توسط دیوید سوانسون
من فکر می کنم ما باید یک نوع جایزه داشته باشیم. این پنجاه هزارمین جنگ متوالی است که «قوانین جنگ» را نقض کرده است.
مستندات از سازمان دیده بان حقوق بشر که گزارش می دهد که حملات هوایی 31 اوت گذشته آمریکا و عراق "نیروهای داعش را از شهر آمرلی دور کردند". بدون شک، بسیاری از مردم در اثر آن "حملات هوایی" جان خود را از دست دادند، معلول و آسیب دیدند (که به آنها وحشت زده می شود)، اما این فقط بخشی از جنگ است که برای دیده بان حقوق بشر اخلاقی نیست که زیر سوال ببرد.
آنچه به دیده بان حقوق بشر مربوط می شود، چیزی است که در اول سپتامبر آغاز شد. حدود 1 جنگجو برای دولت عراق و شبه‌نظامیان مختلف با تسلیحات آمریکایی وارد شدند. روستاها را ویران کردند. آنها خانه ها، مشاغل، مساجد و ساختمان های عمومی را ویران کردند. غارت کردند. سوختند. ربودند. در واقع آنها دقیقاً همان‌طور رفتار کردند که سربازانی که به گروه‌های خاصی از مردم آموزش داده بودند نفرت و قتل را در 6,000 جنگ ثبت‌شده قبلی انجام داده بودند. دیده بان حقوق بشر می گوید: «این اقدامات قوانین جنگ را نقض می کند.
دیده‌بان حقوق بشر توصیه می‌کند که عراق شبه‌نظامیان را منحل کند و از پناهندگانی که از خشم خود فرار کرده‌اند مراقبت کند، در حالی که مسئولین نقض مستند «قوانین جنگ» را «مسئول» می‌داند. دیده بان حقوق بشر از ایالات متحده می خواهد که "معیارهای اصلاحات" را ایجاد کند. امکان پایان دادن به مشارکت در جنگ، ایجاد تحریم تسلیحاتی، مذاکره برای آتش بس، و هدایت مجدد تمام انرژی به کمک و بازپرداخت وجود ندارد.
"قوانین جنگ" قوانین فیزیک نیستند. اگر آنها بودند، اولین قانون جنگ این بود:
افرادی که به قتل دستور داده می شوند، به جنایات کمتری نیز دست خواهند یافت.
قوانین جنگ، بر خلاف قوانین فیزیک، این نوع مشاهده چیزی نیست که همیشه اتفاق می افتد. برعکس، آنها قوانینی هستند که همیشه نقض می شوند. دیده بان حقوق بشر توضیح می دهد:
حقوق بشردوستانه بین‌المللی، قوانین جنگ، بر جنگ در درگیری‌های مسلحانه غیر بین‌المللی مانند جنگ بین نیروهای دولتی عراق، شبه‌نظامیان مورد حمایت دولت و گروه‌های مسلح مخالف حکومت می‌کند. قوانین جنگ حاکم بر روش ها و ابزارهای جنگ در درگیری های مسلحانه غیر بین المللی عمدتاً در مقررات لاهه 1907 و اولین پروتکل الحاقی 1977 به کنوانسیون های ژنو (پروتکل I) یافت می شود. . . . در قوانین جنگ، اصل تمایز قرار دارد که از طرفین درگیری می‌خواهد همیشه بین رزمندگان و غیرنظامیان تمایز قائل شوند. . . . در حالی که نیروهای دولتی عراق ممکن است در برخی موارد اموال را به دلایل نظامی تخریب کرده باشند، دیده بان حقوق بشر دریافت که به نظر می رسد تخریب گسترده اموال توسط شبه نظامیان طرفدار دولت در مواردی که در این گزارش به تفصیل آمده است، ناقض قوانین بین المللی است. . . . در مواردی که در بالا توضیح داده شد، به نظر می‌رسید که شبه‌نظامیان پس از پایان نبرد در منطقه و زمانی که جنگجویان داعش از منطقه فرار کردند، اموال را ویران کردند. بنابراین پیشنهاد می کند که توجیه آنها برای حملات ممکن است به دلایل تنبیهی بوده باشد. یا برای جلوگیری از بازگشت ساکنان سنی به مناطقی که از آنجا فرار کرده اند.»
بنابراین، دفعه بعد که تعداد زیادی از سنی‌ها را به قتل می‌رسانید، و کسانی که به‌عنوان رزمنده معرفی شدهاند، ترک کردند، لطفاً رفتار شایسته‌ای با سایرین داشته باشید. کسی را که زخمی کرده اید در حالی که می خواهید او را بکشید شکنجه نکنید. خانه های مردم را با فکر تنبیه یا تغییر جمعیتی در سر خود ویران نکنید، بلکه در هنگام آتش زدن خانه ها به اهداف نظامی فکر کنید و در اسرع وقت به تلاش های قابل قبول و قانونی برای کشتن رزمندگان بازگردید، به ویژه در صورت امکان با بمب های هواپیماهای به خلبانان به دقت دستور داده شده است که فقط قصد کشتن جنگجویان را داشته باشند و فرمانده کل آنها "مبارز" را اینگونه تعریف می کند. مرد نظامی.
