چرا یک سیستم جهانی جایگزین جهانی هر دو مطلوب و ضروری است؟

هنگامی که دولت های متمرکز در دنیای باستانی شروع به شکل گیری کردند، با مشکلاتی مواجه شدند که ما آن را آغاز کرده ایم. اگر یک گروه از دولت های صلح آمیز با یک دولت مسلح و تهاجمی جنگ مواجه بودند، آنها فقط سه انتخاب داشتند: ارائه، فرار و یا تقلید از جنگ مانند دولت و امید به پیروزی در جنگ. به این ترتیب جامعه بین المللی تبدیل به نظامی شد و تا حد زیادی باقی مانده است. بشریت در داخل قفس آهن جنگ خود را قفل کرد. مناقشه نظامی شد. جنگ مبارزه مداوم و هماهنگ بین گروه هایی است که منجر به تلفات فراوان می شود. جنگ نیز به معنای آن است که نویسنده جان هورگان می گوید جنگ نظامی، فرهنگ جنگ، ارتش ها، سلاح ها، صنایع، سیاست ها، برنامه ها، تبلیغات، تعصبات، عقیدتی هایی است که باعث می شود درگیری گروهی نه تنها امکان پذیر باشد، بلکه احتمالا1.

در طبیعت در حال تغییر جنگ، جنگ به ایالات محدود نیست. ممکن است از جنگ های ترکیبی صحبت کنیم، جایی که جنگ های مرسوم، اقدامات تروریستی، نقض حقوق بشر و سایر اشکال خشونت بی نظیر در مقیاس وسیع صورت می گیرد2. بازیگران غیر دولتی در جنگ نقش مهمی دارند و اغلب به شکل جنگ نامتقارن شکل می گیرند.3

در حالی که جنگ های خاص توسط رویدادهای محلی باعث می شوند، آنها به طور خود به خود از بین نمی روند. این نتیجه اجتناب ناپذیر سیستم اجتماعی برای مدیریت درگیری های بین المللی و مدنی، سیستم جنگی است. علت جنگ ها به طور کلی سیستم جنگی است که جهان را برای جنگ های خاص آماده می کند.

عملیات نظامی در هر کجا تهدید نظامی را در همه جا افزایش می دهد.
جیم هابر (عضو World Beyond War)

سیستم جنگی بخشی از مجموعه ای از اعتقادات و ارزش های متقابل است که در اطراف آن تا حدی بوده است که حقیقت و سودمندی آنها به صورت تصدیق پذیرفته می شود و عمدتا بدون شک مورد سوء استفاده قرار می گیرند، هرچند که به طور واضح نادرست است.4 در میان اسطوره های سیستم جنگ مشترک عبارتند از:

• جنگ اجتناب ناپذیر است ما همیشه آن را داشته ایم و همیشه خواهیم بود.
• جنگ "طبیعت انسانی است."
• جنگ ضروری است
• جنگ مفید است
• جهان یک "مکان خطرناک" است.
• جهان یک بازی صفر است (چیزی که من نمی توانم داشته باشم و بالعکس و کسی همواره تسلط می یابد؛ ما بهتر از "آنها" هستیم)
• ما "دشمنان" داریم

ما باید از مفروضات غیرقابل پیش بینی کنار بگذاریم، مثلا، جنگ همیشه وجود خواهد داشت، که ما می توانیم جنگ را ادامه دهیم و زنده بمانیم، و ما جداگانه و متصل نیستیم.
رابرت دوج (عضو هیئت مدیره بنیاد هسته ای صلح)

سیستم جنگ همچنین شامل نهادها و فن آوری های سلاح است. این عمیقا در جامعه تعبیه شده است و بخش های مختلف آن به یکدیگر متصل می شوند به طوری که بسیار قوی هستند. برای مثال، تعداد انگشت شماری از کشورهای ثروتمند بیشترین سلاح های مورد استفاده در جنگ های جهان را تولید می کنند و مشارکت خود را در جنگ ها بر اساس آسیب های ناشی از سلاح هایی که به ملت ها و گروه های فقیر فروخته یا به آنها داده شده است، توجیه می کنند.5

جنگ ها به شدت سازمان یافته و بسیج نیروهای پیشنهادی نیروهای پیش ساخته سیستم جنگی است که تمام نهادهای جامعه را در بر می گیرد. به عنوان مثال، در ایالات متحده (یک نمونه قوی از شركت كننده در نظام جنگ)، نه تنها نهادهای جنگی نظیر قوه مجریه دولت، جایی كه رئیس دولت نیز قوماندان است، نه سازمان نظامی (ارتش) نیروی دریایی، نیروی هوایی، سپاه دریایی، گارد ساحلی) و سازمان سیا، امنیت ملی، امنیت ملی، چندین کالج نظامی، اما جنگ نیز به اقتصاد وارد شده است، فرهنگی در مدارس و نهادهای مذهبی به وجود آمده است، یک سنت در خانواده ها ، در مراسم های ورزشی، به بازی ها و فیلم ها، و رسانه های خبری، به نمایش درآمد. تقریبا هیچ جایی از یک جایگزین یاد نمیگیرد.

