توسط Tad Daley ، 16 ژوئیه 2020
از جانب مجله سیاست جهانی
در این روز 75 سال پیش ، عصر اتمی به دنیا آمد و اولین انفجار هسته ای در نزدیکی آلاموگوردو ، نیومکزیکو در شانزدهم ژوئیه سال 16. فقط 1945 روز زودتر ، در 20 ژوئن ، سازمان ملل با امضای منشور سازمان ملل تأسیس شده بود. در سانفرانسیسکو آیا بمب سه هفته پس از تولد سازمان ملل متحد منسوخ شده است؟
به نظر می رسید فرد مهمترین فرد در این رویدادها ، رئیس جمهور آمریکا ، هری اس ترومن ، چنین تصور می کند. موقعیت منحصر به فرد انسان و لحظه را در نظر بگیرید. اگرچه آلاموگوردو هنوز سه هفته بیشتر بود ، اما مشاوران ترومن تا آن زمان به او اطمینان داده بودند كه "موفقیت" واقعاً یقین است. و او می دانست كه او انسانی است كه به زودی یوك تصمیم می گیرد - نه تنها در مورد اینكه آیا و چگونه می توان از وسیله جدید جدید و شرورانه علیه ژاپن امپریال استفاده كرد ، بلكه باید پس از آن در مورد مخمصه آخرالزمانی چه كاری انجام دهد. بشریت.
پس چه گفت در امضای سند در سانفرانسیسکو؟
این تنها اولین قدم برای رسیدن به صلح پایدار است ... با نگاهی که همیشه به هدف نهایی داریم ، اجازه دهید به پیش برویم ... این منشور ، مانند قانون اساسی خود ما ، با گذشت زمان ، گسترش و بهبود می یابد. هیچ کس ادعا نمی کند که اکنون یک ساز نهایی یا کامل است. تغییر شرایط جهان به اصلاحاتی نیاز دارد ... برای یافتن راهی برای پایان دادن به جنگ.
کمترین کنجکاوی ، کمترین کنجکاوی را برای تأکید بر کمبودهای کمبود یک سند کمتر از یک ساعت از آن ، کاملاً کنجکاو کرده بود.
دو روز بعد ، پس از مسافرت از سانفرانسیسکو با قطار برای دریافت درجه افتخاری از دانشگاه کانزاس سیتی در زادگاه خود ، افکار رئیس جمهور ترومن به دوش خود و هدف نهایی روی آورد. "من وظیفه فوق العاده ای دارم ، جرمی که نمی توانم خیلی دقیق به آن نگاه کنم." تقریباً به طور قطع حتی یک نفر از آن مخاطبان نمی دانست که به چه چیزی مراجعه می کند. اما ما می توانیم حدس بزنیم که این ربطی به "تغییر شرایط جهان" دارد که او می دانست به زودی می آیند:
ما حداقل در این کشور در عصر قانون زندگی می کنیم. اکنون ما باید این کار را در سطح بین المللی انجام دهیم. کنار آمدن برای کشورها در جمهوری جهان به همان راحتی که در جمهوری ایالات متحده برای ما راحت خواهد بود. اکنون ، اگر کانزاس و کلرادو بر سر یک حوضه نزاع داشته باشند ، آنها گارد ملی را در هر ایالت صدا نمی کنند و بر سر آن جنگ نمی کنند. آنها در دیوان عالی کشور اقامه دعوی می کنند و به تصمیم آن عمل می کنند. دلیلی در جهان وجود ندارد که چرا ما نمی توانیم این کار را در سطح بین المللی انجام دهیم.
این تضاد - بین قانونی که در جامعه ای از شهروندان حاکم است و عدم وجود آن در میان جامعه ملت ها - به سختی از نظر هری اس ترومن اصل بود. بیان شده بود در طی قرنهای متمادی توسط ذهنهای بزرگ مانند دانته ، روسو ، کانت ، بهاءالله ، شارلوت برونته ، ویکتور هوگو و ه.گ ولز. در واقع ، هنگامی که ترومن دادگاه عالی ما را به عنوان قیاس بیرون کشید ، سلف خود ، رئیس جمهور اولیس اس. گرانت را تکرار کرد ، که گفت در 1869"من معتقدم که در روزهای آینده ملت های کره زمین در مورد نوعی کنگره توافق خواهند کرد ... تصمیمات آن مانند تصمیمات دیوان عالی کشور برای ما لازم الاجرا خواهد بود."
