توسط جان فیفر کانتر
ترور هدفمند ملا اختر محمد منصور، رهبر طالبان در آخر هفته آخر، فقط یک اعتصاب هواپیماهای بدون سرنشین بود.
اول از همه، آن بود توسط ارتش آمریکا انجام شده استنه CIA، که تقریبا تمام حملات هواپیماهای بدون سرنشین را در پاکستان هماهنگ کرده است.
دوم اینکه در افغانستان یا در منطقه قبیله ای غیرقانونی پاکستان که به عنوان مناطق قبیله ای فدرال شناخته می شود و یا در فدرال وجود ندارد. موشک هدایتگر تویوتای سفید و دو مسافرش به یک آتش سوزی در یک بزرگراه خوب در بلوچستان، در جنوب غربی پاکستان.
پاکستان به پیش از این اعتصاب هواپیماهای بدون سرنشین اجازه داد تا آسمان را در منطقه شمال غرب فیات، یک قلعه طالبان، گشت زنی کند. اما پرزیدنت اوباما تصمیم گرفت از این خط قرمز عبور کند تا منصور را اخراج کند یک راننده تاکسی، محمد عظام، که بدبختی با مسافر اشتباه در زمان اشتباه بود).
رهبران پاکستان اعتراض خود را اعلام کرده اند. به گفته شری رحمان سفیر سابق ایالات متحده آمریکا"اعتصاب هواپیماهای بدون سرنشین از همه دیگر متفاوت است، زیرا نه تنها جنبش جنبشی را که یکجانبه است، بلکه غیرقانونی و گسترده در جغرافیای جغرافیایی عملیات هدفمند است."
به عبارت دیگر، اگر ایالات متحده پس از اهداف در بلوچستان هواپیماهای بدون سرنشین را ارسال کند، از جلوگیری از خروج تروریست های مظنون در خیابان های شلوغ کراچی یا اسلام آباد جلوگیری خواهد کرد.
دولت اوباما خود را برای از بین بردن یک مرد بد که هدف قرار دادن پرسنل نظامی ایالات متحده در افغانستان را تبریک می گوید، تبریک می گوید. اما خود اعتصاب ممکن است بخشی از طالبان را برای مذاکره با دولت افغانستان آماده نکنند. منصور، با توجه به دولت، با چنین مذاکرات مخالفت کرد و طالبان واقعا از پیوستن به مذاکرات در پاکستان امتناع ورزید با گروه هماهنگی چهار جانبه - پاکستان، افغانستان، چین، ایالات متحده - مگر اینکه نیروهای خارجی برای اولین بار از افغانستان خارج شوند.
این استراتژی "قتل برای صلح" توسط دولت اوباما ممکن است به عقب رانده شود.
به گفته رهبران ارشد طالبانمرگ منصور به سازمان یگانه ی یک رهبر جدید کمک می کند. برعکس، علی رغم چنین پیش بینی هایی از خودی خود، طالبان می تواند سازمان های افراطی بیشتری را مانند القاعده و دولت اسلامی ایجاد کند برای خالی کردن. در یک سناریوی سوم، اعتصاب هواپیمای بدون سرنشین در افغانستان به هیچ وجه تاثیر نخواهد گذاشت فصل مبارزات جاری در حال حاضر در حال انجام است و طالبان می خواهند قبل از ورود به مذاکرات، موضع چانه زنی خود را تقویت کنند.
به عبارت دیگر، ایالات متحده نمیتواند بفهمد که آیا مرگ مسعود، اهداف استراتژیک ایالات متحده را در منطقه پیشرفت و یا پیچیده خواهد کرد. اعتصاب هواپيماهاي بدون سرنشين اساسا يک راننده است.
