چه اتفاقی می افتد وقتی که یک دسته از وکلاانی که قصد تشخیص جنگجویان غیرنظامی را دارند با مصاحبه با صدها شهروند غیرنظامی می توانند این کار را انجام دهند؟
آیا قانونی است که همه یا هیچ کس را بکشند؟
La مرکز غیر نظامیان درگیری (CIVIC) گزارشی منتشر کرده است دیدگاه مردم: مشارکت ملکی در منازعات مسلحانه. محققان، از جمله از دانشکده حقوق هاروارد، مصاحبه با افراد 62 در بوسنی، 61 در لیبی، 54 در غزه و 77 پناهندگان سومالی در کنیا. نویسنده اصلی این گزارش دانشکده حقوق دانشگاه هاروارد Nicolette Boehland است.
ممکن است س askال شود که چرا عراق و افغانستان یا تعداد دیگری از کشورها کنار گذاشته شده اند ، اما در این گزارش آمده است که محققان به جایی که می توانستند رفتند. و نتیجه سهم ارزنده ای است که من مایلم شرط ببندم با جستجوی جای دیگر نتایج اساساً متفاوتی پیدا نمی کنم.
این گزارش آغاز می شود: "قوانین جنگ هدف قرار دادن عمدی غیرنظامیان را ممنوع می کند".
اما پس از آن ، قوانینی که جنگ را منع می کند ، از جمله پیمان Kellogg-Briand ، منشور سازمان ملل و قوانین خاص ملت مانند قانون اساسی ایالات متحده و قطعنامه قدرت های جنگی - قوانینی که اساتید "قوانین جنگ" قاطعانه آنها را نادیده می گیرند نیز همین کار را می کنند. ، همینطور این گزارش
محققان دریافتند بسیاری از افرادی که در جاهایی که در آن جنگ می شود زندگی کرده اند ، به گونه ای دیگر در آن جنگ ها شرکت کرده اند و درک درستی از آنها (و نه این که شخص دیگری درک می کند) از زمان غیرنظامی بودن و جنگجو بودن آنها است. یکی از مصاحبه شوندگان گفت ، که به عنوان نمونه برجسته شده است: "آنچه که من فکر می کنم این است که اصلا خطی وجود ندارد. . . . افراد غیرنظامی می توانند در هر زمان به مبارزان تبدیل شوند. هر کسی می تواند از یک مبارز به یک غیرنظامی تبدیل شود ، همه در یک روز ، در یک لحظه. "
مصاحبه شونده ها مشخص کردند که بسیاری از مردم مجبور به مشارکت در جنگ هستند، دیگران انتخاب بسیار کمی دارند و دیگران به دلایل نه چندان متفاوت از آنچه که توسط پنتاگون بیان شده اند، عبارتند از: دفاع از خود، بلکه وطن پرستی، اعتبار، بقا، وظیفه مدنی ، وضعیت اجتماعی، خشم از هدفگیری معترضین صلح آمیز و سود مالی. عجیب نیست که یک مصاحبه شو یک مصاحبه شونده به آنها نپیوسته بود تا از آمریكایی ها پس از کلیسا خریداری كنند و یا به شیوه زندگی یا آزادی های خود ادامه دهند.
این گزارش بر پیامدهای حقوقی این یافته تأکید می کند که برخی از غیرنظامیان مجبور به ایفای نقش به عنوان رزمندگان و دستیاران مبارزان می شوند ، زیرا "غیرنظامیانی که مستقیماً در درگیری ها شرکت می کنند مصونیت قانونی خود را از حمله مستقیم سلب می کنند حتی اگر مشارکت غیر ارادی آنها باشد" ، - البته البته که همه ما از جنگ مصونیت داریم زیرا - اگرچه اکثر وکلا با قاطعیت این واقعیت را نادیده می گیرند - جنگ جرم است
سیویک به ما می گوید: "برای تنظیم رفتار به طور موثر ، قانون باید روشن و قابل پیش بینی باشد." اما تمام قوانین به اصطلاح جنگ قادر به روشن یا قابل پیش بینی بودن نیستند. تحت این قانون موسوم به قانون "متناسب" یا "موجه" است؟ پاسخ ها لزوماً در چشم بیننده است. در حقیقت ، اندکی بعد گزارش اعتراف می کند: "مشارکت غیرنظامیان در درگیری های مسلحانه یک موضوع بحث برانگیز بوده و خواهد بود." دلیل این امر این است که در این گزارش یک مشکل ابدی ، نه یک راه حل ، و نه مشکلی با قابلیت حل وجود دارد.
تفکیک غیرنظامیان از رزمندگان هرگز نمی تواند یک موضوع بحث برانگیز باشد ، اما حقوقدانان وانمود می کنند این مسئله ای است که ارزش "کار کردن" را دارد ، همانطور که اساتید فلسفه "مشکلات معرفت شناسی" را "کار می کنند" گویی ممکن است روزی حل شوند. در نتیجه برجسته سازی یک مشکل دائمی به جای حل یک مشکل ، کمی بعد ، گزارش صریحاً اعلام کرد که "خواستار تجدید نظر در قانون نیست. . . همچنین قصد ندارد بحث را به سمت خاصی بکشاند. " خوب ، من از بی ادبی بدم می آید ، اما پس چه فایده ای دارد؟ در بهترین حالت ، شاید نکته این است که دزدکی حرکت کردن در مورد یک تناقض داخلی در زیر بینی معتقدان به "قوانین جنگ" ، شاید حتی از نظر نویسندگان گزارش نیز این نباشد.
