توسط دیوید سوانسون ، بیایید دموکراسی را امتحان کنیم، ژوئن 15، 2021
آخرین باری که رئیس جمهور ایالات متحده و نخست وزیر انگلیس "منشور آتلانتیک" را اعلام کردند ، این اتفاق مخفیانه ، بدون دخالت مردم ، بدون کنگره و پارلمان رخ داد. این طرح برای شکل دادن به جهان با پایان جنگی که رئیس جمهور آمریکا ، اما نه کنگره آمریکا و نه مردم ایالات متحده ، متعهد به شرکت در آن بودند ، پیش بینی کرد. این حکم صادر کرد که برخی از کشورها باید خلع سلاح شوند ، و دیگران نه با این وجود بهانه های مختلف خوبی و انصافی را مطرح کرده است که مدتهاست از سیاست های ایالات متحده و انگلیس محو شده اند.
اکنون جو و بوریس با "منشور آتلانتیک" جدید خود که به طور سلطنتی منصوب شده است ، آمده اند و آنها ضمن تحریک خصومت با روسیه و چین ، ادامه جنگها علیه افغانستان و سوریه ، احتمال صلح با ایران و جلوگیری از صلح بیشترین هزینه های نظامی از زمان اولین منشور آتلانتیک. مهم است که تشخیص دهیم این اسناد قانون نیستند ، معاهدات نیستند ، نه آفریده های اقیانوس اطلس یا همه کشورهایی که با آن همسایه هستند و نه هر کس دیگری بخاطر صف کشیدن یک قفس پرنده نیاز به قبول یا احساس بدی دارد. همچنین لازم است که به وخیم تر شدن و درهم آمدن این نوع اظهارات طی 80 سال گذشته توجه داشته باشید.
منشور اول آتلانتیك به دروغ ادعا كرد كه "به دنبال هیچ عارضه ای بزرگ ، سرزمینی یا دیگر" ، "هیچ تغییر ارضی كه با خواسته های آزادانه ابراز شده مردم مربوطه مطابقت نداشته باشد" ، خودگردانی و دسترسی برابر به منابع و "بهبود استانداردهای كار ، پیشرفت اقتصادی و امنیت اجتماعی »برای همه روی زمین. نویسندگان آن حتی موظف بودند ادعا کنند که طرفدار صلح هستند و معتقدند "که همه ملت های جهان ، به دلایل واقعی و همچنین معنوی ، باید از کنار رفتن زور استفاده کنند." آنها حتی علیه بودجه نظامی فحاشی کردند و ادعا کردند که "همه اقدامات عملی دیگر را که برای سنگین کردن اسلحه برای مردم صلح طلب سبک خواهد بود ، کمک و تشویق خواهند کرد."
راه اندازی مجدد لباس کمتری در خیر جهانی وجود دارد. در عوض ، این امر بر تقسیم جهان به متحدان ، از یک سو ، و توجیهات هزینه سلاح ، از سوی دیگر متمرکز شده است: "ما متعهد می شویم که با همه شرکایی که ارزشهای دموکراتیک ما را مشترک دارند همکاری نزدیک داشته باشیم و تلاشهای کسانی را که به دنبال اتحاد و نهادهای ما را تضعیف کند. " البته ، این آقایان برای دولتهایی کار می کنند که "ارزشهای دموکراتیک" کمی دارند ، که به عنوان الیگارشی عمل می کنند ، و از آنها ترسیده می شود - به ویژه دولت آمریکا - به عنوان تهدیدی برای دموکراسی.
"ما از شفافیت پیروی خواهیم کرد ، از قانون حمایت خواهیم کرد و از جامعه مدنی و رسانه های مستقل حمایت خواهیم کرد. ما همچنین با بی عدالتی و نابرابری مقابله خواهیم کرد و از کرامت ذاتی و حقوق بشر همه افراد دفاع خواهیم کرد. " ایلان عمر ، نماینده کنگره ، وزیر امور خارجه این کشور هفته گذشته از وزیر امور خارجه این کشور س askedال کرد که با توجه به مخالفت آمریکا با دادگاه کیفری بین المللی ، چگونه قربانیان جنگ های آمریکا می توانند به دادخواهی بپردازند و او جوابی نداد. ایالات متحده کمتر از سایر کشورها طرف معاهدات حقوق بشر است و بزرگترین سو ab استفاده کننده از حق وتو در شورای امنیت سازمان ملل متحد و همچنین فروشنده برتر اسلحه برای افرادی است که می خواهد آنها را "دموکراسی" تعریف کند و این نهاد سعی در مخالفت فراتر از رنگ پریدگی دارد ، نه به عنوان بزرگترین تبلیغ کننده و درگیر جنگ.