این اعتصاب نیز زمانی اتفاق می افتد که سیاست ایالات متحده هواپیماهای بدون سرنشین در ایالات متحده تحت نظارت بیشتری قرار می گیرد. پس از چندین ارزیابی مستقل از تلفات هواپیماهای بدون سرنشین، دولت اوباما به زودی آزاد خواهد شد برآورد خود را از تعداد تلفات برای رزمندگان و غیر رزمندگان خارج از مناطق جنگی فعال است. یک ارزیابی مستقل جدید اعتصابات هواپیماهای بدون سرنشین در FATA استدلال می کند که پیش بینی های طولانی مدت "blowback" در واقع انجام نشده است. و دولت اوباما به شدت سعی در نجات یک سیاست در افغانستان دارد که نتوانسته است سطح سربازان ایالات متحده را تخریب کند، به عنوان وعده داده شده، به طور کامل مسئولیت عملیات نظامی را در اختیار دولت افغانستان قرار دهد یا طالبان را از دست زدن به منافع جنگی متوقف کند.
مرگ مسعود آخرین نمونه ای از مرگ و میر ایالات متحده است که در تلاش برای ایجاد اختلال در میان است که از زمان کنترل از دست رفته است. دقت اعتصابات، عدم ابهام سیاست های ایالات متحده و عدم امکان مجازی دستیابی به اهداف ایالات متحده را در حال حاضر بیان می کند.
سوال از Blowback
واژه "blowback" در ابتدا اصطلاح CIA برای پیامدهای ناخواسته و منفی عملیات مخفی بود. یکی از معروف ترین نمونه ها، حمل و نقل ایالات متحده از اسلحه و لوازم به مجاهدین بود که در برابر شوروی ها در افغانستان مبارزه می کرد. بعضی از این جنگجویان، از جمله اسامه بن لادن، در نهایت سلاح خود را در برابر اهداف ایالات متحده، زمانی که شوروی ها از کشور دور بودند، تبدیل می کردند.
کمپین هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا دقیقا یک عملیات مخفیانه نیست، هرچند سیا اغلب خود را متعهد به تأیید نقش خود در حملات (پنتاگون در مورد استفاده از هواپیماهای بدون سرنشین برای حمله به اهداف متعارف نظامی بیشتر باز است). اما منتقدان حملات هواپیماهای بدون سرنشین - من خودم - مدت ها استدلال کرده اند که تمام تلفات غیرنظامی ناشی از حملات هواپیماهای بدون سرنشین، باعث ایجاد ضعف می شود. اعتصابات دشمن و خشم که آنها به طور موثر تولید می کنند، برای جذب مردم به طالبان و دیگر سازمان های افراطی به کار می روند.
حتی کسانی که در این برنامه شرکت کرده اند، به همین نتیجه رسیدند.
به عنوان مثال، این تقاضا برای پرزیدنت اوباما از چهار جانباز نیروی هوایی که هواپیماهای بدون سرنشین را انجام می دهند، در نظر بگیرید. "غیرنظامیان بی گناه که ما کشته شدند، تنها احساسات نفرت را بوجود آوردند که تروریسم را به آتش کشیدند و گروه هایی مانند داعش، در حالی که همچنین به عنوان ابزار استخدام بنیادی عمل می کردند" آنها مباحثه کردند در نامه ای نوامبر گذشته. "دولت و پیشینیان آن یک برنامه هواپیماهای بدون سرنشین را ساختند که یکی از نیروهای راننده تروریست برای تروریسم و بی ثباتی در سراسر جهان است."
اما در حال حاضر همراه آقیل شاه، استاد دانشگاه اوکلاهاما است که فقط دارد یک گزارش منتشر تلاش برای رد کردن این ادعا.
با توجه به مجموعه ای از مصاحبه های 147 او در وزیرستان شمالی، منطقه ای در پاکستان در FATA که بیشترین تعداد حملات هواپیماهای بدون سرنشین را پشت سر گذاشته است، 79 درصد از پاسخ دهندگان از این کمپین پشتیبانی می کنند. اکثریت معتقدند که اعتصاب به ندرت غیر نظامیان را می کشد. علاوه بر این، به گفته کارشناسان ذکر شده از سوی شاه، "اکثر مردم محلی ترانسرها را به حملات هوایی و زمینی ارتش پاکستان ترغیب می کنند که آسیب بیشتری به زندگی غیر نظامی و اموال می رسانند."