یک "غیرنظامی" به نقل از این گزارش گفت: "من خودم را مانند مردی دیدم که برای دفاع از مردم بی گناه تفنگ در دست گرفت. فکر کردم حداقل من برای انجام این کار روده دارم. " وی همچنین در صورت عضویت شانس زنده ماندن خود را بسیار بیشتر می دانست. اما چطور چنین مبارزان "غیرنظامی" از نظر عملکرد یا انگیزه با مبارزان "غیر غیرنظامی" تفاوت دارند؟
دیگری توضیح داد که ، "شما هرگز به عنوان شورشی ثبت نام نمی كنید. می توانید وارد شوید و دعوا کنید ، بیرون بروید و به خانه بروید ، دوش بگیرید ، صبحانه بخورید ، PlayStation بازی کنید و سپس به جبهه برگردید. واقعاً می توانید در یک لحظه از یکی به دیگری بروید. " درست مثل یک خلبان هواپیمای بدون سرنشین. اما مانند بیشتر مبارزان آمریکایی که برای کشتن در نزدیکی خانه های دیگران از خانه دور حرکت نمی کنند. درک موقعیت های دیگران ، تمایز منسوخ بین غیرنظامی و رزمنده را از بین می برد ، که این امر نظریه حقوقی را با واقعیت ارتباط می دهد. اما انتخاب این است که کشتن همه مجاز باشد یا کشتن هیچ کس مجاز باشد. جای تعجب نیست که این گزارش هیچ توصیه ای ندارد! این گزارشی است که در زمینه مطالعات جنگ نوشته شده است ، حوزه ای که در آن شخص خود جنگ را زیر سوال نمی برد.
به اصطلاح غیرنظامیان به محققان گفتند که آنها جنگیده اند ، پشتیبانی لجستیکی ارائه می دهند ، اتومبیل رانندگی می کنند ، خدمات پزشکی ارائه می دهند ، غذا تهیه می کنند و پوشش رسانه ای از جمله پوشش رسانه های اجتماعی را ارائه می دهند. (هنگامی که شما پوشش رسانه ای را به عنوان مشارکت در جنگ شناختید ، چگونه می توانید از گسترش این گروه جلوگیری کنید؟ و چگونه فاکس و CNN و MSNBC از پیگرد قانونی جلوگیری می کنند؟) دریایی که ماهی موسوم به مبارزان در آن شنا می کنند (برای قرار دادن غیرنظامیان و جنگجویان از نظر مائو) نیز می تواند با منطق جنگ کشته شود ، چیزی که بسیاری از نیروهای اشغالگر متوجه می شوند و به آن عمل می کنند. انتخابی که نباید از آن نام برد اجازه دریا است و ماهی برای زندگی کردن.
افراد مصاحبه شده هیچ تعریف منسجم و منسجمی از "غیرنظامی" یا "مبارز" نداشتند - درست مانند افرادی که با آنها مصاحبه می کنند. به هر حال ، مصاحبه کنندگان نمایندگان "جامعه حقوقی" بودند که قتل انسانهای بدون سرنشین را در سراسر کره زمین توجیه می کند. عقیده این است که افراد بین نقش های غیرنظامی و مبارز به عقب و جلو می روند ، مغایر اندیشه تفکر ایالات متحده است که در آن شرور ، مانند کودک آزاران یا لرد ولدمورت یا اعضای نژادی دیگر ، به طور دائمی و غیرقابل جبران شیطانی هستند ، خواه درگیر فعالیت های شیطانی باشند. nuance و war شرکای ناجور هستند. این هواپیمای بدون سرنشین هنگامی که پدر به خانه می آید خانواده ای را منفجر می کند نه اینکه هدفش فقط انفجار پدر در انجام کاری نامطلوب باشد. اما اگر یک قطره خون مبارز شما را برای همیشه مبارز کند ، پس این فصل برای جمعیت عمومی مناطق مورد حمله باز است - چیزی که به سختی لازم است برای غزه ها یا دیگر افرادی که واقعیت آن را تجربه کرده اند ، توضیح داده شود.
سیویک می نویسد: "یک کارمند دادگاه بوسنی و هرزگوین معتقد بود که این دسته بندی ها به راحتی برای پیچیدگی های موجود در درگیری بوسنی اعمال نمی شوند." "اگر به کنوانسیون ژنو نگاه کنید ، همه چیز زیبا به نظر می رسد ، اما اگر شروع به استفاده از آن کنید ، همه چیز از هم می پاشد." مصاحبه شوندگان گفتند که تمایزاتی که در نهایت مورد توجه قرار می گیرند ، قومیت و مذهب است ، غیرنظامی و مبارز.
البته این برای وکلا "قوانین جنگ" مانند یک مورد بد از جنگ بدوی که به تمدن نیاز دارد ، به نظر می رسد. اما این جنگ است که وحشیانه است ، نه درجه تصفیه قانونی آن. این ایده را تصور کنید که تهیه غذا یا دارو یا کمکهای دیگر به یک رزمنده ، شما را به یک رزمنده شایسته قتل تبدیل می کند. آیا شما نباید به سایر انسانها غذا یا خدمات دیگری ارائه دهید؟ ارائه چنین خدماتی کاری است که مخالفان وظیفه به جای زندان رفتن در طول جنگ انجام می دادند. هنگامی که شیطنت کردید که با گروهی از مردم به عنوان مردم رفتار کنید ، دیگر دیگر فقط با جنگ - کاملاً ساده و ساده - با قانون سر و کار ندارید.
وقت آن رسیده است که وکلای جنگ برای پیوستن به رزا بروکس در زمان ربودن صلح و همراه با هر عضو صلح و یا مخالفان وحشیگری در دوران جنگ و با هر مشارکت در آمادگی جنگ یا جنگ.
