توسط دیوید سوانسون، مارس 1، 2019
بدیهی است بسیاری از ما هر دو هستند. من برای استفاده از هر دو امپراطوری یا جنگی استفاده می کنم. اما من از این تگ ها به عنوان دو اصطلاح برای دو گروه استفاده می کنم که گاهی اوقات متحد می شوند و گاهی اوقات در تلاش های حمایت از آنها نمی توانند.
یکی در برابر امپراطوری و جنگ با تأکید بر امپراطوری سخن می گوید، تمایل دارد از حمایت از عدم خشونت جلوگیری کند، در مورد ابزارهای جایگزین حل و فصل اختلافات بدون جنگ، معمولا اصطلاح "انقلاب" را دوست دارد و گاهی اوقات طرفدار انقلاب خشونت آمیز یا انقلاب با هر وسیله ای در دسترس یا "ضروری" است.
دیگران در برابر جنگ و امپراطوری با تأکید بر جنگ سخن می گویند، ابزارهای فعالیت خشونت آمیز، خلع سلاح، ساختارهای جدید برای جایگزینی جنگ را ترویج می کند و چیزی در مورد "حق" در دفاع از خود و یا انتخاب مناسب بین خشونت ندارد و "دروغ گفتن و انجام دادن هیچ چیز"
مهم این است که این دو گروه که با یکدیگر همپوشانی دارند و حاوی تغییرات بی نهایت هستند، با یکدیگر صحبت می کنند. هر دو ضعف تقسیم را درک می کنند. هر دو معتقد هستند که ضعف بزرگ در پیروی دیگران نیز وجود دارد. بنابراین، گاهی اوقات همکاری وجود دارد و گاهی اوقات نه. اما هنگامی که وجود دارد، آن سطحی است. به ندرت مکالمات به اندازه کافی عمیق برای پیدا کردن استراتژی های سودمند دو جانبه و یا برای متقاعد کردن از یک موقعیت برای تغییر به دیگری.
بحث اغلب به نظر می رسد چیزی شبیه به این:
الف: تحقیقات انجام شده توسط محققان به وضوح به وضوح نشان می دهد که جنبش برای سرنگونی سرکوب ها بیش از دو برابر احتمال موفقیت بوده است و این موفقیت ها بسیار طولانی تر است، زمانی که این جنبش ها بی خشونت بوده اند. آیا هنوز وجود دارد که برخی از دلایل حمایت و یا پذیرش به عنوان یک گزینه خشن گزینه، حتی درک که آن را کمتر به موفقیت؟
ب: خب، اما چه چیزی به عنوان موفقیت؟ و من از خشونت حمایت نمی کنم. من فقط از اعطای مجوز به افراد مظلوم که از آنها منع می شود، خودداری می کنم. من نمی خواهم از حمایت خود از مبارزه علیه امپراتوری امتناع کنم، مگر اینکه برای استراتژی من مناسب باشد. این جای ما نیست که به مردم دیکته شود، بلکه برای حمایت از آنها است. من هرگز نتوانستم از آزادی یک زندانی سیاسی محروم محروم حمایت کنم زیرا او از خشونت حمایت کرد.
پاسخ: اما آیا تحقیق را دیده اید؟ شما می توانید با کتاب اریکا چنووث و ماریا استفان شروع کنید. آیا یک نسخه را می خواهی؟ آیا واقعا فکر می کنید که در مورد نمونه هایی که به عنوان موفقیت به دست آمده، چیزی ناموفق بوده است؟ من هرگز یک بار انجام نداده یا حتی رویای انجام کاری مثل دیکته دادن به گروهی از مردم را نداشته ام که باید انجام دهند. اگر من می خواستم توانایی محدودی برای انجام چنین کارهایی داشته باشم، اما باید اعتراف کنم که این ایده هرگز قبل از بحث هایی که بسیار شبیه به این موضوع بود، به من رخ نداد. من از آزاد کردن همه از زندان حمایت می کنم و اول و بیشتر کسانی که به اشتباه محکوم شده اند. من با همه ظلم و ستم داخلی و خارجی در همه جا مخالفم بدون در نظر گرفتن اینکه مردم با آن مخالفند. اما اگر کسی از توصیه های من می پرسد، من آنها را به بهترین وجهی که می دانم - حقیقتا فاعل می دانم - از حقایق می گویم. این درک می گوید که خشونت بیشتر به شکست منجر می شود و عدالت علت با این احتمال شکست مواجه است.
