تصویر: ویکی مدیا
نوشته پل کیتینگ، مروارید و تحریکات، اکتبر 7، 2022
گسترش نقطه مرزی نظامی ناتو تا مرزهای اتحاد جماهیر شوروی سابق خطایی بود که ممکن است با محاسبات نادرست راهبردی که مانع از آن شد آلمان در آغاز قرن حاضر جایگاه کامل خود را در نظام بین‌الملل به دست آورد، باشد.
پل کیتینگ بیست و پنج سال پیش در یک سخنرانی بزرگ در دانشگاه نیو ساوت ولز، 4 سپتامبر 1997، این چیزها را گفت:
تا حدی به دلیل عدم تمایل اعضای فعلی به حرکت سریعتر در گسترش عضویت اتحادیه اروپا، به اعتقاد من یک اشتباه امنیتی بزرگ در اروپا با تصمیم برای گسترش ناتو مرتکب شده است. شکی نیست که برخی در اروپا این را گزینه ای نرم تر از گسترش اتحادیه اروپا می دانستند.
ناتو و اتحاد آتلانتیک به خوبی به امنیت غرب خدمت کردند. آنها کمک کردند تا اطمینان حاصل شود که جنگ سرد در نهایت به روش هایی که در خدمت منافع باز و دموکراتیک باشد به پایان برسد. اما ناتو نهاد اشتباهی برای انجام وظیفه ای است که اکنون از آن خواسته می شود.
تصمیم برای گسترش ناتو با دعوت از لهستان، مجارستان و جمهوری چک برای مشارکت و ارائه چشم انداز به دیگران - به عبارت دیگر انتقال نقطه مرزی نظامی اروپا به همان مرزهای اتحاد جماهیر شوروی سابق - به اعتقاد من، یک تصمیم است. خطایی که ممکن است در نهایت با محاسبات اشتباه راهبردی که آلمان را از به دست آوردن جایگاه کامل خود در نظام بین‌الملل در آغاز قرن حاضر باز داشت، قرار گیرد.
سوال بزرگ برای اروپا دیگر این نیست که چگونه آلمان را در اروپا جاسازی کند - که محقق شده است - بلکه چگونه روسیه را به گونه ای درگیر کند که قاره را در طول قرن آینده تضمین کند.
و در اینجا غیبت بسیار آشکاری از دولت داری وجود داشت. روس‌ها در زمان میخائیل گورباچف پذیرفتند که آلمان شرقی می‌تواند به عنوان بخشی از آلمان متحد در ناتو باقی بماند. اما اکنون تنها نیم دوجین سال بعد ناتو تا مرز غربی اوکراین صعود کرده است. این پیام را می توان تنها به یک طریق خواند: اینکه روسیه اگرچه به یک دموکراسی تبدیل شده است، اما در آگاهی اروپای غربی، دولت مورد توجه و دشمن بالقوه باقی می ماند.
کلماتی که برای توضیح گسترش ناتو مورد استفاده قرار می‌گیرند، ظریف بوده و خطرات آن اذعان شده است. اما هر چقدر هم که سخنان محتاطانه در نظر گرفته شود، هر چه که در شورای مشترک دائمی ناتو و روسیه باشد، همه می دانند که روسیه دلیل گسترش ناتو است.
این تصمیم به چند دلیل خطرناک است. این امر به ناامنی در روسیه دامن می‌زند و آن دسته از افکار روسی را تقویت می‌کند، از جمله ناسیونالیست‌ها و کمونیست‌های سابق در پارلمان، که مخالف تعامل کامل با غرب هستند. این امر احتمال احیای پیوندهای نظامی بین روسیه و برخی از وابستگی های سابق آن را افزایش می دهد. دستیابی به کنترل تسلیحات و به ویژه کنترل تسلیحات هسته ای را دشوارتر خواهد کرد.
و گسترش ناتو خیلی کمتر از گسترش اتحادیه اروپا به تقویت دموکراسی های جدید اروپای شرقی کمک خواهد کرد.
