توسط وینسولو مایرز
ادعا رونالد ریگان در 1984 که "جنگ هسته ای نمی تواند برنده شود و هرگز نباید با آن مبارزه شود" به نظر می رسد در سراسر طیف سیاسی در ایالات متحده و خارج از کشور پذیرفته شده است. سطح تخریب که منجر به آن می شود، در نهایت باعث می شود سیستم های پزشکی به اندازه کافی پاسخ دهند و در بدترین حالت منجر به تغییرات اقلیمی در مقیاس جهانی شوند. ریگان ادامه داد: "تنها ارزش دو ملت ما که دارای سلاح هسته ای هستند، این است که هرگز از آنها استفاده نشود. اما پس بهتر است با آنها کاملا کنار بیاییم؟ "
سی سال بعد، پارادوکس بازدارندگی - نه قدرت هسته ای با سلاح ها کاملا آماده استفاده بود تا هرگز مورد استفاده قرار نگیرد - دور از تصمیمی نیست. در عین حال 9-11 خیال ما را نسبت به تروریسم هسته ای خودکشی خم کرد. داشتن حتی زرادخانه بزرگ و متنوع سلاح های هسته ای مانع افراط گرایی مشخصی نمی شود. ترس چنان قدرتمند شد که انگیزه نه تنها گسترش انحصاری آژانس های جمع آوری اطلاعات بلکه ترور و شکنجه بود. هر چیزی توجیه شده بود، از جمله جنگ های ناشی از تریلیون دلار، برای جلوگیری از طرفداران غلط از دستیابی به آنها در یک هسته.
آیا نقطه های فلش وجود دارد که در آن سیستم هایی که برای بازدارندگی قابل اعتماد و ابدی طراحی شده اند، به یک چشم انداز جدید از شکست بازدارندگی ختم می شوند؟ مثال دوم سفر پاکستان است، جایی که یک دولت ضعیف پایدار است - ما امیدواریم - بازدارنده تعادل نیروهای هسته ای در برابر هند. در عین حال پاکستان با افراط گرایان با ارتباطات احتمالی با سرویس های نظامی و امنیتی پاکستان می سوزد. این تمرکز بر پاکستان غلط است. ممکن است ناعادلانه باشد سلاح هسته ای می تواند به راحتی از کنترل دولت در مناطق مانند قفقاز یا کسانی که می داند - بیرون رود - حتی در برخی از پایگاه های ایالات متحده که امنیت آن کم است. نکته این است که ترس از چنین سناریویی، تفکر ما را تحریف می کند، زیرا ما برای خلاقیت به واقعیت واکنش نشان می دهیم که بازدارندگی هسته ای مانع از آن نمی شود.
برای دیدن میوه ها از این ترس به طور جامع دعوت می شود که روند را در طول زمان، از جمله زمان آینده مشاهده کنید. استدلال آشنا که بازدارندگی هسته ای ما را برای چندین دهه حفظ کرده است، اگر ما به سادگی دو جهان ممکن را تصور کنیم، دنیایی را که می بینیم، می بینیم، اگر ما دوره ای را تغییر ندهیم که در آن ترس خود را تشدید می کند کشور بیشتر و بیشتر دارای سلاح های هسته ای یا دنیایی که هیچ کس آنها را ندارد. کدام جهان را می خواهید فرزندان خود را به ارث برده؟
بازدارندگی جنگ سرد به درستی تراز تروریسم نامیده می شود. تقسیم فعلی افراط گرایان غیر مسئول و ملت های متبحر و متعهد، باعث تضعیف ذهنی ارولوئیس می شود: ما به راحتی انکار می کنیم که سلاح هسته ای خودمان یک نوع قدرتمند تروریست است که هدف آنها احترام به مخالفان است. ما آنها را به عنوان ابزاری برای بقای ما مشروعیت می دهیم. در همان زمان، ما این تروریسم را که بر ضد دشمنان مانده است، در حال گسترش می گذاریم، و آنها را به غول های انحرافی بد تبدیل می کنیم. تهدید تروریستی یک هسته چمدان همپوشانی با تهدید احیا شده از جنگ سرد است که با توجه به اینکه غرب از مرغ هسته ای با پوتین برخورد می کند.
صلح از طریق قدرت باید دوباره تعریف شود تا صلح به عنوان قدرت به دست آید. این اصل که برای بسیاری از قدرت های کوچک و غیرمترقبه آشکار است، به طرز غیرمنتظره ای درک شده و به سرعت توسط قدرتهایی که می شود انکار می شود. البته قدرت هایی که ناراحت نیستند دشمنانی هستند که دشمنان از لحاظ سیاسی مناسب برای سلامتی قوی سیستم تولید سلاح هستند، سیستم هایی که شامل تعمیر مجدد گرانقیمت از زرادخانه هسته ای آمریکا است که منابع مورد نیاز برای چالش تبدیل شدن را از بین می برد به انرژی پایدار.
پادزهر برای ویروس تروا مانند ابولا باید از فرضیه روابط و وابستگی متقابل، حتی با دشمنان آغاز شود. جنگ سرد به این نتیجه رسید که شوروی ها و آمریکایی ها متوجه شدند که آنها تمایل داشتند که نوه هایشان رشد کنند. با این حال به نظر می رسد افراط گرایان مضطرب و بی رحمانه مرگبار، ما می توانیم تصمیم بگیریم که آنها را انهدام نکنیم. ما می توانیم چشم انداز خود را با یادآوری خشونت ها در تاریخ خودمان، از جمله این واقعیت که ما برای اولین بار از سلاح های هسته ای برای کشتن مردم استفاده کردیم، حفظ کردیم. ما می توانیم خود را در ایجاد لانه ی موش های قاتل در خاورمیانه اعتراف کنیم. ما می توانیم به علل ریشه ای تفکر افراط گرایی بخصوص در بین جوانان بپردازیم. ما می توانیم ابتکارات آسیب پذیر اما قابل توجهی مانند معرفی یک ابتکار شفقت در عراق را پشتیبانی کنیم (https://charterforcompassion.org/node/8387). ما می توانیم تاکید کنیم چقدر چالش هایی را که می توانیم تنها با هم حل کنیم.
در مراحل اولیه مبارزات انتخاباتی ریاست جمهوری ایالات متحده، نامزدها به طور غیرمعمول در دسترس هستند - فرصتی برای شهروندان برای درخواست سوالاتی است که زیر پاسخهای خطی و برومید سیاسی امن نفوذ می کنند. سياست خاورميانه چيست؟ اگر چنين نباشد، نه در مقابله چند جانبه با يکديگر، بلکه در روحيه محبت و آشتي؟ چرا نمی توانیم از شماری از پول هایی که ما برنامه ریزی می کنیم استفاده کنیم تا سلاح های قدیمی من را برای تأمین مواد هسته ای سست در سراسر جهان تجدید کنیم؟ چرا ایالات متحده در میان فروشندگان عمده اسلحه به جای ارائه دهنده برتر کمک های بشر دوستانه؟ به عنوان رییس جمهور، چه کارهایی برای کمک به ملت ما انجام خواهد داد تا تعهدات خلع سلاح خود را به عنوان امضا کننده پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای
وینسلوو میرز، نویسنده "زندگی بیرون از جنگ، راهنمای شهروند"، در مورد مسائل جهانی نوشته و در هیئت مشورتی طرح پیشگیری از جنگ فعالیت می کند.
