پیش زمینه بحران کنونی روسیه / اوکراین

توسط فیلی Wilayto، دسامبر 6، 2018

تنش های بین روسیه و اوکراین به شدت پس از دستگیری نوامبر 25 از دو قایق تفنگ هوایی اوکراین و یک تله و بازداشت از کشتی ملوانان 24 توسط کشتی های گارد مرزی روسیه افزایش یافته است. این حادثه زمانی رخ داد که کشتیها از طریق تنگه کرچ به دریای آزوف، دریای سیاه از دریای سیاه عبور کرده و از شمال به غرب و روسیه به جنوب شرقی محدود شده بودند. پس از این حادثه، روسیه از طریق تنگه هر گونه ترافیک دریایی را مسدود کرد.

اوکراین اقدامات روسیه را نقض قوانین بین المللی می خواند ، در حالی که روسیه می گوید کشتی های اوکراینی اقدام به عبور غیر مجاز از آبهای سرزمینی روسیه می کنند.

پوترو پوروشنکو، رئیس جمهور اوکراین، از ناتو خواست تا کشتی های جنگی را به دریای آزوف ارسال کند. او همچنین قوانین جنگی را در مناطق اوکراین که در محدوده روسیه قرار دارد اعلام کرده است، و احتمال حمله روسیه را اعلام کرده است.

از سوی دیگر، روسیه از این که Poroshenko ناشی از این حادثه است، حمایت می کند تا حمایت های ملی گرایانه را پیش از انتخابات ریاست جمهوری ماه مارس 31 پیش بینی کند. اکثر نظرسنجی ها نشان می دهد رتبه های مورد تایید او به سختی رسیدن به دو رقمی است. همچنین ممکن است که پوروشنکو سعی دارد خود را با طرفداران غربی ضد روسیه خود آشنا کند.

از دسامبر 5، هیچ نشانه ای وجود ندارد که ناتو مداخله کند، اما تقریبا همه ناظران تشکیلاتی وضعیت را بسیار خطرناک توصیف می کنند.

پیشینه بحران کنونی

بدون اینکه حداقل تا اواخر 2013، زمانی که تظاهرات توده ای علیه ویکتور یانوکوویچ، رئیس جمهور اوکراین، آغاز شد، چیزی غیر از روابط کنونی روسیه و اوکراین را فراموش نخواهیم کرد.

اوکراین تلاش می کرد تصمیم بگیرد که آیا می خواهد روابط اقتصادی نزدیکتر با روسیه ، شریک تجاری عمده سنتی خود یا اتحادیه ثروتمند اروپا داشته باشد. پارلمان این کشور یا Rada طرفدار اتحادیه اروپا بود ، در حالی که یانوکوویچ طرفدار روسیه بود. در آن زمان - مانند اکنون - بسیاری از سیاستمداران کشور از جمله یانوکوویچ فاسد بودند ، از این رو کینه مردم نسبت به او وجود داشت. هنگامی که وی تصمیم گرفت با Rada به دلیل توافق نامه های تجاری مخالفت کند ، اعتراضات گسترده ای در میدان نزالژنوستی (میدان استقلال) در پایتخت کیف صورت گرفت.

اما آنچه که به عنوان مراسم صلح آمیز و حتی جشنواره آغاز شد، به سرعت توسط سازمان های شبه نظامی راست پیمانی که پس از شبه نظامیان اوکراین در اوایل جنگ جهانی دوم با اشغالگران نازی متحد شد، به سرعت درگیر شدند. خشونت دنبال شد و یانوکوویچ کشور را ترک کرد. او توسط رئیس جمهور فعلی Oleksandr Turchynov و سپس طرفدار ایالات متحده، طرفدار اتحادیه اروپا، طرفدار ناتو Poroshenko جایگزین شد.

جنبشی که به میدان معروف شد یک کودتای غیرقانونی ، خلاف قانون اساسی و خشونت آمیز بود - و توسط دولت ایالات متحده و بسیاری از کشورها در اتحادیه اروپا به نتیجه رسید.

