در اینجا FAIR بسیار عالی است گزارش در مورد تعصب طرفدار جنگ در رسانه های شرکتی، و در اینجا پیتر هارت آن را به خوبی در Democracy Now توصیف می کند:
من دوست دارم گزارش کاملی از تمام پوشش رسانه‌های شرکتی برای کل سرنخ را ببینم جنگ عراق سوم: این بار به صورت مضحک. در اینجا من چند دقیقه فرصت دارم تا با جنگ در MSNBC دو روز پس از دوره پوشش داده شده FAIR، در برنامه ای غیر از برنامه هایی که FAIR پوشش داده است، مخالفت کنم:
من گمان می کنم که بسیاری از استثناهای دیگر وجود داشته باشد. دیر آمدند؟ آیا آنها به طور مساوی در بین برنامه ها پراکنده شده بودند تا هر برنامه بتواند ادعا کند که "متعادل" بوده است، یا واقعاً هیچ کدام بیش از چند دقیقه را به صلح اختصاص داده اند؟ کدام یک هرگز صلح را در بحث قبول نکردند؟
من نمی‌خواهم تمرکز FAIR را بر این نکته اصلی از دست بدهم که صداهای شبه مناظره طرفدار جنگ آنقدر مسلط و تکراری بودند که این ایده را در مغز مردم ایجاد می‌کردند که یک ایده دیوانه‌کننده، عقل سلیم اجتناب‌ناپذیر است. اما فکر می‌کنم بدون انجام این کار می‌توان کل تصویر را نشان داد.
نمی‌دانم نقاط روشن‌تر، در صورت وجود، می‌توانند یا باید تشویق شوند یا خیر. و من علاقه‌ای ندارم که بدترین‌ها را به‌گونه‌ای متمایز کنم که نشان دهد سایر رسانه‌ها به خوبی کار می‌کنند. اما من دوست دارم کل تصویر را ببینم و سپس تصمیم بگیرم که معنی آن چیست.
بنابراین: ارسال کنید FAIR پول برای استفاده در گزارش های طولانی تر!