ب: اما این مسأله ایجاد همبستگی جهانی است تا دزدان دریایی سرمایه داری بین المللی را بپذیرد و ما نمی توانیم آن را بدون احترام به مردم خود که تحت تاثیر قرار گرفته اند و در تلاش برای آزاد کردن خود از جرایم مالی صندوق های مالیات ما هستند، انجام دهیم. و ما نمی توانیم آنها را احترام کنیم و آنها را به ما احترام بگذاریم، اگر اصرار داشته باشیم که آنچه را که توصیه می کنیم انجام دهیم. آیا عراقی ها حق ندارند با هم مبارزه کنند؟ و آیا این مبارزه به پیروزی نمی رسد؟
پاسخ: این کاملا جای ما نیست که به قربانیان دلار مالیات ما و شکست های سیاسی خودمان اعتراف کنیم. شما و من نمی توانستیم در مورد توافق نزدیک تر باشیم. اما این بخش جالبی است: قطعا مکان ما به عنوان انسانها برای دفاع از جانب کسانی است که بی تردید و احتمالا در اثر کشته شدن، زخمی شدن و آسیب زدن و بی خانمانی در تلاش برای گره خورده است. ما در واقع باید انتخاب کنیم که در کنار قربانیان - همه آنها - و یا از اعدام ها باشد. بخش عمده ای از جهان به برده داری و قاچاق انسان پایان داد بدون این که خشونت آمیز باشد که ایالات متحده در 1860 دید و هنوز از آن رنج می برد. شما به سختی می توانید علت شریفتری را نسبت به پایان دادن به برده داری پیدا کنید، اما امروزه بسیاری از علایقتان در حال انتظار در حال برداشتن هستند. اگر مردم ایالات متحده تصمیم به پایان دادن به زندان های جرمی کردند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آیا ما می خواهیم ابتدا برخی از زمینه ها را از بین ببریم و میلیونها نفر را به قتل برسانیم، و سپس قانون را به پایان رسانده است؟ یا ما می خواهیم مستقیم به تصویب قانون پرتاب کنیم؟ آیا امکان انجام کارها در روش های بهتر وجود ندارد؟
ب: پس، عراقی ها حق دارند که با هم مبارزه کنند زیرا شما بهتر می دانید؟
الف: من برای مفهوم حقوق و یا عدم وجود آن بسیار مورد استفاده قرار نمی گیرم. مطمئنا، آنها می توانند حق مبارزه با خود را داشته باشند و حق بازگشت به زمین و انجام کاری را نداشته باشند و - برای این موضوع - حق خوردن ناخن ها. اما این بدان معنا نیست که من توصیه می کنم هر یک از این موارد را انجام دهم. من قطعا - من مطمئن نیستم که چطور این را روشن کنم، اما من همچنان می گم این را نمی گویم - نمی توانم آنها را آموزش دهم یا آنها را مرتب یا آنها را دیکته کنم. اگر آنها به اصطلاح حق دارند حق داشتن جهنم همیشه زندگی را از من نادیده بگیرد! اما چگونه این امر مانع از متحدان و دوستان ما می شود؟ آیا شما و من متحدان و دوستان شما نیستید؟ دوستان من در کشورهایی هستند که ارتش ایالات متحده اشغال می کند و به مقاومت منفی خشونت متعهد است، همانطور که من هستم. برخی از آنها برای اقدامات طالبان یا داعش یا گروه های مختلف دیگر از من حمایت و تشویق نمی کنند.
ب: این تنها گروه هایی نیستند که از خشونت استفاده می کنند یا می توانند از آن استفاده کنند. و افرادی هستند که مجبور به استفاده از خشونت هستند، درست همانطور که در کوچه تاریک زانو میزنید.
A: شما می دانید، من با مردی که "اخلاق" را در آکادمی ارتش ایالات متحده در غرب پوکت تعلیم می دهد، بحث کرده ام و از همان روال تاریک برای تحقق جنگ های امپریالیستی استفاده می کند. اما ساختن ماشین آلات عظیم مرگ و استقرار آن، در واقع، با یک مرد تنها در کوچه ی تاریک - یک مرد که برای آنچه که ارزش دارد، گزینه های بیشتری دارد، ما دوست داریم تصور کنیم. سازماندهی مقاومت نظامی به تهاجم یا اشغال امپراطوری نیز در کنار هیچ چیز مشترک با یک مرد تنها در کوچه تاریک است. در اینجا گزینه ها در حقیقت گسترده هستند. انواع تاکتیک های خشونت آمیز بی حد و حصر است. البته خشونت میتواند موفقیتهایی داشته باشد، حتی مهمترین آنها، اما اقدام خشونتآمیز بیشتر احتمال دارد که موفقیت داشته باشد، با کمترین آسیب در راه، با بیشتر مردم درگیر شود، با همبستگی بیشتر در پیش رو، و با موفقیت بیشتر پایدار باشد.
ب: اما اگر مردم در واقع به انقلاب خشن تبدیل شوند، انتخاب این است که آیا آنها از آنها حمایت کنند یا نه حمایت کنند.
