود. بمب افکن های B-52 حمله به حداقل دو مرکز استان
In لشکرگاه، مرکز ولایت هلمند ، بمباران ایالات متحده قبلاً یک دبیرستان و یک کلینیک بهداشتی را تخریب کرده است. B-52 دیگر بمباران شد شبرغان، مرکز استان جوزجان و محل زندگی سردار جنگی بدنام و متهم شد جنایت جنگی عبدالرشید دوستم ، که اکنون فرمانده ارتش نیروهای مسلح دولت تحت حمایت آمریکا
در همین حال، نیویورک تایمز گزارش می دهد که ایالات متحده هواپیماهای بدون سرنشین درو و AC-130 gunships همچنان در افغانستان فعالیت می کنند.
تجزیه سریع نیروهای افغان که ایالات متحده و متحدان غربی آن 20 سال به خدمت گرفته ، مسلح و آموزش دیده اند. هزینه حدود 90 میلیارد دلار نباید تعجب آور باشد. روی کاغذ ، ارتش ملی افغانستان این کار را کرده است نیروهای 180,000، اما در حقیقت بیشتر افغانهای بیکار بسیار ناامید هستند که برای تأمین مخارج خانواده خود مقداری پول به دست آورند اما مشتاق جنگ با هموطنان افغان خود نیستند. ارتش افغانستان نیز چنین است بدنام بخاطر فساد و سوء مدیریتش
ارتش و نیروهای پلیس حتی در محاصره و آسیب پذیرتر که ایستگاه ها و ایست های بازرسی در سراسر کشور را منزوی کرده اند با تلفات زیاد ، جابجایی سریع و فرار مواجه شده اند. اکثر نیروها احساس می کنند بدون وفاداری به دولت فاسد مورد حمایت ایالات متحده و به طور معمول پست خود را رها کنند ، یا به طالبان بپیوندند یا فقط برای بازگشت به خانه خود.
وقتی بی بی سی از ژنرال خوشال سادات ، فرمانده پلیس ملی در مورد تأثیر تلفات زیاد در استخدام پلیس در فوریه 2020 پرسید ، او با بدبینی جواب داد، "وقتی به استخدام ها نگاه می کنید ، من همیشه به خانواده های افغان و تعداد فرزندان آنها فکر می کنم. نکته خوب این است که هیچ گاه کمبود مردان در سن جنگ وجود ندارد که بتوانند به این نیرو بپیوندند. "
اما یک استخدام پلیس در یک ایست بازرسی هدف اصلی جنگ را زیر سوال برد و به نانا مووس استفنسن ، خبرنگار بی بی سی گفت: "ما مسلمانان همه برادر هستیم. ما با یکدیگر مشکلی نداریم. " در این مورد ، او از او پرسید ، چرا آنها با هم دعوا می کردند؟ مردد بود ، عصبی خندید و سرش را به نشانه استعفا تکان داد. "شما می دانید چرا. من می دانم چرا ، "او گفت. "این واقعا نیست ما مبارزه کردن."
از سال 2007 ، نگین مأموریت های آموزشی نظامی ایالات متحده و غرب در افغانستان ، افغان ها بوده است سپاه کماندو یا نیروهای عملیات ویژه ، که تنها 7 درصد از نیروهای ارتش ملی افغانستان را تشکیل می دهند ، اما گفته می شود که 70 تا 80 درصد از نبردها را انجام می دهند. اما کماندوها برای دستیابی به هدف خود برای جذب ، تسلیح و آموزش 30,000،XNUMX سرباز تلاش کرده اند ، و استخدام ضعیف از پشتونها ، بزرگترین و قومیت سنتی غالب ، یک ضعف مهم به ویژه از سرزمین پشتون در جنوب بوده است.
تکاوران و حرفه ای ها سپاه افسران ارتش ملی افغانستان تحت سلطه تاجیک های قومی است و عملاً جانشینان اتحاد شمالی هستند که ایالات متحده 20 سال پیش در برابر طالبان از آنها حمایت کرد. از سال 2017 ، تعداد کماندوها فقط شماره بود 16,000 به 21,000و مشخص نیست که چه تعداد از این نیروهای آموزش دیده غربی اکنون آخرین خط دفاعی بین دولت دست نشانده تحت حمایت آمریکا و شکست کامل هستند.
به نظر می رسد اشغال سریع و همزمان طالبان در مقادیر وسیعی از سرزمین در سراسر کشور یک استراتژی عمدی برای غلبه و تعدیل تعداد کمی از نیروهای آموزش دیده و مسلح دولت است. طالبان در جلب نظر وفاداری اقلیت ها در شمال و غرب بیشتر از نیروهای دولتی که پشتون ها را از جنوب استخدام کرده اند ، موفق بوده اند و تعداد کمی از نیروهای آموزش دیده دولت نمی توانند در یک جا در همه جا حضور داشته باشند.
اما ایالات متحده چطور؟ استقرار آن از بمب افکن های B-52, هواپیماهای بدون سرنشین درو و AC-130 gunships آنها پاسخ وحشیانه ای از سوی یک قدرت شکست خورده و نافرجام امپراتوری به یک شکست تاریخی و تحقیرآمیز هستند.