اولین بار نیست که برای هری اس. ترومن اتفاق افتاده است. رئیس سابق موسسه بروکینگز و معاون وزیر امور خارجه ایالات متحده استروب تالبوت ، در کتاب خارق العاده 2008 آزمایش بزرگ خود (نیمی از خاطرات و نیمی از تاریخ ایده جمهوری جهانی) ، به ما می گوید که سی و سومین رئیس جمهور آمریکا آیات آلفرد لرد تنیسون از سال 33 را در کیف پول خود حمل کرد: "تا زمانی که دیگر طبل جنگ و ضربت های جنگ نباشد furl'd، in the پارلمان انسان ، فدراسیون جهان. " تالبوت می گوید در حالی که نسخه کیف پولش خراب می شود ، ترومن این کلمات را شاید 1835 بار جداگانه در طول زندگی بزرگسالی اش با دست تکرار می کند.
نتیجه گیری دشوار است که در این لحظه فجیع کننده حقیقت ، بر خلاف گذشته در تاریخ بشری ، رئیس جمهور هری اس. ترومن از ترس و وحشت جنگ هسته ای می ترسید ، نتیجه گرفت که تنها راه حل برای خاتمه جنگ است و فهمید که سازمان ملل متحد جدید نمی تواند ، همانطور که منشور خود اعلام کرد ، "نسل های موفق را از مصیبت جنگ نجات دهد".
چند ماه به جلو بکشید. هیروشیما و ناگازاکی به پایان رسیده بودند ، جنگ جهانی دوم وحشتناک به پایان رسیده بود ، اما وحشت بی وقفه از یک جنگ جهانی بی نهایت فاجعه بار تازه آغاز شده بود. و دقیقا دو هفته قبل از شروع منشور سازمان ملل در 24 اکتبر 1945 ، نامه ای خارق العاده در نیویورک تایمز ظاهر شد. سناتور آمریكا ، J. ویلیام فولبرایت ، دادرس دیوان عالی ایالات متحده ، اوون جی رابرتز ، و آلبرت انیشتین نوشتند: "منشور سان فرانسیسكو یك توهم غم انگیز است." وی ادامه داد: "با حفظ حاکمیت مطلق کشور های رقیب ، (ایجاد مانع) ایجاد قانون برتر در روابط جهانی ... ما باید امیدوار باشیم که از یک جنگ اتمی جلوگیری کنیم ، قانون اساسی فدرال جهان ، نظم قانونی در سطح جهان است. "
نویسندگان بعداً این نامه را گسترش دادند ، بیش از دوازده امضا کننده برجسته دیگر را اضافه کردند و آن را به ژاکت کتاب Anatomy of Peace اثر Emery Reves در سال 1945 پیوست کردند. این مانیفست ایده جمهوری جهانی به 25 زبان ترجمه شد و احتمالاً بیش از یک میلیون نسخه فروخته شد. (Reves همچنین به عنوان نماینده ادبی وینستون چرچیل خدمت می کرد ، و به او کمک می کرد وکالت خود چرچیل برای "ایالات متحده اروپا" و "سازمان جهانی نیرو مقاومت ناپذیر و اقتدار تجاوز ناپذیر.") سناتور آینده ایالات متحده و کارمند کاخ سفید JFK کاخ سفید ، هریس وفورد ، که به عنوان یک نوجوان کاملاً کاریزماتیک ، "فدرالیست های دانشجویی" را در سال 1942 تأسیس کرد ، به من گفت که کادر وی از رویانیان جوان One World کتاب راس را کتاب مقدس حرکت خود می دانستند.