پاسخ: چرا؟ آیا نمی توانیم با مخالفت با آنچه که مخالفیم موافقت کنیم، در حالی که مخالف با چگونگی مخالفت با آن هستند؟ من فکر می کنم ممکن است یک دلیل را بدانم چرا این کار را برای ما سخت است. این دلیل است که اختلافات عمیق بین شما و من را نشان می دهد، اما من فکر می کنم که ما فقط می توانیم از طریق آن کار کنیم، اگر درباره آن صحبت کنیم. و این این است. هنگامی که از شما می خواهم به طور عمومی به خشونت در یک اقدام اعتراضی در واشنگتن، دی سی یا نیویورک یا لندن بپردازم، هیچ مشکلی در مورد نیاز به خشونت برخی گروه های دور از برادران و خواهران ما در یک دور زمین. این ترجیحات شما برای اینجا و اکنون است که ما با آن برخورد می کنیم. و شما هنوز تمایلی به انجام خشونت علیه ندارید، هر چند که این امر می تواند جنبش ما را بزرگتر کند، پیام ما را به طور مؤثرتر، پیام های مستهجن و خرابکارانه های پلیس را از بین ببرد. گاهی اوقات شما با این موضوع موافق هستید، اما معمولا اینطور نیست.
ب: خوب، شاید ما بتوانیم اغلب بر برخی از این نکات موافق باشیم، نمی دانم. اما مسئله ی مشابهی بوجود می آید: متحدان ما در اینجا و اکنون می خواهند از خشونت استفاده کنند؛ همچنین در مورد آنچه که به عنوان خشونت محسوب می شود، اختلاف نظر وجود دارد. ما نمی توانیم یک جنبش را با انحصار مردم ایجاد کنیم.
A: و چطور این کار را برای شما انجام می دهد؟ جنبش کجاست؟ شما می توانید از همان سوال از من بپرسید، البته. اما من یک تئوری را با شواهد گسترده ای تأکید می کنم که یکی از راه های افزایش شانس ما برای گسترش جنبش این است که به طور عمومی به خشونت دست بزنیم، حداقل در اقدامات خودمان در Belly of The Beast. ما نمی توانیم یک جنبش را با کنار گذاشتن اکثریت قریب به اتفاق مردم که مایل به خشونت نیستند، ایجاد کنیم. بله، آنها ممکن است فیلم های خشونت آمیز و خشونت با دلار های مالیاتی خود را با نام هایشان دوست داشته باشند. آنها ممکن است زندان های خشونت آمیز و مدارس خشونت آمیز و دفاتر ریخته گری خشن هالیوودی و پلیس خشن را تحمل کنند. اما آنها خشونت را در نزدیکی خود نمی خواهند.
ب: پس شما می خواهید یک جنبش منافقین باشد؟
الف: بله و از بزرگان و دزدان و متجاوزان و تقلب ها و نابرابری ها و شکست ها و متعصبین و اعتیاد و نزاع و همچنین رهبران و نابغه های شجاع. اما ما نمی توانیم بیش از حد شگفت انگیز در هنگام تلاش برای آوردن همه. ما می توانیم سعی کنیم تا به همان اندازه که ما می دانیم چطور، بهترین ها را تشویق کنیم و امیدواریم آنها برای ما همین کار را انجام دهند.
ب: من می بینم که. اما هنوز میخواهید پسر را با اسلحه محروم کنید.
A: اما تنها به این دلیل است که تفنگ به جز بسیاری از بچه ها پایان می یابد.
ب: بله، تو گفتی
خوب. خوب، اجازه دهید سعی کنم یک چیز دیگر در مورد اسلحه بگویم. من فکر می کنم راهی وجود دارد که امپراطوری های مردم دور را تحریک می کند که کاملا مشابه تحریم ها یا بمب ها یا موش ها و یا گروه های مرگ نیست. این ارائه محصولات است. آمریکایی های بومی از پتو های بیمار برخوردار شدند اما الکل نیز مصرف می کردند. چینی ها به تریاک داده شدند. شما می دانید که کشورهای فقیر سوء استفاده شده امروز با کشورهای مخرب ثروتمند داده می شوند؟ اسلحه مکان هایی در جهان که ما آموزش دیده اند به عنوان تولید خشن تقریبا بدون سلاح فکر می کنم. این سلاح ها از شمال و به طور عمده از غرب، مانند کامیون های پتو بیمارستانی ارسال می شود. و اسلحه عمدتا افرادی را که در کشورهایی که به آنها فرستاده می شوند، کشته می شوند. من فکر می کنم که اسلحه به عنوان یک وسیله مقاومت، یک اشتباه است.
ب: خوب، این یکی از راههای نگاه کردن به آن است. اما افرادی هستند که در آن مکان هایی زندگی می کنند که آن را نمی بینند. شما این را از دفتر امن و با تهویه مطبوع خود ببینید. آنها آن را نمی بینند. شما می دانید که ما باید انجام دهیم؟ ما باید یک جلسه، یک کنفرانس، نه یک مسابقه، نه یک بحث، بلکه یک بحث در مورد این اختلافات، بحث مودبانه و متمدنانه باشیم تا بتوانیم بدانیم که کجا می توانیم و نمی توانیم موافقت کنیم. آیا فکر می کنید ما می توانیم در این مورد توافق کنیم؟
الف: کاملا . این فکر بسیار خوبی است
ب: البته باید بخشی از آن باشید. شما واقعا در مورد بعضی از این نکات بودید.
A: و شما البته. شما واقعا آن را زندگی می کردید.