ایالات متحده از ارتکاب قتل عام علیه دشمنان خود کوتاه نمی آید. فقط به نابودی آمریکا به رهبری نگاه کنید فلوجه و موصل در عراق و Raqqa در سوریه حتی بسیاری از آمریکایی ها از تحریم های رسمی مطلع هستند کشتار غیرنظامیان که نیروهای عراقی زمانی که ائتلاف تحت رهبری آمریکا سرانجام کنترل موصل را در سال 2017 پس از آنکه رئیس جمهور ترامپ گفته بود باید کنترل کند ، متعهد شدند "خانواده ها را بیرون ببر" از جنگجویان دولت اسلامی؟
بیست سال پس از بوش ، چنی و رامسفلد مرتکب طیف وسیعی از جنایات جنگی از شکنجه و ... کشتن عمدی غیرنظامیان به "جنایت عالی بین المللی" از تجاوزبایدن بیش از آنکه نگران مسئولیت کیفری یا قضاوت تاریخ باشد. اما حتي از نظر عملگرا ترين و سنگين ترين نقطه ، آنچه بمباران هوايي شهرهاي افغانستان را مي تواند انجام دهد ، علاوه بر اوج نهايي اما بي نتيجه به کشتار 20 ساله افغان ها توسط افغان ها توسط بیش از 80,000 بمب و موشک آمریکایی؟
La فکری بوروکراسی نظامی و سیا دارای ورشکستگی استراتژیک آمریکا سابقه تبریک به خاطر پیروزی های زودگذر و سطحی را دارد. این کشور به سرعت در سال 2001 پیروزی خود را در افغانستان اعلام کرد و قصد داشت فتح خیالی خود را در عراق تکرار کند. سپس موفقیت کوتاه مدت عملیات تغییر رژیم 2011 آنها در لیبی ، ایالات متحده و متحدانش را تشویق به روی آوردن کرد القاعده از دست رفته در سوریه ، باعث ایجاد یک دهه خشونت و هرج و مرج غیرقابل کنترل و ظهور داعش شد.
به همین ترتیب ، بایدن غیرقابل پاسخ و فاسد به نظر می رسد مشاوران امنیت ملی از وی می خواهند از همان سلاح هایی استفاده کند که پایگاه های داعش در عراق و سوریه را برای حمله به شهرهای تحت کنترل طالبان در افغانستان استفاده کرده است.
اما افغانستان عراق یا سوریه نیست. تنها٪ 26٪ افغان ها در شهرها زندگی می کنند ، در حالی که 71 درصد در عراق و 54 درصد در سوریه زندگی می کنند و پایگاه طالبان نه در شهرها بلکه در مناطق روستایی که سه چهارم دیگر افغان ها در آن زندگی می کنند. علیرغم حمایت پاکستان در این سالها ، طالبان یک نیروی متجاوز مانند داعش در عراق نیستند بلکه یک جنبش ناسیونالیستی افغان هستند که 20 سال برای بیرون راندن نیروهای مهاجم و اشغالگر خارجی از کشورشان مبارزه کرده اند.
در بسیاری از مناطق ، نیروهای دولتی افغانستان از دست طالبان فرار نکرده اند ، همانطور که ارتش عراق از داعش فرار کرد ، اما به آنها پیوست. در 9 اوت ، طالبان ایبک را اشغال کرد، ششمین مرکز ولایت سقوط کرد ، پس از توافق یک فرمانده جنگی محلی و 250 جنگجوی او برای پیوستن به نیروهای طالبان و فرماندار استان سمنگان شهر را به آنها واگذار کرد.
همان روز ، عبدالله عبدالله مذاکره کننده ارشد دولت افغانستان ، به دوحه بازگشت برای مذاکرات صلح بیشتر با طالبان متحدان آمریکایی او باید به او و دولتش و طالبان روشن کنند که ایالات متحده به طور کامل از هر تلاشی برای دستیابی به یک انتقال سیاسی مسالمت آمیز حمایت خواهد کرد.
اما ایالات متحده نباید بمباران و کشتن افغان ها را ادامه دهد تا از دولت دست نشانده تحت حمایت آمریکا برای جلوگیری از سازش های دشوار اما ضروری بر سر میز مذاکره برای ایجاد صلح برای مردم فوق العاده طولانی مدت و خسته از جنگ افغانستان جلوگیری کند. بمباران شهرهای تحت اشغال طالبان و افرادی که در آنها زندگی می کنند یک سیاست وحشیانه و جنایتکارانه است که بایدن باید از آن دست بردارد.
اکنون به نظر می رسد شکست ایالات متحده و متحدانش در افغانستان حتی سریعتر از فروپاشی رخ می دهد ویتنام جنوبی بین سالهای 1973 تا 1975. برداشت عمومی از شکست آمریکا در آسیای جنوب شرقی "سندرم ویتنام" بود ، بیزاری از مداخلات نظامی در خارج از کشور که برای دهه ها ادامه داشت.
وقتی به بیستمین سالگرد حملات 20 سپتامبر نزدیک می شویم ، باید در مورد چگونگی سوء استفاده دولت بوش از عطش عموم مردم ایالات متحده برای انتقام گیری از این جنگ خونین ، غم انگیز و بیهوده بیست ساله استفاده کنیم.
درس تجربه آمریکا در افغانستان باید "سندرم افغانستان" جدید باشد ، بیزاری عمومی از جنگ که مانع حملات و تهاجمات نظامی آینده ایالات متحده می شود ، تلاشها برای مهندسی اجتماعی دولتهای دیگر کشورها را رد می کند و منجر به تعهد جدید و فعال آمریکایی به صلح ، دیپلماسی و خلع سلاح.
Medea Benjamin همکاری دارد CODEPINK برای صلح، و نویسنده چندین کتاب ، از جمله در داخل ایران: تاریخ و سیاست واقعی جمهوری اسلامی ایران.
نیکلاس جی اس دیویس یک روزنامه نگار مستقل ، محقق CODEPINK و نویسنده است خون در دست ما: تهاجم آمریکا و نابودی عراق.
یک دیدگاه
اکنون حملات را متوقف کنید! کمک کنید افرادی که در تمام این سالها به ما کمک کرده اند از آنجا خارج شوند!