یک مثال کوچک تنها از یک ستون نظامی نظامی، فرهنگ استخدام نیروهای نظامی است. ملت ها برای رسیدن به جوانان در ارتش استخدام میشوند و آن را "خدمات" می نامند. کارکنان برای رسیدن به "خدمات" به نظر می رسد جذاب هستند، انگیزه های نقدی و آموزشی را ارائه می دهند و آن را هیجان انگیز و عاشقانه می نامند. هرگز نادیده گرفته نمی شود. پوسترهای استخدام سربازان مفقود شده و مرده، یا روستاهای منفجر شده و غیرنظامیان مرده را نشان نمی دهند.

در ایالات متحده، بخش بازدارندگی و تحقیقات ارتش ملی، دارایی های نیمه تریلر را حفظ می کند که نمایش های بسیار پیچیده، جذاب و تعاملی از جنگ وفادار هستند و برای استخدام در "سخت برای نفوذ به دبیرستان" در نظر گرفته شده اند. این ناوگان شامل " ارتش ماجراجویی نیمه "،" سرباز آمریکایی نیمه "و دیگران.6 دانش آموزان می توانند در شبیه سازی ها بازی کنند و با مبارزه با مخزن مبارزه کنند و یا هلیکوپتر های حمله آپاچی را بفروشند و دشمن ارتش را برای عملیات عکس ببرند و زمین را برای پیوستن به زمین آماده کنند. کامیون ها در جاده 230 روز در سال هستند. ضرورت جنگ به صورت تصریح شده و ناکامی مخرب آن به نمایش گذاشته می شود. نینا برمن، عکس نگارنده، قدرتمندانه خود را ارتقاء داد پنتاگون آمریکا به جامعه آمریکایی فراتر از تبلیغات تلویزیونی معمول و حضور در همه نوع رویدادهای ورزشی ثبت کرده است.7

در حالی که جنگ ها اغلب بدون حمایت اکثریت مردمی آغاز و یا ادامه می یابند ، جنگ ها تا حدی ناشی از یک ذهنیت ساده و خاص است. دولت ها موفق شده اند خود و توده های مردم را متقاعد کنند که فقط دو پاسخ در برابر حمله وجود دارد: تسلیم یا جنگ - توسط "آن هیولاها" اداره می شود یا آنها را تا عصر حجر بمب گذاری می کنید. آنها اغلب "قیاس مونیخ" را نقل می کنند ، هنگامی که در سال 1938 انگلیسی ها احمقانه تسلیم هیتلر شدند و در نهایت ، جهان مجبور شد به هر حال با نازی ها بجنگد. مفهوم این امر این است که اگر انگلیسی ها "در برابر هیتلر" ایستاده بودند ، او عقب نشینی می کرد و جنگ جهانی دوم رخ نمی داد. در سال 1939 هیتلر به لهستان حمله کرد و انگلیسی ها جنگ را انتخاب کردند. ده ها میلیون نفر جان خود را از دست دادند.8 جنگ سرد بسیار داغ با رقابت سلاح های هسته ای آغاز شد. متاسفانه، در قرن 21st، روشن شده است که ساختن جنگ صلح ایجاد نمی کند، زیرا موارد دو جنگ خلیج فارس، جنگ افغانستان و جنگ سوریه / ISIS به وضوح نشان می دهد. ما وارد یک کشور مستقل شده ایم. کریستین کریستین، در "پارادایم صلح"، با روش مشابهی رویکرد راه حل جایگزین برای حل مسائل بین المللی را پیشنهاد می کند:

ما نمی توانیم ماشین را بچرخانیم. اگر چیزی با آن اشتباه بود، ما متوجه شدیم که سیستم کار نمی کند و چرا: چگونه کار نمی کند؟ آیا آن را به نوبه خود کمی؟ آیا چرخ چرخدنده در گلدان است؟ آیا باتری نیاز به شارژ دارد؟ آیا گاز و هوا از طریق عبور می کند؟ مانند لگد زدن ماشین، یک رویکرد به جنگ که بر راه حل های نظامی متکی است، چیزها را شکل نمی دهد: در میان علل خشونت و بین انگیزه های تهاجمی و دفاعی تفاوتی ندارد.9

ما می توانیم جنگ را تنها در صورتی ادامه دهیم که اگر ما ذهنیت را تغییر دهیم، سؤالات مربوطه را بپرسیم تا به دلایل رفتار تجاوزگرانه و به ویژه اینکه ببینیم رفتار شخصی خود یکی از علل است. مانند دارو، درمان تنها علائم بیماری آن را درمان نمی کند. به عبارت دیگر ما باید قبل از کشیدن تفنگ تفکر کنیم. این طرح برای صلح این کار را می کند.

سیستم جنگی کار نمی کند این صلح و امنیت حداقل را به ارمغان نمی آورد. آنچه که تولید می کند ناامنی متقابل است. با این حال ما ادامه می دهیم

جنگ ها اندمیک هستند در سیستم جنگ هر کس باید از هر کس دیگری مراقب باشد. دنیای یک مکان خطرناک است، زیرا سیستم جنگ آن را انجام می دهد. این جنگ "هابز" علیه همه مردم است. ملت ها معتقدند که قربانی تهدیدات و تهدیدهای سایر ملل هستند؛ مطمئنا نیروهای نظامی دیگر برای هدف نابودی آنها هستند، در حالی که ناکامی های خود را نمی بینند، اعمالشان ایجاد رفتار بسیار ترسناک و بازو در برابر آن، به عنوان دشمنان تبدیل به تصاویر آینه از یکدیگر است. مثال هایی فراوان است: درگیری نامطلوب عرب و اسرائیل، درگیری هند و پاکستان، جنگ آمریکا با تروریسم، تروریست های بیشتری را ایجاد می کند. هر مانور جانبی برای سطح استراتژیک بالا است. هر یک از طرفین در حالی که صدای خود را به تمدن تبدیل می کند، از هم جدا می کند. به این ناپیوسته اضافه شده است مسابقه برای مواد معدنی، به ویژه نفت، به عنوان کشورهای دنبال یک مدل اقتصادی از رشد بی پایان و اعتیاد به نفت10. علاوه بر این، این وضعیت ناامنی دائمی، نخبگان و رهبران جاه طلبانه را قادر می سازد تا با ترس از ترس های مردمی به قدرت سیاسی برسند و فرصت های زیادی را برای تولیدکنندگان سلاح فراهم می کند که پس از حمایت از سیاستمدارانی که شعله وران را دوست دارند، حمایت می کند.11

در این راه، سیستم جنگی خودپنداره، خود تقویت کننده و خودمختار است. اعتقاد بر این که جهان یک مکان خطرناک است، ملت ها خود را مجبور می کنند و در یک درگیری خصمانه عمل می کنند و به ملت های دیگر نشان می دهند که جهان یک مکان خطرناک است و بنابراین باید مسلح و عمل کنند. هدف این است که خشونت مسلحانه را در یک وضعیت جنگی تهدید کند، امیدوار است که آن را "جلوگیری" از طرف دیگر، اما این به طور منظم ناکام خواهد ماند، و سپس هدف، نه اجتناب از یک درگیری، بلکه پیروزی است. جایگزینی برای جنگ های خاص تقریبا هرگز به طور جدی دنبال نمی شود و این ایده که ممکن است جایگزین برای جنگ خود باشد تقریبا هرگز به مردم نمی رسد. یکی پیدا نمی کند که چه کسی نمی خواهد.

اگر ما خواهان صلح باشد، دیگر برای پایان دادن به یک جنگ خاص یا سیستم سلاح خاصی کافی نیست. کل مجموعه فرهنگی سیستم جنگی باید با سیستم های مختلف برای مدیریت درگیری ها جایگزین شود. خوشبختانه، همانطور که خواهیم دید، چنین سیستمی در حال حاضر در دنیای واقعی در حال توسعه است.

سیستم جنگی انتخاب است دروازه قفس آهن، در واقع باز است و ما می توانیم هر زمان که ما انتخاب می کنیم بیرون برویم.