"ما از طریق نظم بین المللی مبتنی بر قوانین کار خواهیم کرد [او که حکم می کند دستور می دهد] برای مقابله با چالش های جهانی با هم. پذیرش قول و مدیریت خطر فناوری های نوظهور ؛ پیشرفت اقتصادی و شأن کار را ارتقا دهید. و تجارت آزاد و منصفانه بین ملتها را امکان پذیر سازد. " این از دولت ایالات متحده است که فقط G7 را از کاهش سوزاندن زغال سنگ منع کرده است.
سپس این مورد وجود دارد: "[ما در پشت اصول حاکمیت ، تمامیت ارضی و حل و فصل مسالمت آمیز اختلافات متحد باقی خواهیم ماند." ما با مداخله از طریق اطلاعات غلط یا سایر تأثیرات سو mal ، از جمله در انتخابات مخالف هستیم. " به جز در اوکراین. و بلاروس. و ونزوئلا و بولیوی. و - خوب ، تقریباً در هر مکان در فضای خارج از منزل!
جهان در منشور جدید آتلانتیک سر و صدا می کند ، اما تنها پس از دوز زیادی از آمریکا (و انگلستان) - اولویت گرایی: "[ما] عزم خود را برای استفاده و محافظت از لبه های ابتکاری خود در علم و فن آوری برای حمایت از امنیت مشترک و تحویل مشاغل در خانه؛ برای باز کردن بازارهای جدید برای توسعه و بکارگیری استانداردها و فن آوری های جدید برای حمایت از ارزش های دموکراتیک. ادامه سرمایه گذاری در تحقیق در مورد بزرگترین چالشهای پیش روی جهان ؛ و برای توسعه پایدار جهانی. "
سپس تعهد به جنگ ، نه تظاهر به صلح ، مطرح می شود: "[ما] مسئولیت مشترک ما در مورد حفظ امنیت جمعی و ثبات بین المللی و مقاومت در برابر طیف کامل تهدیدهای مدرن ، از جمله تهدیدات سایبری [که ناتو و ایالات متحده دارند را تأیید می کنیم." اکنون زمینه های جنگ واقعی نامیده می شود]. ما بازدارنده های هسته ای خود را برای دفاع از ناتو اعلام کرده ایم و تا زمانی که سلاح هسته ای وجود داشته باشد ، ناتو یک اتحاد هسته ای باقی خواهد ماند. [این درست چند روز قبل از دیدار بایدن و پوتین برای عدم موفقیت در خلع سلاح هسته ای است.] متحدان و شرکای ما در ناتو همیشه می توانند روی ما حساب کنند ، حتی اگر آنها به تقویت نیروهای ملی خود ادامه دهند. ما متعهد می شویم كه چارچوب رفتار مسئولانه دولت را در فضای سایبر ، كنترل تسلیحات ، خلع سلاح و اقدامات پیشگیری از گسترش سلاح های هسته ای برای كاهش خطرات درگیری بین المللی [به استثنای حمایت از هرگونه معاهدات واقعی برای ممنوعیت حملات سایبری یا سلاح ها در فضا یا سلاح های دیگر »گسترش دهیم. نوع]. ما همچنان به مقابله با تروریست هایی که شهروندان و منافع ما را تهدید می کنند متعهد می مانیم [نه اینکه می دانیم چگونه می توان یک منافع را به وحشت انداخت ، اما نگران این هستیم که روسیه ، چین و بشقاب پرنده ها هر شهروند را نترسانند].
"استانداردهای بالای کار" در منشور به روز شده به چیزی برای "نوآوری و رقابت" تبدیل می شود تا چیزی که در سطح جهانی تبلیغ شود. هرگونه تعهد برای جلوگیری از "بزرگ جلوه دادن ، ارضی یا سایر موارد" ، یا "تغییرات ارضی که مطابق با خواسته های آزادانه ابراز شده مردم مربوطه نیست" به ویژه در کریمه از بین رفته است. از دست دادن هر گونه ارادت به خودگردانی و دسترسی برابر به منابع برای همه روی زمین است. ترک استفاده از زور به نفع تعهد به سلاح های هسته ای کنار گذاشته شده است. این تصور که اسلحه یک بار است ، اگر برای مخاطبان مورد نظر نیز در نظر گرفته شده باشد ، قابل درک نیست: کسانی که از راهپیمایی مداوم به سمت آخرالزمان سود می برند.