یک بار دیگر به سال 1953 بروید ، و جان محترم جان فاستر دالس ، وزیر امور خارجه رئیس جمهور آیزنهاور. یکی از شاهین های بزرگ دوران جنگ سرد. برعکس یک رویاپست خیالی. او به عنوان مشاور سناتور جمهوریخواه آرتور واندنبرگ بخشی از هیئت های آمریکایی در سانفرانسیسکو بود و به ساختن مقدمه تحریک آمیز منشور کمک کرده بود. همه اینها حكم او را هشت سال به تعجب آورتر كرد:
وقتی بهار 1945 در سانفرانسیسکو بودیم ، هیچکدام از ما از بمب اتمی که قرار بود در ششم اوت 6 در هیروشیما سقوط کند ، نمی دانستیم. بنابراین منشور منشور عصر پیش از اتم است. به این معنا قبل از شروع به کار منسوخ شده بود. با اطمینان می توانم بگویم که اگر نمایندگان آنجا می دانستند که قدرت اسرارآمیز و بی حد و حصر اتم به عنوان ابزاری برای کشتار جمعی در دسترس است ، مقررات منشور مربوط به خلع سلاح و تنظیم تسلیحات بسیار بیشتر می شد. برجسته و واقع بینانه.
در واقع، تنها چند روز پس از درگذشت FDR در 12 آوریل 1945 ، وزیر جنگ ، هنری استیمسون به رئیس جمهور جدید توصیه كرد كه كنفرانس سانفرانسیسكو را به تعویق بیندازد - تا بعد از آنكه پیامدهای كامل بمب اتمی در حال ظهور قابل تفسیر و جذب باشد.
سازمان ملل متحد در 75 سال گذشته اقدامات بسیار خوبی را انجام داده است. این کمک رسانی به 90 میلیون نفر از مردم ، توزیع کمک به بیش از 34 میلیون پناهنده ، انجام 71 مأموریت مربوط به صلح ، نظارت بر صدها انتخابات ملی ، کمک به صدها میلیون زن با بهداشت مادر ، کمک به واکسن 58٪ از کودکان در جهان ، و خیلی چیزهای دیگر
اما - اینجا را گرم کنید - جنگ را از بین نبرد. همچنین نبردهای تسلیحاتی ابدی بین قدرتهای بزرگ را از بین نبرد bellum omnium Contra omnes توماس هابز در لویاتان خود در سال 1651 توصیف کرد. سلاح های لیزری ، سلاح های فضایی ، سلاح های سایبری ، سلاح های نانو ، سلاح های بدون سرنشین ، سلاح های میکروبی ، سلاح های ربات با هوش مصنوعی. فقط تا سال 2045 ، سازمان ملل با 100 ، سریع پیش بروید و حتی نمی توان صفتهای جدید را در مقابل اسم باستانی در نظر گرفت. هیچ کس نمی تواند تردید کند که بشریت به طور مستمر با سناریوهای جدید و ترسناک تر از نابودی روبرو خواهد شد.
ببخشید چی؟ بله ، شما در ردیف عقب هستید ، صحبت کنید! اکنون 75 سال است که ما نه "جمهوری جهان" داشته ایم و نه یک جنگ هسته ای؟ پس ترومن باید اشتباه کرده باشد؟ شما می گویید بشر می تواند با خیال راحت در دنیای رقبای ملی سکونت داشته باشد ، شما می گویید که مسلح به سلاح های هسته ای است و خدا فقط می داند چه سلاح های دیگری وجود دارد ، و می تواند آمدن آخرالزمان را برای همیشه گول بزند؟
تنها پاسخ ممکن به آن ، همان پاسخی است که توسط ژو آنلا ، نخست وزیر چین در سال 1971 ، داده شده است ، وقتی از هنری کیسینجر پرسیده شد که وی در مورد پیامدهای انقلاب فرانسه چه فکر می کند؟ آقای ژو ، داستان می رود ، یک لحظه این سؤال را در نظر گرفت ، و سپس پاسخ داد: "فکر می کنم خیلی زود گفتن است."
تاد دالی ، نویسنده کتاب آخرالزمان هرگز: راه را به سوی جهان بدون سلاح هسته ای راه می دهد از انتشارات دانشگاه راتگرز ، مدیر تحلیل سیاست در شهروندان برای راه حل های جهانی.