سپس ویکتور یولند، معاون وزیر امور خارجه اروپا و اوراسیا، که شخصا در معترضان میدان راهپیمایی را تشویق کرد، بعدها از نقش ایالات متحده در تهیه زمینه برای 2014 استفاده کرد. این همان چی است که او در سخنرانی 2013 دسامبر در بنیاد ایالات متحده-اوکراین، یک سازمان غیردولتی توضیح داد:

"از زمان استقلال اوکراین در 1991، ایالات متحده از اوکراینی ها حمایت کرده است، زیرا آنها مهارت ها و نهادهای دموکراتیک را ترویج می دهند، چرا که آنها مشارکت مدنی و حکومتداری خوب را ترویج می دهند، که هر یک از آنها پیش شرط برای دستیابی به آرمان های اروپا است. ما بیش از $ 5 میلیارد دلار برای کمک به اوکراین در این و دیگر اهداف است که اوکراین امن و موفق و دموکراتیک را تامین می کند. "

به عبارت دیگر، ایالات متحده آمریکا مبلغ $ 5 میلیارد دلار را در امور داخلی اوکراین صرف کرده است تا بتواند از روسیه و به اتحاد با غرب دست بردارد.

همانگونه که در وب سایت آن توضیح داده شده است، بنیاد جامعه ی باز بازنشسته جورج سوروس، نئولیبرال نیز نقش مهمی ایفا کرد.

بنیاد بین المللی رنسانس، بخشی از بنیاد خانواده باز، از جامعه مدنی در اوکراین از 1990 حمایت کرده است. برای سال های 25، بنیاد بین المللی رنسانس با سازمان های جامعه مدنی همکاری می کند ... کمک به تسهیل اتحاد اوکراین در اتحادیه اروپا. بنیاد بین المللی رنسانس نقش مهمی را در حمایت از جامعه مدنی در طول اعتراضات یورامیدان ایفا کرد. "

بعد از قهرمانی

کودتا کشور را بر اساس قومیت و سیاست تقسیم کرد و عواقب ویرانگر آن را برای اوکراین، یک کشور شکننده که تنها از زمان 1991 یک کشور مستقل بوده است، داشته است. پیش از آن، بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بود، و قبل از آن منطقه بلند پروازی بود که تحت سلطه ی یک سری از نیروهای دیگر قرار داشت: وایکینگ ها، مغول ها، لیتوانی ها، روس ها، لهستانی ها، اتریشی ها و بیشتر.

امروز، 17.3 درصد جمعیت اوکراین از روس های قومی تشکیل شده است که عمدتا در بخش شرقی کشور زندگی می کنند که مرز با روسیه است. بسیاری از آنها زبان روسی را به عنوان زبان اصلی خود صحبت می کنند. و آنها تمایل دارند با پیروزی شوروی در برابر اشغال اوکراین نازی شناسایی کنند.

در دوران شوروی، هر دو روس و اوکراینی زبان رسمی ایالتی بودند. یکی از اولین اقدامات دولت کودتا جدید اعلام این بود که تنها زبان رسمی اوکراین باشد. همچنین به سرعت در مورد ممنوعیت نمادهای دوران اتحاد جماهیر شوروی، جایگزین آنها با یادبود همکاری نازی ها شد. در همین حال، سازمان های نئوپلیسکی که در اعتراضات میادان فعالیت می کنند، در عضویت و تهاجم قرار گرفتند.

اندکی پس از کودتا، ترس از سلطه دولت مرکزی ضد روسی و طرفدار فاشیست، مردم کریمه را به برگزاری همه پرسی برگزیدند که اکثریت آن را مجددا با روسیه پیوند دادند. (کریمه تا زمان 1954 بخشی از روسیه شوروی بوده است، زمانی که به صورت مدیریتی به اوکراین شوروی منتقل شد.) روسیه موافقت کرد و این منطقه را ضمیمه کرد. این "حمله" بود که توسط کیف و غرب محکوم شد.

در همین حال، جنگ در منطقه روسیه به شدت صنعتی و بسیار قومی روسیه به نام Donbass، با چپ های محلی اعلام شد که استقلال را از اوکراین آغاز کرد. این باعث شد مخالفان شدید اوکراین و مبارزه با آن، تا به امروز برخی از زندگی 10,000 را هزینه کرده است.