مزایای یک سیستم جایگزین

منافع عبارتند از: کشتار و کشتار جمعی بیشتر، ترس از زندگی بیشتر، ترس از غرق شدن از دست رفته عزیزان در جنگ، تریلیون دلار هدر نرفتن و آماده سازی برای تخریب، آلودگی بیشتر و تخریب زیست محیطی از جنگ ها نیست و آماده شدن برای جنگ، هیچ گونه پناهندگان جنگی و بحران های بشردوستانه ناشی از جنگ، فرسایش بیشتر دموکراسی و آزادی های مدنی به دلیل تمرکز و محرمانگی دولت توسط یک فرهنگ جنگی، بدون هیچ زحمتی و از دست زدن به سلاح های از پیش تعیین شده، جنگ

اکثریت قریب به اتفاق مردم از همه فرهنگ ها ترجیح می دهند در صلح زندگی کنند. در سطح عمیق زندگی ما، مردم از جنگ متنفرند. هر فرهنگی که ما داریم، تمایل به زندگی خوب داریم، که اکثر ما به عنوان داشتن یک خانواده تعریف می کنیم، بچه ها را بالا می بریم و آنها را تماشا می کنیم تا به بزرگسالان موفق تبدیل شوند، و کارهایی را انجام می دهند که ما معنی داریم. و جنگ به طرز وحشیانه ای با آن خواسته ها مواجه می شود.
جودیت دست (نویسنده)

مردم بر اساس تصویر ذهنی خود از یک وضعیت آینده و آینده محیط زندگی خود، برای صلح انتخاب می کنند. این تصویر می تواند به عنوان یک رویا یا به عنوان یک هدف یا مأموریت دقیق باشد. اگر طرفداران صلح دیدگاه یک آینده واقع بینانه، معتبر و جذاب را برای مردم بیان کنند، شرایطی که در برخی موارد از آنچه در حال حاضر وجود دارد، بهتر است، این تصویر یک هدف است که مردم را به دنبال آن می کشد و انگیزه می دهد. همه مردم از طریق ایده صلح تحریک نمی شوند.
لوک Reychler (دانشمند صلح)

ضرورت یک سیستم جایگزین - جنگ نتوانست صلح را به ارمغان بیاورد

جنگ جهانی اول به عنوان "جنگ برای پایان دادن به جنگ" توجیه شد اما جنگ هرگز صلح را به ارمغان نمی آورد. این ممکن است موقت موقت، تمایل برای انتقام و مسابقه تسلیحات جدید تا جنگ بعدی باشد.

جنگ، در ابتدا، امید است که یکی بهتر شود؛ آینده امیدوار است که دیگران بدتر شوند پس رضایتمندی که او بهتر از آن نیست؛ و در نهایت، تعجب در هر کس بدتر از آن است. "
کارل کراوس (نویسنده)

در شرایط مرسوم، میزان شکست جنگ 50 درصد است - یعنی یک طرف همیشه از دست می دهد. اما به لحاظ واقع گرایانه، حتی به اصطلاح پیروان، زیان های وحشتناکی را متحمل می شوند.

از دست دادن جنگ12

تلفات جنگ بسیار بیشتر از مرگ واقعی است. در حالی که در میان افرادی که سعی در اندازه گیری تلفات جنگ دارند، درگیری وجود دارد، ما علیه کاهش تعداد تلفات غیرنظامیان هشدار می دهیم، زیرا این امر منحرف کننده هزینه های طولانی مدت انسان برای جنگ است. ما پیشنهاد می کنیم که تنها دیدگاه یکپارچه ای از تلفات جنگ ها، پیامدهای وحشتناک را نشان می دهد. یک ارزیابی تلفات در جنگ باید شامل مرگ و میرهای مستقیم و غیر مستقیم باشد. قربانیان غیرمستقیم جنگ می توانند به موارد زیر توجه کنند:

• تخریب زیرساخت ها

• مین های زمینی

• استفاده از اورانیوم ضعیف شده

• پناهندگان و آوارگان داخلی

• سوء تغذیه

• بیماری ها

• بی قانونی

• قتل های داخل دولت

• قربانیان تجاوز و سایر اشکال خشونت جنسی

• بی عدالتی اجتماعی

در ماه ژوئن 2016، کمیسیون عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) اظهار داشت که "جنگ و آزار و اذیت مردم بیشتر از خانه های خود را رانده است تا هر زمان که پرونده های UNHCR آغاز شد". در مجموع 65.3 میلیون نفر در پایان 2015 آواره شدند.13

تنها با در نظر گرفتن چنین تلفاتی غیرمستقیم به عنوان تلفات واقعی، اسطوره جنگ "تمیز" و "جراحی" با کاهش تعداد تلفات جنگی به درستی مقابله می شود.