من این یافته ها را شک ندارم. اکثر مردم پاکستان برای طالبان همدردی ندارند. با توجه به نظرسنجی جدید Pew، 72 درصد از پاسخ دهندگان در پاکستان دیدگاه نامطلوب طالبان داشتند (با نظرسنجی های پیشین نشان می دهد که این فقدان حمایت به FATA گسترش می یابد). بدون تردید هواپیماهای بدون سرنشین از عملیات نظامی پاکستان بهتر هستند، همانطور که آنها نشان دهنده بهبودی بیش از سیاست های سوزانده شده زمین است که توسط ایالات متحده در جنگ ویتنام برای نابودی بخش های بزرگی از آسیای جنوب شرقی مورد استفاده قرار می گیرد.
تحقیقات شاه دقیقا علمی نبود. او اذعان می کند که مصاحبه هایش «از لحاظ آماری نماینده» نیستند و سپس به نتیجه گیری درباره کل جمعیت FATA می پردازد. این نیز درست است چند نظرسنجی دیگر نشان می دهد که پاکستانی ها در سرتاسر کشور با برنامه هواپیماهای بدون سرنشین مخالف هستند و معتقدند که ستیزه جویی را تشویق می کند، اما این نظرسنجی ها معمولا شامل FATA نیستند.
اما نتیجه گیری بحث برانگیز ترین شاه این است که سطح بالایی از حمایت از برنامه هواپیماهای بدون سرنشین به این معنی است که هیچ واپاشی انجام نشده است. حتی اگر مصاحبه هایش به لحاظ آماری نماینده باشد، من این جهش تحلیلی را درک نمی کنم.
Blowback نیازی به اپوزیسیون جهانی ندارد فقط یک درصد کوچک از مجاهدین به مبارزه با اسامه بن لادن رفت. فقط تعداد معینی از Contras در عملیات که مواد مخدر را به ایالات متحده حمل می کرد، درگیر بودند.
به طوری که کل جمعیت FATA در حال رفتن به طالبان نیست. اگر فقط چند صد هزار مرد جوان به طالبان در برابر حملات هواپیماهای بدون سرنشین خشمگین شوند، این به عنوان ضرب و شتم شمرده می شود. بیش از 4 میلیون نفر در FATA زندگی می کنند. نیروی مبارزه ای از افراد 4,000 1 درصد جمعیت است و به راحتی در میان 21 درصد از پاسخ دهندگان است که از یافته های شاه در هواپیماهای بدون سرنشین ناراضی هستند.
و از بمب گذار انتحاری که در مسیر افراط گرایی خود قرار دارد، به دلیل اعتصاب هواپیماهای بدون سرنشین برادرش را برداشته است؟ بمب گذار میدان تایمز، فیصل شهزاد، بود انگیزه حداقل در اثر حملات هواپیماهای بدون سرنشین در پاکستان، حتی اگر آنها در خانواده اش کشته نشده اند.
در نهایت، Blowback می تواند تنها یک فرد عصبانی و مصمم باشد که علامت خود را در تاریخ نشان می دهد بدون اینکه اولین بار در یک نظرسنجی نشان داده شود.
دیگر مشکلات دونفره
مسئله Blowback تنها یکی از مشکلات بسیاری است که با سیاست هواپیماهای بدون سرنشین آمریکا مطرح است.
طرفداران هواپیماهای بدون سرنشین همواره استدلال می کنند که اعتصابات مسئول کمترین تلفات غیرنظامیان نسبت به بمباران هوایی است. "آنچه که من می توانم با اطمینان بگویم این است که میزان تلفات غیر نظامیان در هر عملیات هواپیماهای بدون سرنشین بسیار پایین تر از میزان تلفات غیرنظامیان است که در جنگ متعارف رخ می دهد"، پرزیدنت اوباما گفت: در ماه آوریل.