و در شهر تاریخی اودسا در روسیه، یک جنبش ظاهر شد که خواستار یک سیستم فدرال بود که در آن فرمانداران محلی به صورت محلی انتخاب می شدند، که توسط دولت مرکزی منصوب نمی شد. در ماه مه 2، 2014، ده ها تن از فعالانی که این دیدگاه را تبلیغ می کردند، توسط یک مأمور رهبری فاشیستی در مجلس اتحادیه های کارگری کشته شدند. (دیدن www.odessasolidaritycampaign.org)

این همه وضعیت را به اندازه کافی دشوار می سازد، اما این بحران ها در زمینه بین المللی رو به افزایش تنش بین غرب و روسیه به سر می برد.

چه کسی AGGRESSOR واقعی است؟

از زمان فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، سازمان پیمان آتلانتیک شمالی آتلانتیک یا ناتو به رهبری آمریكا، جمهوری های شوروی سابق را به اتحاد جماهیر شوروی تبدیل كرده است. اوکراین هنوز عضو ناتو نیست، اما به عنوان مثال در همه موارد به جز نام آن عمل می کند. ایالات متحده و دیگر کشورهای غربی آموزش و عرضه سربازان خود، کمک به ساخت پایگاه های خود و انجام تمرینات منظم زمین، دریا و هوا را با اوکراین، که دارای مرز زمینی 1,200 با روسیه است و با آن دریای سیاه و دریای آزوف.

از لحاظ سیاسی، روسیه برای هر شر زیر خورشید مقصر است، در حالیکه به عنوان یک قدرت نظامی قدرتمند که باید نیت های تهاجمی آن مسدود شود پیش بینی می شود. حقیقت این است که در حالی که روسیه از لحاظ سلاح های هسته ای برابر با غرب است، هزینه های نظامی آن تنها 11 درصد از ایالات متحده و 7 درصد از مجموع 29 کشورهای عضو ناتو است. و این نظامیان ایالات متحده و ناتو هستند که به مرزهای روسیه عمل می کنند، و نه از سوی دیگر.

آیا جنگ با روسیه یک احتمال واقعی است؟ آره. ممکن است به این نتیجه برسد ، احتمالاً در نتیجه محاسبات غلط توسط یک طرف یا طرف دیگر که در یک وضعیت نظامی پرتنش و پرخطر فعالیت می کنند. اما هدف واقعی واشنگتن نابودی روسیه نیست ، بلکه تسلط بر آن است - تبدیل آن به استعمار جدید دیگر که نقش آن تأمین مواد اولیه خام ، نیروی کار ارزان و بازار مصرف اسیر امپراتوری باشد ، همانطور که برای شرق نیز انجام شده است. کشورهای اروپایی مانند لهستان و مجارستان و مدت طولانی تری در آسیا ، آفریقا و آمریکای لاتین. به طور فزاینده ای ، اوکراین در حال تبدیل شدن به یک میدان نبرد اصلی در این کارزار جهانی برای هژمونی ایالات متحده است.

با این که بحران کنونی برطرف شده است ، باید به یاد داشته باشیم که مردم کارگر و تحت ستم در غرب از این وضعیت خطرناک چیزی نمی توانند بدست آورند و اگر واقعاً جنگ علیه روسیه آغاز شود همه چیز را از دست می دهند. جنبش ضد جنگ و متحدانش باید به شدت علیه تجاوزهای ایالات متحده و ناتو صحبت کنند. ما باید تقاضا کنیم که در عوض مبالغ هنگفتی از دلار مالیاتی که برای جنگ و مقدمات جنگ هزینه می شود ، برای منافع مردم اینجا و در جهت جبران جنایاتی که واشنگتن و ناتو در خارج از کشور مرتکب شده اند ، استفاده شود.

~~~~~~~~~

فیل ویلیتو نویسنده و ویراستار ویرجینیا مدافع است که یک روزنامه سه ماهه در ریچموند Va است. وی در 2006 هیئت نمایندگی سه نفره از فعالان صلح ایالات متحده را رهبری کرد تا با اودسا در دومین یادداشت سالانه خود به نمرات قربانیان قتل عام در مجلس نمایندگان. او می تواند در DefendersFJE@hotmail.com رسیده باشد.