خسارات ناشی از غیرنظامیان بی نظیر است، در نظر گرفته شده و مورد اصلاح قرار گرفته است
کتی کلی (فعال صلح)

علاوه بر این، در اواخر قرن بیست و اوایل قرن بیست و یکم، جنگ به پایان نمی رسد، اما بدون قطعنامه برای سال ها و حتی دهه ها بدون صلح به دست می آید. جنگ کار نمی کند آنها یک حالت جنگ دائمی ایجاد می کنند یا اینکه بعضی از تحلیل گران در حال حاضر به دنبال آن هستند. در آخرین سالهای 120 جهان از جنگ های بسیاری رنج می برد؛ زیرا لیست زیر این موارد را نشان می دهد:

جنگ آمریكایی آمریكا، جنگ های بالكان، جنگ جهانی اول، جنگ داخلی روسیه، جنگ داخلی اسپانیا، جنگ جهانی دوم، جنگ كره، جنگ ویتنام، جنگ های آمریكای شمالی، جنگ های یوگسلاوی، اولین و جنگ دوم جنگ کنگو، جنگ ایران و عراق، جنگ های خلیج فارس، جنگ های جنگ های شوروی و آمریکا، جنگ عراق، جنگ سوریه و دیگران از جمله ژاپن و چین در 1937، جنگ داخلی طولانی مدت در کلمبیا (به پایان رسید در 2016) و جنگ در سودان، اتیوپی و اریتره، جنگ های عرب و اسرائیل (یک سری از درگیری های نظامی بین نیروهای اسرائیلی و مختلف عرب)، پاکستان در مقابل هند و غیره

جنگ ویرانگر است

هزینه های جنگ در سطوح انسانی، اجتماعی و اقتصادی بسیار زیاد است. ده میلیون نفر در جنگ جهانی اول جان خود را از دست دادند، 50 به 100 میلیون نفر در جنگ جهانی دوم. جنگ آغاز شده در 2003 5 درصد از مردم عراق را کشت. سلاح هسته ای می تواند، در صورت استفاده، تمدن و یا حتی زندگی بر روی این سیاره را پایان دهد. در جنگ های مدرن نه تنها سربازانی که در میدان جنگ می میرند. مفهوم "جنگ کامل" نابودی را به غیر نظامیان نیز تحمیل کرد، به طوری که امروزه بسیاری از غیرنظامیان - زنان، کودکان، پیرمرده ها - در جنگ جان می گیرند تا سربازان. این اقدام معمول از ارتش های مدرن به منظور استفاده از انفجار مواد منفجره بدون در نظر گرفتن مواد منفجره در شهرهایی که انبوهی از افراد غيرنظامی در تلاش برای زنده ماندن قتل عام است، استفاده می شود.

تا زمانی که جنگ به عنوان ستمکار مطرح شود، همیشه شیفتگی آن را خواهد داشت. هنگامی که آن را به عنوان عجیب و غریب نگاه می شود، آن را تبدیل به محبوب است.
اسکار وایلد (نویسنده و شاعر)

جنگ تخریب و تخریب اکوسیستم هایی است که تمدن بنا شده است. آمادگی برای جنگ باعث ایجاد و انتشار مواد شیمیایی سمی می شود. اکثر سایت های Superfund در ایالات متحده در پایگاه های نظامی قرار دارند. کارخانه های سلاح های هسته ای مانند فورالد در اوهایو و هانفورد در ایالت واشنگتن زمین و آب را با زباله های رادیو اکتیو که هزاران سال سمی هستند، آلوده کرده است. مبارزه با جنگ هزاران مایل مربع از زمین را بی فایده و خطرناک می کند به دلیل مین های زمینی، سلاح های اورانیوم ضعیف شده و دهانه های بمب گذاری شده که آب را پر می کنند و مالاریا آلوده می شوند. سلاح های شیمیایی جنگل های جنگلی و جنگل های مانگرو را از بین می برند. نیروهای نظامی مقدار زیادی از نفت را مصرف می کنند و گازهای گلخانه ای را انتشار می دهند.