اگر چه این امر ممکن است برای بمب گذاری فراملی غیرمتعارف باشد، اما به نظر می رسد که در مورد حملات هوائی ایالات متحده در سوریه و افغانستان صادق نباشد.
"از زمان ورود اوباما، حملات هواپیماهای بدون سرنشین 462 در پاکستان، یمن و سومالی یک شهروند تخمین زده شده 289 یا یک غیر نظامی در هر حمله 1.6 را کشتند" میچ Zenko و Amelia Mae Wolf را بنویسید در یک اخیر سیاست خارجی قطعه در مقایسه، میزان تلفات غیرنظامیان در افغانستان از زمان ریاست جمهوری اوباما به عنوان یک غیرنظامی در هر بمب 21 کاهش یافته است. در جنگ علیه دولت اسلامی، نرخ بمب های 72 یک غیر نظامی بود.
سپس مسئله حقوق بین الملل وجود دارد. ایالات متحده حملات هواپیماهای بدون سرنشین را خارج از مناطق جنگی انجام داده است. حتی شهروندان ایالات متحده نیز کشته شدند. و این کار بدون انجام هر گونه روند قانونی انجام می شود. رئیس جمهور دستورات قتل را اعلام می کند، و سپس سازمان سیا این قتل های غیرقانونی را انجام می دهد.
جای تعجب نیست که دولت ایالات متحده استدلال می کند که اعتصابات قانونی است؛ چرا که آنها مبارزان را در جنگ بین المللی علیه تروریست ها هدف قرار می دهند. با این تعریف، ایالات متحده می تواند هر کسی را که یک تروریست را در هر نقطه از جهان در نظر می گیرد، بکشد. چندین گزارش سازمان ملل متحد وجود دارد اعتصاب نامعلوم نامید. حداقل، هواپیماهای بدون سرنشین نشان دهنده یک چالش اساسی به قوانین بین المللی
سپس مفهوم جنجالی اعتصابات امضا وجود دارد. این حملات افراد خاصی را هدف قرار نمی دهد، بلکه هرکسی که به مشخصات عمومی تروریست ها در آنچه که یک سرزمین تروریست محسوب می شود، مطرح می شود. آنها به تصویب ریاست جمهوری نیاز ندارند. این حملات منجر به اشتباهات بزرگی شده است، از جمله کشته شدن غیرنظامیان 12 غیرنظامی در ماه دسامبر 2013 که "پرداخت های محکومیت" یک میلیون دلار نیاز دارند. دولت اوباما هیچ نشانه ای از بازنشستگی این تاکتیک خاص.
در نهایت مسئله گسترش سلاح های هسته ای وجود دارد. این تنها زمانی بود که ایالات متحده تکنولوژی جدید را در اختیار داشت. اما آن روزها مدتهاست که گذشته است.
"هشتاد و شش کشور دارای قابلیت های هواپیماهای بدون سرنشین هستند که 19 یا دارای هواپیماهای بدون سرنشین مسلح و یا دستیابی به تکنولوژی است". جیمز بامفورد می نویسد. "حداقل شش کشور دیگر به غیر از آمریکا از هواپیماهای بدون سرنشین در جنگ استفاده کرده اند و در سال 2015 ، شرکت مشاور دفاعی Teal Group تخمین زده است که تولید هواپیماهای بدون سرنشین طی دهه آینده 93 میلیارد دلار خواهد بود - که بیش از سه برابر ارزش فعلی بازار است."
در حال حاضر، ایالات متحده به طور ناگهانی اعتصابات هواپیماهای بدون سرنشین را با مجازات نسبی انجام می دهد. اما وقتی که اولین حمله هواپیماهای بدون سرنشین علیه ایالات متحده یا سازمان های تروریستی علیه شهروندان آمریکایی در کشورهای دیگر انجام می شود، تهدید واقعی آغاز می شود.
جان فیفر مدیر است سیاست خارجی در تمرکز، جایی که این مقاله در ابتدا ظاهر شد.