در 2015، خشونت برای هر فرد در جهان هزینه جهانی $ 13.6 تریلیون دلار یا $ 1,876 است. این معیار ارائه شده توسط موسسه اقتصاد و صلح در فهرست 2016 جهانی صلح نشان می دهد که زیان های اقتصادی "هزینه و سرمایه گذاری در ساخت و ساز صلح و حفظ صلح" را کاهش می دهد.14 به گفته مل دانکن، یکی از بنیانگذاران نیروی صلح خشونت آمیز، هزینۀ صلحبان غیرنظامی غیر حرفه ای و حرفه ای، $ 50,000 در هر سال است، در مقایسه با $ 1 میلیون دلار، مالیات دهندگان ایالات متحده برای یک سرباز در افغانستان در سال است.15

جهان با بحران زیست محیطی مواجه است

بشریت با یک بحران زیستمحیطی جهانی مواجه است که از طریق آن جنگ ما را منحرف می کند و آن را تشدید می کند، از جمله، اما نه محدود به آن، تغییرات اقلیمی نامطلوب است که کشاورزی را متلاشی خواهد کرد، باعث خشکسالی و سیل می شود، الگوهای بیماری را مختل می کند، سطح دریا افزایش می یابد، میلیون ها پناهنده را در حرکت و تخریب اکوسیستم های طبیعی که تمدن بنا شده است. ما باید به سرعت منابع را که در زباله های زباله انداخته اند، تغییر دهیم تا به حل مشکلات عمده بشریت برسیم.

تغییرات اقلیمی، تخریب محیط زیست و کمبود منابع عوامل موثر در جنگ و خشونت هستند. برخی در مورد یک همبستگی فاجعه بار فقر، خشونت و تغییرات آب و هوایی صحبت می کنند.16 گرچه ما نباید این عوامل را به عنوان عوامل اصلی جنگ جدا کنیم ، اما باید آنها را بعنوان عناصر اضافی - و احتمالاً به طور فزاینده ای مهم - درک کرد که بخشی از زمینه های اجتماعی ، سیاسی و تاریخی یک سیستم جنگ هستند.

ضروری است که این مسیر بی رحمانه را که برای انسانها به مراتب بیشتر تهدیدآمیز است از میان پیامدهای مستقیم جنگ متوقف سازد. شروع با ارتش یک گام منطقی است. بودجه نظامی غیرقابل کنترل صرفا منابع مورد نیاز برای رسیدگی به بحران های سیاره را از بین می برد. تاثیر منفی محیطی ارتش به تنهایی بسیار زیاد است.

اتصال نقاط - نشان دادن تاثیر جنگ به محیط زیست

• هواپیمای نظامی حدود یک چهارم از سوخت جت جهان را مصرف می کند.
• وزارت دفاع روزانه از کشور سوئد بیشتر مصرف می کند.
• وزارت دفاع باعث دفع مواد شیمیایی بیشتر از پنج شرکت بزرگ شیمیایی می شود.
• یک بمب افکن F-16 یک ساعته مصرف سوخت تقریبا دو برابر شده را به عنوان رانندگان بزرگ مصرف کننده در ایالات متحده سالانه سوخت.
• نیروهای آمریکایی در یک سال سوخت کافی برای استفاده از کل سیستم حمل و نقل عمومی کشور برای سال های 22 استفاده می کنند.
• در طول عملیات هوایی 1991 در مورد عراق، ایالات متحده از حدود 340 تن موشکی حاوی اورانیوم ضعیف (DU) استفاده کرد. میزان ابتلا به سرطان، نقص های زایمان و مرگ و میر نوزادان در فلوجه، عراق در اوایل 2010، به میزان قابل توجهی افزایش یافت.17
• یک برآورد نظامی در 2003 این بود که دو سوم از مصرف سوخت ارتش در وسایل نقلیه ای که سوخت را به میدان جنگ حمل می کردند، رخ داد.18

در گزارشی در مورد برنامه توسعه پس از 2015، هیئت بلندپایه سازمان ملل متحد برجسته، روشن ساخت که کار طبق معمول گزینه ای نبود و لازم بود که تغییراتی از جمله توسعه پایدار و صلح برای همه ایجاد شود.19

ما به سادگی نمی توانیم با یک سیستم مدیریت منازعات پیش بریم که بر جنگ در جهان متکی است که 9 میلیارد نفر از طریق 2050 داشته اند، کمبود منابع حاد و شرایط آب و هوایی که به طور چشمگیری تغییر می کند و اقتصاد جهانی را مختل می کند و میلیون ها پناهنده را در حال حرکت می گذارد . اگر ما جنگ را پایان ندهیم و توجه ما را به بحران جهانی سیاره، دنیایی که ما می دانیم در عصر تاریکی دیگر و خشونت آمیز پایان می یابد.